Чытачы mogilev.media заўважылі таямнічую цырымонію адкрыцця мемарыяльнай дошкі чэкісту і разведчыку Льву Маневічу, якога лічаць праобразам Шцірліца. Дошка ўсталяваная на будынку ліцэя БРУ па вуліцы Ленінскай. Ліцэй, як высвятляецца, носіць імя Маневіча.
Папярэдне ў афіцыйных крыніцах пра адкрыццё дошкі не паведамлялася, а на месцы мерапрыемства былі заўважаныя людзі ў штатскім, якія перашкаджалі некаторым мінакам фатаграфаваць цырымонію і нават выклікалі міліцыю.
Леў Маневіч нарадзіўся ў Чавусах у яўрэйскай сям’і. З маленства ён жыў у Еўропе, але пасля 1917 года вярнуўся на радзіму і стаў служыць у Чырвонай арміі. Як чалавек, які мае добры жыццёвы вопыт у Еўропе і вольна валодае некалькімі мовамі, ён быў завербаваны ў разведку і адпраўлены для шпіёнскай дзейнасці ў Заходнюю Еўропу. Там Маневіч стварыў разгалінаваную сетку інфарматараў, але быў арыштаваны і на працягу ўсёй Другой Сусветнай вайны утрымліваўся ў зняволенні.
Аднак нават з канцлагераў у яго атрымлівалася перадаваць разведдадзеныя ў Цэнтр. У 1945 годзе Маневіч быў вызвалены амерыканцамі, але амаль адразу ён памёр ад туберкулёза. Некаторыя мяркуюць, што яго асоба стала адным з правобразаў героя раманаў Юліяна Сямёнава – Шцірліца.
“Магілёўскія ведамасці” паведамляюць, што ініцыятарам усталявання памятнай дошкі Льву Маневічу выступіла Магілёўскае абласное упраўленне КДБ.
Абодва беспрацоўных маладых чалавека хацелі зарабіць на онлайн-продажах, свядома падманваючы пакупнікоў.
У магілёўскі аддзел міліцыі звярнуліся адразу сем чалавек з розных рэгіёнаў краіны, якія распавялі, што сталі ахвярамі махляра. Следчыя высветлілі, што пакупнікоў падманваў 19-гадовы магілёвец, які нідзе не працуе.
На онлайн-пляцоўках ён размяшчаў аб’явы аб продажы арыгінальнай прадукцыі, прымацоўваючы да абвестак пераканаўчыя фатаграфіі брэндавых рэчаў. Як толькі людзі пераводзілі прадаўцу грошы, ён альбо пераставаў ім адказваць ці дасылаў пасылкі з незамоўленымы і бескарыснымы рэчамі – паведамляе упраўленне ўнутраных спраў Магілёўкага аблвыканкама.
У дачыненні да маладога магілёўца ўзбуджана крымінальная справа.
Другім фігурантам свядомага махлярства стаў малады жыхар Горак, які таксама нідзе не працуе. Ён нібыта прадаваў шалік-снуд, якога насамрэч у яго не было. Сам прадавец прызнаўся супрацоўнікам міліцыі, што на ўчынак ён вырашыўся свядома, хацеў такім чынам зарабіць. На інтэрнэт-пляцоўцы па продажы рэчаў ён правёў аналіз тавараў і вызначыў для сябе, што будзе онлайн “прадаваць” снуд, бо ён карыстаецца попытам у моладзі.
Размясціў аб’яву, дадаўшы фатаграфію шаліка з інтэрнэту. У той жа дзень на аб’яву адгукнуўся пакупнік, які захацеў набыць снуд за 65 рублёў. Дамовіліся аб адпраўцы тавару поштай. Аднак, замест неіснуючага тавара прадавец адправіў поштай старую спадніцу сваёй дзяўчыны –пішуць пра гэты выпадак “Магілёўскія ведамасці”.
Пасля адпраўкі пасылкі ён заблакаваў акаўнт пакупніка на онлайн-пляцоўцы, каб той не змог звязацца з ім. Аднак гэта не дапамагло – маці непаўнагадовага пакупніка з Пінскага раёна своечасова звярнулася ў міліцыю з просьбай прыцягнуць да адказнасці несумленнага прадаўца.
У выніку горацкага махляра прыцягнулі да адміністрацыйнай адказнасці. Грошы падманутаму пакупніку прыйшлося кампенсаваць.
Міжнародны дзень пажарных (International Firefighters Day).
Устаноўлены ў памяць трагічных падзей, звязаных з тушэннем ляснога пажару ў снежні 1998 года, які адбыўся ў Аўстраліі. Тады пры выкананні свайго службовага абавязку загінулі пяцёра пажарных. Гэта падзея не была першым выпадкам гібелі змагароў з агнём, аднак менавіта яна падштурхнула да заснавання Міжнароднага дня, калі можна было б ушаноўваць герояў-агняборцаў, а таксама ўшанаваць памяць загінуўшых пры выкананні службовага абавязку.
У якасці даты святкавання быў выбраны дзень ушаноўвання Святога Фларыяна, які лічыцца нябесным апекуном пажарных.
У нашай краіне Дзень пажарнай службы адзначаецца 25 ліпеня на падставе Указа ад 11 верасня 1998 года. Выбар афіцыйнай даты свята не выпадковы. Менавіта 25 ліпеня 1853 года была заснавана пажарная ахова ў г. Мінску.
1715 год. Нарадзіўся Геранім Фларыян Радзівіл (1715–1760).
Дзяржаўны дзеяч ВКЛ, мецэнат.
Падарожнік па Еўропе. Меў шматлікія уладанні, у тым ліку трымаў Крычаўскае староства.
Падчашы, вялікі харужы ВКЛ.
Меў 6-тысячнае войска (па колькасці раўнялася войску ВКЛ) з гарнізонамі ў многіх гарадах, у тым ліку Крычаве. У Бялай, пасля ў Слуцку трымаў кадэцкі корпус.
Задушыў Крычаўскае паўстанне 1743–1744 гадоў.
У 1756 пачаў будаваць на востраве Жыд-возера (перайменаваў яго ў Князьмор, цяпер воз. Чырвонае) мураваны замак пад назвай Венецыя. Меркаваў стварыць на возеры флот з артылерыяй.
Заснаваў тэатр у Бялай і Слуцкі тэатр, артысты для якога рыхтаваліся ў спецыяльнай школе (першая ў Рэчы Паспалітай). Сабраў карцінную галерэю, вялікую бібліятэку.
1819 год. Нарадзіўся Фларыян Міладоўскі(1819–1889).
Беларускі кампазітар, піяніст, педагог.
Вучань віленскага кампазітара Ф. Цібэ, мінскага музыкі Д. Стэфановіча (настаўнік К.Марцінкевіча, С. Манюшкі) У 10-гадовым веку даў свой першы канцэрт, дзе ён выконваў няпростыя творы нават для дасведчаных музыкаў.
У 1836 годзе стаў выкладаць музыку дочкам Б. Тышкевіча і працаваць дырыжорам аркестра ў маёнтку Чырвоны Двор. Пад яго кіраўніцтвам сімфанічны аркестр стаў адным з лепшых прыватных музычных калектываў у Еўропе.
Павышаў сваю адукацыю ў Берліне, Вене, у Францыі. Працаваў у Вільні, у маёнтку Мацкі пад Мінскам, дзе з’явіўся самы знакаміты твор – аперэта «Канкурэнты» на словы М. Лапіцкага і У. Сыракомлі, прэм’ера якой адбылася ў Мінску ў 1861 годзе.
З 1862 года жыў на эміграцыі ў Францыі.
Аўтар аперэт, мес, смыковых квартэтаў, фартэпіянных трыа, санат для фартэпіяна ў 4 рукі, песень, мазуркі, паланэзаў, накцюрнаў, багатэлі.
Памёр 8 ліпеня 1889 года ў Бардо.
1838 год. Быў выкуплены з прыгону Тарас Шаўчэнка (1814–1861).
Яго выкупілі дзеячы культуры
Вядомы ўкраінскі мастак і літаратар. Нацыянальны герой Украіны.
Упершыню праехаў па Беларусі ў 1829 годзе, у час прыезду свайго ўладніка П. Энгельгарта ў Вільню.
У 1843 годзе, здабыўшы волю, Шаўчэнка па дарозе з Пецярбурга да Украіны наведаў Віцебск, Магілёў, Гомель. Гэтым жа шляхам вяртаўся ў Пецярбург у 1847 годзе. Падрымліваў сувязі са многімі беларускімі літаратарамі, удзельнікамі вызваленчага руху.
У 1863 годзе ў Вільні быў выдадзены «Кабзар» Шаўчэнкі на польскай мове ў перакладзе У. Сыракомлі.
Да пачатку XX стагоддзя адносяцца пераклады Шаўчэнкі на беларускую мову, якія зрабілі Янка Купала, А. Гурло, А. Паўловіч. Першым даследчыкам паэтыкі Т. Шаўчэнкі ў Беларусі быў М. Багдановіч. У аснове паэмы Янкі Купалы “Тарасава доля” – жыццёвы шлях вялікага Кабзара.
Перакладалі Шаўчэнку і беларускія паэты міжваеннага і паваеннага часу, у іхнім ліку – Рыгор Барадулін.
У яго гонар у Беларусі усталяваны помнікі ў Брэсце, Слуцку, Гомелі, Мінску, Магілёве (2005). У 2015 годзе помнік у Магілёве быў пашкоджаны вандаламі.
Выява Шаўчэнкі разам з Гогалем і Пушкіным размешчана на мемарыяльнай дошцы на будынку па Ленінскай, 33 у Магілёве.
У Беларусі вуліцы Шаўчэнкі ёсць у шматлікіх гарадах, у тым ліку Бабруйску, Магілёве.
На фота: Апаганены вандаламі помнік Т. Шаўчэку ў Магілёве (справа).
1863 год. У баі з расійскімі войскамі пад Дубічамі загінуў Людвік Нарбут (1832–1863).
Вайсковец, урач, вучоны-мэдык, мецэнат.
Падчас вучобы ў Віленскай гімназіі быў арыштаваны за спробу стварыць «таварыства патрыётаў з мэтай зрабіць паўстанне» і ў 1851 годзе аддадзены ў салдаты на Каўказ.
Вярнуўся на радзіму ў 1860 годзе. Адным з першых стварыў атрад з паўстанцаў у Беларусі, з якім з лютага па красавік 1863 году змагаўся супраць расійскіх войск. Быў ваенным начальнікам Лідскага павета, палкоўнікам.
М. Андрыёлі. Смерць Людвіка Нарбута ў Дубічах.
1904 год. Пачалося будаўніцтва Панамскага канала.
Ён злучае Ціхі і Атлантычны акіяны. Даўжыня 81,6 км. Афіцыйна адчынены 12 чэрвеня 1920 года.
Першым выказаў ідэю аб магчымасці будаўніцтва канала ўраджэнец Крычава Аляксандр Галынскі (1816–1893), падарожнік, пісьменнік, сябра А. Герцана, В. Урублеўскага, К. Маркса, Ф. Энгельса, Дж. Гарыбальдзі, разам з Юліушам Славацкім падарожнічаў па Блізкім Усходзе і па Егіпце. Памёр і пахаваны ў г. Крычаве.
1930 год. Памёр Уладзімір Краснянскі (1863–1930).
Гісторык, дырэктар Мсціслаўскай мужчынскай гімназіі (1906–1911), аўтар кнігі “Город Мстиславль” (1912), даследчык паўстання 1863 года.
Скончыў Пецярбургскі гісторыка-філалагічны інстытут. Выкладаў ў Беластоцкай рэальнай вучэльні, мінскай мужчынскай гімназіі, працаваў у Віленскім цэнтральным архіве старажытных актаў, у канцылярыі Віленскай навучальнай акругі, дырэктарам мсціслаўскай мужчынскай гімназіі, віцебскага рэальнага вучылішча, намеснікам дырэктара Віцебскага краязнаўчага музея.
З’яўляўся членам камісіі па ахове помнікаў даўніны і мастацтва віцебскага акруговага таварыства краязнаўства. Разабраў і сістэматызаваў багатую літаратурную, археалагічную і нумізматычную калекцыю В. Федаровіча. Праводзіў археалагічныя раскопкі ў Барысаўскім павеце.
1932 год. Нарадзіўся Мікола Прашковіч (1932–1983).
Беларускі дысідэнт, перакладчык, адзін з самых таленавітых беларускіх літаратуразнаўцаў ХХ стагоддзя. Адзін з першых пачаў даследаваць паэзію Сімяона Полацкага, абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму “Паэзія Сімяона Полацкага”.
Адзін з першых напісаў вялікі артыкул «Шлях паэта» пра творчасць Ларысы Геніюш (1967).
Спецыялізаваўся па старажытнай беларускай літаратуры. Некаторыя яго выступленні ў друку вылучаліся асаблівай палемічнай завостранасцю і атрымалі шырокі грамадскі рэзананс у Беларусі. Так, рэцэнзія М. Прашковіча на кнігу А. Коршунава пра А. Філіповіча (1965) выклікала рэзка адмоўную рэакцыю галоўнага афіцыёзнага гісторыка Л. Абэцэдарскага
Даверлівы, адкрыты і залішне эмацыянальны М. Прашковіч быў выкарыстаны савецкай дзяржбяспекай, пад пільным наглядам якой знаходзіўся, для дыскрэдытацыі некаторых патрыётаў, фабрыкацыі справы і выкрыцця ў 1973-1974 гадах «гнязда беларускіх нацыяналістаў» у АН БССР, у выніку чаго пацярпела цэлая група беларускіх навукоўцаў.
Па абвінавачанні ў беларускім нацыяналізме ў 1974 годзе быў звольнены з работы ў АН БССР.
Пэўны час заставаўся беспрацоўным, затым працаваў грузчыкам, карэктарам у часопісе «Родная прырода» і газеце «Вечерний Минск».
Трагічна загінуў на пажары 2 лютага 1983 года.
Алесь Белакоз і Мікола Прашковіч
1997 год. Сеферына Хіменэс Малья (1861–1936) абвешчаны Блажэнным і стаў афіцыйным апекуном цыган у каталікоў.
З каталіцкай цыганскай сям’і ў Іспаніі. Ён правандраваў каля 40 гадоў, перш чым асесці ў Барбастра. Быў бяздзетным і таму ўсынавіў асірацелую пляменніцу жонкі Пепіту, падкормліваў бяздомных дзяцей. Праславіўся як сумленны гандляр конямі.
Нягледзячы на сваю непісьменнасць, вучыў цыганскіх і бедных іспанскіх дзяцей асновам хрысціянства, у першую чаргу Бібліі, якую ведаў вельмі добра, і малітвам.
Падчас грамадзянскай вайны ў Іспаніі, якая суправаджалася рэлігійнымі ганеннямі з боку рэспубліканцаў, Сеферына Малья паспрабаваў абараніць святара ад арышту. Па легендзе, пры затрыманні паліцыянты спыталі цыгана, ці ёсць у яго зброя. “Ёсць, і вось яна!” – адказаў той, дастаючы з кішэні пацеркі.
Ён быў забіты разам з іншымі святарамі, місіянерамі, агаліўшы перад смерцю сваю адзіную “зброю” і ўсклікнуўшы: “Слава Хрысту!”. Яго цела было скінута ў брацкую магілу.
2005 год. Памёр Анатоль Сыс (1959–2005).
Культавы беларускі паэт канца ХХ стагоддзя.
Працаваў у Веткаўскай раённай газеце, на Беларускім тэлебачанні.
Сустваральнік Таварыства маладых літаратараў «Тутэйшыя» (1986), актыўны ўдзельнік «Талакі». Яго паэзія, грамадзянянская і творчая пазіцыя аказалі вялікі ўплыў на тагачаснае пакаленне беларускіх паэтаў.
Адзін з арганізатараў і прамоўцаў на першых дэмакратычных акцыях «Дзяды» 1987–1988 гадоў і мітынга супраць разбурэння Верхняга Горада ў Мiнску.
Пахаваны ў роднай вёсцы Гарошкаў на Гомельшчыне.
2012 год. Памёр ураджэнец в. Маслакі Горацкага раёна Міхаіл Булахаў (1919–2012).
Беларускі мовазнавец. Заслужаны дзеяч навукі Беларусі, доктар філалагічных навук, прафесар.
Выхаванец Магілёўскага педінстытута.
Працаваў загадчыкам кафедр рускай мовы Мінскага педінстытута, БДУ, навуковым супрацоўнікам Інстытута мовазнаўства АН БССР.
Даследчык праблем сучаснай беларускай мовы, мовы старажытных беларускіх помнікаў, аўтар прац «Прыметнік у беларускай мове», «Гісторыя прыметнікаў беларускай мовы», «Усходнеславянскія мовазнаўцы».
Вечарам 2 мая ў дзевяціпавярховіку па бульвары Непакораных у Магілёве здарыўся пажар. У кватэры пражывае пенсіянерка 1955 года нараджэння са сваім 46-гадовым сынам. Ратавальнікам удалося выратаваць мужчыну з задымленай кватэры. Ад шпіталізацыі ён адмовіўся. Прычына пажару пакуль невядомая – паведамляе прэс-служба МНС.
Читатели mogilev.media делятся своими впечатлениями от городского праздника
Утрачен первоначальный смысл, но это наверное к лучшему, хотя может кому-то не хватает транспарантов, кумача с надписями «Мир – Труд – Май», из всех утюгов бравурная музыка и девушки с распустившимися берёзовыми ветками, да рабочий люд возвращающийся с демонстрации и слегка подвыпивший по поводу торжества.
Сейчас это праздник труда – 1мая. Как и обещали могилёвские власти, день удался. С 10:00 утра в выходные большой наплыв детей с родителями в парк аттракционов и целых три точки бесплатно.
Длинные очереди в кассы, почему-то банковские карточки не принимаются, так и написано на окошке, но это не беда, есть ещё мелочь в карманах. На все аттракционы спрос, в детские кресла забираются даже не худенькие родители со своими чадами.
Вот так, пробираясь через это море людей, можно убедиться что люди устали от зимы и хотят радости от наступившей весны и первого тепла. Только вот нет тележек с мороженым и бочек с квасом.
Идём дальше. У дворца области песни и пляски, флаги нескольких предприятий, но нет ни одного транспаранта и прочей атрибутики прошлых лет. Зато есть робот, который выполняет голосовые команды, его собрали ребята из могилёвского государственного технологического колледжа.
Площадка называется – «Все профессии важны, все профессии нужны». Здесь проходят мастер-классы, выставка детского рисунка. Можно купить что-нибудь и пожевать. В какой-то момент музыка замолкает и приглашают председателя Октябрьского райисполкома, кого-то отличившегося награждают, но нам надо идти дальше, ведь впереди так много обещанного и интересного.
Видим немногочисленную технику и даже милицейский автомобиль, в нём можно было не только посидеть и подержаться за руль, но и включить спецсигнал с сиреной, рассказать в микрофон родителям про правила дорожного движения.
Мост, Днепр, львы скульптора Воробьёва, спуск в парк Подниколье. Тепло и одновременно прохладный ветерок, идиллия. Мимо новой,старой церкви и уже под музыку, что-то там про славян, приближаемся к мотоциклам и спецтехнике.
Активная фотосессия с Хондами и Харлеями, только сиротливый мотоцикл Минск остался без особого внимания, но некоторым усатым дядькам он всё же нравится.
МЧС разрешает поболтаться на тросе и залезть ребятне в кабину, попозировать для фото и помахать родителям из окна.
Милиция тоже рядом, предлагают детворе примерить бронежилет, шлем, резиновую дубинку и всё это прикрыть стальным щитом, естественно для фото.
Музыка продолжается, «Прощание славянки», но это не конец, вступление к очередной песне. Кругом фотосессии, дети пытающиеся взобраться на скульптуры и конечно очереди за сладкой ватой кукурузой, фастфудом. У кого желание получше закусить имеются ларьки со всякой снедью и шашлыками. По слухам здесь ранее проходили дегустации, но то ли еды было в обрез, то ли людей слишком много.
Обещанные бесплатные батуты тоже присутствовали, про это сигнализировали всё те же длинные очереди из терпеливых родителей. Ну а кто устал, мог отдохнуть на скамеечке или на травке.
Замечен музей советских артефактов. Тоже неплохо увидеть то, что мы уже почти забыли, а дети не знают. Книжки про Ленина, фотографии советского Могилёва, вымпелы и почему-то российский пионерский галстук, а может это французский? Только перевёрнутый.
Не забыли про открытие фонтанов, первый встретил утром, возле дворца области, кто забыл, это где две дивчины купаются. Ещё на спуске лестницы в парк Подниколье. Если перечислять, в центре их тоже хватает, пройдитесь. Самый заметный вдоль улицы Первомайской, многоуровневый и уже прикрытый по бокам молодой зеленью.
Сухой фонтан возле ТЦ «Атриум», произведение господина Головчика. На радость детишек, как и в этот раз, из земли в определённый момент выскакивают гейзеры воды, а особо смелые проскакивают на самокатах и велосипедах. Хохот и визг.
Рядом скромный фонтан, любимый у мамок с колясками, в Комсомольском сквере. Это место так же любят голуби , воробьи даже уточки. А рядом, в паре метрах скульптура мальчика, поливающего бронзовый цветок .
150 – 200 метров по улице суворова, повернуть на садовую (старые названия), а там до Технопарка. Прохлада и радуга от солнца по желанию, брызги и вода вверх, теперь уже каждый день.
Такой вот выдался первый майский день 2023 года. А впереди следующие опусы про День победы, Последние звонки и про дачное настроение перед наступлением лета.
Рамонт прымеркаваны да правядзення II Гульняў краін СНД. У жніўні магілёўскі стадыён “Спартак” прыме спаборніцтвы па стральбе з лука – паведамляе БелТА.
Пачата абнаўленне фасадаў і трыбуны, замена лёгкаатлетычных дарожак і ўстаноўка новага табло.
Саматугам на стадыёне ўжо дэмантавалі старое пакрыццё дарожак, сядзенні на заходняй трыбуне. У бліжэйшы час будзе праведзены касметычны рамонт і ўстаноўлены новыя зручныя сядзенні для гледачоў – іх закуплена 2 400.
Сур’ёзныя работы будуць праводзіцца па замене лёгкаатлетычных дарожак, бо яны пасля рэканструкцыі ў 2008-2009 гадах састарэлі маральна і фізічна – паведамляе загадчык спартыўным комплексам “Спартак” Валерый Чарноў.
Маштабная частка работ прыйдзецца на замену наяўнага табло на сучаснае. “Гэта дапаможа павысіць узровень спартыўных мерапрыемстваў на нашай базе як у час II Гульняў краін СНД, так і потым. У канцы мая ўжо будзе зманціравана новае” – адзначыў В. Чарноў.
Ужо ў чэрвені стадыён прыме тэставыя спаборніцтвы па стральбе з лука, што дасць магчымасць ацаніць пляцоўку і яе гатоўнасць да маючых адбыцца міжнародных спаборніцтваў.
Рэканструкцыя вуліцы Камсамольскай у Магілёве ідзе з апяраджэннем графікаў. Традыцыйна такія аб’екты здаюцца да значных дат каляндара. Ёсць усе падставы для адкрыцця дарожнага руху па вуліцы да Свята Перамогі.
Дарожнае пакрыццё ўжо пакладзена. Застаецца не так і шмат работ.
Трэба за некалькі дзён прыбраць будаўнічае смецце, завезці глебагрунт для газонаў пад засеў травы.
Выраўніваецца і дакладваецца тратурная плітка.
Добраўпарадкоўюцца заезды ў двары.
Разам з тым вядзецца рэкаструкцыя сквера Герцана (Мураўёўскага).
Але ж вось на месцы былога фантана ў скверы ззяе пясчаная пляма.
Будаўнікі нічога дакладна не могуць сказаць пра далейшы лёс фантана.
У сувязі з пачаткам рэканструкцыі галоўнага корпуса Шклоўскай раённай бальніцы і ўзвядзеннем да яго прыбудовы, пачынаючы з 1 мая мяняецца графік работы установы аховы здароўя.
Так, павялічыцца час прыёму ўрачоў. З 1 траўня звярнуцца да іх можна будзе з 7.30 да 20.00. Азнаёміцца з графікам прыёму спецыялістаў можна на сайце ўстановы аховы здароўя і ў рэгістратуры. Кабінет УГД часова будзе перамешчаны ў корпус стаматалагічнай паліклінікі, а дзённы стацыянар размесціцца ў дзіцячай кансультацыі. Тут жа па чарзе будуць весці прыём тэрапеўт і ўрач-неўролаг.
Змены галоўным чынам закрануць дзейнасць бальніцы. Усе пацыенты для аказання планавай медыцынскай дапамогі будуць накіроўвацца ў медыцынскія ўстановы Магілёва. У абласны цэнтр будуць дастаўляцца і тыя, каму патрабуецца аказанне неадкладнай дапамогі.
Але бальнічны стацыянар у Шклове застанецца – лякарня на 40 ложкаў разгорнецца на базе корпуса былога інфекцыйнага аддзялення. Сюды таксама “пераедзе” лабараторыя, палата інтэнсіўнай тэрапіі, будзе арганізавана міні-аперацыйная для аказання экстранай дапамогі – піша газета “Ударны фронт”.
Днём 1 мая было знойдзена цела магілёўскай пенсіянеркі 1959 года нараджэння, якая патанула ў металічнай ёмістасці для вады на вуліцы Бетховена ў Магілёве. Афіцыйных падрабязнасцяў пакуль не паведаляецца. Цела жанчыны было вынята з ёмістасці ратавальнікамі – паведамяе прэс-служба МНС.
Магілёўская падатковая інспекцыя праводзіць 2 мая дзень адкрытых дзвярэй для кансультацый па пытаннях падаткаабкладання рамеснікаў пасля 1 ліпеня – паведамляе прэс-служба профільнага міністэрства.
Менавіта з 1 ліпеня 2023 года для асоб, зарэгістраваных у якасці рамеснікаў уводзіцца новы прынцып рэгістрацыі – ім прыйдзецца пацвярджаць у мясцовых органах сваю працу.
Згодна з дзейным падатковым заканадаўствам рамесніцтва ў Беларусі не адносіцца да прадпрымальніцкай дзейнасці. Афіцыйна адкрыць такі від дзейнасці даволі проста. Фактычна алгарытм складаецца з трох крокаў. Да пачатку занятку рамесніцтвам трэба звярнуцца з заявай у падатковы орган і стаць на ўлік як падаткаплацельшчык. Затым – заплаціць рамесны збор. І нарэшце – пісьмова паведаміць аб даце пачатку ажыццяўлення рамеснай дзейнасці, наведаўшы падатковую або праз асабісты кабінет плацельшчыка па ўстаноўленай форме.
Такі механізм будзе дзейнічаць да 30 чэрвеня 2023 года. А ўжо з 1 ліпеня фізічныя асобы змогуць працаваць з прымяненнем рамеснага збору толькі ў тым выпадку, калі атрымаюць рашэнне мясцовых органаў улады аб тым, што іх дзейнасць адносіцца да рамеснай.
