Депутат Олег Дьяченко во время приема граждан в Осиповичах внезапно собрал вокруг себя много людей и прочитал им лекцию про магию и волшебство.
Проводя прием граждан в Осиповичах, “депутат палаты представителей и зампредседателя постоянной комиссии по международным делам” Олег Дьяченко выслушал жалобы электората на:
скудный ассортимент автолавок;
подтопление домов во время паводка и дождей;
ответственных за окашивание травы;
Депутат принял озвученные проблемы во внимание и даже внезапно собрал после приема расширенное совещание, сообщает телеграмм-канал MAYDAY.
Правда, говорил на нем Дьяченко не о том, что в забытые Богом деревни автолавки привозят немножко хрена и чуточку постного масла, а выступил с лекцией о древних обрядах и магии, которые до сих пор практикуются верующими.
Все дело в том, что депутат по Осиповичскому округу №89 Олег Дьяченко является ученым-религиоведом и поэтому не смог отказать себе в удовольствии продемонстрировать эрудицию на публике.
Вот только непонятно, какое отношение имеет магия к подтоплению домов и к наплевательскому отношению к торговле на селе.
Возможно, «депутат» таким образом расписался в бессилии властей исправить ситуацию путем декретов-указов и намекнул на то, что неплохо бы начать танцы с бубном.
Оно и закономерно: с беларускими экономическими чудесами может справиться может справиться только древний обряд изгнания нечистого.
Экафестываль “Ціхае паляванне” пройдзе на базу адпачынку “Бярозка” пад Асіповічамі ў гэтыя выходныя, 14 і 15 верасня. У праграме – бардаўскія песні, адпачынак на прыродзе, кірмаш ад рамеснікаў і спаборніцтва па зборы грыбоў.
Чэмпіянат будзе праходзіць 15 верасня, з 8.00. Для ўдзелу ў мерапрыемстве трэба будзе заплаціць за ўваходны білет 10 рублёў. Пражыванне на фестывалі каштуе ад 15 рублёў (у сваёй палатцы) да 70 рублёў (двое сутак у летнім доміку) з аднаго чалавека. Падрабязнасці тут.
В Осиповичском районе допустили падеж 158 голов крупного рогатого скота. Падеж скрыли.
Прокуратура и следственный комитет Могилевской области устанавливают степень вины бывших директора, главного ветеринарного врача, других должностных лиц одного из сельхозпредприятий Осиповщины в падеже 158 голов скота и сокрытии этого факта.
неисполнение других мероприятий технологии выращивания и содержания КРС;
Но если не размазывать белую кашу по чистому столу, то причину падежа можно назвать одним кратким и емким словом – голодуха.
Бесконечные семинары, посвященные заготовке кормов и описания успехов на этом поприще – попытки скрыть несостоятельность колхозного строя, как такового.
«Крепким хозяйственникам» из Осипович вменяется в вину служебная халатность, ущерб от которой оценивается в 40 000 рублей.
Адзін чысціў калодкі бензінам, а другі гуляўся з газавай гарэлкай. Каб пагасіць на сабе вопратку, дзеці каталіся па падлозе і выкаціліся на вуліцу.
Надзвычайнае здарэнне адбылося вечарам 27 жніўня ў гаражным кааператыве “Аўтааматар” у Асіповічах. Два хлопчыкі 12 і 14 гадоў рамантавалі там веласіпед. Адзін з іх наліў бензін у пластыкавую бутэльку і чысціў ім тармазныя калодкі. Другі стаў гуляцца побач з газавым балонам і гарэлкай – паведамляе прэс-служба МНС. Адбыўся выбух і на хлопцах загарэлася вопратка. Каб пагасіць яе на сабе, падлеткі калаліся і круціліся па падлозе, выкаціліся на вуліцу, дзе ім дапамог сусед – загасіў полымя вадой і адвёз пацярпелых у лякарню.
Ратавальнікі адшукалі ў лесе пад Асіповічамі 61-гадовую пенсіянерку. Жанчына збірала чарніцы недалёка ад вёскі Татарка, але самастойна выйсці з лесу ўжо не змагла. Каля 12 гадзіны ночы яна патэлефанавала ў МНС і паведаміла, што знаходзіцца каля чыгункі, бачыць семафоры, але сама выйсці з лесу не можа – выбілася з сілаў. Неўзабаве сувязь з ёй знікла. Ратавальнікі знайшлі жанчыну ў трох з паловай кіламетрах ад вёскі Татарка Асіповіцкага раёна – паведамляе прэс-служба МНС.
Мінскі гарадскі суд на наступным тыдні пачне разгляд справы супраць 18-гадовага жыхара Асіповіч Аляксея Федзічкіна – паведамляе “Медыязона.Беларусь”. Пасяджэнні будуць праходзіць у закрытым рэжыме.
Вядома, што супраць хлопца ўзбуджаныя крымінальныя справы па артыкулах аб акце тэрарызму (частка 3 артыкула 289 КК), забойстве (частка 2 артыкула 139 КК) і незаконных дзеяннях у дачыненні да выбуховых рэчываў (частка 4 артыкула 295 КК).
У раскладзе суда Федзічкін пазначаны як «асоба, якая здзейсніла грамадска небяспечнае дзеянне». Паводле інфармацыі, прадстаўленай “Медыязоне” ініцыятывай Belpol, абвінавачанаму 18 гадоў і родам ён з Асіповічаў. Таксама вядома, што Федзічкін вучыўся ў СШ №1 і ў 2020 годзе расказваў “Камсамольскай праўдзе” пра свайго прадзеда, ветэрана вайны. На фота 2020 года ён разам з бацькам.
Достучаться до местной власти жителю Колядич оказалось намного сложнее, чем до совета Республики.
Беспомощная «вертикаль»
Уполномоченный представитель Лукашенко по Могилевской области Леонид Заяц провел прием граждан в Осиповичах и выяснил, что местная власть не может решить вопросы:
вывоза мусора с контейнерной площадки;
восстановления отмененного в 2022 году рейса электропоезда «Минск – Осиповичи»;
проведения электричества к домовладению в деревню Колядичи;
Последнее обращение наиболее показательно в плане эффективности работы местной «вертикали».
Оказалось, что замена ста метров воздушного кабеля стала камнем преткновения для местных жителей, которые «на протяжении длительного количество времени не могут даже узнать, к кому нужно обращаться и какие документы для этого необходимы: дозвониться до местной власти и специалистов оказалось намного сложнее, чем до Совета Республики», сообщается на сайте Могилевского облисполкома.
Обратная связь
Леонид Заяц заметил, что:
Нужно разбираться, почему на местном уровне не было должной реакции на эти проблемы.
Нужно работать с людьми и не закрывать глаза на имеющиеся вопросы.
Все это будет передано новому руководителю района, чтобы он тоже знал.
Интересная коллизия возникает с обратной связью – уполномоченный из Минска передает просьбы жителей Осипович председателю райисполкома.
И дело ведь не в том, что нового руководителя района только-только назначили, а в том, что Леонид Константинович не первый год замужем и ему прекрасно известно, что власть на местах в Беларуси, если чем-то и занимается, так только созданием эффекта своего присутствия. Однако говорить об этом вслух не рекомендуется. Вот и приходится разыгрывать смесь удивления с возмущением.
От перемены мест слагаемых…
Напомним, что на днях Лукашенко, который по-прежнему уверен в том, что страной можно управлять по принципу колхоза, со словами «непочатый край работы по наведению элементарного порядка» назначил нового руководителя в Быховский район и «опустил на землю» министра сельского хозяйства Сергея Бартоша, который стал председателем Шкловского райисполкома.
Заблукаўшы ў лесе, жыхарка Бабруйска не справілася з эмоцыямі. Яе прыйшлося шпіталізаваць на “хуткай”.
Дзве бабруйчанкі, маці і дачка, адправіліся за грыбамі ў лясны масіў у Асіповіцкім раёне днём 10 жніўня. Неўзабаве дачка 1987 года нараджэння адарвалася ад маці і зразумела, што заблукала. Яна патэлефанавала маці, а тая выклікала ратавальнікаў, якія даволі хутка змаглі выявіць месцазнаходжанне жанчыны з дапамогай праграмы GPS extremum.
Бабруйчанку, што заблукала ў лесе, знайшлі каля 18:00 у двух кіламетрах ад вёскі Бродзішча Асіповіцкага раёна. Жанчыну апанавала паніка, у яе пачаўся сутаргавы сіндром. Яна была шпіталізаваная на карэце “хуткай дапамогі” – паведамляе прэс-служба МНС.
Агнём ахапіла першы корпус Асіповіцкага райвыканкама. Фотаздымкі з пажару апублікаваў Тэлеграм-канал газеты “Асіповіцкі край”.
Як патлумачылі ў МНС, пажар ахапіў паддашак будынка. Ратавальнікі ўжо ліквідавалі яго. У выніку агнём пашкоджана кроквенная сістэма даху на плошчы каля 900 кв. метраў.
Настаў час, калі чыстая пітная вада становіцца дасягальнай у Магілёўскім рэгіёне толькі для жыхароў гарадоў і перспектыўных населеных пунктаў. Пра натуральную чысціню крынічнай вады, якую мы страцілі – лонгрыд mogilev.media.
Мы стаім на плошчы Славы ў Магілёве. Ліпень 2024 года. Пад нагамі няроўныя шэрагі шчарбатай гранітнай пліткі, на самой плошчы ідзе падрыхтоўка сцэны да чарговага ўрачыстага мерапрыемства. Змарнелыя работнікі абліваюцца потам – нягледзячы на воблачнае надвор’е, стаіць задуха.
Калісьці на плошчы Славы пачынаўся інтрыгоўны веламаршрут па ўсёй Магілёўшчыне – “Край жыватворных крыніц”. Нават не проста маршрут, а турыстычны кластар, які аб’ядноўваў экалагічныя лакацыі ў некалькіх раёнах вобласці, а таксама аграсядзібы, гістарычныя знакамітасці, музеі і рамесніцкія цэнтры ў адзіны “зялёны” ланцужок.
Ідэя гэтага маршрута, што распрацоўваўся яшчэ з 2013 года камандай актывістаў на чале з журналістам дзяржаўнага інфармацыйнага агенцтва Сяргеем Кулягіным, заключалася ў тым, каб рэпрэзентаваць унікальную адметнасць Магілёўскага рэгіёна – яго багацце на прыродныя крыніцы. На прадстаўленні праекта, памятаю, Сяргей Кулягін падкрэсліваў, што такой шчыльнасці глыбокаводных крыніц няма нідзе ў іншых рэгіёнах Беларусі. І сапраўдная перліна ў іх шэрагу – гэта, канечне, знакамітая Блакітная крыніца ў Слаўгарадскім раёне з самым магутным патокам узыходзячага тыпу на ўсёй Цэнтральна-Еўрапейскай раўніне.
Замест падарожжа па крыніцах – туры ў Казахстан
Праект, дарэчы, быў даволі паспяховым. Ім карысталіся велаактывісты, арганізаваныя турыстычныя групы, адзінкавыя аматары пастаральных падарожжаў. Старт маршруту задавала інфармацыйная таблічка, замацаваная на агароджы магілёўскай ратушы. Зараз яна ўжо дэмантаваная, рухавік праекта Сяргей Кулягін пераехаў жыць і працаваць у Мінск, сайт “Краю жыватворных крыніц” прадае аздараўляльныя туры ў Казахстан а актыўнасць на маршруце пакрысе заглухла.
Інфармацыйная таблічка з маршрутам праекта “Край жыватворных крыніц”, замацаваная на парэнчах перад магілёўскай ратушай на плошчы Славы. Фота архіўнае.
І вельмі шкада – не буду хаваць, ад ідэі гэтага маршруту, яго тэматычнага напаўнення патыхала сапраўднай крынічнай свежасцю. Магілёўшчына ўспрымалася як носьбіт чагосьці натуральнага, прыроднага, чыстага, што ўжо так цяжка сустрэць у сучасным свеце.
Памятаю, як наведваючы розныя куткі Магілёўшчыны, мы з сям’ёй часта шукалі на мапах адзнакі пра мясцовыя крынічкі і стараліся набраць там вады на ўсю далёкую дарогу падчас летняй спёкі. Канечне, гэта не тое каб на нас паўплываў праект “Края жыватворных крыніц” – гаворка пра тое, што сама тэма падобнага маршруту вельмі добрая, яна лёгка ўспрымаецца і запатрабаваная сярод падарожнікаў.
Не ў апошнюю чаргу гэткі “добры імідж” крынічнай вады звязаны з традыцыйнымі ўяўленнямі беларусаў, паводле якіх яна лічылася максімальна карыснай, бясшкоднай і чыстай. Яе пілі ў сырым выглядзе, гатавалі ежу, умывалі дзяцей. Але, як і многія іншыя іміджы, гэты імідж ужо даўно і безнадзейна састарэў.
Крыніца з каплічкай у Быхаўскім раёне Магілёўскай вобласці. Фота: mogilev.media
Даследаванне школьніцы паказала небяспеку крынічнай вады
Палыкавіцкая крыніца пад Магілёвам – адно з самых папулярных месцаў для паломніцтва жыхароў абласнога цэнтра. Кожны дзень, што ўлетку што зімой, у буднія ці ў выходныя, спускаючыся да крынічкі па крутой лесвіцы каля прыгожай царквы з чырвонай цэглы, вы сустрэнеце некалькі чалавек з бутэлькамі, напоўненымі вадой. Беларуская служба “Радыё Свабода” нават уключыла Палыкавіцкую крыніцу ў свой рэйтынг ТОП-10 беларускіх крыніц, на якіх абавязкова трэба пабываць кожнаму.
Наведвальнікі на Палыкавіцкай крыніцы. Фота архіўнае, з адкрытых крыніц.
Мы пабывалі – і не адзін раз – не толькі на самой крыніцы, але таксама і на сайце санітарнай службы Магілёўскага раёна, якая сцвярджае – вада з Палыкавіцкай крыніцы небяспечная для здароўя. І не толькі яна.
Крыніца ў аграгарадку Ліпень Асіповіцкага раёна з даўніх часоў лічылася цудадзейнай. “Шмат гадоў яе лічылі святой, – піша газета “Асіповіцкі край”. – Крынічнай вадой дабраслаўлялі падарожнікаў, што адпраўляліся ў далёкую дарогу, акраплялі хату і маладых, нованароджаных купалі толькі ў гэтай вадзе. У ноч пасля Вадохрышчанскай куцці па сцяжынцы праз глыбокія сумёты да крыніцы прыходзілі вяскоўцы, каб набраць цудадзейнай вады. З аднаўленнем працы мясцовай царквы гэтая традыцыя зноў стала папулярнай.”
Школьніца Ліпеньскай сярэдняй школы Наталля Лісіца два гады праводзіла даследаванне экалагічнага стану крыніцы. Пробы вады, накіраваныя ў лабараторыю раённага цэнтра гігіены і эпідэміялогіі паказалі перавышэнне колькасці нітратаў і хларыд-іёнаў у вадзе – 65,0 мг/дм3 пры дапушчальнай норме 45,0 мг/дм3. А гэта значыць, што вада непрыдатная для піцця. Праўда, расліны паліваць ёю можна.
Наталля Лісіца каля крынічкі ў аграгарадку Ліпень. Фота: “Асіповіцкі край”.
Адзін з прыпынкаў на маршруце “Краю жыватворных крыніц” – аграсядзіба “Гайшын парк” у Слаўгарадскім раёне, зусім недалка ад Блакітнай крыніцы, на процілеглым беразе ракі Сож. У 2016 годзе тут адкрылі цэлы цэнтр прыцягнення турыстаў “Гайшын парк” –паведамляла БелТА. «Вёсачка размешчана ў адным з самых маляўнічых месцаў Слаўгарадскага раёна – на высокім беразе Сожа, – гаворыцца ў публікацыі. – Да таго ж яна акружаная некранутымі лясамі – рай для паляўнічых і рыбаловаў. Побач самае папулярнае месца паломніцтва беларусаў і замежных гасцей – помнік прыроды рэспубліканскага значэння “Блакітная крыніца”.»
На публікацыю адрэагавалі эколагі – а нічога, што гэта радыяцыйная зона з узроўнем забруджвання ў 15 кюры/км на 1986 год? Ну, з радыцыяй – гэта іншая тэма. А як тут справы з чысцінёй вады? Утрыманне нітратаў у пітной вадзе па выніках даследавання двух вясковых калодзежаў паказвае 100 міліграм на літр, пры норме, нагадаем, у 45.
Крыніца: Мапа праекта “Чыстыя воды” Магілёўскага экалагічнага таварыства “ЭНДА” (дадзеныя па Магілёўскай вобласці за 2021 г.)
Некаторыя эколагі ў падобных выпадках перасцерагаюць, што “піць ваду з крыніц не проста нельга, а нават небяспечна. У тым ліку выкарыстоўваць яе для мыцця рук і твару”. Але, ладна, мы тут трохі нагнятаем. Гэта была перасцярога ад пермскіх эколагаў, актуальная, адпаведна, што да крыніц гэтага краю. А што ў нас?
10 000 калодзежаў – брудныя
Пра праблему пітной вады ў Магілёўскім рэгіёне мы размаўляем з эколагам і грамадскім актывістам Андрэем Паўлавічам (імя змененае з прычын бяспекі) з абласнога цэнтра. Перад сваім палітычным звальненнем з адной навуковай установы спецыяліст шмат гадоў прысвяціў даследаванню гэтай тэмы. Агульныя высновы такія.
Вада з падземных крыніц на Магілёўшчыне сапраўды праблемная. Забруджанымі з’яўляецца каля 10 000 калодзежаў па ўсёй вобласці, а гэта каля адной трэцяй часткі ад усіх. Больш дакладную раскладку па раёнах можна пабачыць вось на гэтай мапе, створанай энтузіястамі. А вось на гэтай – сітуацыю па Беларусі наогул. Але трэба ўлічваць, што якасць вады з падземных крыніц мае сезонны характар, а таксама залежыць ад таго, ці не размешчаны калодзеж у непасрэднай блізкасці ад якой-небудзь фермы, як, напрыклад, у Вільчыцах.
Якасць вады ў калодзежах па Магілёўскай вобласці.
Сезоннае хістанне такое – падчас вясновай паводкі, калі з палёў вымываюцца ўгнаенні і трапляюць у грунтовыя воды, павышаецца ўзровень нітратаў. Летам, калі вёскі Магілёўшчыны атакуюць арміі дачнікаў са сваімі натуральнымі патрэбамі, адразу пачынаецца ўсплеск утрымання нітрытаў.
Таксама неабходна прымаць да ўвагі глыбіню залягання рэзервуара, што сілкуе крыніцу. Калі падземны басейн залягае на глыбіні каля 100 метраў і размешчаны паміж слаямі зямлі з водатрывалымі якасцямі, то такая крыніца будзе абароненая ад любых знешніх фактараў. Такая вада – самая чыстая і карысная. Калі ж глыбіня басейна складае некалькі дзясяткаў метраў і менш, то павышаецца верагоднасць забруджвання вады ў выніку дзейнасці чалавека. Адпаведна, для шараговага карыстальніка тут узнікае асноўная праблема – а як зразумець, з якой крыніцай ён мае справу ў кожным канкрэтным выпадку? Адказ на гэта можа даць толькі спецыяльнае – а лепш нават сістэматычнае – даследаванне.
Якая сiтуацыя з вадаправоднай вадой – норм
А вось вадаправодная вада на Магілёўшчыне адпавядае ўсім нарматывам. Канечне, у большасці выпадкаў. Часам у раённых цэнтрах і вясковых населеных пунктах вадаканал не можа забяспечыць прыстойную якасць вады па аб’ектыўных прычынах – вядуцца працы па замене старых труб, як у Асіповічах, дзе пасля запуску новай станцыі абезжалезвання на некалькі месяцаў забаранілі карыстацца вадой для піцця і прыгатавання ежы. Не ва ўсіх населеных пунктах яшчэ ўсталяваныя гэтыя станцыі абезжалезвання вады. Але працэс пабудовы такіх станцый ідзе з магутнымі тэмпамі.
“У межах дзяржаўнай інвестыцыйнай праграмы на 2024 год, зацверджанай указам №119 ад 29 сакавіка 2024 года ў Магілёўскай вобласці на будаўніцтва станцый абезжалезвання выдзелена сродкаў рэспубліканскага бюджэта на 2,3 мільярды рублёў. – пастаўленым голасам выкладчыка зачытвае нам афіцыйныя дадзеныя Андрэй Паўлавіч – Дзяржаўнай праграмай “Камфортнае жыллё і спрыяльнае асяроддзе” на 2021-2025 гады, зацверджанай Саветам міністраў 28.01.2021 г. №50 мэтавы паказчык забеспячэння насельніцтва вадой пітной якасці па выніках 2024 года ў Магілёўскай вобласці павінен скласці 99,1%. Па стане на 30 чэрвеня 2024 года – гэта значыць, тут даюцца зусім свежыя дадзеныя – гэты паказчык складае 96,0%. Для дасягнення пастаўленай задачы да канца 2024 года будзе завершана будаўніцтва 47 станцый абезжалезвання.”
Купляйце бутэлькамі
У гэты самы час у Краснапольскім раёне падвялі вынікі экалагічнага праекта “Інклюзіўны падыход да захавання навакольнага асяроддзя”. “Адна з самых кранальных ініцыятыў, – напісала пра гэты праект мясцовая газета “Чырвоны сцяг”. – “Чыстая вада для хвароб бяда”, рэалізаваная на тэрыторыі Мхініцкага сельскага савета. У жыхароў пазначанага сельсавета ёсць вялікая праблема – востры недахоп якаснай чыстай пітной вады.”
Адзінымі крыніцамі вады ў аддаленых і маланаселеных пунктах Мхініцкага сельсавета служаць шахтавыя калодзежы – гаворыцца ў паведамленні – вада ў якіх, згодна з пратаколамі даследавання раённага цэнтра гігіены і эпідэміялогіі, з’яўляецца тэхнічнай і не прыдатнай для піцця. Пенсіянеры, якія пражываюць у вёсках Ячная Буда, Буглаі, Глыбаў, Горкі, дзе адсутнічае цэнтральнае водазабеспячэнне, у большасці выпадкаў выкарыстоўваюць бутыляваную ваду. “Вынік ініцыятывы парадаваў: 16 пажылых грамадзян, двое з якіх інваліды 1 групы, забяспечаны збанамі з фільтрамі, а гэта значыць, чыстай пітной вадой.”
Актывісты ініцыятывы “Інклюзіўны падыход да захавання навакольнага асяроддзя” абмяркоўваюць вынікі праекта ў Краснапольскім раённым моладзевым цэнтры «Міраж». Фота: “Чырвоны сцяг”.
Насельніцтва Магілёўшчыны на 96 працэнтаў забяспечана чыстай пітной вадой паводле статыстыкі – узгадваем мы ў размове з Андрэем Паўлавічам – а для таго, каб забяспечыць вадой жыхароў адразу некалькіх вёсак Краснапольскага раёна, ім купляюць фільтры актывісты экалагічнай ініцыятывы? Як гэта разумець?
Усё вельмі проста – супакойвае нас суразмоўца. Станцыі абезжалезвання, як і цэнтралізаваны вадаправод, абсталёўваюцца зараз толькі там, дзе гэта перспектыўна. Напрыклад, у аграгарадках, у тых вёсках, якія застаюцца больш-менш люднымі. Зразумела, што тымі населенымі пунктамі, дзе зараз пражывае адзін-два чалавекі, ніхто займацца не будзе.
Вось такі прыклад. На трасе паміж Шкловам і Александрыяй, якая далей ідзе на Барань, што на Віцебшчыне, таксама была вялікая праблема з чыстай вадой. Для насельніцтва малых вёсак арганізавалі падвоз вады цыстэрнамі. Некаторы час гэта ратавала старых, але ўсё роўна было занадта затратна для дзяржавы. У выніку падвоз вады спынілі, і канстатавалі вельмі просты выхад з сітуацыі – “купляйце ваду бутэлькамі”.
Не ў лепшым стане і дачныя пасёлкі, а таксама вёскі вакол буйных гарадоў, у якіх большасць дамоў выкупленая гарадскімі пад дачы. Афіцыйна тут будзе прапісана адзін-два чалавекі,хоць рэальна круглы год могуць жыць нашмат больш. Таму месца будзе лічыцца бесперспектыўным з усімі наступствамі, а недасягальнасць чыстай пітной вады будзе ўкладвацца ў тыя самыя 0,9% насельніцтва Магілёўскай вобласці, якія застануцца незабяспечанымі ёй і пасля рэалізацыі праграмы “Камфортнае жыллё і спрыяльнае асяроддзе”.
“Напэўна, зусім ператанем ездзіць”
За прыкладам мы зноўку адправіліся ў госці. Дачны кааператыў “Сілікатчык” ад Магілёўскага камбіната сілікатных вырабаў знаходзіцца ў Шклоўскім раёне, хоць да яго амаль што можна даехаць з абласнога цэнтра гарадской маршруткай №8. Трэба будзе толькі поўгадзіны патраціць на дарогу па лясістым узгорку.
“Сілікатчык” размешчаны на высокім беразе Дняпра. Калодзежаў няма, але па вуліцах пасёлка сіламі самаго кааператыва ўжо даўно пракладзены саматужны водаправод. Каля кожнага дома абсталяваная невялікая калонка з кранікам, з якога можна набраць вады. Вадаправод працуе сезонна. На зіму яго перакрываюць, бо іначай палопаюцца трубы. А вось ваду з яго піць нельга, бо высокі ўзровень утрымання жалеза. Саматугам паставіць яшчэ і станцыю абезжалезвання для кааператыва – ужо за межамі магчымасцяў.
Дачніца Марыя Сцяпанаўна (імя змененае з прычын бяспекі) жыве ў пасёлку кожнае лета разам з двума ўнукамі. Часта прыяжджае дачка, маці хлопчыкаў. Праблему з вадой вялікае сямейства адчувае вельмі востра – у іх няма сваёй машыны, каб ездзіць за ёй у горад, альбо ў суседнюю вёску. Да таго ж і ў вёсцы ўсе калонкі ўжо заблакаваныя ахоўным кажухамі, так што без спецыяльнага ключа вады не набраць. А летам яе патрабуецца вельмі шмат – асабліва ў спякотныя дні, па два-тры літры на чалавека. За тыдзень на траіх гэта атрымліваецца каля 50-60 літраў. Дзе іх узяць?
Фота блізкае да ілюстрацыйнага.
Раней дапамагаў сын, які на сваёй машыне прывозіў з Магілёва па некалькі пяцілітровых каністраў праз кожныя тры-чатыры дні. Зараз ён дапамагчы ўжо не можа – прышлося з’ехаць з Беларусі. Пра прычыну Марыя Сцяпанаўна красамоўна маўчыць. І так зразумела.
Як цяпер абыходзіцца – пенсіянерка не ведае. У самым нізе гары, на якой стаіць дачны пасёлак, маецца стары калодзеж-крынічка. Вада там, здаецца, чыстая – мяркуе жанчына. Вось толькі на тое, каб схадзіць уніз, набраць, а потым вярнуцца ўверх па схіле, у старой жанчыны сыходзіць ледзь не паўдня.
“Напэўна, зусім перастанем ездзіць” – паціскае плячыма жанчына.
Не ратуе таксама і фільтр для вады. Пасля апрацоўкі ў ім, яна зусім мала мяняе свае якасці, на вуснах застаецца ўсё той жа прысмак. Усё ж, ачыстка павінна быць больш глыбокай, чым можа забяспечыць звычайны кухонны фільтр – уздыхае жанчына.
Ківаем галовамі і міжволі задумляемся – як там жыхары ў вёсках Ячная Буда, Буглаі, Глыбаў і Горкі Мхініцкага сельсавета Краснапольскага раёна.
Блакітная крыніца, Слаўгарадскі раён. Фота: mogilev.media
