Тым часам на вадаёмах вобласці таўшчыня лядовага покрыва не перавышае 2-4 сантыметраў, што не замінала дзясяткам аматараў выйсці на зімнюю рыбалку на Фацінскую затоку ў Магілёве.
Незвычайная інсталяцыя – імправізаваны ложак і чатыры падушкі на ім стаіць пад снегам насупраць драмтэатра і выклікае пытанні: Што б гэта значыла? Магілёўцы жартуюць? Артысты вырашылі ўпрыгожыць калядны горад?
Адказ на пытанні насамрэч знаходзіцца побач – на рэкламным шчыце. На ім напісана назва навагодняга прадстаўлення Магілеўскай абласной філармоніі: “Цуды пад падушкай”.
Філармонія падрыхтавала для дзяцей чароўную навагоднюю казку “Цуды пад падушкай”. Гэта будзе своеасаблівы сон перад самым чаканым святам года. Дзеці пабачаць любімых персанажаў, сюжэты фільмаў і велізарныя цацкі.
Дзеці і дарослыя змогуць наведаць навагоднюю дарогу, пачынаючы з 19 снежня.
Ледзяны дождж ператварыў М4 у гладзільную дошку, на некаторых участках можна пабачыць па дзве-тры аварыі на працягу якога кіламетра. Відэа, знятае нашымі чытачамі, зроблена з розніцай у паўхвіліны.
На першым урыўку бачна, колькі чалавек спынілася, каб выпіхнуць на шашу аўтамабіль, занесены ў кювет. На другім – наступная аварыя праз некалькі дзясяткаў метраў.
Mogilev.media продолжает знакомить вас с воспоминаниями одного из организаторов, творческих вдохновителей блистательного театрального действия “M@rt-контакт”. От которого могилевчанам, похоже, только и остались – воспоминания. Субъективные заметки бывшего главного режиссера Могилевского областного драмтеатра Владимира Петровича мы нашли в его небольшом и уютном блоге PetrovichVlad, и с любезного разрешения автора решили опубликовать без изменений и с сохранением авторского стиля для наших уважаемых читателей. Предыдущий выпуск Субъективных заметок вы можете найти здесь.
“M.@rt-контакт” Субъективные заметки.
То, что изложено ниже, моё видение ситуации и моя правда.
Зритель.
Как я уже писал, одной из причин появления Молодёжного театрального форума “М.@rt-контакт” в Могилёве, было желание показать жителям города разнообразие театрального искусства.
В 1990-х годах театр во всех смыслах переживал не лучшие времена. Здание требовало ремонта, и власти не нашли ничего лучшего, как снести театр и на его месте построить новый. Сколько сил и нервов пришлось потратить, чтобы отстоять это уникальное здание. В итоге, театр стал на долгий девятилетний капитальный ремонт, а нам предложили переехать в здание Политпроса.
Здание казённое, безликое во всех смыслах, нисколько не приспособленное под театр. Нам не разрешали лишний гвоздь вбить, а надо было оборудовать сцену, звук, свет.
Всё это делалось осторожно, маленькими шажками, при том что большими шагами от нас стал уходить зритель. Иногда на сцене было больше людей, чем зрителей в зале.
Не раз нам приходилось играть спектакли на шесть-восемь зрителей, которые вразнобой сидели в зале, рассчитанном на пятьсот человек. Это было не только у нас, это происходило на всём постсоветском пространстве. Зритель из театра ушёл, занятый выживанием, или открывшимися новыми возможностями.
В 2000 году нам вернули театр, поменялось руководство и мы с удвоенной силой и упорством стали осваивать театральное пространство Беларуси и не только…
На постановки приглашались режиссёры со своим видением театра, своей эстетикой. Мы пробовали экспериментировать жанрами, активно работали с залом, подключали зрителя к происходящему на сцене, выдёргивая его из привычной зоны комфорта…
У нас появился красивый, глубокий, пластический спектакль “Она и я”, поставленный режиссёром Виктором Куржаловым. Хулиганский спектакль-капустник “Все пьесы Шекспира” поставил польский режиссёр Яцек Пацоха…
Кто-то воспринимал это нормально, а кто-то уходил, громко хлопнув при этом дверью. Возмущенный зритель не ленился писать в соответствующие инстанции, говоря, что увиденное к театру не имеет никакого отношения.
И вот в городе появился фестиваль, на котором представлены пластические спектакли, спектакли без слов, в синтезе с куклами, зрителем, с видео, с компьютерной графикой, улицей, малой сценой, фойе, да хоть телефонной будкой…
Уникальность театра в том, что он впитывает смежные искусства, новаторские технологии, адаптирует их, пропускает через себя, являя их зрителю уже в новом качестве. Иногда это вызывает недоумение, шокирует, но в конечном итоге, приводит в восторг и заканчивается нескончаемыми аплодисментами и криками “браво”.
Коллективы из разных стран с восхищением говорили о нашей публике. Хотя многие были удивлены тому, что в конце спектакля зрители дружно встают и уже стоя долго не отпускают актёров аплодисментами.
Дело в том, что зритель не везде встаёт с мест, даже если спектакль очень понравился. В Германии, например, зритель не встаёт, но к аплодисментам добавляет топот ногами, таким образом показывая восхищение от увиденного.
Для меня же зритель, его мотивация прихода на тот или иной спектакль, до сих пор остаётся загадкой. Я понимаю, когда срабатывает “сарафанное радио”, имя актёра или режиссёра, название пьесы, автор… Но в остальных случаях, что?!!
Приведу пример. На втором фестивале к нам приехал театр “Приют комедианта”, из Санкт-Петербурга, со спектаклем “Pro Турандот” в постановке Андрея Могучего. Спектакль у зрителя вызвал восторг, эмоциональный подъём близкий катарсису. Это был ТЕАТР. По окончании спектакля зритель аплодисментами минут 15 не отпускал актеров с поклона…
Через некоторое время после М.@rt-контакта” к нам на гастроли приехал театр с предельно слабым спектаклем, и зритель в зале с таким же воодушевлением и экспрессией не отпускал актёров со сцены.
??? Хочется верить, что на этих спектаклях был разный зритель.
Наша профессия зависит от наличия в зрительном зале того самого зрителя, который голосует ногами, т.е своим приходом в театр и купленными билетами. Да это так. И очень бы хотелось видеть в театре зрителя думающего, тонко воспринимающего происходящее на сцене и понимающего, что театр может, и должен быть разным. Кроме, конечно, пошлого и скучного.
У Клайпедзе, як і па ўсё Літве праходзіць акцыя па зборы спальных мяшкоў для Украіны, паведамляе delfi.lt.
Пішам, як вайна ва Ўкраіне ўплывае на жыццё еўрапейскіх гарадоў, якія маюць партнёрскія дачыненні з гарадамі Магілёўскай вобласці.
Валанцёры, Чырвоны Крыж заклікаюць ахвяраваць жыхарам Украіны спальныя мяшкі – чыстыя, якія ўжо былі ва ўжыванні, або новыя.
– Мы ведаем, што літоўцы – надзвычай згуртаваны народ, і мы неаднаразова гэта даказвалі. Мы не можам заставацца абыякавымі да просьбы нашых калег сабраць неабходную колькасць спальных мяшкоў, таму вельмі спадзяемся, што яшчэ не стаміліся дапамагаць і ахвяраваць Украіне, якая па-ранейшаму вельмі мае патрэбу ў дапамозе. Перад Калядамі мы заклікаем зрабіць вельмі важную працу і ўнесці свой уклад у нашу ініцыятыву па зборы спальных мяшкоў. – заклікае кіраўнік Чырвонага Крыжа Літвы Крысціна Мэйдэ.
Чырвоны Крыж адзначае, што з-за хуткага пахаладання і вострага дэфіцыту электраэнергіі ва Украіне амаль 12 мільёнаў украінцаў засталіся без электрычнасці і кожны дзень змагаюцца з холадам. Таму Чырвоны Крыж Украіны звярнуўся ў Чырвоны Крыж Літвы з просьбай аб 75 000 адзінак спальных мяшкоў, у якіх цяпер вельмі маюць патрэбу жыхары Украіны.
Прэзідэнт Літвы Г. Наўседа, які далучыўся да акцыі, таксама заклікае ўсіх жыхароў Літвы згуртавацца і дапамагчы ўкраінцам у гэтай барацьбе.
– Кожны дзень вайны паказвае нам рашучасць і волю ўкраінскага народа захаваць сваю дзяржаву, захаваць свабоду. Яны змагаюцца са злом за ўсіх нас і кожны з нас можа дапамагчы ў гэтай барацьбе. Спальныя мяшкі, падораныя Чырвонаму Крыжу, будуць прызначаны для жанчын, дзяцей, бабуль і дзядуляў – тых, каго вораг хацеў бы зламаць холадам.Яны сагрэюць і абароняць жыцці, таму я заклікаю народ Літвы яшчэ раз згуртавацца для аказання дапамогі. Я таксама звяртаюся да літоўскіх муніцыпалітэтаў і бізнесу з просьбай дапамагчы Украіне шляхам перадачы электрагенератараў, у якіх краіна сёння надзвычай мае патрэбу. – сказаў кіраўнік краіны.
Арганізатары адзначаюць, што зараз не збіраюць іншыя рэчы і просяць прыносіць толькі спальныя мяшкі. Таксама падкрэсліваюць, што важна прыносіць рэчы ў добрым стане ці новыя, якія можна адразу адправіць ва Украіну.
Прагімназіі імя Максіма Горкага шукаюць новую назву
Клайпедская прагімназія імя Максіма Горкага выказала жаданне змяніць назву сваёй навучальнай установы, якую яна носіць з 1946 года. Акрамя прагімназіі назву пралетарскага класіка атрымала і былая вуліца Ліепу.
Аднак і прапанаваная школьнай супольнасцю новая назва – Клайпедская прагімназія партовага горада – выклікала здзіўленне і не задавальняе адміністрацыю горада.
Пасля дыскусій 8 снежня большасцю галасоў Камітэт па культуры, адукацыі і спорту Гарадской рады прыняў рашэнне пакуль адкласці разгляд гэтага пытання.
Член камітэта Эдмундас Кведэрыс нагадаў, што назвы многіх школ у партовым горадзе былі выбраны або па прозвішчах вядомых людзей Малой Літвы, або адлюстроўвалі пэўныя асаблівасці гэтай тэрыторыі, таму прапанаваў і далей трымацца гэтай традыцыі.
Але школьная супольнасць не жадае каб новая назва “асацыявалася з той ці іншай асобай, і хочуць нейтральную назву” – выказалася кіраўнік Аддзела адукацыі.
Са свайго боку, Юдзіта Сіманавічутэ параіла сваім калегам «не ладзіць драмы».
– Партавы горад – гутарковы выраз, але Клайпеда нідзе не ўзаконена як партовы горад. Калі абшчына выбрала такую назву, то ў гэтым няма нічога такога. – сказала яна, заявіўшы пры гэтым, што ўхваліць новую назву Клайпедскай прагімназіі партовага горада.
– Я б прапанавала адказна паставіцца да гэтага пытання, бо назвы школ фарміруюць ідэнтычнасць нашага горада, адлюстроўваюць яго гісторыю і ўсёй краіны. – сказала Н. Пуцейкіене, шкадуючы, што ў горадзе няма назваў, прысвечаных 100-годдзю далучэння Клайпедскага краю да Літвы. І задалася пытаннем, чаму гімназія не магла б быць названа ў гонар Ёнаса Будрыса, правадыра Клайпедскага паўстання.
Пытанне аб перайменаванні прагімназіі вынесенае на разгляд Гарадской рады, бо новая назва прагімназіі павінна быць узаконена з 1 студзеня.
Дамова аб Пабрацімстве Клайпеды і Магілёва была падпісана 8 сакавіка 1997.
27 лютага 2022 году, на трэці дзень уварвання расійскіх войск ва Ўкраіну, мэр Клайпеды заявіў аб спыненні пабрацімскіх сувязяў з расійскімі і беларускімі гарадамі. Паводле яго ён звярнуўся да кіраўніцтва гарадоў партнёраў, каб тыя супраціўляліся агрэсіі супраць Украіны, але рэакцыі не было. У афіцыйным спісе гарадоў пабрацімаў Клайпеды Магілёва няма.
Магілёў. media працягвае сачыць за жыццём Клайпеды, нягледзячы на спыненне партнёрскіх сувязяў з Магілёвам са спадзевам, што пабрацімства між гарадамі адновіцца.
Клайпеда месціцца на захадзе краіны і з’яўляецца портам на Балтыйскім моры. Насельніцтва 160 тысяч чалавек.
За апошнія суткі ў Мікалаеўскай вобласці расійскімі абстрэламі пашкоджаны 26 грамадзянскіх аб’ектаў, такую інфармацыю дае Друге ТВ.
Пішам, як вайна ва Ўкраіне ўплывае на жыццё еўрапейскіх гарадоў, якія маюць партнёрскія дачыненні з гарадамі Магілёўскай вобласці.
Усяго за час вайны ў Мікалаеўсакай вобласці пашкоджана часткова або поўнасцю 14 045 грамадзянскіх аб’ектаў, з іх:
– аб’екты жыллёвага фонду – 9048;
– медыцынскія ўстановы – 92;
– навучальныя ўстановы – 389;
– установы культуры – 184;
– аб’екты прамысловых прадпрыемстваў – 189;
– аб’екты жыццезабеспячэння: газа – 1025, электра – 881, вода – 32, цеплазабеспячэнне – 96; іншыя не ваенныя аб’екты – 2109.
Зараз у вобласці працягваюцца работы па аднаўленні газа- і электразабеспячэння ў населеных пунктах, якія пацярпелі ў выніку вайны. Да гэтага часу без газазабеспячэння пакутуюць 6086 спажыўцоў, спынена электразабеспячэнне, водазабеспячэнне, водаадвод у 81 населеным пункце, у 4 – часткова.
Усяго з Мікалаеўскай вобласці эвакуіравана 27751 чалавек.
Прэзідэнт Украіны Уладзімір Зяленскі заклікаў Турцыю і ААН гарантаваць бяспеку Мікалаеўскай вобласці і яе портаў, што стане яшчэ адным крокам для забеспячэння глабальнай харчовай бяспекі.
Аб гэтым ён паведаміў на міжнародным форуме TRT World Forum 2022 у Стамбуле:
– Цяпер больш за 13 мільёнаў тон аграпрадукцыі на экспарт, а можам даць яшчэ дзясяткі мільёнаў тон. Нашы парты задзейнічаны ў экспартнай збожжавай ініцыятыве, працуюць толькі на палову магутнасці. І гэта таму, што Расія тармозіць рэалізацыю экспарту, трымае судны ў чаканні інспекцый. Па стане на сённяшні дзень больш за 80 суднаў.
Зяленскі перакананы, што калі гарантаваць бяспеку Мікалаеўскай вобласці і яе портаў, гэта стане яшчэ адным крокам для забеспячэння глабальнай харчовай бяспекі.
Мікалаеўскі порт
Мост паміж Мікалаевам і Херсонам, які быў зруйнаваны расійскімі акупантамі, адновяць праз некалькі месяцаў, паведаміў намеснік кіраўніка Офіса Прэзідэнта Кірыл Цімашэнка ў сваім тэлеграм-канале. Пуцеправод ужо абследавалі спецыялісты і пачынаюцца работы па аднаўленні. Дарожнікі запэўніваюць, што справяцца праз некалькі месяцаў
З мостам звязана шмат чаго: эвакуацыя жыхароў, гуманітарная дапамога, перавозка грузаў, лагістыка для бізнесу.
Рамонт моста
А вось будынак Мікалаеўскай абласной вайсковай адміністрацыі, які быў напалову разбураны ўранні 29 сакавіка ў выніку ракетных абстрэлаў расійскіх акупантаў, аднаўленню не падлягае. Яго знясуць, паведаміў кіраўнік абласной ваеннай адміністрацыі Віталь Кім. Пры абстрэлах будынку адміністрацыі пацярпеў офіс Кіма, загінула 7 чалавек, з пад завалаў выратавалі яшчэ 22 параненых.
Фота: Мікалаеўская абласная ваенная адміністрыцыя
Пабрацімства Мікалаева з Магілёвам было замацаванае дамовай у 2009 годзе.
31 мая 2022 году мэр украінскага гораду заявіў, што Пагадненне аб пабрацімстве з Магілёвам скасаванае і выказаў спадзеў, што яно будзе адноўленае, калі Беларусь стане свабоднай.
Магілёў. media працягвае сачыць за жыццём Мікалаева, нягледзячы на спыненне партнёрскіх сувязяў з Магілёвам.
Мікалаеў месціцца за 65 кіламетраў ад Чорнага мора. Да вайны ў ім жыло 490 тысяч чалавек. Траціна з іх вымушана была пакінуць горад. Паводле Генштабу Узброеных сіл Украіны Мікалаеў адзін з асноўных кірункаў наступу расіян.
Яго рэгулярна абстрэльваюць, знішчаючы гарадскую інфраструктуру і змушаючы мясцовую ўладу капітуляваць. Прэзідэнт Украіны Уладзімер Зяленскі прысвоіў Мікалаеву ганаровае званне «Горад-герой».
У Магілеўскім абласным мастацкім музеі П.В. Масленнікава 11 снежня пройдзе майстр-клас па стварэнні ялінкавай цацкі “Елачны зайчык” – паведамляе БелТА.
Музейная майстэрня ў перадкалядны час дапаможа вялікім і маленькім наведвальнікам уласнымі рукамі стварыць арыгінальныя святочныя ўпрыгажэнні, якімі затым можна ўпрыгожыць любы інтэр’ер або нават падараваць сябрам ці блізкім.
Натуральна, у крамах на сённяшні дзень прапаноўваецца шырокі выбар гатовых навагодніх цацак, аднак аўтарскія рэчы заўсёды больш каштоўныя, бо зробленыя рукамі чалавека.
Наведваць майстар-клас мастацкага музея можна цэлымі сем’ямі, а праведзены час разам стане часткай прыемных святочных падзей.
Продолжаем экономический анализ перспектив развития Юго-Западного региона. Начало читайте здесь через VPN.
Для обеспечения полноценной работы работы Белорусской национальной биокорпорации (БНБК, читайте о ней в предыдущем материале) необходимо только для производства комбикормов 750 000 тонн зерна, а всего потребность в зерне достигает 2 млн. тонн в год. Реально под потребности БНБК формируется госзаказ по зерну около 1 300 тыс. тонн и еще 700 000 тонн планируется получать в собственной сырьевой зоне БНБК.
Первоначально планируется передать в управление корпорации хозяйства с территорией в 300 000 га с перспективой дальнейшего расширения. Сложно представить масштабы финансирования данного действия, если только за полученные по наследству долги в 300 млн. рублей рассчитываться и рассчитываться.
Дело в том, что так разрекламированная по эффективности деятельность корпорации уже сегодня наткнулась на фантастическую дебиторскую задолженность, которая без помощи государства висит тяжелым камнем на шее перспективы.
Не забываем, что проект полностью бюджетный (китайцы переложили ответственность за его реализацию на Минфин), но и БНБК своевременно должна получать денежку за реализованную продукцию.
Реализация проекта в целом рассчитана на срок до 2032 года с освоением 731 млн. долларов США. А вот отчитаться за его эффективный ввод в 2032 году должен… министр сельского хозяйства Беларуси.
Кстати, в бизнес-плане данного проекта не очень заметны расходы на формирование сырьевой зоны. А вот глава государства обратил внимание на развитие сырьевой базы БНБК, как на локомотив процесса. А это уже серьезно! Параллельно запрещено закупать аналогичную продукцию из-за пределов страны – в Беларуси сформирован мощный монополист с возможностью формирования заоблачных цен и навязывания собственной продукции всем хозяйствам республики.
К сожалению, не все получается у ООО “БНБК-Агро” на местах – обеспечению перспективы развития хозяйств Юго-Западного региона (ЮЗР) явно недостает финансового внимания со стороны ООО. Сосредоточившись на оказании помощи Глусскому району, без внимания оставлены Бобруйский и Осиповичский районы. Во-всяком случае, бобруйчане даже не соизволили пригласить на “Дожинки-2022” представителей корпорации.
Тем не менее, в Бобруйском районе по итогам работы в текущем году получен валовой прирост в производстве зерна на 5 983 тонны. В Осиповичском – на 2078 тонн, а вот Глусский район, который яровые колосовые заменил кукурузой – получил минус 5985 тонн.
Будем надеяться на зерно кукурузы в Глуске, но почему-то пресса молчит об успехах в кукурузоводстве.
Беда ведь еще и в том, что Глусский район, получив 14,8 ц/га зерновых, оказался единственным в области районом, снизившим урожайность зерновых (было 14,9 ц/га в 2021 г.). Примечательно – ни один из анализируемых районов не достиг по урожайности зерновых показателей 2020 года.
Да и как можно достигнуть желаемого результата, если в Глусском районе на все площади на 1 га внесли по 250 кг калийных удобрений, а фосфорных только на половине площадей! Понадеялись на возможность их внесения сеялками при посеве – а это явный волюнтаризм (видимо, что давали, то и вносили).
В целом, начало у БНБК на площадях ЮЗР в растениеводстве получилось не таким впечатляющим, как планировалось весной. Да и, если честно посмотреть на ситуацию, производство зерна в ЮЗР под патронажем БНБК в ближайшие годы вряд ли достигнет 120 тысяч тонн – а это 15 % от потребности корпорации.
А если учесть масштабы переработки зерна в ближайшие годы, запланированные до 1 млн тонн, вряд ли и в дальнейшем местные хозяйственники будут потчевать особым вниманием руководителей БНБК. Нет финансового участия, соответствующий и почет.
Неожиданным образом выросли отдельные показатели в животноводстве, что является гордостью Надежды Котковец. Вот что она докладывает по этому поводу: в начале года привесы крупного рогатого скота (КРС) в хозяйствах Глусского района были чуть более 300 граммов, сейчас – свыше 700.
Производство молока за 8 месяцев увеличилось на 19 %. БНБК ударно закупает нетелей для хозяйств района (“Сельская газета” №119 от 13 октября 2022 г). А вот данные за 2021 год – привес КРС 395 граммов, удой молока на 1 корову 2386 кг или 115 место в республике. Привесы же КРС за 9 месяцев 2022 года составили по району 238 граммов или минус 163 грамма к соответствующему периоду года предыдущего. Удой на 1 корову за 9 месяцев добавили на 13 кг, а вот валовое производство… снизили на 7,2 % (?).
Поголовье скота Бобруйский район добавил на 1,5 %, коров – на 0,9 %. Осиповичи снизили поголовье КРС на 1,5 %, но добавили 18 голов коров. А вот Глусский район под мудрым руководством БНБК снизил поголовье на 8 % (- 1486), в том числе коров на 1,5 % (- 80 голов). А по темпам выращивании скота на мясо провал республиканского масштаба – минус 47 % (!) (“Сельская газета” №125 от 27 октября 2022 г.). Глусский район допустил наибольшее снижение приплода и как жить в ближайший год?
Но есть и хорошее, что, пожалуй, привнесено БНБК: отлаживается осеменение скота, нет особых претензий по его непроизводственному выбытию, сегодня Глусский район плюсует 2 кг на 1 корову. Видно, что район дает, пусть и маленькую, но отдачу от волшебных инвестиций. Правда, есть претензии к постановке техники на “зимовку”, но это уже, пардон, претензии не к БНБК, а к местным работникам, руководителям и чиновникам.
