Мясцовыя жыхары абураныя – пасля зносу будынка на вуліцы Вакзальнай “Камунальнік” пакінуў будаўнічыя адыходы.
Цяпер горы перавернутай зямлі ляжаць уздоўж дарогі па вуліцы, а ззаду хаваецца куча са смеццем, шыферам і іншымі адыходамі. Прычым засмечаная тэрыторыя знаходзіцца побач з жылымі дамамі на Вакзальнай, што стварае нязручнасці жыхарам вуліцы.
Мясцовыя жыхары баяцца адпускаць дзяцей на засмечаны ўчастак з-за пэўнай небяспекі траўмавання. Яны дабіваюцца таго, каб адказнасць за знос жылога будынка ўзяла на сябе камунальнае прадпрыемства Крычава і адпаведна навяло парадак на засмечанай тэрыторыі – піша газета “Крычаўскае жыццё”.
Амаль 600 тысяч праглядаў сабраў ролік з конкурсу прыгажосці «Міс Крычаўцэментнашыфер».
У сакавіку ў Крычаўскім ДК «Цэментнік» абралі самую выдатную дзяўчыну ААТ «Крычаўцэментнашыфер». Конкурс “Міс Крычаўцэментнашыфер” сабраў у Крычаве 9 самых прафесійных і пры гэтым прыгожых работніц, сярод якіх было чатыры крычаўлянкі. Здавалася б нічога незвычайнага. Але аказалася, што конкурс прыгажосці са складанай назвай не пакінуў абыякавымі і карыстальнікаў сацсетак. «Міс Крычаўцэментнашыфер» узарвала TikTok, набраўшы звыш паўмільёна праглядаў.
Як піша “Камсамольская праўда” карыстальніца тыктока @fox_look_krychaw апублікавала ў сацсетцы некалькі ролікаў з заводскага конкурсу прыгажосці. Самым папулярным стаў кароткі ролік з дэфіле ўдзельніц. Гэта відэа літаральна ўзарвала сацсетку – амаль 600 тысяч праглядаў, больш за 5000 лайкаў і яшчэ каля 1000 каментарыяў.
Адзначым, што конкурс прыгажосці на крычаўскім прадпрыемстве апошні раз праводзілі больш за 15 гадоў таму. У 2023-м яго было вырашана аднавіць, запрасіўшы для ўдзелу дзяўчат з галоўнага крычаўскага прадпрыемства і з філіялаў завода. Дарэчы, конкурс адбыўся напярэдадні Міжнароднага жаночага дня.
На фоне горкай навіны пра тое, што ў Магілёўскім раёне сёлета адрамантуюць цэлых 2% дарог, аглядзімся па рэгіёнах. Пасля Горак (чытаць тут) перанясемся ў Крычаў.
Галоўныя дарогі горада – Камсамольская, Вакзальная, Шчорса маюць крытычныя праломы і калдобіны. У раёне перасячэння вуліц Шчорса і Камсамольскай ходнік наогул адсутнічае, з-за чаго людзі вымушаны ісці па праезджай частцы побач з машынамі. У гэтым месцы мясцовае ДАІ нават абмежавала хуткасць да сарака кіламетраў у гадзіну, аднак абмежаванняў ніхто не прытрымліваецца.
Нямала праблем з дарожным пакрыццём і ў іншых частках горада. Напрыклад, на завулку Выганскім у раёне мікрараёна Камсамольскі частка асфальтнай дарогі ператварылася проста ў лужыну. Віной таму не толькі пацяпленне і раставанне снегу, а таксама разбіты асфальт.
Абыйсці такое возера не намачыўшы ногі вельмі складана, аднак людзі ўсё ж спрабуюць па краю дарогі прабрацца да цэнтральнай гарадской шашы. Наогул у самай густанаселенай частцы горада, так званай Мікра дарогі кепскія – то ямы, то шчыліны.
У мікрараёне “Сож”, каля дома пабудаванага на кітайскія інвестыцыі, адным з пастаянных элементаў пейзажа стала вялікая калюжына, якая редка высыхае нават летам. Дом пабудавалі, аднак дарогу за домам так і не адрамантавалі.
В то время когда инновации – это то, что обеспечивает будущее экономики, доля инновационного продукта на Могилевщине колеблется от официальных 10-15% до реальных… 2%. Очередной экономический обзор от mogilev.media.
Внедрение инноваций позволяет создать конкурентоспособную наукоемкую, ресурсо- и энергосберегающую экономику, способную обеспечить устойчивое развитие Могилевской области. Особое внимание – использованию экспортно-ориентированных и импортозамещающих технологий, базирующихся на местных сырьевых ресурсах.
Слезы могилевских инноваций
Увы, это не совсем о Могилевской области, в которой ежегодно затраты на инновации не превышают 1,5 % от валового регионального продукта. Экономика региона попала в своеобразный заколдованный круг низкой эффективности – недостаток финансовых ресурсов в инновации (и даже просто в инвестиции) не позволяет расширять производство востребованной продукции, ограничивая тем самым отчисления в инновационные фонды.
Ежегодные показатели инновационности отгружаемой могилевской продукции колеблются в пределах 10-15 %, в то время как в развитых странах он достигает рубежа в 35 %. На самом деле реально инновационный продукт в так называемых инновационных товарах местного производства составляет всего лишь…2 %.
Да и о каком производстве конкурентоспособных товаров может идти речь, когда на 1 февраля 2023 г. соотношение запасов готовой продукции в обрабатывающей промышленности области к среднемесячному объему производства составило 90,4 % (по Беларуси 87,2 %) против 65,1 % на 1 февраля 2022 г. И это при индексе промышленного производства к январю 2022 г. в 97,7 %. Вот и получается: с одной стороны, сокращаем объемы производства, с другой – снижаем объемы реализации.
По уровню инновационности Беларусь в мировом рейтинге не подымалась выше 45 места, имея показатель в 19 % от объема реализованной продукции. Очевидно, что экономика Могилевской области в данном ракурсе находится не только на задворках цивилизованного мира, но и территории синеокой.
Занимаемся космическими технологиями, а фитофтору картофеля победить не можем
Но не будем посыпать пеплом голову инновационными проблемами области. Мало кто знает, что, например, Кричев стал первым в республике «умным» городом. На его примере отрабатывалась единая диспетчерская служба с коротким номером 115, в районной поликлинике запись идет на электронную очередь и выдают электронные рецепты, а в школе отметки выставляют в электронном дневнике.
Для могилевской действительности уже не новинка данные подходы, но ведь где-то нужно было на практике реализовывать соответствующий проект. Простой пример воздействия инноваций на уровень качества жизни местного населения. Конечно, самостоятельно руководство Кричевского района без помощи института проблем информатики НАН Беларуси не сумели бы поднять данное направление инновационного характера.
Без инноваций невозможно представить ни одну отрасль, ни одно промышленное предприятие региона. Каждое из них в определенной степени вынуждено инвестировать в новые технологии и современное оборудование, с помощью которых обеспечивается производство инновационной продукции.
В Могилевской области 34 организации и предприятия занимаются научно-техническими разработками в различных сферах экономики и жизнедеятельности. Ведущее место за «Могилевлифтмашем» (производство современных лифтов), «Зенитом», «Могилевтрансмашем», «Белшиной», «Моготексом», переработчиками сельскохозяйственной продукции. Подтягивается и частный сектор экономики: «Протос», «Стрим» – зарядные устройства для быстрой зарядки аккумуляторов, «Виктори» – новые разработки газового отопительного оборудования и тому подобное.
Удивляет другое: явно недостает в области разработок по искусственному интеллекту, IT-технологиям и робототехнике, микроэлектронике и приборостроению, по беспилотным летательным аппаратам. Недостаточно могилевские ученые работают в направлении создания биотехнологий и биоматериалов, в медицине.
На другом полюсе такая «новинка» как машина для сортировки картофеля, которую планируют внедрить в производство. С помощью умного зрения она будет отбрасывать бракованные клубни, а пригодные отправлять в упаковку. А может стоило бы – научиться выращивать здоровые картофель и овощи, победив болезни с помощью новых сортов и технологий? Может, с большим рвением заниматься внедрением точного земледелия, дронов в сельскохозяйственную практику?
Сегодня белорусы занимаются космическими технологиями, а фитофтору картофеля победить не могут. Требует более пристального внимания борьба с многими болезнями человека и животных. С другой стороны, с выставки на выставку таскают продукцию «Бобруйскагромаша» – опрыскиватели, кормораздатчики, разбрасыватели органических удобрений, в которых инновации и не ночевали. И так по большинству позиций могилевской экономики. Пора бы уже и прозреть?
Решение проблемы инноваций в экономику Могилевской области позволит нарастить объемы производства современной продукции, увеличит объемы реализации товаров, подымет благосостояние граждан. Что мешает поступательному движению в инвестиционно-инновационном развитии? Есть мнение, что не последнюю роль в этом играет неразворотливость как раз тех структур, которые и должны отвечать за будущее региона.
У Крычаўскім раёне у мэтах эканоміі на ноч адключаюць вулічнае асвятленне. Пракурор Прахарэнка супраць.
На Крычаўшчыне для эканоміі энэргіі ў начны час адключаецца асвятленне вуліц, аднак пракурор Крычаўскага раёна Станіслаў Прахарэнка выступае супраць такіх захадаў, бо яны супярэчаць патрабаванням нарматыўных актаў. Прахарэнка наогул устурбаваны ўзроўнем аказання жыллёва-камунальных паслуг і лічыць, што камунальшчыкі не спраўляюцца са сваімі абавязкамі.
Адзначым, што мясцовыя жыхары ўжо скардзіліся на кепскае асвятленне гарадскіх вуліц. Па меркаванню Прахарэнкі, крычаўскі “Камунальнік” не спраўляецца не толькі з асятленнем раёна, але не вывозіць снег, не заўсёды прыбірае яго там, дзе трэба.
Расстрэл украінскага палоннага вайскоўца, што выгукнуў забойцам “Слава Украіне!” перад самай смерцю – стаў адной з самых рэзанансных падзей тыдня. Праз некалькі дзён пошукаў і сумненняў, імя воіна было канчаткова ўстаноўленае, гэта Аляксандр Маціеўскі.
Амаль увесь тыдзень у Грузіі праходзілі і перамаглі праеўрапейскія пратэсты, а ў Малдове пачаліся прарасійскія.
На Магілёўшчыне навіны асабліва не радавалі. Палова Крычава заставалася без вады з-за прарыва трубы.
Пад Горкамі была зарэгістраваная ўспышка шаленства – хворая ліса прабралася ў вёску, заразіла сабаку.
Пад Чэрыкавам зграя ваўкоў загрызла касулю і паядала яе некалькі дзён на самым ускрайку вёскі.
Адразу ў трох калодзежах вёскі Дубінка пад Магілёвам забаранілі браць пітную ваду.
Горад-пабрацім Магілёва, літоўская Клайпеда ўвайшла ў топ-5 лепшых гарадоў у свеце.
У Даніі знайшлі самую старажытную ўзгадку бога Одзіна.
Горацкаму краязнаўчаму музею перадалі карціны вядомага земляка Якава Сімкіна.
1564 год. Загадам Івана Жахлівага і дабраславеннем мітрапаліта Макарыя ў Маскве надрукавана першая руская кніга “Апостал”.
Надрукавалі яе выхадцы з Беларусі Іван Фёдараў (мяркуемае месца нараджэння – сённяшні Вілейскі раён) і Пётр Мсціславец.
Выбар для першага выдання кнігі быў невыпадковы: “Апостал” выкарыстоўваўся на богаслужэннях, пры падрыхтоўцы святароў і для навучання грамаце ў царкоўна-прыходскіх школах.
Праца над “Апосталам” вялася з красавіка 1563 па сакавік 1564 года.
1710 год. Выйшаў у свет першы друкаваны падручнік па геаграфіі на рускай мове – “Геаграфія ці кароткае зямнога свету апісанне”.
Хто з’яўляўся аўтарам першага рускага падручніка па геаграфіі, да гэтага часу загадка. Гісторыкі мяркуюць, што кніга была перакладзена з галандскай мовы.
Дакладна невядомы і перакладчык. Але ім можа быць ураджэнец Мсціслаўшчыны Ілля Капіеўскі (Капіевіч, 1651–1714). Асветнік, першы настаўнік Пятра І ў Галандыі, выдавец, перакладчык шматлікіх кніг, паэт, пісьменнік, распрацоўшчык грамадзянскага шрыфту, аўтар сучасных рускіх назваў 12 сузор’яў, папулярызатар тэрмінаў “мапа”, “карта”, “глёбус” у рускай мове. Імя І. Капіевіча носіць адна з вуліц Мінска.
У падручніку геаграфіі 1710 года апісаны “зямныя кругі” – роўналежнік, тропікі, канцавоссі. Давалася ў ім і паняцце аб градусах шырыні і даўжыні, пералічваліся асноўныя крыніцы карысных выкапняў Еўропы, пазначаны тыпы палітычнага ладу ў розных еўрапейскіх краінах, апісаны некаторыя краіны і народы Азіі, Амерыкі, Аўстраліі і Афрыкі.
1781 год. Памёр Міхал Карыцкі (1714–1781).
Беларускі паэт-лацініст эпохі Асветніцтва, манах-езуіт, педагог, доктар філасофіі.
Скончыў Віленскую акадэмію. Выкладаў у Мінскім езуіцкім калегіуме, Віленскай акадэміі, Слуцкай семінарыі, у Варшаве, Драгічыне, Нясвіжы, Полацку, Бабруйску.
Падзяляў ідэі Асветніцтва, імкнуўся палепшыць сістэму адукацыі, надаць ёй больш свецкі характар.
Пачынальнік класіцызму як творчага метаду, паўплываў на паэзію Рэчы Паспалітай. Пісаў вершы, казкі, элегіі, пасланні, паэмы, элегіі, пародыі лацінскай мовай.
Пасля скасавання (1773) Папам ордэна езуітаў Адукацыйная камісія прызначыла яго на пасаду прэфекта Мінскага калегіума.
Cваю маёмасць ахвяраваў на патрэбы Мінскай школы, дзе выкладаў у апошнія гады.
У некаторых творах выказваў свае пачуцці замілавання родным краем, ганарыўся яго прыгажосцю і багатай гісторыяй, праслаўляў адвечную славянскую раку Дзвіну і старажытны Полацк, куды раіў Кацярыне ІІ перанесці сваю сталіцу.
1861 год. На наступны дзень пасля дня нараджэння памёр Тарас Шаўчэнка (1814–1861).
Вядомы ўкраінскі мастак і літаратар.
Беларусь наведваў у 1829 годзе, у час прыезду свайго ўладніка П. Энгельгарта ў Вільню. У 1843 годзе, здабыўшы волю, Шаўчэнка па дарозе з Пецярбурга да Украіны наведаў Віцебск, Магілёў, Гомель. Гэтым жа шляхам вяртаўся ў Пецярбург у 1847 годзе. Падрымліваў сувязі са многімі беларускімі літаратарамі, удзельнікамі вызваленчага руху.
У яго гонар у Беларусі усталяваны помнікі ў Брэсце, Слуцку, Гомелі, Мінску, Магілёве (2005). У 2015 годзе помнік у Магілёве быў пашкоджаны вандаламі.
Выява Шаўчэнкі разам з Гогалем і Пушкіным размешчана на мемарыяльнай дошцы на будынку па Ленінскай, 33.
У Беларусі вуліцы Шаўчэнкі ёсць у шматлікіх гарадах, у тым ліку Бабруйску, Магілёве.
1939 год. У Мінску прэм’ерай оперы «Міхась Падгорны» Яўгена Цікоцкага адкрыўся будынак Дзяpжаўнага тэатра опеpы і балета Белаpyсi.
Адзін з двух музычных тэатраў краіны разам з Музычным тэатрам. Размешчаны ў Траецкім прадмесці. Будынак оперы – помнік міжнароднага значэння, узор савецкага канструктывізму з элементамі ар-дэко. Існуе легенда, што Янка Купала, убачыўшы праект, выклікнуў: «А летуценны хлопец гэты Лангбард!».
Пастаноўкі большасці спектакляў у тэатры ідуць на мове арыгінала, а таксама на беларускай і рускай.
У тэатры працавала 8 Народных артыстаў СССР і 11 – БССР.
Пасля масавых фальсіфікацый на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, жорсткага разгону акцый пратэстаў, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, калектыў тэатра выходзіў на акцыі пратэсту. Больш за 300 артыстаў і супрацоўнікаў падпісалася пад зваротам у падтрымку купалаўцаў.
27 кастрычніка артысты правялі акцыю салідарнасці з беларускім народам, звярнуўшыся перад пачаткам спектакля «Царская нявеста» да прысутных: «У гэты пераломны момант, калі ў нашай краіне адбываецца беззаконне і несправядлівасць, мы не можам маўчаць…». Пасля звароту яны выканалі песню «Магутны Божа», гледачы падтрымалі артыстаў авацыямі.
Пасля гэтага пачаліся звальненні, а спектаклі былі адменены «у сувязі са складанай эпідэміялагічнай сітуацыяй».
1940 год. У в. Папоўшчына (цяпер Карпаўскі Чэрыкаўскага раёна) нарадзіўся Аляксей Марачкін.
Беларускі мастак і грамадскі дзеяч, педагог.
Працаваў галоўным мастаком Мастацкага фонду, у Беларускай акадэміі мастацтваў, загадваў кафедрай жывапісу. Член БНФ. Адзін з заснавальнікаў і першы старшыня мастацкай суполкі «Пагоня».
Працуе пераважна ў станкавым жывапісе ў жанрах партрэта, тэматычнай карціны, пейзажа і нацюрморта. Тэматыка яго твораў прысвечана гістарычным падзеям мінулага і сучаснасці, раскрывае багацце духоўнай культуры беларускага народа.
Стварыў партрэты шматлікіх выдатных дзеячаў беларускай гісторыі і культуры, у тым ліку «Цётка», «Пачатак. Францыск Скарына», «М. Гусоўскі», «Вераніка і Максім», «Рагнеда», «Кірыла Тураўскі», «Канцлер Вялікага Княства Літоўскага Леў Сапега», «Мікола Ермаловіч», серыю партрэтаў «Мае сучаснікі», цыкл твораў «Народныя легенды і паданні», розных тэматычных кампазіцый, у тым ліку з Чарнобыльскай тэмай.
Яго працы захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі, у Мастацкай галереі Нацыянальнага Полацкага гісторыка-культурнага музея-запаведніка, у музеях і прыватных галерэях Беларусі, Польшчы, Германіі, ЗША.
Узнагароджаны медалём Францыска Скарыны, медалём 100 гадоў БНР Рады Беларускай Народнай Рэспублікі.
Двойчы адмовіўся ад ганаровага дзяржаўнага звання «Ганаровы мастак», пратэстуючы супраць сістэмы дзяржаўнага патранату і кантролю за мастацтвам, супраць палітыкі А. Лукашэнкі.
А. Марачкін і Г. Бураўкін.
1942 год. У Мсціславе нарадзіўся Міхась Ткачоў.
Беларускі гісторык, археолаг, грамадскі дзеяч. Доктар гістарычных навук, прафесар.
Загадчык рэдакцыі гісторыі, галоўны рэдактар выдавецтва «Беларуская Энцыклапедыя» імя Петруся Броўкі. Ініцыятар стварэння энцыклапедыі «Археалогія і нумізматыка Беларусі», «Энцыклапедыі гісторыі Беларусі».
Вывучаў ваенна-абарончае дойлідства, матэрыяльную культуру і архітэктуру гарадоў Беларусі XI-XVIII стагоддзяў.
Адзін з аўтараў кніг «Нарысы па археалогіі Беларусі», «Гісторыя беларускага мастацтва».
Першым прасачыў генезіс, эвалюцыю і этапы развіцця замкаў і абарончых сістэм населеных пунктаў, а таксама арганізацыю абароны беларускіх гарадоў.
Памёр 31 кастрычніка 1992 года.
У яго памяць у Гродна і Мсціславе ўсталяваны мемарыяльныя шыльды.
1946 год. Нарадзіўся Уладзімір Гасцюхін.
Савецкі і беларускі акцёр тэатра і кіно, Заслужаны артыст РСФСР, Народны артыст Беларусі.
Здымаўся ў больш чым 120 кінафільмах, у тым ліку “Хаджэнне па пакутах”, “Час выбраў нас”, “Магістраль”, “У пошуках капітана Гранта”, “Знак бяды”, “Шляхціц Завальня”, “Дальнабойнікі”, “Ціхі Дон”, “Смерць шпіёнам. Крым”, “Снайпер: Апошні стрэл”.
У 2017 годзе зняўся ў прапагандысцкім фільме тэлеканала Беларусь 1 «Белы легіён чорных душ. Журналісцкае расследаванне».
Прадстаўнік “рускага свету”. Прытрымліваецца антыамерыканскіх і антыўкраінскіх поглядаў. «Персона Нон Грата» на тэрыторыі Украіны.
Заснавальнік Рэспубліканскай партыі працы і справядлівасці.
Сярод многіх узнагарод, медаль і Ордэн Ф. Скарыны.
1969 год. У Магілёве нарадзіўся Андрэй Вараб’ёў.
Беларускі скульптар.
Скончыў Мінскае мастацкае вучылішча, Беларускую акадэмію мастацтваў. Выкладаў мастацкія дысцыпліны ў МДУ імя А. Куляшова.
З 1995 года актыўна выстаўляецца, у тым ліку і за мяжой, арганізуе ўласныя праекты. Мае ўласную галерэю. З’яўляўся кіраўніком абласной арганізацыі Саюза мастакоў Беларусі.
Аўтар шматлікіх гарадскіх скульптур, якія вядомы большасці магілёўцаў, шклаўчан, быхаўчан і іншых. Сярод яго скульптур – Шклоўскі агурок, закаханая пара, гімнастка, львы на мосце імя Яшына праз Дняпро ў Магілёве, Маленькі прынц, вобраз Магіслава на Ратушы, мемарыяльныя шыльды славутым ураджэнцам і іншыя.
1972 год. Адбыўся выбух на Мінскім радыёзаводзе.
Загінула ад 103 да 143 чалавек, больш за 100 пацярпела.
Выбух у цэху па вырабе тэлевізыйных футляраў Мінскага радыёзавода – гэта катастрофа стала адной з найбольш масавых у Беларусі паводле колькасці ахвяр. Ад выбуху абрынуліся жалезабетонныя перакрыцці, пакінуўшы ад будынка толькі слупы, на якіх трымаўся дах.
Прычынай выбуху быў названы дробнадысперсны пыл ад шліфавання драўняных пліт і фанеры. За шматлікія гады працы ён асядаў у вентыляцыі, якая не спраўлялася з адкідамі вытворчасці такога памеру. Адной іскры было дастаткова, каб пыл выбухнуў.
Праекціроўшчыкі і дырэктар завода апынуліся за кратамі.
Мінск з космасу. Месца выбуху (завулак С. Кавалеўскай) адзначана чырвоным кружком.
2000 год. Памёр ураджэнец в. Батвінаўка (зараз Крычаўскі раён) Уладзімір Труханоўскі (1914-2000).
Савецкі і расійскі гісторык, пісьменнік і дыпламат. Доктар гістарычных навук. Акадэмік РАН.
Скончыў Ленінградскі педінстытут, Вышэйшую дыпламатычную школу. Служыў у войску, у наркамаце замежных спраў, генеральным консулам у Іране, загадчыкам аддзела ААН. Браў удзел у Сан-Францыскай і Патсдамскай канферэнцыях.
Выкладаў, кіраваў кафедрай у Маскоўскім інстытуце міжнародных зносін, працаваў у Інстытуце гісторыі АН СССР, галоўным рэдактарам часопіса «Пытанні гісторыі», віцэ-прэзідэнтам Савецкай Асацыяцыі Садзейнічання ААН, прэзідэнтам Асацыяцыі брытанскіх даследаванняў.
2011 год. Памёр Янка Сіпакоў (1936-2011).
Беларускі пісьменнік, перакладчык. Заслужаны дзеяч культуры. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР.
Працаваў у шклоўскай раённай газеце «Чырвоны барацьбіт», часопісах «Вожык», «Маладосць», «Беларусь», у выдавецтве «Беларуская Энцыклапедыя».
Аўтар вершаў, паэтычных зборнікаў, кніг паэзіі, паэм у прозе, нарысаў, кніг прозы, кнігі прытчаў, фантастычна-прыгодніцкай аповесці, цыклаў мініяцюр, гістарычных апавяданняў, зборнікаў гумарэсак.
Пераклаў на беларускую мову класікаў сусветнай і рускай літаратуры.
Памёр 10 сакавіка 2011 года ў Мінску.
На Першамайскай дэманстрацыі. Я. Сіпакоў, І. Навуменка, Н. Маеўская, Б. Сачанка, Ю. Свірка. 1958 год.
2013 год. Памёр Барыс Аракчэеў (1926-2013).
Беларускі мастак, педагог. Заслужаны дзеяч мастацтваў.
Працаваў у станковым жывапісе, у жанрах пейзажа, нацюрморта, тэматычных карцін і батальных сцэн.
Пад час вайны служыў у Бабруйску, Мінску.
Скончыў Мінскае мастацкае вучылішча, Тэатральна-мастацкі інстытут (першы выпуск, разам з будучымі народнымі мастакамі А. Анікейчыкам, В. Грамыкам, А. Кашкурэвічам i Л. Шчамялёвым).
Сярод яго твораў – пейзажы, нацюрморты, серыя партрэтаў сучаснікаў і знакамітых людзей. З’яўляўся адным з чатырох стваральнікаў дыярамы «Мінскі кацёл» у Музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны.
Выкладаў у Мінскім мастацкім вучылішчы, Акадэміі мастацтваў, з’яўляўся настаўнікам многіх вядомых беларускіх мастакоў, сярод якіх У. Кожух, А. Кузьміч, В. Рускевіч, Ф. Янушкевіч, В. Ясюк.
Творы мастака знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі, Фондзе Саюза Мастакоў, Магілёўскім мастацкім музеі і іншых, галерэях Гомеля, Светлагорска, Полацка, Крупак, Баранавічаў, у прыватных калекцыях замежных краін.
З раніцы 7 сакавіка адбыўся прарыў трубаправода ў крычаўскім мікрараёне Камсамольскім, паведамляе МНС. На час правядзення рамонтных работ мясцовымі камунальнымі службамі без водазабеспячэння заставаліся 89 шматкватэрных і 39 прыватных жылых дамоў. Гэта значыць, што амаль палова горада знаходзілася без водазабеспячэння.
Паломка была настолькі масштабнай і сур’ёзнай, што для жыхароў горада нават арганізоўваўся падвоз вады. Водазабеспячэнне спажыўцам было адноўлена толькі а 17-й вечара. З гэтага вінікае, што практычна большую частку дня многія жыхары горада не маглі набраць вады альбо скарыстацца прыбіральняй.
Крычаўскі агратэхнічны каледж – адна з найстарэйшых навучальных устаноў Рэспублікі Беларусь. Яго гісторыя бярэ сваё пачатак у XIX стагоддзі, калі ў Расійскай імперыі з’явіліся першыя прафесійныя школы.
У 1880-х гадах па ўсёй Расійскай імперыі былі створаны тэхнічныя і рамесныя вучэльні, а пры агульнаадукацыйных школах адчыняліся рамесныя класы.Такія рамесныя класы былі адкрыты ў Крычаве ў 1888 годзе пры 1-м народным вучылішчы. А ў 1905 годзе замест іх была пабудавана рамесная вучэльня, якая праіснавала да 1924 года.
Крычаўская рамесная школа мела 2 аддзяленні: слясарна-кавальскае і сталярна-такарнае.
Навучанне праходзіла 4 гады. Двухпавярховы цагляны будынак рамеснай школы з дапаможнымі памяшканнямі быў пабудаваны на месцы згарэлых рамесных класаў з захаваннем усіх строгіх тэхналагічных патрабаванняў таго часу. Адкрыццё школы адбылося ў студзені 1905 году. Будынак рамеснай вучэльні быў спалены ў гады Другой сусветнай вайны.
У цяперашні час Крычаўскі прафесійны агратэхнічны каледж з’яўляецца вядучай навучальнай установай аграрнай і будаўнічага комплексу Магілёўшчыны. У 2017 годзе да Крычаўскага каледжу быў далучаны філіял «Слаўгарадскі прафесійны ліцэй». Адзначым, што за 130 гадоў свайго існавання прафесійная навучальная ўстанова выпусціла больш за 30 тысяч маладых спецыялістаў.
Шаленне на ваенную тэматыку становіцца прыкметнай рысай магілёўскай глыбінкі. Mogilev.media не змаглі прайсці міма абсурдных карцінак з гарадской прасторы раённых цэнтраў.
Ці не кожны раённы цэнтр Магілёўшчыны можа пахваліцца сваімі недарэчнымі і абсурднымі лакацыямі. Напрыклад, незабыўнае ўражанне пакідае выгляд Касцюковіцкага краязнаўчага музея, які больш падобны на непрыступную фартэцыю, што рыхтуецца да абароны, чым на ўстанову культуры. Музей “ахоўваюць” дзве гарматы, адзін танк і тры бронемашыны. Ад вайсковага аб’екта ўстанову культуры адрознівае толькі надпіс “Краязнаўчы музей”, хоць і ён у спалучэнні з вайсковай тэхнікай глядзіцца абсурдна.
А вось у Слаўгарадзе вырашылі нестандартна “ўпрыгожыць” уваход на тэрыторыю мясцовага гісторыка-краязнаўчага музея. Перад уваходам на тэрыторыю паставілі імправізаванае жалезнае дрэўца з інсталяцыяй – савецкія каскі, фрагменты зброі і снарадаў часоў Другой сусветнай вайны.
Сюррэалістычна і абсурдна выглядае пляцоўка каля аўтастанцыі ў Крычаве – самаходка “СУ-100” каля стэлы “Манумент Міра”. Мясцовыя ўлады планавалі, што гэта месца стане гарадской адметнасцю, а атрымаўся шок-кантэнт.
Вішанька на торце – слаўгарадскі партызан у “доміку” на загалоўным фота. Ды там і ўвесь дзіцячы парк – той яшчэ трэш, пра які пісалі mogilev.media
