Крадзёж са злоўжываннем службовымі паўнамоцтвамі і замах на дачу хабару інкрымінаваны 55-гадоваму намесніку дырэктара аграрнага прадпрыемства Хоцімскага раёна і яго саўдзельніку, 51-гадоваму жыхару Краснаполля.
Як паведамляе генеральная пракуратура, дзейнічаючы па папярэдняй змове, абвінавачаныя выкралі 47,5 тон угнаенняў коштам больш як 7 тысяч беларускіх рублёў. Затым гэтыя ўгнаенні яны вывезлі ў Расію і прадалі там.
Для ўтойвання гэтага факта зламыснікі спрабавалі падкупіць загадчыцу склада сельгаспрадпрыемства. Аднак жанчына не прыняла 30 тысяч расійскіх рублёў хабару і крадзёж быў раскрыты дзякуючы ёй.
Пасля таго як абвінавачаныя даведаліся, што пра крадзёж стала вядома, то разам з калегам з іншага сельгаспрадпрыемства, намеснік дырэктара выкраў яшчэ 48,5 тон аналагічных мінеральных угнаенняў. Гэтыя ўгнаенні даставілі на склад замест раней выкрадзеных.
Такім чынам, сукупная шкода ад злачыннай дзейнасці намесніка дырэктара і яго саўдзельніка перавысіла 11 тысяч беларускіх рублёў.
Зламыснікі знаходзяцца зараз пад вартай, у іх дачыненні заведзена крымінальная справа.
З Апавяшчэння аб грамадскіх абмеркаваннях аб’екта «Аўтамабільная дарога Р-122 Магілёў – Чэрыкаў – Касцюковічы», якое размешчана чавускай раённай газетай “Іскра”, сталі вядомымі тэрміны рэканструкцыі трасы.
Рэканструкцыі падлягае ўчастак трасы Р-122 ад 13,508 км да 81,480 км (амаль 68 км), які праходзіць па тэрыторыі Магілёўскага, Чавускага і Чэрыкаўскага раёнаў.
Уражваюць запланаваныя тэрміны ажыццяўлення дзейнасці: 1 этап – з 13-га па 44 кіламетры – з уводам у эксплуатацыю ў 2027 годзе, 2 этап – з 44-га кіламетра па 81-шы – з уводам у эксплуатацыю ў 2036 годзе. 3 этап – узвядзенне абходу г. Чавусы – з уводам у эксплуатацыю ў 2047 годзе. Атрымліваецца, што агулам будаўніцтва 68 кіламетраў трасы і аўтаабхода Чавус расцягнецца на 24 гады.
Неверагодна, але факт – на працягу 10-13 гадоў будаўнікі плануюць рамантаваць участак у 37 км (ад 44 да 81), або па 3 км на год.
Пакуль Р-122 будзе рэканструявацца, у свеце ўжо будуць іншыя транспартныя сродкі, іншыя транспартныя шляхі, інўшыя будаўнічыя тэхналогіі. І наогул невядома, колькі застанецца насельніцтва у Чавусах, Чэрыкаве да сярэдзіны ХХІ стагоддзя.
Фота з адкрытых крыніц, носіць ілюстрацыйны характар
8 красавіка ў вёсц Ломы Бабруйскага раёна ў прыватнай гаспадарцы па Бабруйскім завулку адбыўся пажар – загарэлася драўляная пабудова з лазняй, жылым памяшканнем і гаражом. 73-гадовы гаспадар дома, спрабуючы выратаваць ад агня свой “Volkswagen Passat B-4” 1994 года выпуска сам атрымаў апёкі і быў шпіталізаваны. Машына згарэла. Меркаваная прычына пажару – няправільная эксплуатацыя печкі – паведамляе прэс-служба МНС.
10 красавіка 1942 года ў Магілёве адбылася незвычайная тэхнагенная катастрофа, аналагаў якой у гісторыі Белрусі больш не вядома. Патоп на невялічкай Дубравенцы забраў жыцці соцень магілёўцаў, вынішчыў дзясяткі дамоў у Магілёве.
Прычыны трагедыі на Дубравенцы і сама хада падзеяў зараз добра вядомыя даследчыкам, а сама катастрофа шырока асветленая ў СМІ. Зусім не так абстаялі справы яшчэ з пару дзясяткаў гадоў таму – пра “Магілёўскае цунамі” ведала толькі жменька спецыялістаў, а ў самім горадзе нічога не нагадвала пра патоп 1942 года і яго ахвяр.
У чэрвені 2022 года памяць пра “цунамі” ў Магілёве нарэшце была адзначаная ў гарадской прасторы – высілкамі магілёўскага актывіста Ігара Бадзькова, пры дапамозе гісторыкаў і краязнаўцаў Аляксея Бацюкова і Алега Лісоўскаага на месцы трагедыі была пастаўленая інфармацыйная таблічка.
“Магілёўскае цунамі” здарылася падчас Другой Сусветнай вайны. У чэрвені-ліпені 1941 года пры адступленні з Магілёва савецкія войскі падарвалі чыгуначны насып на Дубравенцы і ён прасеў, фактычна спыніўшы раку. Паводкавыя воды сабраліся за насыпам у агромністае возера, якое падчас адлігі 10 красавіка 1942 года прарвала насып.
Як выглядаў насып у 1942 годзе – фота з калекцыі Алега Давіда Лісоўскага
Люльку несла па плыні, а з яе даносіўся дзіцячы плач
“Першапачатковы вал вады з ільдзінамі дасягаў 15 метраў. – узгадваў катастрофу магілёвец Т. Крываносаў, відавочца падзей – Вада змятала ўсё на сваім шляху, над горадам падняўся страшэнны шум і грукат. Я пачуў яго дома (Ленінская, 27) і адразу накіраваўся за людзьмі, якія беглі, да Дубравенкі ў раён гарадскога парка. Адсюль адкрылася страшная карціна – мутная, карычневая вада заліла ўсю пойму Дубравенкі, у тым ліку і Быхаўскі рынак.”
Адразу пасля патопа ў гарадской прэсе паявілася нататка, у якой называлася прыблізная колькасць ахвяр у 2 000 чалавек. Сучасныя даследчыкі схіляюцца да ацэнкі ў некалькі соцень чалавек. Большасць з іх трапілі пад смяротны вал вады ў дамах, што стаялі абапал Дубравенкі і ў даліне ракі Струшні. Людзі гінулі, калі вада паглынала іх на вуліцы, затаплівала да самай столі іх дамы, калі лледзяныя глыбы разбівалі сцены. Сярод ахвяр апынулася шмат дзяцей – відавочцы распавядалі пра люльку з немаўляткам, якую несла па плыні, а з яе даносіўся дзіцячы плач.
Прычына трагедыі, як цяпер мяркуюць навукоўцы, палягала ў тым, што папсаваны падрывам чыгуначны насып увесь канец 1941-га года і ў пачатку 1942-га быў неабходны нямецкаму камандаванню для транспарціроўкі грузў па чыгунцы. Пагэтаму яны не дазвалялі гарадскому кіраўніцтву правесці своечасовыя рамонтныя работы.
Трэба адзначыць, што гарадскія ўлады папярэджвалі жыхароў дамоў на Дубравенцы пра небяспеку загадзя.
“Тапельцаў збіралі на берагах Дняпра і дастаўлялі іх у гандлёвы павільён на Быхаўскім рынку. – распавядаў іншы відавочца, Е. Кавалькоў – Тут былі жанчыны, мужчыны, малечы ў пялёнках. Даліна Дубравенкі непазнавальна памяняла свой выгляд – скразная пустыня сярод высокіх берагоў і глыбы блакітнага лёду, што таялі пад прамянямі веснавога сонца.
На новы рабочы тыдзень у Магілёўскай вобласці сіноптыкі прагназуюць у асноўным воблачнае з праясненнямі цёплае з дажджамі надвор’е.
На пачатку другой дэкады красавіка будзе цёпла: удзень да +8 +15°С, уноч да +5 +7°С.
Працягласць дня з панядзелка да пятніцы вырасце яшчэ на 17 хвілін і дасягне амаль 14 гадзін. Ужо ў канцы працоўнага тыдня сонца ўзыдзе а 6:02, зойдзе а 19:59.
Сінаптычны прагноз на панядзелак, 10 красавіка. У ноч з нядзелі на панядзелак +3 +5°С, месцамі да +6°С, раніцай і ўвечары да +9 +10°С, у дзённыя гадзіны паветра прагрэецца да +15°С, месцамі да +17°С. На працягу сутак будзе пахмурна, месцамі з праясненнямі неба. У другой палове дня прагназуецца дождж. Вятры з рання да вечара будуць мяняць свой напрамак з паўночна ўсходняга на усходні і на паўднёва ўсходні, хуткасць да 2-3 м/с, пры парывах да 4-5 м/с. Геамагнітнае поле неустойлівае. Убываючы месяц.
У аўторак, 11 красавіка, надвор’е абяцае быць пахмурным з прясненнямі, але, галоўным чынам, без ападкаў. Будуць панаваць паўднёва ўсходнія і паўднёвыя вятры хуткасцю 2-4 м/с, пры парывах да 5-6 м/с. Уноч да+5°С, раніцай каля +8 +9°С, днём тэмпература падрасце да 14°С, а месцамі і да +16°С. К вечару слупок тэрмометра усталюецца на рысцы не ніжэй за +10°С.
У сярэдзіне рабочага тыдня, 12 красавіка, прагназуецца пахмурнае надвор’е, пераважна з дажджамі. Начныя і ранішнія тэмпературы да +6°С, удзень і ўвечары да +8°С. На працягу сутак прагназуецца прыток паветраных мас з ўсходу, хуткасць вятроў да 3-4 м/с.
У чацвер (у праваслаўных вернікаў – “чысты”), 13 красавіка, сіноптыкі прагназуюць пахмурнае надвор’е з дажджом, месцамі з праясненнем у другой палове дня. Вецер памяняе свой напрамак на паўночна-заходні. Хуткасць ветра да 2-4 м/с. Ноччу і ўранні да +7°С, на працягу другой паловы дня тэмпература паветра складзе +14 +15°С. Убываючы месяц.
У апошні дзень працоўнага тыдня, 14 красавіка, па папярэдняму прагнозу будзем чакаць у асноўным воблачнае з праясненнямі надвор’е з панаваннем паўднёвых вятроў хуткасцю 2-3 м/с. Уноч і ў ранішнія гадзіны да +6 °С, удзень і ўвечары да +15°С, месцамі да +16 +17°С. Убываючы месяц.
Сёння праваслаўныя вернікі святкуюць Уваход Гасподні ў Ерусалім. Свята яшчэ называюць Вербніца, Вербная або Пальмавая нядзеля.
У нас пальма не расце, таму замест яе галінак выкарыстоўваюць галінкі вярбы. Расквітнелымі вясною галінкамі вернікі ўслаўляюць Збавіцеля як Пераможцу смерці. Сёння – апошняя нядзеля перад Вялікаднем.
Святкаваньне Ўваходу Гасподняга ў Ерусалім распачалося ў старажытныя часы і прысвечана ўспаміну вядомай эвангельскай падзеі, калі Ісус Хрыстос прыйшоў у горад для прыняцця пакут і смерці на Крыжы.
Mogilev.media пабывалі на святкаванні Вербнай нядзелі на тэрыторыі Кафедральнага Сабора Праабражэння Гасподняга па вуліцы Габраўскай.
Людское мора ўсё папаўняецца новымі чалавечымі рэкамі. Толькі калі гэтага сабора візуальна нашых грамадзян больш, чым на першамайскіх афіцыйных дэманстрацыях. Людзі ўсе лагодныя, з добрым настроем, адкрытымі сэрцамі, з усмешкамі на тварах. Яны віншуюць са святам і тых каго ведаюць і зусім невядомых ім людзей.
На уваходзе да царквы утвараюцца заторы.
З жадаючых асвяцьць вярбу ўтвараюцца колы вакол сабора. Пасля асвячэння склад людскіх колаў хутка мяняецца.
Выйсці з тэрыторыі храма так жа складана, як і зайсці. На перекрыжаванні Пушкінскага праспекта і Габраўскай магутныя людскія патокі сустракаюцца. Патокі рэгулююцца ДПС.
Партал catholic.by размясціў Велікодныя віншаванні ад усіх іерархаў каталіцкай царквы ў Беларусі. Mogilev.media далучаецца да віншаванняў хрысціянам лацінскага абраду і перадае словы Генеральнага вікарыя Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскупа Аляксандра Яшэўскага SDB.
“Кожны год Вялікдзень прыносіць кожнаму з нас нешта асаблівае. Не падобнае да таго, што было ў мінулым годзе. Кожны год сэрца наша па-рознаму асэнсоўвае смерць і ўваскрасенне Езуса Хрыста. Мы ўсе пакліканы паглыбляць свой удзел у гэтым надзвычайным свяце. І менавіта таму касцёл святкуе Вялікдзень кожны год, дапамагаючы нам увайсці ў жыццё нашага Пана і абнавіцца, адкалоўшы ад сябе чарговы кавалачак старога чалавека.
Вось і вучні, якія некалькі разоў чулі ад Езуса пра яго смерць і ўваскрасенне, не маглі прыняць і паверыць у тое, што настаўнік памірае. І не ўспомнілі слоў аб уваскрасенні, пакуль ён сам, прыйшоўшы да іх, не нагадаў. Аднак Хрыстус, нягледзячы на гэта, уваскрос. І ён кліча нас раздзяліць з ім яго радасць, якой у яго так шмат.
Дык давайце ж зараз, не разважаючы пра тое, наколькі мы гатовыя, і калі мы пачалі спрабаваць жыць з Богам – узрадуемся яго ўваскрасенню. Ён прынёс нам новае жыццё, жыццё без смерці, і працягвае яго ў сваіх руках. Няхай радасць нашая будзе адказам на гэты дар, і няхай яна прамяніцца, прыцягваючы да Хрыста іншых.
Бабёр стаў візіткай і брэндам горада, а бабры засялілі вуліцы, плошчы, аркі і крамы горада так шчыльна, што гараджанам ужо становіцца цесна ў горадзе.
Назва Бабруйска пайшла ад рэчкі Бабруйкі, якая ўпадае ў Беразіну ў межах горада. А назва Бабруйка, як мяркуецца, пайшла ад баброў, якія жылі на яе берагах. Таму нядзіўна, што выява бабра эксплуатуецца і бізнесам і ўладамі горада.
Яшчэ некалькі гадоў таму бронзавы Самуілавіч ля рынку быў ледзь не адзіным сімвалам горада. Яго паміналі ўсе турыстычныя даведнікі. Асобныя кропкі на ягонай фігуры дапамагаюць у грашовых справах, а іншыя, як даказваюць на сваім прыкладзе прадаўцы сувеніраў, дапамагаюць і ў сексуальным жыцці.
Затым з’явіўся вальяжны прайдоха, які заманьвае ў бабруйскія кавярні.
Цяпер вялізны бабёр пужае дзетак у арцы на Сацыялістычнай 95.
“Красны пішчавік” вырабіў чырвонага рэвалюцыйнага бабра.
Самыя папулярныя сувеніры – таксама бабры.
Нядзіўна, што бабры сталі адным з важных экспанатаў мясцовага музея.
Як бачым, у паўднёвай сталіцы Магілёўшчыны імкліва пашыраецца бабёраманія. Бабры тут паўсюль. Ці застанецца ў Бабруйску месца для людзей, або берагі Бабруйкі ізноў заселяць бабры – пакажа будычыня.
Будайнічыя працы ў цэнтры Магілёва змянілі звычайны рытм тысяч гараджан, але людзі разумеюць, што трэба пачакаць. А пакуль назіраюць за працай рабочых, вызначаюць плюсы і мінусы рэканструкцыі.
Устанаўліваюцца гранітныя бардзюры. Многія лічаць, што гэта плюс.
Вельмі вузкі тратуар, каля 1 метра насупраць прыпынка “Каледж мастацтваў”. Выглядае, што гэта значны мінус.
Праца кіпіць і ў дождж. Гэта плюс. Некаторыя жыхары лічаць, што калі б рэканструкцыя шла у некалькі рабочых змен, то рамонтныя работы можна было б завяршыць значна раней.
Укладка рознакаляровай тратуарнай пліткі. Тратуар у гэтым месцы ўжо дастаткова шырокі. Гэта, зразумела, плюс.
На участку ад Ленінскай да Першамайскай пачаліся бетонныя працы. Потым на бетон пакладуць асфальт. Гэта плюс.
Ужо стаяць новыя бетонныя слупы. Значыць яны паказваюць на мяжу праезднай часткі і тратуараў. Тут шырыня тратуараў захаваецца. Гэта плюс.
Ідзе мантаж пліт перакрыцця каналізацыйных люкаў. Як мы ведаем з многіх іншых прыкладаў у горадзе, не так важна наяўнасць ліўнёўкі, важна, каб яна працавала пасля рэканструкцыі. Таму, пакуль без ацэнкі.
Пад’езд да прыпынку грамадскага транспарта. Верагодна, шырыня праяздной часткі не вельмі пашырыцца. Гэта яшчэ адзін плюс.
Нагадаем, што з Камсамольскай немаведама куды падзелася дарэвалюцыйная (магчыма) брукаванка. Пагэтаму яшчэ адну адзнаку пакуль варта прыхаваць на потым, а пакуль што 5 плюсаў на 1 мінус пры двох нявызначаных адзнаках.
Топкая, нотная вясна была любімай парой у славутага мастака, ураджэнца Магілёўшчыны Бялыніцкага-Бірулі.
Час, калі яшчэ не прачнуліся яркія фарбы, калі туманна-бляклыя пейзажы толькі пачынаюць ажываць – дарыў натхненне найбуйнейшаму беларускаму мастаку прыроды, народжанаму ў Крынках пад Бялынічамі, Вітольду Каэтанавічу Бялыніцкаму-Бірулі.
Мяккая, някідкая прыгажосць беларускай прыроды з прастатой матываў і спакойнымі фарбамі была галоўнай тэмай мастака.
Азірніцеся – зараз у смузе хмарнага неба і ў прадчаканні яркіх красак вясны хаваецца натуральная і крохкая прыгажосць, пабачыць якую можа кожны з нас, а ацаніць – толькі абраныя.
