Гарадскі грамадскі транспарт у Шклове і Жодзіна плануецца зрабіць цалкам электрычным. Пра гэта паведаміў намеснік міністра энергетыкі Дзяніс Мароз.
– Ёсць адпаведнае даручэнне ўрада, Міністэрства энергетыкі ўдзельнічае ў рэалізацыі гэтых праектаў. Увесь гарадскі грамадскі транспарт будзе пераведзены на электратранспарт. – расказаў Дзяніс Мароз.
Цяпер плануецца правядзенне рэканструкцыі электрасетак для стварэння дастатковай колькасці зарадных станцый. Работы разлічаныя да 2024 года.
Агароджы небяспечных зон адсутнічаюць, горкі з пяску і смецця на будоўлі ствараюць непрыгожы выгляд і небяспеку для дзяцей, а будаўнічы вагончык “1000 дробязей” смяшыць навакольных жыхароў.
Восенню мінулага года mogilev.media ужо пісалі пра пабудову новага шматкватэрнага дома ў раёне пяціпавярховікаў № 8,9,30,34 па вул. Мікрараён Камсамольскі, які пачалі будаваць на месцы зручных дарожак, дзіцячай пляцоўкі і зялёнай прасторы паміж дамамі, што прынесла нязручнасці для мясцовых жыхароў.
З пачатку будаўніцтва дома №38 прайшоў ужо цэлы год, але заканчэнне і не бачна. Асноўны корпус дома ўжо пабудавалі, аднак яшчэ шмат працы давядзецца рабіць па знешняй і ўнутранай апрацоўцы пабудовы.
Між іншым, падчас маніторынгу аховы працы на розных будаўнічых аб’ектах менавіта на будаўніцтве дома №38 былі зафіксаваны шэраг парушэнняў: адсутнасць агароджы небяспечных зон, знакаў бяспекі і кантролю за выкананнем работнікамі патрабаванняў па ахове працы. Дахавыя работы выконваюцца без спецпропуска.
Таксама былі зафіксаваны парушэнні пры выкарыстанні сродкаў індывідуальнай аховы і пры выкарыстанні драўляных драбін і пад’ёмных механізмаў (аўтакрана) –пісала яшчэ ў красавіку раённая газета “Крычаўскае жыццё”.
Сапраўды, прылеглая тэрыторыя да будаўнічага аб’екта цяпер засмечана рознымі адыходамі, горы пяску і будаўнічага смецця ствараюць непрыгожы і сумны выгляд. Больш за тое, яны нясуць пэўную небяспеку не толькі дзецям, але і дарослым, бо ніякім чынам не агароджаны і не пазначаны. Фактычна знішчаны дзве невялікія дзіцячыя пляцоўкі каля вакольных дамоў, а горкі са смеццем і пяском не змяншаюцца, а з’яўляюцца новыя.
Вішанькай на торце стаў будаўнічы вагончыў “1000 дробязей”, які выклікае ў мясцовых жыхароў смех і жарты. А магчыма ў вагончыку проста спрабуюць адкрыць крамку з продажам рознай гаспадарчай драбязы?
Адкрыты турнір па тэнісе на інвалідных калясках “Рух у жыццё” пройдзе ў Магілёве з 4 па 7 чэрвеня. Удзельнікамі спаборніцтваў стануць 16 чалавек – спартсмены з Магілёва, Мінска і Масквы – паведамляе Mycity.by. Урачыстае адкрыццё адбудзецца 5 чэрвеня на крытых кортах Магілёўскага гарадскога фізкультурна-спартыўнага клуба.
На цёплы перыяд года рашэннямі адміністрацый раёнаў і гарадоў Магілёўскай вобласці вызначана 61 месца адпачынку каля водных аб’ектаў з арганізацыяй купання – паведамляе Магілёўскі абласны цэнтр гігіены, эпідэміялогіі і грамадскага здароўя. Для параўнання: у 2022 годзе такіх месцаў было 50.
Сярод дадаткова абсталяваных 11 месцаў адпачынку з арганізацыяй купання значацца наступныя.
Сажалкі ў раёне Брады ў Магілёве, у в. Ольніца Глускага, в. Красуліна Глускага, «Мікалаеўскія сажалкі» Круглянскага, у в.Путнікі Шклоўскага раёнаў, па вуліцы Казлоўскай у г. Асіповічы. Участак прыбярэжнай зоны заліва Дняпро ў раёне магілёўскай вуліцы Фаціна. На Чыгірынскім вадасховішчы каля в. Падлужжа Кіраўскага раёна. Палужскае вадасховішча каля в. Дзярновая Краснапольскага раёна. Пляж на р.Бясядзь «Ластаўка» ў раёне вуліцы Берагавой у г.п.Хоцімск. Вадасховішча Рудэя, Чавускі раён.
Па стане на 31 мая дазволы на працу пляжаў падпісаны на 55 зон рэкрэацыі: 6 – у Бялыніцкім раёне, 5 – у Магілёве, па 4 – у Бабруйску, Горацкім, Быхаўскім, Касцюковіцкім раёнах, па 3 – у Крычаўскім, Чэрыкаўскім, па 2 –у Магілёўскім, Глускім, Дрыбінскім, Кіраўскім, Клімавіцкім, Круглянскім, Мсціслаўскім, Хоцімскім, Шклоўскім, па 1 – у Бабруйскім, Клічаўскім, Асіповіцкім, Чавускім раёнах.
У купальны сезон, з 1 чэрвеня, установамі дзяржсаннагляду ўведзены штотыднёвы адбор пробаў вады з вадаёмаў з мэтай лабараторнага кантролю якасці вады. Інфармацыя аб выніках праведзеных даследаванняў будзе размяшчацца на сайтах цэнтраў гігіены і эпідэміялогіі.
Дзень адмовы ад празмернасцяў у ежы. Дзень здаровага харчавання (A Day of Abandoning Excesses in Food. Day of Healthy Eating, з 2011 года).
Праводзіцца ў процівагу амерыканскаму святу “Нацыянальны дзень, калі можна есці ўсё, што хочацца”.
Цікавыя факты.
Па папулярнасці ў свеце сярод прадуктаў на першым месцы знаходзяцца макароны, на другім і трэцім – мяса і рыс.
Здароўе чалавечага арганізма на 74% залежыць ад той ежы, якую ён спажывае.
На планеце толькі 44% жыхароў пры выбары прадуктаў харчавання кіруюцца меркаваннямі здароўя. Астатнія 66% выбіраюць прадукты сыходзячы з іх кошту.
1633 год.Выйшаў загад караля Уладзіслава IV Вазы аб магілёўскіх цэрквах.
Жыхарам Магілёва вярталіся ўсе праваслаўныя цэрквы, якія былі зачынены і запячатаны ў 1619 годзе. Гэта адбылося пасля паўстання гараджан 1618 года.
Увосень 1618 года ўніяцкі мітрапаліт І. Кунцэвіч пажадаў наведаць Магілёў і абярнуць жыхароў ва ўніяцтва, аднак жыхары горада пры яго набліжэнні сталі біць трывогу ў вечавы звон. Былі зачынены ўсе гарадскія вароты, на сценах і валах былі расстаўлены ўзброеныя людзі. Пасля гэтага ўлады горада разам з натоўпамі народа з харугвамі ў руках выйшлі насустрач Кунцэвічу, пачалі праклінаць яго як вераадступніка і нават пагражалі забіць, калі ён не адыдзе ад Магілёва. Паўстанне ўзначальваў бурмістр Магілёва Багдан (Мірон) Собаль.
Пасля гэтага Кунцэвіч асабіста адправіўся са скаргай у Варшаву да караля Жыгімонта III. Паводле каралеўскага ўніверсала ад 22 сакавіка 1619 года ўсе завадатары паўстання ў ліку 20 чалавек павінны былі быць пакараныя, на горад быў накладзены буйны штраф на карысць казны, а ўсе праваслаўныя цэрквы і манастыры з іх маёнткамі і прыбыткамі былі перададзены ў падпарадкаванне Кунцэвічу.
Пры гэтым у рашэнні спецыяльна згадана, што справа тычыцца не прыгнёту веры, а бунту і абразы не толькі архімандрыта, але і самога караля. Акрамя таго, 20 лістапада кароль забараніў жыхарам Магілёва будаваць цэрквы без дазволу Кунцэвіча.
Кароль Уладзіслаў IV Ваза.
1792 год. Наданне каралём С. Панятоўскім герба Браславу “Вока Божае”.
У хрысціянскай іканаграфіі вока ў цэнтры сонечных прамянёў або ў трохвугольніку з’яўляецца агульнавядомым сімвалам чароўнай сілы або ж Тройцы.
Вока сімвалізуе назіранне Бога за жыццём і дзеяннямі людзей, трохкутнік – трыадзінства Бога – Айца, Сына і Духа Святога. Сонца з найстаражытнейшых часоў з’яўляецца сімвалам жыцця, агню, які валодае ачышчальнай сілай.
“Вока Божае” на гербе Браслава ў сімвалічнай форме перадае Божую апеку над горадам, захоўвае яго ад усіх бед. Выява чалавечага вока шырока выкарыстоўваецца для ўпрыгажэння алтароў ў храмах і на прадметах культавага прызначэння.
Цяперашні герб зацверджаны 20 студзеня 2006 года. У краязнаўчым музеі Браслава сабраны шматлікія дакументы з выявай гарадскога сімвала. Больш чым за два стагоддзі свайго існавання ізаграфія герба практычна заставалася нязменнай. Герб Браслава адносіцца да гісторыка-геральдычных помнікаў Беларусі.
1905 год. Нарадзіўся Юрка Віцьбіч (Стукаліч, Алесь Крыжаніч; сапраўднае імя – Серафім Шчарбакоў; 1905-1975).
Беларускі пісьменнік, дзеяч беларускай эміграцыі.
У студзені 1941 года арыштаваны ДПУ. Падчас вайны – член Цэнтральнага ўрада Беларускага культурнага згуртавання, у 1944 годзе выдаў зборнікі публіцыстыкі “Вяліскія паўстанцы. Гэньдзікаўскія змагары”, “Нацыянальныя Сьвятыні”, быў рэдактарам часопіса “Узвышша”.
У 1943 годзе перавёз з Віцебска ў Полацк рэшткі Еўфрасінні Полацкай, якія там знаходзяцца і сёння, спрыяў аднаўленню Полацкай праваслаўнай епархіі. З 1944 года – на эміграцыі.
У 1946 годзе разам з Н. Арсенневай стварыў літаратурнае аб’яднанне “Шыпшына”. Рэдагаваў шэраг беларускіх газет, у тым ліку “Беларускае слова”, выступаў на Радыё “Свабода”. Аўтар цікавых гістарычных нарысаў “Плыве з-пад Святой гары Нёман”. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рыверы.
Помнік змагарам за свабодную Беларусь у Саўт-Рывер.
1942 год. Нарадзіўся Эдуард Малафееў
Футбаліст, беларускі і расійскі трэнер па футболу, нападнік зборнай СССР, Заслужаны майстар спорту СССР, Заслужаны трэнер БССР і СССР.
Гулец за маскоўскі “Спартак”, у 1963-1974 – у мінскім “Дынама” (забіў 114 галоў), у 1963-1968 гадах гуляў за зборную СССР. Срэбраны прызёр чэмпіянату Еўропы 1964.
Пасля заканчэння кар’еры перайшоў на трэнерскую працу. У 1978 г. узначаліў мінскае «Дынама», якое прывёў да золата чэмпіянату СССР (1982). Пазней яшчэ два разы вяртаўся ў «Дынама» (1988-1991, 2001-2002).
У 1984-1986 гадах быў галоўным трэнерам зборнай СССР, якая пад яго кіраўніцтвам перамагла ў адборачным турніры да чэмпіянату свету 1986.
Пазней трэніраваў розныя клубы Расіі, Беларусі і Літвы. У 2000-2003 быў галоўным трэнерам зборнай Беларусі, якую прывёў да лепшага дасягнення (3 месца ў адборачным турніры да чэмпіянату свету 2002).
У снежні 2009 года быў прызначаны галоўным трэнерам салігорскага «Шахцёра». Абяцаў прывесці клуб да залатых медалёў чэмпіянату, але з-за хваробы пакінуў пасаду галоўнага трэнера ўжо ў маі 2010 года.
1955 год. Прынята Пастанова Савета Міністраў “Аб новым палігоне для Міністэрства абароны СССР” – Байканура.
Будаўніцтва касмадрома ішло ў пустыннай казахскай мясцовасці ў рэжыме найстрогай сакрэтнасці.
У маі 1957 года з палігона быў зроблены першы пуск міжкантынентальнай балістычнай ракеты Р-7, потым – першы ў гісторыі штучны спадарожнік Зямлі (4 красавіка 1957), першы касмічны карабель з чалавекам на борце (Ю. Гагарын, 12 красавіка 1961).
З Байканура ляталі ў космас і пяць беларусаў і ўраджэнцаў Беларусі, уключаючы і першую жанчыну-касманаўта В. Церашкову (бацька У. Церашкоў родам з в. Выйлава Бялыніцкага раёна, загінуў на фінскай вайне; маці – А. Церашкова родам з в. Ерамееўшчына Дубровенскага раёна).
1962 год. Падаўлены стыхійны мітынг і дэманстрацыя працоўных Новачаркаска Растоўскай вобласці.
Заліты крывёй з дапамогай войск Паўночна-Каўказскай ваеннай акругі. Жыхары пратэставалі супраць павышэння коштаў на прадукты харчавання. Падчас вайсковай аперацыі па “навядзенні парадку” былі забітыя 23 чалавекі, каля 40 чалавек атрымалі раненні. Зроблены масавыя арышты. У ходзе судовага разбору над удзельнікамі хваляванняў у Новачаркаску 14 чалавек былі прызнаны арганізатарамі беспарадкаў, 7 чалавек прыгавораны да расстрэлу, астатнія – да заключэння на тэрмін ад 10 да 15 гадоў.
Як сказана ў пастанове Вярхоўнага Савета Расіі “Аб падзеях у г. Новочеркаску ў чэрвені 1962 года” ад 22 мая 1992 года, “партыйна-савецкімі ўладамі ў г. Новачаркаску была жорстка задушана з ужываннем войскаў мірная дэманстрацыя працоўных, якія патрабавалі паляпшэнні свайго сацыяльна-эканамічнага становішча. Загінулі і атрымалі раненні дзясяткі ні ў чым не вінаватых людзей, у тым ліку жанчыны і дзеці. Многія ўдзельнікі падзей былі падвергнутыя судовай расправе за дзеянні, якія з’явіліся адказам на неправамерныя і правакацыйныя паводзіны ўладаў”.
1970 год. Нарадзіўся Віталь Шкраба (1970-2008).
Беларускі прафесійны баксёр, двухразовы чэмпіён Беларусі ў суперцяжкай вазе (97 кг). Праводзіў баі з многімі вядомымі баксёрамі, у тым ліку з М. Валуевым і М. Паповым.
17 ліпеня 2008 года знойдзены мёртвым з нажом у грудзях у сваёй кватэры ў Салігорску. Версія следства – самагубства.
1972 год. Нарадзілася Кацярына Карстэн(дзявочае – Хадатовіч).
Беларуская вяслярка ў акадэмічным веславанні, “Кацярына Вялікая беларускага веславання”. Першая двухразовая алімпійская чэмпіёнка ў алімпійскай камандзе Беларусі (1996, 2000); шасціразовая чэмпіёнка свету. Заслужаны майстар спорту СССР. Першы поўны кавалер ордэна Айчыны (2008).
У 1998 годзе выйшла замуж за нямецкага бізнесмена В. Карстэна. Жыве ў Германіі.
Падпісала адкрыты ліст спартыўных дзеячаў краіны, якія выступаюць за дзеючую ўладу Беларусі пасля жорсткіх падаўленняў народных пратэстаў у 2020 годзе.
2009 год. Зацверджаны герб Лепеля.
Герб «у чырвоным полі Пагоня» дараваны гораду 20 ліпеня 1852 года.
17-тысячны горад згадваецца з 1439 года. Меўся замак, гандлёвы порт. У свой час належыў Л. Сапегу, у 1772-1776 гадах быў сталіцай Полацкага ваяводства. У горадзе працуюць прадпрыемствы машынабудавання і металаапрацоўкі, дрэваапрацоўчай і харчовай прамысловасці, ГЭС.
У шэрагу славянскіх краін першы летні месяц называецца “чэрвень” і Беларусь не выключэнне. На першы дзень чэрвеня прыпадае шэраг міжнародных і нацыянальных святаў у розных частках свету.
Адкуль паходзіць назва месяца
Назва месяца паходзіць ад слова «чэрвец» – жамяра, якая з’яўляецца акурат у гэты час. З яе некалі даўней здабывалі чырвоную фарбу, якой фарбавалі сцягі. Да гэтага месяц называўся: крэсень, гедзень, чарвівы месяц, гнілец, ізок (конік).
Паводле іншае версіі, назва з’явілася таму, што ў гэтым месяцы чырванеюць ягады.
Назва месяца выкарыстоўвалася ў старабеаларускай мове: як у літаратурнай, так і простанародных гаворках. Што цікава, народная назва месяца сустракаецца ў выданнях Францыска Скарыны —«чирвець», а таксама ў творах паэта часоў ВКЛ Андрэя Рымшы, дзе згадваецца як «чырвецъ».
Назва месяца, якая ўжываецца ў сучаснай беларускай літаратурнай мове, узнікла ў асяроддзі дзеячоў газеты «Наша ніва» і набыла больш-менш канчатковую форму ў 1912, калі ў календары «Нашай нівы» былі пададзеныя прапанаваныя назвы месяцаў з тлумачэннямі. Цікава, што дагэтуль у газеце ўжывалі не толькі «чэрвень», але і форму «юнь».
Аналагічная назва месяца з ідэнтычным напісаннем ёсць і ва ўкраінскай мове. У чэшскай месяц пішацца як «červen» і гучыць амаль як у беларуска мове. У палякаў першы летні месяц гучыць як «czerwiec» – «чэрвец»
Згодна народным прыкметам, калі ў першы і другі дзень чэрвеня лье дождж, то ўвесь месяц будзе сухі.
Сусветны дзень бацькоў
Шмат хто ведае, што першага чэрвеня адзначаецца Міжнародны дзень дзяцей, але няшмат здагадваюцца пра яшчэ адну міжнародную падзею, якая прыпадае на гэтую дату. Дату 1 чэрвеня Арганізацыя Аб’яднаных Нацый абвясціла Сусветным днём бацькоў, каб падзякаваць усім бацькам ва ўсіх частках свету за іх самаахвярную адданасць і прыхільнасць дзецям, іх ахвяры на працягу ўсяго жыцця для падтрымання добрых адносін у сям’і.
Пад эгідай ААН Сусветны дзень бацькоў адзначаецца штогод 1 чэрвеня з 2013 года, хоць у розных краінах Дзень бацькоў адзначаецца ў іншыя даты. Аднак міжнародны дзень ушанавання ролі бацькоў у выхаванні дзяцей прыпадае менавіта на першы летні дзень.
Нацыянальныя святы
У гэты дзень некаторыя краіны адзначаюць нацыянальныя святы. Напрыклад, Туніс адзначае Дзень канстатуцыі, якая была прынята 1 чэрвеня 1959 года. Новая канстытуцыя Туніса сталася актам пацвярджэння незалежнасці паўночнаафрыканскай краіны, якую яна здабыла ў 1956 годзе. Папярэдняя канстытуцыя была напісана пад уплывам фаранцузскай каланіяльнай адміністрацыі, што не хацела прызнаваць суверэннасць Туніса.
Таксама першага чэрвеня як Дзень Мадарака (Дзень свабоды) святкуецца яшчэ ў адной афрыканскай краіне – Кеніі. Гэтае свята прысвечана гадавіне фарміравання першага чорнага ўрада ў Кеніі ў 1964 годзе, калі Кенія дасягнула незалежнага самакіравання і стала суверэннай дзяржавай.
Больш за тое, гэта дата звязваецца з падзеямі барацьбы жыхароў гэтай краіны за незалежнасць ад Брытанскай імперыі. Менавіта 1 чэрвеня 1962 года лідар Кенійскага афрыканскага саюза Джома Кеніата (Джонстоун Камау Уа Нгенгі) стаў прэм’ер-міністрам аўтаномнага ўрада Кеніі, а ўжо ўзімку 1963 года Кенія здабывае незалежнасць.
Мадарака на суахілі (дзяржаўная мова Кеніі) азначае «Свабода, Моц, Незалежнасць, Улада».
1 чэрвеня адзначаецца Дзень прэзідэнта ў Палау – маленькай астраўной дзяржавы ў Філіпінскім моры Ціхага акіяна, у склад якой уваходзіць 328 астравоў (плошчай 458 квадратных кіламетраў), а насельніцтва складае крыху болей за 21 тысячу чалавек.
У гэты дзень па ўсёй краіне праходзяць розныя мерапрыемствы, сярод якіх выступленні ансамбляў народных песень і танцаў, фестывалі, усеагульныя гулянні. Часта ў гэты дзень праводзяцца спецыяльна падрыхтаваныя для турыстаў цырымоніі.
На тэрыторыі мікрараёна Камсамольскі ў Крычаве ў зоне адпачынку, дзе знаходзяцца лаўкі, альтанка і карусель для дзетак, ёсць таксама фантан. Але струмяні яго б’юць зусім крыва і пералівацца за межы фантана, утвараючы лужыны вакол яго.
Падыйсці блізка да фантана не атрымаецца, бо ў такім выпадку вада абавязкова абалье чалавека. Да і глядзець там няма чаго, бо мясцовыя камунальныя службы горада не пераймаюцца з-за таго, што ў фантане плавае рознае смецце.
Жители агрогородка Добрейка Шкловского района требуют хороших дорог и доступа к Днепру, и это пошло в разрез с интересами местной сельхозорганизации – разбираемся.
Читатели mogilev.media сообщают, что в 2019 г. жители агрогородка Добрейка Шкловского района ввиду отсутствия должного благоустройства улиц обращались в Шкловский райсовет за помощью в решении целого ряда соответствующих проблем. Сославшись на отсутствие финансирования, чиновники просьбы сельчан отфутболили, а потом и вовсе о них забыли. Но в текущем году в Минске пообещали забетонировать улицы всех агрогородков, чем сподвигли жителей Добрейки на очередной сбор подписей (60 шт.) с надеждой на реализацию их коллективной мечты.
На сей раз письма ушли в главную Администрацию страны, областной Совет депутатов, Шкловский райсовет и депутату ППНС Андрею Ганчуку. Народный избранник письмо проигнорировал, впрочем, как и посещение собрания – видимо, такой избранник.
Иные структуры представлял председатель райисполкома Андрей Камко с рядом ответственных лиц районного масштаба. Собрание прошло 31 мая в неожиданно деловой обстановке – в районе осознают значимость проблем для деревни и ответственные работники наметили определенные мероприятия для реализации просьб местного населения.
Кстати, уже 1 июня в Добрейке работал грейдер и на одной улице (Вишневой) порядок на дороге отчасти был восстановлен. Временно страсти в агрогородке отложены до конкретной реализации планов по асфальтированию-бетонированию улиц.
Но в ходе полемики (а разговор с чиновниками был довольно жестким) всплыла отравляющая жизнь сельчан проблема регулярного проезда по деревне современной крупногабаритной техники (мощных тракторов и зерноуборочных комбайнов) в течение весенне-осеннего периода сельхозработ. Собственно, если бы не убийственное воздействие техники на дорожное полотно, то и степень благоустройства не была бы такой катастрофичной для местных жителей.
А дело в том, что с недавних пор сельхозорганизация (сегодня СП «Газовик – Сипаково») весьма активно, но преступно, стала разрабатывать пойму реки Днепр, проехать на которую можно только по улицам Добрейки, в частности, по Вишневой, протяженностью 1740 метров. На обращения граждан руководства сельхозорганизации и Каменно-Лавского сельсовета не реагировали. Пойменные земли «отдали» под власть кукурузы в монокультуре.
Ежегодно тысячи тонн органики и десятки тонн минеральных удобрений вносятся в зону разлива Днепра, частично смываются в реку, активно ее загрязняя.
Более того, распашка ведется в 3-4 метрах от берега.
И даже в 2-х метрах
Но еще страшнее ветровая эрозия высокоплодородной земли – от 3-х до 40 метров от берега структура почвы потеряна, а верхний слой ее превращен в пыль. И это результат именно преступной бесхозяйственности, исправить которую природа сможет только через сотни лет.
Местный народ хочет отдыхать на Днепре – это его право. Но дороги, ведущие к Днепру – запахиваются .
Будем надеяться, что в будущем году пойма Днепра будет залужена, а река станет доступной для отдыха населения, но с пользой для хозяйства – там раньше случались высокие урожаи многолетних трав (сено), а интересы природы, людей и сельхозпроизводства мирно и плодотворно уживались.
Жыхар Магілёва выявіў прапажу маёмасці ў сваім дачным доміку на агульную суму 3 500 рублёў. Як высветлілася, рэчы з хаты выносіў 33-гадовы сусед, які на працягу некалькіх месяцаў перыядычна прабіраўся ў дом і забіраў сабе ўсё, што здавалася каштоўным. Да сябе ў хату ён вынес нават сталы і крэслы. Мужчына сачыў за суседскім домам і выбраў зімні час для рабавання, калі ў дачным доміку ніхто не паяўляўся – паведамляе прэс-служба абласнога УУС. Узбуджана крымінальная справа.
Трагедыя адбылася вечарам 31 мая ў шматпавярховым доме па вуліцы Чалюскінцаў у Магілёве. У кватэры на чацвёртым паверсе здарыўся пажар, падчас якога загінула пенсіянерка 1956 года нараджэння. Яе цела было знойдзена на балконе. Дачка ахвяры і яе сын, што таксама пражывалі ў кватэры, на момант пажару адсутнічалі дома. Прычыны ўзгарання высвятляюцца – паведамляе прэс-служба МНС.
