З нагоды свята мы сабралі некалькі цікавых фактаў пра дзень, які адзначаюць у шматлікіх краінах.
Шмат дзе па свеце адзначаецца дзень 1 красавіка, калі людзі жартуюць над сябрамі, знаёмымі і сваякамі. Гэту адметную дату называюць па-рознаму – Дзень дурня, Дзень жартаў, Дзень смеху, але сутнасць ад гэтага не змяняецца.
Паходжанне свята
Культуролагі і гісторыкі мяркуюць, што дзень падманаў узыходзіць да звычаю провадоў зімы, а таксама да культу старажытнарымскага бога смеху, які адпавядае ў грэцкай міфалогіі Геласу.
З’яўленне Дня жартаў можа звязвацца таксама са зменай летазлічэння ў сярэднявечнай Еўропе і пераходам з Юліянскага на Грыгарыянскі каляндар. Справа ў тым, што раней Новы год адзначалі ў канцы сакавіка, а фіналам святочнага тыдня быў менавіта 1 красавіка.
Пасля рэфармавання календара Новы год стаў выпадаць на 1 студзеня. А тых, хто па старой звычцы працягваў святкаваць Новы Год і дарыць у гэты дзень адзін аднаму падарункі называлі (April’s Fools) «красавіцкімі дурнямі»
Аднак многія народы свету звязваюць паходжанне Дня смеху са сваімі культурамі. Італьянцы ўпэўнены, што ў Старажытным Рыме ў канцы зімы адзначалі свята дурных, якое пасля змены календара стала прыпадаць на 1 красавіка.
Індусы перакананы, што свята жартаў зарадзілася ў старажытнасці менавіта ў Індыі. Яго атаясамляюць з сучасным індыйскім фестывалем холі – святам вясны, цвіцення і ўсеагульнай радасці.
У сваю чаргу ірландцы лічаць, што Дзень смеху з’явіўся ў часы старажытных кельтаў. Менавіта 1 красавіка продкі сучасных ірландцаў адзначалі яго, а ўсе жарты і розыгрышы былі прысвечаны богу смеху.
Ісландцы наогул звязваюць звычай падманваць 1 красавіка са скандынаўскай міфалогіяй. Яны лічаць, што такая традыцыя была заснавана язычніцкімі багамі ў памяць аб Скадэі, дачцэ Тыяса.
Павер’і і забабоны, звязаныя з датай
У Англіі лічыцца, што страціш поспех, калі разыграеш кагосьці пасля поўдня, жарты і розыгрышы прыняты толькі ў першай палове дня.
Немцы лічаць, што 1 красавіка з’яўляецца нешчаслівым днём, а таксама вераць, што народжаны ў гэты дзень будзе няўдачлівым. У гэты дзень у вёсках не працуюць, не пачынаюць новых спраў, не выпускаюць жывёлу са стойлаў, а дарослыя і дзеці падманваюць адзін аднаго, пасылаючы выконваць невыканальныя даручэнні.
У нашых прасторах у першы дзень красавіка было прынята варажыць па птушках. Існавала прыкмета, што калі жанчына ўбачыць самотнага птушаняці – гэта значыць, што ўвесь наступны год яна правядзе адна, а калі наадварот – адзінота ёй не пагражае.
Сны з 31 сакавіка на 1 красавіка неслі шчаслівыя прыметы: яны паказвалі на тое, што атрымліваецца лепш за ўсё, а на што не трэба марнаваць час. Таксама сны маглі падказаць дакладнае рашэнне праблем ці наладзіць на правільны лад.
1 красавіка людзі па прыметах судзілі аб надвор’і і будучым ураджаі. Калі дзень быў ясным і пагодлівым, можна было чакаць засушлівага лета. Калі журчэлі талыя воды – чакалі добрага ўкосу травы. А калі начное неба было бяззорным – надвор’е ў бліжэйшыя дні будзе цёплым.
Славутыя розыгрышы
1 красавіка 1915 года, у разгар Першай Сусветнай вайны, над нямецкім лагерам з’явіўся брытанскі самалёт і скінуў вялізную бомбу. Немцы кінуліся ўрассыпную, але выбуху не было. На бомбе красаваўся надпіс “З першым красавіка!”.
У 1957 годзе кампанія BBC апублікавала рэпартаж аб небывалым ураджаі макаронаў у Італіі. Кампанія атрымала нямала лістоў-водгукаў: хтосьці дзівіўся, што макароны растуць вертыкальна, а не гарызантальна, хтосьці прасіў выслаць расаду і толькі нешматлікія выказвалі лёгкую разгубленасць – бо да гэтага часу яны былі ўпэўненыя, што макароны вырабляюцца з мукі.
У 1998 годзе вядомая амерыканская кампанія фастфуда Burger King паведаміла, што прыдумалі бургер «Воппер», створаны спецыяльна для ляўшэй. У той жа дзень многія людзі, прыходзячы ў іх установы і прасілі «стары» бургер для праўшэй.
Але самы трэшовы розыгрыш быў здзейснены ў Даніі. 1 красавіка 2001 года, у Дзень смеху, у гонар запланаванага адкрыцця метрапалітэна на цэнтральнай плошчы Капенгагена быў устаноўлены макет вагона метро, які вылятаў наверх пад вуглом у 45 градусаў. Выглядала настолькі рэалістычна, што многія сапраўды паверылі ў рэальнасць здарэння. Насамрэч гэта быў спісаны вагон Стакгольмскага метрапалітэна.
Нацыянальныя святы ў Дзень жартаў
У некаторых краінах разам з Днем смеха адзначаюцца іншыя святы. У Японіі адзначаецца Міяка адары – вясновы фестываль танца, а ў Паўдневай Афрыцы Дзень сям’і. Некаторым краінам у першы дзень красавіка наогул не да жарцікаў. У
Іране ў гэты дзень адзначаецца Дзень Ісламскай Рэспублікі Іран, а на Кіпры
Дзень пачатку нацыянальна-вызваленчай барацьбы супраць ангельскіх каланізатараў.
Міжанародны Дзень жартаў. Дзень смеху. Дзень дурняў.
Гісторыя дня бярэ пачатак з грэчаскай міфалогіі. Такую назву ён атрымаў дзякуючы розыгрышам, якія ставяць людзей у смешнае, але не ў крыўднае становішча. На працягу многіх стагоддзяў былі розныя жарты, якія запомніліся людзям. У некаторых краінах прынята адзначаць вясёлы дзень да абеду, каб потым не назвалі “красавіцкім дурнем”.
Падобныя звычаі былі вядомыя старажытным персам, рымлянам, індусам і шматлікім іншым народам.
Паводле паданняў старажытных славян, 1 красавіка прачынаецца дамавік, і таму трэба ўсяляк ашукваць адзін аднаго, каб збіць яго з панталыку.
Першае гістарычнае сведчанне святкавання Дня адносіцца да 1686 года, калі англійскі пісьменнік і даследчык старажытнасцей Джон Обры даслоўна згадаў у сваім рукапісе тэрмін “Свята дурня”.
Інсталяцыя, устаноўленая на Дзень смеху ў Капенгагене. 2001 год
Міжнародны дзень птушак (International Bird Day, з 1894 года).
Экалагічнае свята, якое прымеркавана да пачатку вяртання птушак з месцаў зімовак. Мэта свята – захаванне краявіднай разнастайнасці і колькасці птушак.
Дзень птушак звязваюць з дзіцячым святам, уладкованым у 1894 годзе настаўнікам з амерыканскага горада Ойл-Сіці Ч. Бэбкокам. Яго падтрымала газета “Пітсбургская тэлеграфічная хроніка”, якая пачала актыўна папулярызаваць свята. Больш за тое, газета арганізавала спецыяльны клуб-музей па ахове птушак для школьнікаў. Неўзабаве Дзень птушак стаў шырока праводзіцца як народнае свята ва ўсіх штатах краіны, потым прыйшоў у Еўропу, а цяпер праходзіць у рамках біялагічнай праграмы ЮНЕСКА “Чалавек і біясфера” ў многіх краінах свету.
У школы Расійскай імперыі Дзень птушак уведзены намаганнямі ўраджэнца Полацка прафесарам Дз. Кайгарадавым (1846–1924).
Штогод у розных краінах свету выбіраецца птушка – сімвал года. Птушкай 2023 года ў Беларусі абрана звычайная галубка.
Да 2022 года мерапрыемствы да Дня птушак праводзіліся пад эгідай ГА«Ахова птушак Бацькаўшчыны» (1985–2022). Але арганізацыя ліквідавана Вярхоўным судом Беларусі.
1548 год. Памёр Жыгімонт Стары (1467–1548).
Кароль польскі і вялікі князь літоўскі (1506–1548). Пяты сын Казіміра Ягелончыка, унук Ягайлы. 8 снежня 1506 года стаў каралём польскім.
Мянушку «Стары» атрымаў за тое, што яшчэ пры сваім жыцці дамогся каранавання ў пераемнікі свайго дзесяцігадовага сына Жыгімонта.
Імкнуўся ўмацаваць дзяржаву. Пры ім быў уведзены Статут Вялікага Княства Літоўскага (1529), распаўсюдзілася Рэфармацыя, што садзейнічала далейшаму ўздыму гуманізму і адукацыі.
Вёў абарончыя войны супраць Маскоўскай дзяржавы. Пры ім да Польшчы была далучана Мазовія.
Вядомы як мецэнат. Падтрымаў першадрукара Францыска Скарыну.
1557 год. Жыгімонт Аўгуст падпісаў «Уставу на валокі».
Пачатак правядзення зямельнай рэформы ў Вялікім Княстве Літоўскім, якая прывяла да хуткага роста дабрабыту дзяржавы. Ва ўсіх валасцях, у тым ліку Магілёўскай, фальваркі павінны былі стварацца толькі пры тых замках і дварах, дзе адпаведна меліся ўраджайныя глебы.
Рэформа пачалася з ініцыятывы Боны Сфорцы, маці караля Жыгімонта Аўгуста, з мэтай павелічэння дзяржаўных даходаў. Пад час рэформы спраўджваліся правы на зямлю, ствараліся комплексныя панскія гаспадаркі – фальваркі, уводзілася адзіная мера абкладання залежных сялян – валока, рэгламентаваліся павіннасці сялян, разбуралася сялянская абшчыны.
Асноўныя прынцыпы землекарыстання і абкладання падаткамі сялянства, якія былі ўведзены аграрнай рэформай, вызначылі істотныя рысы аграрнага ладу Беларусі на працягу далейшых 200 гадоў яго развіцця і адгукаюцца дагэтуль.
1579 год. Каралём Стэфанам Баторыям заснаваны Віленскі ўніверсітэт.
Створаны на базе Віленскага езуіцкага калегіума. Першапачаткова складаўся з двух факультэтаў, тэалагічнага і філасофскага. Зачынены пасля паўстання у 1832 годзе. З 1919 года працаваў як адзін з універсітэтаў Польшчы, у 1939 годзе, калі Вільня ўвайшла ў склад Літвы, набыў свой цяперашні статус.
Другая вышэйшая навучальная установа на беларускіх землях – Полацкі калегіум – быў адкрыты ў 1581 годзе. На яго базе працавала акадэмія ў 1812–1820 гадах. Цяпер працуе Полацкі ўніверсітэт імя Еўфрасінні Полацкай.
Вялікі двор Віленскага ўніверсітэта з вежай абсерваторыі ў канцы XVIII стагоддзя
1862 год. Нарадзіўся Адам Багдановіч.
Беларускі фалькларыст, этнограф і мовазнаўца, бацька паэта Максіма Багдановіча.
Скончыў Нясвіжскую настаўніцкую семінарыю.
Загадваў гарадскім пачатковым вучылішчам у Мінску, займаўся рэвалюцыйнай дзейнасцю, працаваў у аддзяленні Сялянскага пазямельнага банка і дырэктарам публічнай бібліятэкі ў Гродна, працаваў у Ніжнім Ноўгарадзе, загадваў навуковай бібліятэкай Яраслаўскага музея, выкладаў у мастацкім, музычным і тэатральным тэхнікумах.
У 1932 годзе арыштаваны ДПУ, але вызвалены па хадайніцтве К. Пешкавай – жонкі М. Горкага.
Збіральнік фальклорна-этнаграфічных матэрыялаў, аўтар прац па этнаграфіі, мовазнаўству, успамінаў пра М. Горкага, сына Максіма, Ф. Шаляпіна. Яго рукапісы захоўваюцца ў Інстытуце літаратуры Акадэміі навук..
Памёр 16 красавіка 1940 года ў Яраслаўлі.
У Халопенічах, дзе нарадзіўся, жыў і настаўнічаў у яго гонар устаноўленыпомнік.
1877 год. Нарадзіўся Васіль Захарка.
Прэзідэнт БНР (1928–1943).
Выкладаў у царкоўнапрыходскай школе, у 1898–1917 гадах быў на ваеннай службе. Член БСГ, адзін з арганізатараў з’езду беларускіх вайскоўцаў Заходняга фронту (1917), сакратар Цэнтральнай беларускай ваеннай рады, член Вялікай беларускай рады. Удзельнік І Усебеларускага з’езда, займаў міністрэрскія пасады ў розных урадах БНР. Арыштоўваўся бальшавікамі (1918).
Сябра Гродзенскага Беларускага нацыянальнага камітэта, клубу «Беларуская хатка».
Выступаў за адзінства беларускіх зямель, не прызнаў Мінск адзіным цэнтрам нацыянальна-дзяржаўнага адражэння Беларусі.
Жыў на эміграцыі ў Чэхаславакіі, збіраў архіў БНР, далучыў да гэтай справы Л. Геніюш. Аўтар прац «Галоўныя моманты беларускага руху», «Беларусь – роль і значэнне на ўсходзе Еўропы».
Памёр 14 сакавіка 1943 года. Пахаваны на Альшанскіх могілках у Празе.
1901 год. Нарадзіўся Сяргей Пясецкі.
Адзін з найбольш яскравых польскіх пісьменнікаў беларускага паходжання XX стагоддзя.
Сёмы клас уладзімірскай гімназіі для Пясецкага скончыўся турмой, калі ён паспрабаваў пераканаць гімназійнага інспектара ў сваёй рацыі з дапамогай рэвальвера. З турмы ён уцёк.
Бальшавіцкі тэрор у Маскве настолькі яго ўразіў, што ў Мінск у 1918 годзе ён прыязджае свядомым антыкамуністам. Ваяваў з бальшавікамі ў шэрагах партызан («Зялёны Дуб»), у Літоўска-Беларускай дывізіі польскага войска. У міжваены час займаўся кантрабандай у Ракаве, быў асуджаны за рабаўніцтва на 15 гадоў турмы. У зняволенні прачнуўся літаратурны дар.
Яго турэмная проза прыцягнула ўвагу вядомага пісьменніка М. Ваньковіча, які дапамог выдаць першую кніжку «Каханак Вялікай Мядзведзіцы». Антысавецкая сатыра «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі» прынесла аўтару сусветную вядомасць і датэрміновае вызваленне з турмы. За два перадваенныя гады раман быў перакладзены і выдадзены на 11 мовах свету.
Падчас Другой сусветнай вайны ўдзельнічаў у фарміраваннях Арміі Краёвай. У 1946 годзе эмігруе ў Італію, потым у Вялікабрытанію.
Аўтар 12 раманаў, а таксама навел, кінасцэнарыяў, публіцыстычных артыкулаў. Паводле яго твораў здымаліся мастацкія фільмы і тэлевізійныя серыялы, у тым ліку ў Італіі.
Пясецкі пісаў да самай сваёй смерці ў 1964 годзе
1912 год. Дэбют у маскоўскім Вялікім тэатры ўраджэнца Магілёва Сяргея Мігая (1888–1959).
Артыст оперы. Народны артыст РСФСР. Прафесар Маскоўскай кансерваторыі.
Меў насычаны голас цёплага тэмбру, вялікага дыяпазону, дасканала валодаў вакальнай тэхнікай. Сярод лепшых партый: Анегін («Яўген Анегін» П. Чайкоўскага), Мізгір, Гразной («Снягурачка», «Царская нявеста» М. Рымскага-Корсакава), Князь Ігар («Князь Ігар» А. Барадзіна), Дэман («Дэман» А. Рубінштэйна), Рыгалета, Жэрмон, Ды Луна («Рыгалета», «Травіята», «Трубадур» Дж. Вердзі) і іншыя.
Актыўна ўдзельнічаў у рабоце Магілёўскага літаратурна-музычна-драматычнага гуртка. Аўтар мастацтвазнаўчых і метадычных прац. Сярод вучняў Мігая народны артыст СССР А. Саўчанка.
У гонар артыста ў Магілёве названы завулак.
1940 год. Загінуў Язэп Лёсік (1883-1940).
Беларускі мовазнавец, грамадска-палітычны дзеяч, старшыня Рады БНР.
Выкладчык БДУ, правадзейны сябра Інбелкульта, акадэмік. Родны дзядзька Якуба Коласа, брат Антона Лёсіка.
На пачатку педагагічнай дзейнасці працаваў у Бабруйскай сельскагаспадарчай школе.
Быў у царскай ссылцы ў Сібіры (разам з Алесем Гаруном).
Актыўны дзеяч беларускага нацыянальнага руху, член Беларускага нацыянальнага камітэта, Вялікай беларускай рады, адзін з ініцыятараў абвяшчэння незалежнасці Беларускай Народнай Рэспублікі, 2-гі старшыня Рады БНР.
Даследчык вытокаў беларускай нацыянальнай культуры, гісторыі ВКЛ, кнігадрукавання, старадрукаў. Аўтар прац «Гісторыя Вялікага княства Літоўска-Беларускага», «Памяткі старасвецкай беларускай мовы і пісьменства», «Бітва пад Грунвальдам у апісанні хронікі Быхаўца, Длугаша, Бельскага і інш.», падручнікаў «Практычная граматыка беларускае мовы», «Беларуская мова: Пачатковая граматыка», «Беларуская мова: Правапіс», «Сінтаксіс беларускае мовы» і іншых.
Арыштоўваўся ў 1922, 1930, 1938 гадах. Быў у турмах, ссылцы.
Паводле афіцыйнай версіі, памёр ад сухотаў у саратаўскай турме. Паводле іншай версіі, быў застрэлены адразу па абвяшчэнні прысуду. Месца пахавання невядомае.
У гонар Язэпа Лёсіка названыя вуліцы ў Маладзечне, Мікалаеўшчыне і Стоўбцах.
1940 год. Нарадзіўся Уладзімір Басалыга.
Беларускі савецкі графік, ілюстратар, калекцыянер.
Скончыў Мінскае мастацкае вучылішча імя Глебава, Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут.
Працаваў галоўным мастаком Упраўлення мастацкай прамысловасці, галоўным мастаком Мастацкага фонду БССР, дэканам мастацкага факультэта Беларускай акадэміі мастацтваў, старшынёй Беларускага саюза мастакоў.
Працаваў у галіне станковай і кніжнай графікі, дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. Майстар экслібрыса.
Для яго творчасці характэрныя сувязь з традыцыямі беларускага народнага мастацтва, яркая дэкаратыўнасць, глыбокае пранікненне ў задуму літаратурнага твора.
Галоўнымі тэмамі творчасці з’яўляліся тыя, якія звязаны з нацыянальнай культурай, традыцыйным побытам, народнымі вераваннямі, беларускай мовай (серыя «Мова наша родная»), архітэктурай (цыкл «Помнікі дойлідства Беларусі»).
Памёр 7 чэрвеня 2020 года.
1941 год. У Бабруйску нарадзіўся Леанід Марчанка.
Беларускі мастак-графік.
Скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут
Майстар беларускай пейзажнай графікі, паслядоўнік ідэй нацыянальнага рамантызму.
Яго афорты, літаграфіі – характарыстыкі кожнай істотнай дэталі – раслін, нябеснай прасторы, воднай плыні. Ён шматпланава адлюстроўваў прасторы роднага краю.
Творы мастака знаходзяцца ў калекцыях Нацыянальнага мастацкага музею, Дзяржаўнай Траццякоўскай галерэі, маскоўскага Цэнтральнага Дома мастака, Музея сучаснага мастацтва ў Кёльне, Музеі імпрэсіянізму ў Германіі, прыватных зборах.
Памёр 11 сакавіка 1996 года.
1947 год. Нарадзіўся Алесь Жук.
Беларускі пісьменнік, перакладчык. Лаўрэат прэмій Ленінскага камсамола, Літаратурных прэмій імя І. Мележа, імя Я. Коласа. Бацька журналіста Дз. Жука.
Скончыў БДУ. Працаваў у выдавецтве «Мастацкая літаратура», у газеце «Літаратура і мастацтва», часопісах «Маладосць», «Полымя», «Нёман», «Беларусь».
Аўтар шматлікіх апавяданняў, кніг апавяданняў, празаічных зборнікаў. Па яго творах зняты мастацкі фільм «Палігон», ставіліся спектаклі.
Адзін з самых цікавых сучасных беларускіх празаікаў, творы якога вызначаюцца тэматычнай разнастайнасцю, грунтуюцца на філасофскай і эстэтычнай аснове і з’яўляюцца роздумамі над жыццём. Пісьменніка цікавіць прырода чалавечага шчасця, жыццёвыя праблемы і іх пераадоленне, асэнсаванне чалавекам самога сябе, адносіны да працы, да прыроды.
Памёр 15 кастрычніка 2022 года.
1956 год. Нарадзіўся Сяргей Антончык.
Беларускі палітык. Член БНФ.
Адзін з арганізатараў і лідараў рабочага руху Беларусі, актыўны ўдзельнік страйку працоўных у красавіку 1991 года. Дэпутат Вярхоўнага Савета (1990–1995).
Быў у складзе антыкарупцыйнай парламецкай камісіі, якую ўзначальваў А. Лукашэнка. Пасля абрання Лукашэнкі прэзідэнтам выступіў на сесіі Вярхоўнага Савету 20 снежня 1994 года з дакладам аб карупцыі ў атачэнні прэзідэнта. Газеты, якія вырашылі яго надрукаваць, выйшлі з «белымі плямамі». Па выніках дакладу кіраўнік справаў прэзідэнта І. Ціцянкоў падаў пазоў аб абароне гонару і годнасці, які Антончык прайграў, яго маёмасць была часткова канфіскаваная.
У красавіку 1995 года быў збіты разам з іншымі дэпутатамі Апазіцыі БНФ падчас галадоўкі ў залі парламента.
У 2001 годзе вылучаўся кандыдатам у прэзідэнты, але зняў сваю кандыдатуру на карысць М. Марыніча.
Пазней займаўся стварэннем незалежных прафсаюзаў.
2010 год. Памёр Яўген Дзямідчык (1925–2010).
Беларускі вучоны ў галіне анкалогіі і хірургіі. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук, доктар медыцынскіх навук, прафесар. Заслужаны ўрач.
Працаваў галоўным хірургам Мінскага гарздраўаддзела, загадчыкам кафедры анкалогіі, прафесарам медінстытута, кіраўніком Рэспубліканскага навукова-практычнага цэнтра пухлін шчытападобнай залозы, даследчай групы Інстытута фізіялогіі акадэміі навук.
Даказаў, што вялікі рост захворвання дзяцей на рак шчытападобнай залозы ў Беларусі абумоўлены дзеяннем падвышанай радыяцыі ў выніку аварыі на ЧАЭС.
Прапанаваў метад камбінаванага лячэння хворых неаперабельным тырэоідным ракам і вызначыў эфектыўнасць радыаёдтэрапіі пры лёгачных метастазах рака шчытападобнай залозы ў дзяцей і падлеткаў, якія атрымалі апраменьванне падчас Чарнобыльскай катастрофы. Аўтар больш за 380 навуковых прац, у тым ліку 16 манаграфій і даведнікаў па хірургіі, эндакрыналогіі і гастраэнтэралогіі, 11 патэнтаў на вынаходствы.
2020 год. У Магілёўскай вобласці зарэгістраваны першы падцверджаны выпадак каронавіруснай інфекцыі.
На сёння застаецца невядомай колькасць памерлых ад інфекцыі.
Навукоўцы з Даследчага цэнтра змены клімату з аўстралійскага Ўніверсітэта Новага Паўднёвага Ўэльса прыйшлі да высновы, што хуткае раставанне антарктычных ільдоў выклікае рэзкае запаволенне глыбінных акіянскіх плыняў – піша часопіс Nature.
Марскія плыні абумоўлены рухам уніз халоднай і шчыльнай салёнай вады, але з-за раставання леднікоў ўзровень салёнасці зніжаецца. Гэта запавольвае натуральныя працэсы і можа мець катастрафічныя наступствы для клімату.
Навукоўцы канстатуюць, што марскія плыні былі адносна стабільнымі на працягу тысячагоддзяў, але пры бягучым тэмпе яны могуць скараціцца адразу на 40% да 2050 года.
Плыні нясуць цеплыню, кісларод, вуглярод і пажыўныя рэчывы па ўсім зямным шары, таму іх запаволенне можа прывесці да пахаладання ў Еўропе, а таксама зменшыць здольнасць акіяна паглынаць вуглякіслы газ з атмасферы.
Нядаўна навукоўцы ўстанавілі, што марскі лёд Антарктыды растаяў да рэкорднага ўзроўню. Папярэдні гістарычны мінімум быў устаноўлены ў мінулым годзе.
У 2019 годзе выстава відэагульняў E3, што праводзілася ў Лос-Анджэлесе, сабрала 66 000 удзельнікаў і аказалася апошняй у сваёй 24-гадовай гісторыі – піша Guardian.
Пачынаючы з 1995 года на выставе Electronic Entertainment Expo (Е3) вядучыя сусветныя распрацоўшчыкі гульняў прадстаўлялі альбо анансавалі свае навінкі. Выстава з’яўлялася неад’емнай падзеяй у календары гульнявой індустрыі, і традыцыйна тут выдаўцы гульняў і вытворцы кансоляў аб’яўлялі, што чакае гульцоў на працягу наступнага года. Традыцыйна форум праходзіў у чэрвені.
У 2020-м і наступных гадах форум не праводзіўся з-за карантынных абмежаванняў, і гэты перыяд надламіў мерапрыемства – большасць кампаній і распрацоўшчыкаў, што традыцыйна выходзілі на рынак пры дапамозе Е3, перадыслацыраваліся ў онлайн-прэзентацыі.
Арганізатар выставы, кампанія Entertainment Software Association паведаміла сваім кліентам, што “E3 застаецца ўлюбёным для публікі мерапрыемствам і брэндам”, аднак найноўшая ітэрацыя выставы “папросту не прыцягнула дастатковай для яе правядзення цікавасці”.
На фота: Кіану Рыўз прэзентуе публіцы гульню Cyberpunk 2077 на апошнім форуме ў 2019 годзе. Фота vg247.com
Прэзідэнт Украіны Уладзімір Зяленскі размясціў відэа ў сваім афіцыйным Тэлеграм-канале, прысвечанае гадавіне вызвалення горада Бучы і Бучанскага раёна ад расійскіх войскаў.
“Буча і Бучанскі раён. 33 дні акупацыі. Больш за 1400 смерцяў, з іх 37 — дзіцячых. Больш за 175 чалавек знойдзена ў брацкіх магілах і катавальных камерах. 9000 расійскіх ваенных злачынстваў. 365 дзён, як гэта зноў свабодны ўкраінскі горад. Сімвал зверстваў арміі краіны-акупанта. Ніколі не даруем. Пакараем усіх вінаватых” – напісаў Зяленскі пад відэа.
Трагедыя ў Бучы, шматразова паўтораная на ўсіх іншых акупаваных Расіяй украінскіх тэрыторыях, стала сімвалам трагедыі украінскага народа і прадэманстравала, што расійская агрэсія мае характар генацыду.
Пасля вызвалення Бучы 31 сакавіка 2022 года ў горадзе былі знойдзеныя дзясяткі забітых мірных жыхароў, якія днямі і тыднямі ляжалі на вуліцах. У горадзе і ваколіцах былі знойдзены масавыя пахаванні мірных жыхароў, захаваліся шматлікія сведчанні зверстваў расійскіх вайскоўцаў у горадзе. У 90% жыхароў што загінулі былі выяўленыя кулявыя раненні, што прывялі да смерці.
65-тонны электрагрузавік, які эканоміць да 80 тысяч літраў дызпаліва ў год, праходзіць выпрабаванні ў Швейцарыі.
Яшчэ колькі гадоў таму электрамабілі ўяўляліся альбо нечым раскошным, альбо, наадварот невялікім гарадскім аўтамабілем. Цяпер, як паведаміў рэсурс novate, швейцарскія канструктары “пахваліліся” новым вялікім самазвалам з электрарухавіком.
Швейцарская кампанія Kuhn Schweitz пачала выпрабаванні электрычнага самазвалу, які, па словах інжынераў, не трэба ні запраўляць, ні зараджаць. Сёння швейцарская навінка – найбуйнейшы электрычны грузавік у свеце. Маса машыны складае 45 тон, а грузападымальнасць – 65 тон.
Самазвал абсталяваны магутнай батарэяй ёмістасцю 600 кВт/г, і важыць гэты цуд інжынернай думкі 4 тоны. Гэтай батарэі дастаткова, каб заправіць шэсць грамадзянскіх электрамабіляў.
Самае цікавае заключаецца ў тым, што частка энергіі для руху самазвал вырабляе самастойна. Так, у выпадку спуску з 13-градусным схілам, з аўтамабільнай нагрузкай у 65 тон грузаў, актывуецца сістэма рэкуператыўнага тармажэння. Замест таго, каб тармазіць, электрычны рухавік пераходзіць у рэжым генератара. Яго электраэнергія адпраўляецца назад у батарэю. За час спуску выпрацоўваецца столькі энергіі, што гэтага дастаткова для аднаго ўздыму пустой машыны па таму самаму схілу ўверх. Кожны дзень грузавік здзяйсняе каля 20 паездак. Гэты рэжым дазваляе эканоміць ад 40 да 80 тысяч літраў дызельнага паліва ў год.
Галоўнае дасягненне швейцарцаў заключаецца ў тым, што яны перамаглі шкодны стэрэатып няздольнасці электрарухавікоў справіцца з цяжкімі прафесійнымі задачамі аўтамабіляў.
На Сонцы ўтварылася “дзірка” дыяметрам у 20 разоў больш Зямлі. Сонечны вецер, які справакуе магнітную буру, дасягне нашай планеты 31 сакавіка ці 1 красавіка – паведамляе Daily Mail.
Паток плазмы, які вырваўся з “дзіры”, рухаецца з хуткасцю 2,9 мільёнаў кіламетраў у гадзіну і дасягне Зямлі 31 сакавіка або 1 красавіка. Згодна з прагнозамі, большая частка плазменнага патоку абміне Зямлю і магнітная бура не будзе моцнай.
Гэта ўжо другая каранальная дзірка гіганцкіх памераў, зафіксаваная на Сонцы.
Першая, якая ў 30 разоў перавышае памеры Зямлі, была знойдзена на зорцы 23 сакавіка.
1697 год. Маскоўскі дыпламат, стольнік Пётр Талсты пабываў у магілёўскім Брацкім манастыры.
Ён прыбыў у Магілёў напярэдадні. «У тым манастыры царква саборная вялікая, будынак у царкве ладнай разьбяной працы пазалочаны. Тая царква ўся падпісана насценным лістом ладным, іканастас разны пазалочаны, вялікі, ладнай працы».
Брацкі манастыр (1620–1940-я).
1785 год. Памёр ураджэнец Наваельні граф Антоній Тызенгаўз (1733–1785).
Дзяржаўны дзеяч ВКЛ, мецэнат. Заснавальнік першага на Беларусі перыядычнага выдання – «Gazeta Grodzieńska». Адміністратар каралеўскіх эканомій: Гарадзенскай, Брэсцка-Кобрынскай, Шавельскай, Аліцкай і Магілёўскай.
Яго намаганнямі Гродна зрабілася месцам працы розных дзяржаўных устаноў: Скарбовай камісіі, Вярхоўнага Трыбунала, задворнага асэсарскага суда.
Заснаваў у горадзе і яго ваколіцах шэраг мануфактур, адчыніў гарадскі тэатр, кадэцкі корпус, гандлёвую, землямерную, медыцынскую, тэатральную і іншыя школы, друкарню.
У 1775 годзе набыў у Вільні друкарню, выдаваў календары, часопіс «Gazety Wileńskie».
Палымяны прыхільнік асветы, усталявання роднай мовы. Прапаноўваў Ж.-Ж. Русо пераехаць жыць у Гродна або ў Белавежскую пушчу.
Пахаваны ў фамільным склепе ў Жалудоцкім касцёле.
Помнікі Тызенгаўзу ўстаноўлены ў ГродзенскімФарным касцёле, Паставах, яго імем названа плошча ў Гродне.
1889 год. У Парыжы ўрачыста адкрыта Эйфелева вежа.
Сімвал Парыжа, кахання ў закаханых парачак з усяго свету. Першапачаткова задумвалася як часовая канструкцыя і была пабудавана ўсяго за 2 гады на Марсавым полі ў якасці ўваходнай аркі на тэрыторыю экспазіцыі Сусветнай выставы 1889 года. Пазней названа ў гонар свайго канструктара Г. Эйфеля.
Ажурнае збудаванне складаецца з 18 000 металічных дэталяў, для злучэння якіх было выкарыстана 2,5 мільёны заклёпак. Металічныя канструкцыі важаць 7300 тон, а агульная вага, уключаючы неметалічныя элементы, складае 10000 тон.
15 мая 1889 года на вежу падняліся першыя наведвальнікі.
324 мятровая вежа была самай высокай ў свеце да 1930 года.
1904 год. На браняносцы «Петрапаўлаўск» падчас руска-японскай вайны загінуў ураджэнец Мінска Андрэй Валковіч (1870–1904).
Ваенны ўрач. Доктар медыцыны.
Скончыў Імператарскую Ваенна-медыцынскую акадэмію. Прымаў удзел у барацьбе з эпідэміямі тыфа, халеры ў Вяцкай губерні.
Служыў урачом у розных флоцкіх экіпажах. Аддаваў перавагу не практычнай, а эксперыментальнай медыцыне, якой ён з захапленнем заняўся па прапанове і пад кіраўніцтвам І. Паўлава.
Удзельнік руска-шведскай экспедыцыі (1899–1901) па градусным вымярэнні на архіпелагу Шпіцберген. На востраве збіраў гідралагічны і заалагічны матэрыял.
Удзельнік руска-японская вайны.
У яго гонар названа гара на ўсходзе Зямлі Тарэля вострава Заходні Шпіцберген.
1910 год. Пад Браславам нарадзіўся Юзаф Буйноўскі (1910–2001).
Польскі паэт, гісторык літаратуры, літаратурны крытык, эсэіст.
Скончыў Дзісенскую гімназію, Віленскі ўніверсітэт.
Выкладаў у Браслаўскай прыватнай гімназіі, выдаў у мясцовай друкарні два зборнікі вершаў. Перад вайной працаваў у Вільні.
Пасля пачатку ІІ Сусветнай вайны быў мабілізаваны ў польскую армію і ўдзельнічаў у баявых дзеяннях пад Львовам. У 1939–1941 гадах быў зняволеным ў савецкім лагеры, з якога ўцёк у Вільню. У 1941 годзе быў арыштаваны НКУС і адпраўлены ў канлагер на Урал, зноў уцёк і ўступіў у армію генерала Андэрса, удзельнічаў у баявых дзеяннях 2-га корпуса на тэрыторыі Італіі.
У 1946 годзе стаў сузаснавальнікам польскага ПЭН клуба і пераехаў на пастаяннае жыхарства ў Англію.
У Вялікабрытаніі займаўся выдавецкай, літаратурнай дзейнасцю, кіраваў выдавецтвам Польскага літаратурнага таварыства, утрымліваў уласную друкарню. Як доктар і прафесар выкладаў ва ўніверсітэтах Англіі, Амстэрдама, Гайдэльберга.
1952 год. У в. Чарняўка Хоцімскага раёна нарадзіўся Алег Мінкін.
Беларускі пісьменнік, перакладчык. Узнагароджаны літаратурнымі прэміямі «Гліняны Вялес» за кнігу вершаў «Пенаты», імя М. Стральцова за паэтычную творчасць.
Скончыў Бабруйскую школу-інтэрнат № 1, Маскоўскі інстытут інжынераў сельскагаспадарчай вытворчасці.
Працаваў у Бураціі, на нафтаправодзе «Дружба» ў Наваполацку, у «Галоўтранснафце» (Гомель), на нафтаправодах Цюменскай вобласці.
Жыве ў Вільнюсе. Выдаваў газету «Рунь».
Аўтар вершаў, зборнікаў паэзіі, прозы, дзіцячых кніг.
Пераклаў вершы Ц. Норвіда, Б. Лесьмяна, Л. Стафа, М. Зэрава, П. Грабоўскага.
1954 год. СССР звярнуўся да НАТА з просьбай прыняць яго ў сябры арганізацыі.
НАТА просьбу не задаволіла.
1964 год. Нарадзіўся Ян Збажына
Беларускі паэт і празаік.
Працаваў у школах і ўніверсітэце ў Баранавічах. Заснавальнік маладзёжнага і скаўцкага руху ў г. Баранавічы, адзін з заснавальнікаў Баранавіцкага філіялаБАЖ.
Аўтар, сааўтар кніг, зборнікаў паэзіі, апавяданняў, афарызмаў, вершаў, эсэ, якія друкаваліся ў многіх газетах, часопісах «Першацвет», «Бярозка», «Маладосць», «Полымя», «Дзеяслоў».
Памёр 10 лютага 2011 года.
1969 год. Памёр Мікалай Шчаглоў-Куліковіч (1893-1969).
Беларускі кампазітар, этнограф, паэт, музыколаг, дзеяч беларускага руху ў эміграцыі, аўтар музыкі гімна на словы М. Багдановіча “Пагоня”, адзін з арганізатараў Тэатра оперы і балета Беларусі, дырыжор яго сімфанічнага аркестра, дырыжор сімфанічнага аркестра Усебеларускага Радыёкамітэту, музычны рэдактар Беларускага радыё.
У красавіку 1944 года ў Мінскім гарадскім тэатры паставіў оперу «Усяслаў Чарадзей» на вершы Н. Арсенневай.
Заснаваў у Нью-Ёрку беларускі хор, кіраваў беларускімі хорамі ў Кліўлендзе і Чыкага. Пакінуў вялікую музычную спадчыну.
Тэатр оперы и балета
1971 год.У 3-й гарадской бальніцы Мінска нарадзіўся Павел Бурэ.
У пасведчанні аб нараджэнні месцам нараджэння запісана Масква па месцы прапіскі бацькоў.
Савецкі і расійскі хакеіст. Заслужаны майстар спорту СССР. Правёў у НХЛ 12 сезонаў у складзе каманд «Ванкувер Кэнакс», «Фларыда Пантэрз» і «Нью-Ёрк Рэйнджэрс». За сваю хуткасць атрымаў мянушку “Руская ракета”.
У рэгулярных сезонах НХЛ правёў 702 гульні, у якіх набраў 779 ачкоў (437 шайб і 342 перадачы). Па сярэдняй колькасці шайб за матч (0.623) займае пятае месца ў гісторыі НХЛ. Шэсць разоў удзельнічаў у матчах усіх зорак, а ў 2000 годзе атрымаў прыз самаму каштоўнаму гульцу матчу ўсіх зорак.
Член залы славы Міжнароднай федэрацыі хакея і Залы хакейнай славы. Уваходзіць у спіс 100 найвялікшых хакеістаў за ўсю гісторыю НХЛ.
2020 год. Першай афіцыйнай ахвярай каронавіруса на Беларусі стаў Віктар Дашкевіч (1945–2020).
Беларускі акцёр. Заслужаны артыст. Уладальнік медаля Ф. Скарыны.
Скончыў Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут.
Працаваў акцёрам, загадчыкам трупы ў Нацыянальным драматычным тэатры імя Якуба Коласа, дырэктарам Беларускага тэатра «Лялька» (Віцебск).
Сыграў больш за 40 ролей у тэатры, у тым ліку ў пастаноўках «Несцерка» В. Вольскага, «Прымакі» Янкі Купалы, «Званы Віцебска» У. Караткевіча, «Чорная нявеста» А. Дударава, «Апошнія сведкі» С. Алексіевіч.
Дзень абароны Зямлі (Earth Protection Day, з 1976 года).
Упершыню святкаваўся ў Іарданіі 30 сакавіка 1976 года.
Галоўная мэта – прыцягненне ўвагі людзей да глабальных экалагічных праблем. У гэты дзень усе жыхары планеты робяць добрыя справы: чысцяць ад смецця свой двор, вуліцу, горад, ствараюць газоны, садзяць дрэвы ў скверах і парках. Гэтыя вельмі простыя дзеянні дораць Зямлі многія тысячы гадоў здаровага жыцця.
Лепшым падарункам нашай планеце, роднаму краю будзе жыццё пад дэвізам: “Кожны дзень – дзень абароны Зямлі!”.
Дзень шпацыру па парку (Walking day in the park).
Актуальнае свята для людзей, якія жывуць у мегаполісах.
На думку ўрачоў, знаходжанне на прыродзе аказвае на арганізм чалавека ўзнаўляльнае дзеянне, якое немагчыма параўнаць з шопінгам або паходам у кіно. Шпацыры ў парку, удалечыні ад пылу і шумных магістраляў, могуць палепшыць настрой і знізіць стрэс. Даследаванні паказалі, што людзі, якія ходзяць пешшу або гуляюць у зялёных зонах, як правіла, больш шчаслівыя.
1613 год. Іван Сусанін завёў беларусаў у багну.
Прыгонны кастрамскі селянін Іван Сусанін, сын нейкай Сусанны – народны рускі герой, сімвал “мужыцкай” адданасці цару.
У сакавіку 1613 года ён быў узяты ў якасці правадніка атрадам шляхты з Рэчы Паспалітай да вёскі Домніна – вотчыны Раманавых, дзе хаваўся са сваёй маці толькі што абраны на пасад цар Міхаіл Фёдаравіч. Сусанін наўмысна завёў атрад у непраходны багністы лес, за што і быў забіты.
Подзвіг Сусаніна адлюстраваны ў мастацкай літаратуры і ў оперы беларуса М. Глінкі “Жыццё за цара” (“Іван Сусанін”).
У рускіх крыніцах сцвярджаецца, што Сусанін завеў у багну палякаў-каталікоў. Але ў той час каля Кастрамы былі два палкі праваслаўных літвінаў-беларусаў з Віцебска і Полацка, вайскоўцаў на службе караля польскага, вялікага князя літоўскага, маскоўскага цара Уладзіслава IV Вазы.
1689 год. На плошчы Старога Мяста ў Варшаве абезгалоўлены і спалены на вогнішчы за атэізм Казімір Лышчынскі (1634–1689).
Вялікалітоўскі філосаф, мысліцель-атэіст, педагог і грамадскі дзеяч Рэчы Паспалітай. Упершыню ўжыў тэрмін «атэіст».
Скончыў Віленскую акадэмію. Прымаў удзел у маскоўскай, шведскай, турэцкай ваенных кампаніях. Выкладаў у Львове, Берасці. Працаваў настаўнікам, меў юрыдычную практыку.
У 1666 годзе выйшаў з ордэна езуітаў, ажаніўся, пераехаў у свой родавы маёнтак Лышчыцы на Берасцейшчыне. Карыстаўся аўтарытэтам сярод шляхты. Шмат судовых спраў правёў на карысць мяшчан і шляхты, якія судзіліся з езуітамі за захопленыя землі, даўгі. Меў сваю школу, вучыў дзяцей шляхты і сялян.
Напісаў трактат «Аб неіснаванні Бога». Рукапіс кнігі выкраў агент езуітаў Ян Бжоска.
У 1687 годзе царкоўны суд за цяжкае злачынства – атэізм – пастанавіў спаліць яго жывога на вогнішчы. Па ўласнай просьбе асуджанага кара была заменена на адсячэнне галавы.
1791 год. Нацыянальны сход Францыі ўвёў азначэнне метра: адна саракамільённая частка даўжыні парыжскага мерыдыяна. Пачатак метрычнай сістэмы.
Метрычная сістэма – агульная назва міжнароднай дзесятковай сістэмы адзінак, заснаванай на выкарыстанні метра і кілаграма. На працягу двух апошніх стагоддзяў існавалі розныя варыянты метрычнай сістэмы, якія адрозніваюцца выбарам асноўных адзінак. Цяпер паўсюдна прызнанай з’яўляецца Міжнародная сістэма адзінак (СІ). Пры некаторых адрозненнях у дэталях, элементы сістэмы аднолькавыя ва ўсім свеце. Метрычныя адзінкі шырока выкарыстоўваюцца па ўсім свеце як у навуковых мэтах, так і ў паўсядзённым жыцці. Цяпер метрычная сістэма афіцыйна прынята ва ўсіх дзяржавах свету, акрамя ЗША, Ліберыі і М’янмы.
Эталон меры вагі у 1 кг.
1843 год.Нарадзіўся Канстанцін Станюковіч.
Пісьменнік на тэмы з жыцця ваенна-марскога флота. Выхадзец з беларуска-літоўскага роду Станьковічаў. Марскі афіцэр, сын адмірала, каменданта порта і губернатара Севастопаля Міхаіла Станюковіча.
У рускай літаратуры гэта імя непарыўна звязана з жанрам марыністыкі. Стала амаль банальнасцю сцвярджэнне, што ў рускім мастацтве ёсць два непераўзыдзеных спевака марской стыхіі, роўных па таленце: у жывапісе – Айвазоўскі, у літаратуры – Станюковіч.
Бібліяграфія налічвае больш за 100 апавяданняў, аповесцей, некаторыя з іх экранізаваны – “У далёкім плаванні”, “Максімка”, “Матрос Чыжык”, “Пасажырка”. Яго творы выданы Зборамі ў 6, 10 і 12 тамах.
Памёр у Неапалі 20 мая 1903 года.
У яго гонар устаноўлены Мемарыяльная дошка ў Севастопалі, названы вуліцы ва Уладзівастоку, Крандштаце, шэраг бібліятэк.
1856 год. Скончылася Крымская вайна (1853–1856).
Вайна скончылася падпісаннем мірнай дамовы на Парыжскім кангрэсе, які адкрыўся 25 лютага 1856 года ў сталіцы Францыі прадстаўнікамі Расіі, Вялікабрытаніі, Францыі, Турцыі, Сардзініі, Аўстрыі і Прусіі.
Расія страціла ўмацаванні Аландскіх астравоў, кантроль над суднаходствам па Дунаі, адмаўлялася ад пратэктарата над Валахіяй, Малдавіяй і Сербіяй і ад часткі паўднёвай Бесарабіі; саступала Малдавіі свае ўладанні ў вусцях Дуная і частку Паўднёвай Бесарабіі, вяртала заняты ў Турцыі Карс, але захоўвала Севастопаль, Балаклаву, Камыш, Керч-Енікале, Кінбурн.
За імперскія расійскія інтарэсы ў гэтай вайне, толькі ў Крыме загінула больш за 6 000 беларусаў з Мінскага, Брэсцкага. Беластоцкага, Магілёўскага пяхотных, Віцебскага і Полацкага егерскіх палкоў.
1890 год. У Іркуцку памёр Іасафат Агрызка (1826–1890).
Беларускі выдавец, журналіст, грамадска-палітычны дзеяч.
Скончыў Лепельскае павятовае вучылішча, Мінскую гімназію, Пецярбургскі ўніверсітэт. У Пецярбургу заснаваў друкарню і выдаваў на польскай мове газету «Słowo» і альманах «Pismo zbiorowe», выдаў першы збор твораў М. Дабралюбава, перавыдаў старажытныя законы ВКЛ і Польшчы «Volumina Legum».
Падчас паўстання 1863–1864 гадоў быў галоўным прадстаўніком паўстанцкага варшаўскага ўрада у Пецярбургу.
Арыштаваны ў лістападзе 1864 года, прыгавораны да смяротнага пакарання, замененага на 20 гадоў катаргі, якую адбываў у Сібіры. У 1877 годзе вызвалены з забаронаю вяртацца на тэрыторыю Беларусі, Літвы, Польшчы.
1893 год. Нарадзіўся Ілья Гітгарц.
Беларускі дырыжор і педагог, заслужаны дзеяч мастацтваў.
Скончыў Петраградскую кансерваторыю. Працаваў у Палтаўскім оперным тэатры, Народным доме ў Петраградзе, загадчыкам музычнай часткай Другога Беларускага тэатра ў Віцебску, быў адным з арганізатараў і дырыжораў Беларускай студыі оперы і балета, дырыжорам Беларускага тэатра оперы і балета. Выкладаў у Беларускай кансерваторыі.
Ажыццявіў пастаноўку оперы «Кастусь Каліноўскі» Лукаса, балета «Князь-возера» Залатарова і іншых твораў.
Аўтар музыкі да драматычных пастановак тэатра імя Я. Коласа «Каля тэрасы» М. Грамыкі, «Калі спяваюць пеўні» Ю. Юр’іна, «Качагары» І. Гурскага.
Памёр 3 лютага 1966 года ў Мінску.
1970 год. На экраны выйшаў фільм ураджэнца Лепеля Уладзіміра Матыля (1927–2010) “Белае сонца пустыні”.
У пракат фільм выпусцілі дастаткова вялікім тыражом – 1 410 копій. Нараўне з камедыямі Леаніда Гайдая і серыялам “Семнаццаць імгненняў вясны”, “Белае сонца пустыні” стаў чэмпіёнам па колькасці паказаў на тэлебачанні.
Па традыцыі фільм “Белае сонца пустыні” перад стартам глядзелі савецкія касманаўты.
1907 год. Нарадзілася Надзея Абрамава.
Беларуская пісьменніца, журналістка, адна з кіраўнікоў беларускага маладзёжнага руху ў 1943–1944 гадах.
Скончыла Беларускі вышэйшы педагагічны і Мінскі медыцынскі інстытуты. Падчас акупацыі Беларусі нямецкімі войскамі працавала ўрачом-псіхіятрам у Мінскай інфекцыйнай бальніцы, з 1942 года ўзначальвала дзіцячы сектар Беларускай народнай самапомачы, з 1943 – службу юначак Саюза беларускай моладзі. Супрацоўнік часопіса «Жыве Беларусь!», член Беларускай цэнтральнай рады. Удзельніца 2-га Усебеларускага кангрэса (1944, Мінск).
Яе высілкамі было выратавана шмат яўрэйскіх дзяцей, адну дзяўчынку яна ўдачарыла.
У 1944 годзе эмігравала ў Германію, працавала ў адноўленым Кіраўнічым штабе Саюза Беларускай моладзі ў Чэхіі, выдавала бюлетэнь «Вучэбны лісток», працавала ў Інстытуце вывучэння СССР (Мюнхен), займалася пытаннямі рэлігіі і атэізму.
Памерла 18 лютага 1978 года.
1956 год. Нарадзілася Хрысціна Лялько.
Беларуская пісьменніца, перакладчыца і журналістка.
Працавала ў Літаратурным музеі Янкі Купалы, штотыднёвіку «Літаратура і мастацтва», часопісе «Беларусь». Галоўны рэдактар каталіцкіх часопісаў «Наша Вера» і «Ave Maria».
Аўтар вершаў, кніг прозы, паэзіі, зборніка казак «Хітрэй свету не будзеш».
Пераклала на беларускую мову нарыс У. Сыракомлі «Мінск», шэраг кніг, энцыклікаў Папы Яна Паўла II, творы Я. Твардоўскага і іншыя тэалагічныя творы.
1973 год. Нарадзіўся Северын Квяткоўскі.
Беларускі пісьменнік, журналіст, грамадскі дзеяч, аўтар кнігі «Каларадская пушча» (2019).
Працаваў журналістам на «Radio 101,2 FM», у газетах «Имя» і «Наша Ніва», у беларускай рэдакцыі «Польскага радыё», на «Радыё Рацыя» і Радыё «Свабода». Быў рэдактарам грамадзкага блогу budzma.org. Уваходзіў у склад Партыі аматараў піва.
Аўтар імпрэсій, апавяданняў, эсэ, мініяцюр, нарысаў, фрашкаў.
Напачатку 2022 года затрымліваўся сілавікамі пасля вяртання з-за мяжы.
2021 год. Памёр Канстанцін Красоўскі (1958–2021).
Беларускі географ, дэмограф. Доктар геаграфічных навук, прафесар.
Скончыў Брэсцкі педінстытут. Усё жыццё аддаў прыцы ў Брэсцкім дзяржаўным універсітэце імя А. Пушкіна: прайшоў шлях ад асістэнта да прафесара, дэкана геаграфічнага факультэта (1995–2000), загадчыка кафедры, прарэктара па навуковай рабоце, першага прарэктара (2009–2011).
Займаўся пытаннямі дэмаграфіі, рассялення насельніцтва і яго структур, міграцый.
Аўтар і сааўтар больш за 160 навуковых прац, у тым ліку 3 манаграфій. Пад яго кіраўніцтвам абаронены 3 кандыдацкія дысертацыі.
2017 год. Памёр Мікола Рыжы (1953–2017).
Беларускі ілюстратар і мастак філатэлістычнай прадукцыі.
Афарміцель больш за 60 кніг, сярод якіх «Блікі сонца» Максіма Танка, «Рэпартаж з пятлей на шыі» Ю. Фучыка, «Маўглі» Кіплінга, «Вужовы кароль» Ул. Ягоўдзіка, «Вялікія і славутыя людзі беларускай зямлі» Ул. Бутрамеева, казак, дзіцячых падручнікаў.
Працаваў у галіне кніжнай графікі, нацюрморта, станковай графікі малых форм і экслібрыса. Мастак падараваў мінскаму Музею сучаснага выяўленчага мастацтва 40 сваіх экслібрысаў.
Сапраўдны майстар паштовай мініяцюры. Распрацаваў больш за 200 арыгінал-макетаў паштовых марак, мастацкіх капэрт і картак.
Аўтар серый марак, якія прысвечаны паўстанню 1794 года, 480-годдзю Беларускага друку, 120 і 125-годдзю з дня нараджэння Янкi Купалы i Якуба Коласа.
Намаляваў графічную серыю партрэтаў землякоў-адраджэнцаў 1920–1930-х гадоў: К. Езавітаў, А. Бярозка, А. Калубовіч, А. Смоліч, В. Захарка, В. Ластоўскі, Р. Астроўскі, Я. Кіпель.
2022 год. Распачата фармаванне беларускага нацыянальнага палка «Пагоня» ў складзе Узброеных Сіл Украіны.
Ён сфарміраваны на базе атрада «Пагоня», які браў удзел у баях на усходзе Украіны ў 2014–2022 гадах.
Ва Украіне дзейнічае некалькі беларускіх груп, якія ваююць супраць расійскіх войскаў, у тым ліку полк імя Кастуся Каліноўскага.
Народны дэпутат Украіны Аляксей Ганчарэнка размясціў у сваім Тэлеграм-канале ролік, на якім зняты дзясяткі адзінак украінскай вайсковай тэхнікі, што рыхтуюцца да контрнаступлення.
Месца здымак і спецыфікацыя тэхнікі не паведамляецца. На некалькіх машынах у галаве калоны можна адрозніць дзяржаўны сцяг Украіны, аднак на самой тэхніцы адсутнічаюць пазнакі адрознення. Каментатары на старонцы Ганчарэнкі звяртаюць увагу, што тэхніка, гледзячы па ўсім, знятая на адным з палігонаў.
Для каментатараў, якія хваляваліся, што сваёй публікацыяй дэпутат раскрывае месца размяшчэння тэхнікі, Ганчарэнка асобна заўважыў, што баявыя машыны даўно ўжо размешчаныя ў іншым месцы.
