Пасля працяглага рамонту, напярэдадні Новага года адчыніўся праезд для аўтамабіляў па Віцебскім тупіку. І ў першыя ж дні на дарозе захрасла машына – пісалі mogilev.media. Мы разабраліся, які зараз трафік па дарозе, і наколькі тут бяспечны праезд.
Аўтамабілі могуць рухацца па дарозе бяспечна – асабліва небяспечных ямін не было заўважана. Дарожнікі сфарміравалі дзве каляіны, па якіх ажыццяўляецца двухбаковы рух па праездзе. Дзеля бяспекі транспарта хуткасць абмежаваная 40 км/г.
Дарога праз Віцебскі тупік злучае Першамайскую вуліцу і праспект Міра праз пасёлак Дачны. Яна зручная для трафіка паміж гэтымі магістралямі, бо без гэтага шляху аўтамабілістам прыходзіцца ездзіць праз цэнтр горада, каб трапіць з паўночных мікрараёнаў Магілёва ў заходнія.
Владимир Петрович рассказывает про новый театральный интерактив.
Идея и её воплощение принадлежит талантливому, харизматичному, эрудированному артисту нашего театра, Максиму Чернюку. Вот как описывает свое детище сам Максим:
– #PORTALTEATP – это серия встреч с нашими актёрами. Это искренние беседы об искусстве, уникальном творческом пути и нескончаемой борьбе за место под софитами. #PORTALTEATP максимально близко познакомит Вас с нами.
Ведь театр – это не здание, не спектакли и даже не буфет. Театр – это люди.
И мы считаем, что пришло время нам всем близко познакомиться.
Максим Чернюк
Максим является, как идейной составляющей проекта, так и непосредственно его участником. Он в роли эдакого независимого, свободного от условностей интервьюера, который приглашает на проект артистов театра, и в течении полутора часов “истязает” их разными вопросами. Первыми его “жертвами” стали актёры нашего театра, Народный артист Республики Беларусь, Григорий Белоцерковский и его дочь, актриса, Евгения Белоцерковская.
Григорий и Евгения Белоцерковские
В таких случаях когда-то писали: “встреча прошла в теплой, дружественной обстановке” И это правда. Было тепло, по домашнему уютно и главное, интересно. Я, знающий этих людей не одно десятилетие, с интересом слушал и наблюдал за ними. Зритель также был очарован этой актерской парой, и долгие аплодисменты были тому подтверждением.
Есть в этом некое очарование. Зная людей долгие годы, проработав с ними бок о бок и “съев не один пуд соли” вдруг узнаешь их с неизвестной тебе стороны и понимаешь что: “есть многое на свете, друг Горацио, что и не снилось нашим мудрецам…”
Уверен, что ради этого и нужно было придумать этот проект.
Браво!!!
Гостем второго выпуска – 20 января 2023 года – будет великолепная Елена Кривонос.
Встреча пройдет на Малой сцене театра в 18.30, стоимость билета 10 руб. 50 коп. – 12 руб. 50 коп.
38-гадовы мужчына, жыхар абласнога цэнтра заўважыў, што яго дачны домік быў абакрадзены на агульную суму ў 1 300 рублёў. Міліцыя правяла даследаванне, якое ўстанавіла, што яго абкрадалі тры розных чалавека, не звязаныя паміж сабой, і якія прамышлялі ў розныя дні. І што самае дзіўнае – злодзеяў затрымалі.
Як паведамляе Тэлеграм-канал прэс-службы абласнога УУС, раней ужо судзімы за крадзёж магілёвец звярнуў увагу на нежылы на выгляд дом, а пасля пракраўся ўнутар, выставіўшы акно. Забраўшы з сабой каштоўную маёмасць, мужчына пайшоў – гэта было першае рабаванне.
Потым іншы злодзей прабраўся на падворак дачы, залез у лазню і забраў адтуль драўляныя вырабы. Нарэшце, трэці злодзей у іншы дзень выламаў дзверы і таксама абакраў дачны домік нефартовага магілёўца.
Усе тры злодзея затрыманы, супраць іх узбуджаныя крымінальныя справы.
Строительство на Могилевщине и инвестиции в него – экономический лонгрид. Продолжение, предыдущий обзор читайте здесь.
Жилье является одной из основных потребностей для каждого человека и во многом определяет его социальное и экономическое положение, а жилищный фонд, его долговечность и комфортность является недвижимым национальным богатством страны. В экономике республики место жилищного строительства не так пафосно: оно является лишь одним из приоритетов, с которым взаимосвязано развитие многих сопряженных отраслей строительного комплекса и производства товаров народного потребления длительного пользования.
Особенность региональной жилищной политики – в ее развитии под эгидой республиканских властей, которые формируют задания по объему строительства и условия его финансирования. Но республиканские органы и должны отслеживать реализацию жилищной политики на уровне местных властей. В тоже время – или недосуг, или авторитет местной вертикали застилает глаза минским товарищам на незрелость принимаемых решений как на уровне планирования, так и реализации планов на местах.
Честь строительного мундира
Начиная с 2015 г. объем ввода в эксплуатацию жилых домов в Могилевской области колеблется в пределах 279,3 тыс. м2 (2017 г.) – 369,0 тыс. м2 (2020 г.). При этом достижение показателя в 360 тыс. м2 ежегодного ввода жилья приобрело со временем значения в ранге «чести строительного мундира». К сожалению, этот рубеж в 2021 г. так и не сумели преодолеть – ввод в эксплуатацию общей площади жилых домов составил 314,3 тыс. кв. метров, или 87,3 % к заданию на год (360,0 тыс. кв. метров).
И это, несмотря на то, что объемы ввода жилья, построенного с государственной поддержкой – 113,6 тыс. кв. метров составили 126,3 % к годовому заданию.
Таким образом, доведенное решением облисполкома задание на 2021 год по вводу в эксплуатацию общей площади жилых домов не выполнили: Могилевский (62,5 %) и Бобруйский (59,4 %) горисполкомы, а также Горецкий (55,6 %), Кличевский (85,7 %), Круглянский (78,4 %), Мстиславский (92,5 %) и Хотимский (74,2 %) райисполкомы.
Вину за невыполнение доведенного задания по вводу в эксплуатацию общей площади жилых домов власти перекладывают на недоступность коммерческих кредитов для большинства граждан из-за высоких процентных ставок, несвоевременное (позднее) начало строительства многоквартирных жилых домов, несвоевременную комплектацию горрайисполкомами жилых домов гражданами и недостаточную организацию работы с индивидуальными застройщиками.
Иностранцы перестали инвестировать с 2020 года
Эти недоработки имеют место быть – ввод квартир, построенных за счет кредитов банков снизился в 2021 г. на 36,7 тыс. м2 (с 143,4 до 107,1). Но ведь «пострадал» ввод жилья и из-за сокращения финансирования из консолидированного бюджета (- 6,7 тыс. м2), собственных средств организаций (- 4,6), средств населения (- 13,6).
Иностранцы с 2020 г. вообще перестали инвестировать в жилищное строительство области. На что надеялись местные чиновники при реализации жилищной политики еще на стадии планирования? В какой степени учли новые экономические вызовы? И так ли все объективно с планированием в строительстве жилья в Могилевской области?
Немного статистики
Начнем с того, что в области весьма большой разброс по обеспеченности населения жильем: если в среднем по области на 1 жителя приходится 30 м2 общей площади, то в Глусском районе – 46,2; Мстиславском – 41,7; Осиповичском – 41,6; в Дрибинском районе – 40,2 м2. На другом полюсе Горецкий район – 30,0 м2 на 1 жителя; Чериковский – 30,6; Краснопольский – 30,9; Белыничский район – 31,6 м2.
В городах области в среднем приходится 27,5 м2 общей площади на 1 жителя,
при этом Могилев (25,2) и Бобруйск (26,8) не являются лидерами в области по обеспечению жильем. Лучшая ситуация в Осиповичах (40,4 м2), Кировске (37,0), Мстиславле (36,0), Глусске (33,5 м2).
В аутсайдерах Славгород (25,4), Горки (27,3), Краснополье (27,4), Круглое (28,4).
Заметим, что Белыничский район является единственным в области, в котором обеспеченность жильем в городе (32,0 м2) превышает данный показатель на селе (31,2).
Ситуация в сельских населенных пунктах по области заметно лучше, чем в городах – обеспеченность жильем составляет 40,4 м2 или в 1,5 раза больше, чем в городах области. Есть свои рекордсмены в сельской местности по обеспеченности жильем: в Глусском районе 62,5 м2 на 1 жителя, в Кличевском – 51,3 м2, в Хотимском – 48,8 м2, Мстиславском – 48,2 м2, в Круглянском районе – 47,5 м2. Хуже ситуация в Белыничском районе – 31,2 м2; Чериковском – 33,7; Чаусском – 34,8 и Климовичском – 35,7 м2 на 1 жителя.
Где строить, где не строить?
Казалось бы, сделайте аналогичный анализ и принимайте меры по уравниванию ситуации с обеспеченностью жильем по районам области: при низком уровне форсируйте строительство жилья, при достаточном – можно уменьшить темпы инвестиций в жилье. Конечно, делать это нужно с учетом социально-экономической ситуации и перспектив развития конкретных территорий.
Нужно отметить, в 2021 г. особо нуждающийся в строительстве жилья Белыничский район ввел в эксплуатацию к уровню 2020 г. 166,1 % жилых площадей. В тоже время, самый обеспеченный жильем Глусский район снизил показатель ввода на 42,8 %. А вот высокообеспеченный Осиповичский район нарастил объемы ввода жилья на 32,8 %.
Но вот что удивительно – те районы, в которых уровень обеспеченности можно сказать
критический, резко уменьшили ввод жилья в эксплуатацию: Горецкий район снизил показатель на 64,4 % (!), Славгородский – на 43,9 %, Чериковский – на 39,6 %, Краснопольский – 9,5 %. Не слишком постарались с вводом жилья и города областного подчинения: Могилев к уровню 2020 г. ухудшил показатель ввода на 12,3 %, Бобруйск – на 33,2 %.
В Могилевской области на учете нуждающихся в жилье состоит 65 000 граждан, что на
ближайшие годы не позволяет снизить объемы инвестиций в строительство жилья. Вот и на 2023 г. Могилевской области доведено задание по вводу в эксплуатацию 330 тыс. кв. м общей площади жилых домов. Надеемся, что реализована программа будет максимально эффективно с учетом сложившейся ситуации в районах и на должном качественном уровне.
Вадохрышча, або Багаяўленне. Апошняе свята каляднага цыкла (з 7 па 19 студзеня).
“Святое Хрышчэнне – Калядам прашчэнне”. У гэты дзень, які гістарычна звязваюць з хрэсьбінамі Ісуса Хрыста, людзі асвячалі ваду.
Адно з самых старажытных святаў хрысціянскай Царквы, адносіцца да часоў апосталаў. Старажытная назва свята – “Епіфанія” – з’ява, або “Тэафанія” – Багаяўленне, таксама яго называлі “свята Свету”. Бо Бог прыходзіць у свет у гэты дзень, каб явіць свету Святло.
Само слова “хрысціць” на мове арыгінала азначае “апускаць” (грэц. βάπτιση – “апусканне ў ваду”).
У памяць аб тым, што Хрыстос сваім Вадохрышчам асвяціў ваду, напярэдадні свята вада асвячаецца ў храмах, у само свята Богаяўлення – у рэках або іншых месцах, дзе бяруць ваду. Для подступу да вады напярэдадні свята мужчыны выразаюць у лёдзе вялікую палонку ў выглядзе крыжа – Іардань, а сам ледзяны крыж усталёўваюць побач. Над ракой каля крыжа адбываецца абрад Іарданскага водаасвячэння. Вакол палонкі, святары і мясцовыя жыхары здзяйсняюць хрэсны ход, служаць малебен і, тым самым, асвячаюць ваду. Асвечаная вада лічыцца гаючай.
Лічыцца, што Вадохрышчанская вада змывае ўсе грахі, таму на Вадохрышча людзі тры разы з галавой апускаюцца ў ваду. Гэтак жа лічыцца, што ў вадохрышчанскую ноч вада прыходзіць у рух, як бы, у памяць аб Хрышчэнні Ісуса Хрыста. І сіла вады становіцца цудадзейнай. З боскай дапамогай вады – вылечваліся хворыя, ваду давалі піць дзецям. У старажытнасці народ верыў, што на Богаяўленне свеціць сонца, а ў вадохрышчанскую ноч адкрываецца неба, што сімвалізуе адкрытыя зносіны з Богам.
Дзень ратавальніка Беларусі (з 2000 года).
Палажэнне аб Міністэрстве па надзвычайных сітуацыях (МНС) было зацвероджана ў гэты дзень у 1999 годзе.
МНС створана ў 1994 годзе на базе атрада службы выратавання – Рэспубліканскага спецатрада па правядзенні першачарговых аварыйна-выратавальных работ, які бярэ пачатак з 1991 года.
МНС выконвае шырокі спектр работ – гэта ліквідацыя пажараў, наступстваў стыхійных бедстваў, аварый на сістэмах жызнезабеспячэння, ратаванне людзей на вадзе і іншае.
Беларуская служба выратавання сёння – гэта каля 1 000 баявых падраздзяленняў, на ўзбраенні якіх знаходзіцца больш за 6 000 адзінак тэхнікі.
Сёння ў структуры МНС функцыянуюць 17 спецыяльных службаў, у тым ліку службы пажаратушэння і аварыйна-выратавальных работ, хімічнай і радыяцыйнай бяспекі, інжынерных работ, вадалазная, медыцынская, выбухатэхнічная, авіяцыйная, пошукава-выратавальная, парашутна-дэсантная, пантонная і іншыя.
Дзень Магілёўскага географа.
У 1934 годзе адчынены кафедра фізічнай геаграфіі і геаграфічны факультэт Магілёўскага педінстытута.
Першым дэканам і загадчыкам кафедры стаў Даніла Васілеўскі.
На геаграфічным факультэце працавалі дактары навук, прафесары, знакамітыя ў свеце і Еўропе географы, падарожнікі Г. Шэнберг, П. Бардакоў, М. Баднарскі, М. Мікалаеў, М. Самбікін, А. Мядзведзеў, А. Гожаў, Б. Бажэнаў, І. Сілініч, Б. Нешатаеў, С. Сідор, Р. Дулаева, М. Звераў, М. Клюкін, Ю. Шчарбакоў, Б. Крубіч-Лебедзеў, М. Плоткін, планавалася і праца ў даваенны час Аркадзя Смоліча.
Праз 25 гадоў, у гэты ж дзень у 1959 годзе зарэгістраваны першы ў Беларусі абласны аддзел Беларускага геаграфічнага таварыства. Першым старшынёй стаў Мікалай Нешатаеў, вучоным сакратаром – Пятро Лярскі.
1630 год. Памёр Яўстах Валовіч.
Дзяржаўны і рэлігійны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага, мецэнат і бібліяфіл. Вялікі пісар, падканцлер вялікі літоўскі, біскуп віленскі. Удзельнік пасольства Рэчы Паспалітай да Папы рымскага і іншых пасольстваў.
У час яго біскупства пабудавана 26 касцёлаў, галоўным чынам на тэрыторыі сучаснай Заходняй Беларусі.
Шчодры мецэнат. Спрыяў утварэнню ў складзе Віленскай акадэміі факультэтаў права і медыцыны. Заснаваў на ўласныя сродкі лякарню Святых Нікадзіма і Язафата ў Вільні.
Уладальнік каштоўнай асабістай бібліятэкі. Асобныя кнігі з яго збору захоўваюцца ў бібліятэках Віленскага ўніверсітэту, Акадэміі навук Літвы і іншых бібліятэках.
1656 год. Памёр Казімір Леў Сапега.
Вялікалітоўскі дзяржаўны і грамадскі дзеяч. Каралеўскі сакратар і пісар вялікі літоўскі, маршалак дворны літоўскі, падканцлер літоўскі, адміністратар Берасцейскай эканоміі.
Займаўся ўпарадкаваннем архіву Кароны. Удзельнічаў у заключэнні выгаднага для Рэчы Паспалітай Палянаўскага мірнага дагавора (1634).
Браў удзел у вайне з казакамі ва Украіне (1648-1653), заключэнні Збораўскага пагаднення, бітве пад Берастэчкам.
У вайну Расіі з Рэччу Паспалітай (1654-1667) выставіў уласны полк. Восенню 1655 года пад Берасцем каардынаваў баявыя дзеянні супраць маскоўскіх і шведскіх войскаў.
Дамогся ад караля прывілеяў на магдэбургскае права і кірмашы для сваіх мястэчак, у тым ліку для Бялынічаў.
1802 год. Нарадзіўся Міхал Урончанка.
Геадэзіст, картограф, усходазнаўца, кадравы разведчык, генерал-маёр, генерал-губернатар Тыфліса, першы падарожнік па Малой Азіі, аўтар паняцця меандраванне, літаратар, паліглот, першы перакладчык на рускую мову Т. Мура, У. Шэкспіра, Дж. Байрана, А Міцкевіча і іншых.
Адзін з 17 заснавальнікаў Рускага геаграфічнага таварыства. Старшыня Камітэта па адукацыі яўрэяў.
Яго імя значыцца на мемарыяльнай дошцы ў гонар найлепшых выпускнікоў Магілёўскай гімназіі.
Сябар А.Пушкіна, Н. Языкава, А. Міцкевіча.
Правёў топагеадэзічныя здымкі ў Бесарабіі, на Балканах, у Беларусі, Малой Азіі, на Каўказе, у Прычарнамор’і, Цэнтральнай Расіі, у Наварасійскім краі і Паволжы.
Памёр 26 лістапада 1855 г. у Харкаве.
Яго імя ўшанавана ў Балгарыі, Турцыі, Расіі, Беларусі (у Магілёве – толькі на дошцы гімназіі; пры гэтым няма ні бюста, ні помніка, ні вуліцы яго імя).
1862 год. Памёр Міхаіл Без-Карніловіч.
Беларускі тапограф і статыстык, гісторык, этнограф, краязнавец, генерал-маёр.Брат дзекабрыста Аляксандра Карніловіча.
Карніловіч стаў Без-Карніловічам у выніку бюракратычнай памылкі.
Праводзіў тапаграфічнае і ваенна-статыстычнае вывучэнне Мінскай, Віцебскай і іншых губерняў, Беластоцкай акругі. Збіраў звесткі аб беларускіх старажытнасцях.
Аўтар ваенна-статыстычнага агляду Віцебскай губерніі, кнігі «Гістарычныя звесткі пра выдатныя мясціны на Беларусі…» (1855).
Тэрыторыю Беларусі абмяжоўваў Віцебскай i Магілёўскай губернямі, астатнія землі называў Літвой. Беларусамі лічыў нашчадкаў крывічоў, гаварыў пра беларусаў як пра асобны народ.
Імкнуўся вывучаць гісторыю асобных гарадоў або мясцовасцей у непарыўнай сувязі з агульнадзяржаўнай і агульнаеўрапейскай гісторыяй.
1900 год. У Мінску нарадзіўся Віктар Баркоўскі.
Мовазнавец, прафесар, доктар філалагічных навук, акадэмік АН СССР, Берлінскай акадэміі навук, ганаровы доктар філасофіі ГДР, член-карэспандэнт Акадэміі навук і літаратуры ў Майнцы (ФРГ). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР.
Спецыяліст па гістарычным сінтаксісе рускай і беларускай моў, наўгародскіх берасцяных граматах, рускай дыялекталогіі.
З яго імем звязана развіццё даследаванняў у галіне параўнальна-гістарычнага сінтаксісу рускай і – шырэй – усходнеславянскіх моў. У гэтай галіне ён выступіў як даследчык, аўтар шырока вядомых прац, як арганізатар кірунку параўнальна-гістарычных даследаванняў усходнеславянскіх моў.
Пасля грамадзянскай вайны займаў пасады памочніка начальніка аддзела ўпраўлення вышэйшымі марскімі вучэбнымі ўстановамі, памочніка начальніка аддзела Штаба камандуючага марскімі сіламі РСФСР. Зяць акадэміка Яўхіма Карскага.
У 1930-1950 гады працаваў у шэрагу педінстытутаў і ўніверсітэтаў, у тым ліку, у першай палове 1930-х гадоў у Магілёўскім педінстытуце, дзе займаўся пытаннямі рэформы беларускага правапісу.
Аўтар прац па гісторыі вывучэння беларускай мовы, аналізу спадчыны Я. Карскага.
Памёр 26 студзеня 1982 года ў Маскве.
1910 год. Нарадзіўся Іван Ушакоў.
Беларускі тэатральны мастак. Заслужаны дзеяч мастацтваў.
Скончыў Віцебскі мастацкі тэхнікум. Працаваў у Беларускім тэатры імя Янкі Купалы, у тым ліку ў якасці галоўнага мастака.
У афармленні спектакляў шырока выкарыстоўваў выразныя сродкі жывапісу, сэнсавы і эмацыйны акцэнт рабіў на пейзажы. Стварыў дэкарацыі да спектакляў «Пагібель воўка» Э. Самуйлёнка, «Фландрыя» Э. Сарду, «Ірынка» К. Чорнага, «Хлопец з нашага горада» К. Сіманава.
Памёр 26 жніўня 1966 года.
1931 год. Нарадзілася Наталля Паплаўская.
Беларуская мастачка. Скончыла Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут.
Працавала ў станковай, кніжнай графіцы, у тэхніцы акварэлі (цыкл «Помнікі гісторыі і культуры Беларусі»), літаграфіі (серыі «Палессе», «Героі беларускіх казак»), афорта, лінагравюры. Шмат працуе над афармленнем дзіцячай кнігі, школьных падручнікаў.
Яе работы знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі, Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі, фондах Саюза Мастакоў, Міністэрства культуры Расіі, аб’яднанні «Цэнтральны дом мастака» у Маскве, мастацкім музеі г. Магілёва, галерэях Аполе і Варшавы, прыватных калекцыях Беларусі, Расіі і Еўропы.
1944 год. Загінуў Мікола Чарнецкі.
Беларускі публіцыст, педагог, палітычны дзеяч. Доктар філасофіі.
Актывіст Грамады беларускай моладзі ў Гродне, студэнцкіх арганізацый у Празе, Пражскім універсітэце, Беларускага (Крывіцкага) культурнага таварыства імя Ф. Скарыны, член пражскага бюро Беларускай партыі сацыялістаў-рэвалюцыянераў.
У 1929-1944 гадах працаваў у Заходняй Беларусі: выкладчык беларускіх гімназій у Радашковічах і Клецку, сурэдактар віленскага часопіса «Золак», дырэктар школы ў в. Крынкі, кіраўніком асветы Крынкаўскага раёна пры Саветах.
Арыштаваны НКУС, уцёк з-пад арышту. Падчас вайны працаваў у Беларускім нацыянальным камітэце ў Беластоку.
Па-зверску забіты польскімі тэрарыстамі. Пахаваны на Праваслаўных могілках у Беластоку.
Настаўнікі Клецкай гімназіі. Другі злева – Мікалай Чарнецкі
1970 год. Пуск першага тралейбуса ў Магілёве.
Першыя тралейбусы паехалі па маршруце чыгуначны вакзал – завод імя Куйбышава.
Зараз у Магілёве працягласць тралейбусных ліній складае каля 81 км.
Плануецца будаўніцтва новых ліній, у тым ліку да мікрараёна “Спадарожнік”, у жылы раён “Казіміраўка”.
1972 год. Нарадзіўся Сяргей Міхалок.
Беларускі спявак, аўтар музыкі і тэкстаў, акцёр. У 1990-2014 гадах вакаліст і галоўны ідэолаг гурта “Ляпіс Трубяцкі”, з 2014 года — вакаліст гурта “Brutto”.
Супрацоўнічаў з тэатрам «Бамбукі», гуртом «Крамбамбуля», працаваў арт-дырэктарам ў клубе «Аддис-Абеба», разам з Аляксеем «Хацонам» Хацкевічам удзельнічаў у комік-дуэце «Саша і Сірожа», сузаснавальнік творчага аб’яднання «Дети солнца».
У 2011 годзе за смелыя выказванні ў адрас уладаў, за асуджэнне за разгон акцыі пратэсту 19 снежня 2010 года, «Ляпіс Трубяцкі» трапіў у «чорны спіс» творчых калектываў.
Жыве ва Украіне з 2014 года. Заслужаны артыст Украіны (2020).
На фоне ўварвання Расіі ва Украіну ў 2022 годзе, аднавіў дзейнасць у групе “Ляпіс Трубяцкі” і запусціў тур па Еўропе і Паўночнай Амерыцы ў падтрымку ўкраінскага боку.
1978 год.У Германіі выпушчаны апошні аўтамабмль “фольксваген-жук”,Volkswagen Käfer.
Ёнвыпускаўся з 1938 года. Гэта самы масавы аўтамабільу гісторыі. Усяго было выраблена 21 529 464 аўтамабіля. На зборачным канвееры аўтамабіль быў заменены мадэллю “Гольф”.
Зараз “Жукі” выпускаюць у Мексіцы і Бразіліі.
У 2021 годзе дызайн “Жука” без адпаведнага дазволу быў скапіяваны кітайскай кампаніяй “Great Wall” і прадстаўлены ў якасці ўласнага канцэпта кампактнага хэтчбэка.
Яўген Дваракоў знік у ноч з 7 на 8 снежня пад Нара-Фамінскам. Там, на стаянцы мытні “Сяляціна” знайшлі яго грузавік з усімі дакументамі, асабістымі рэчамі і тэлефонам, а сам кіроўца адсутнічаў.
У мінулым Яўген Дваракоў трэніраваўся разам са знакамітым магілёўскім байцом Мікітай Варажбітавым і меў дачыненне да каляфутбольнага руху. Цяпер жа працаваў дальнабойшчыкам.
Доўгі час пошукі былі беспаспяховымі. Як аказалася, большасць відэакамер на трасах Маскоўскай вобласці проста не працуюць. Разглядалася нават версія, што атлета маглі затрымаць па мабілізацыі ў расійскае войска – такое цяпер у Расеі здараецца рэгулярна.
Аднак 14 студзеня стала вядома, што хлопец загінуў. Разглядаецца версія забойства. Яўгену было 29 гадоў, ён вёў здаровы лад жыцця, быў жанаты, меў дзіця.
Ён капіруе знакаміты францускі маяк Ля Жуман, а для рэалістычнасці на ім таксама гарыць святло.
Мінскі майстар Іван Карпіцк з’яўляецца аўтарам некалькіх ледзяных скульптур пад Магілёвам. Цяпер на тэрыторыі базы адпачынку “Благо” ў Салтанаўцы з’явілася чарговая, 9-метровы «Маяк надзеі» – расказаў майстар у сваім Instagram.
– За аснову працы ўзяты маяк Ля Жуман – піша Іван Карпіцкі – Канструкцыя была пабудавана на малюсенькім каменным выступе. З-за неверагоднай складанасці і небяспечнага штармавога надвор’я будаўніцтва маяка расцягнулася на 7 гадоў. Сусветную вядомасць будынку прынёс фатограф Жан Гішар, які сфатаграфаваў маяк Ла-Жуман падчас зімовага шторму ў 1989 годзе.
Калі верталёт з Жанам Гішарам на борце ляцеў да маяка, на ім дзяжурыў Тэадор Малхорн, які думаў, што яны прыляцелі забраць яго з маяка і адвезці ў бяспечнае месца. У той момант, калі ён апынуўся на вуліцы, чарговая хваля з грукатам разбілася аб сцены маяка. На шчасце, вартаўнік своечасова заўважыў надыходзячую небяспеку і кінуўся да дзвярэй. Тэадор Малхорн застаўся жывы і шчасліва перажыў страшны шторм. Тэадор Малхорн, які з’явіўся на сусветна вядомых фотаздымках, працаваў на маяку адным з апошніх, у 1991 годзе маяк быў аўтаматызаваны.
Вечар напярэдадні Вадохрышча. У гэты дзень успамінаецца хрышчэнне Ісуса Хрыста Іаанам Прадцечам (Хрысціцелем) у рацэ Іардан.
Па традыцыі ўся сям’я збіраецца за святочным сталом. Пачынаць трапезу можна толькі, калі ў небе з’явіцца першая зорка. Спачатку чытаюць малітву, а затым спрабуюць святочныя посныя пачастункі. Пасля ўрачыстай трапезы хрысціяне адпраўляюцца ў храмы. Апоўначы, з надыходам свята Вадохрышча, праводзіцца вялікае асвячэнне вады. Звычайна людзі прыносяць крыху святой вады дадому, каб акрапіць ёю жыллё.
Вадохрышча таксама называецца і Богаяўленнем, бо ў гэты дзень Бог явіў Сябе свету ў трох асобах Свайго Бажаства: Бог Сын – Ісус Хрыстос прымаў хрышчэнне ў Іардане, Дух Святы сышоў на Яго ў выглядзе голуба, Бог Айцец засведчыў Ісуса Хрыста голасам з неба.
Вадохрышчанскі вечар з’яўляецца завяршэннем Калядных свят. Заканчваюць гадаць, варажыць, калядаваць.
1401 год. У Вільні вялікі князь Вітаўт выдаў першыя акты Віленска-Радамскай уніі.
Заключана ў Вільні і ратыфікавана Кароннай Радай у Радаме. Па ўмовах уніі ВКЛ заставалася самастойнай дзяржавай у саюзе з Польшчай. Пажыццёва перадавалася кіраўніцтва ВКЛ вялікаму князю Вітаўту з захаваннем вярхоўнай улады Ягайлы. Пасля смерці Вітаўта ўлада пераходзіла да Ягайлы ці яго законных нашчадкаў.
Бакі дамовіліся пра супольны саюз для ўзаемнай абароны, што дазволіла Вітаўту зладзіць наступ супраць крыжакоў. У канчатковым выніку супольныя дзеянні літоўска-польскага хаўрусу дазволілі атрымаць вырашальную перамогу над Тэўтонскім Ордэнам у Грунвальдскай бітве.
1892 год. Нарадзіўся Іосіф Лангбард.
Беларускі савецкі архітэктар. Заслужаны дзеяч мастацтваў і архітэктуры БССР. Доктар архітэктуры, прафесар.
Адзін з выдатных архітэктараў Еўропы ХХ стагоддзя, чыя мастацкая спадчына аказвае значны ўплыў на развіццё сучаснай архітэктуры. Яго архітэктурныя шэдэўры ў вялізнай ступені паўплывалі на фарміраванне аблічча Мінска, Магілёва і з’яўляюцца пярлінамі беларускага дойлідства.
Яго асноўныя працы ў Беларусі: Мінскія Дзяржаўны тэатр оперы і балета, Дом урада БССР, Дом афіцэраў, галоўны корпус акадэміі навук, у Магілёве – Дом Саветаў. Акрамя гэтага – будынкі ў Кіеве, Ленінградзе, Маскве, Кастраме.
Адзін з аўтараў схемы генплана паваеннага Гомеля і эскіза планіроўкі Мінска.
У 1938 годзе меркавалася па яго планах пабудаваць хмарчос на магілёўскай плошчы Славы (тады Савецкай): старыя храмы знеслі, а гмах не пабудавалі. Засталіся ў эскізах і лангбардаўскі Драматычны тэатр і яго ж манументальны новы будынак ЦК КПБ(б) для Магілёва.
Прафесар Акадэміі мастацтваў у Ленінградзе.
Памёр 3 студзеня 1951 года.
1895 год. Нарадзіўся Лявон (Леонт) Більдзюкевіч.
Беларускі педагог, матэматык, грамадскі дзеяч.
Скончыў Мінскую гімназію, Кіеўскія ўніверсітэт і камерцыйны інстытут.
Друкаваў апавяданні ў газеце «Наша ніва», уваходзіў у кіеўскі беларускі культурна-асветны гурток «Зорка».
Загадваў Мінскай школай сляпых, дзе ў 1919 годзе перавёў навучанне на беларускую мову. Член Часовага Беларускага нацыянальнага камітэта, Беларускай школьнай рады Міншчыны.
Выкладаў у Мінскай беларускай гімназіі, Бабруйскім, Рагачоўскім педтэхнікумах, у Беларускім політэхнічным інстытуце, БДУ, працаваў у Інстытуце торфу БССР.
Член Тэрміналагічнай камісіі Інбелкульта, удзельнічаў у апрацоўцы беларускай навуковай тэрміналогіі па матэматыцы, касмаграфіі і фізіцы. Пераклаў на беларускую мову шэраг падручнікаў па матэматыцы.
У 1938 годзе арыштаваны ДПУ, высланы ў лагер на Калыму, дзе і загінуў 18 жніўня 1942 года.
1903 год. Нарадзіўся Аляксандр Фурсенка.
Беларускі навуковец-палеантолаг. Член-карэспандэнт Акадэміі навук, доктар геолага-мінералагічных навук, прафесар.
Працаваў ва Усесаюзным геолагаразведачным інстытуце, загадчыкам лабараторый Інстытута геалагічных навук АН БССР, Інстытута геалогіі і геафізікі Сібірскага аддзялення АН СССР, прафесарам, загадчыкам кафедры БДУ.
Аўтар прац па мікропалеанталогіі і стратыграфіі.
Правёў палеанталагічныя вывучэнні даантрапагенавых парод у Беларусі, удзельнічаў у складанні геалагічных карт тэрыторыі рэспублікі.
Памёр 30 верасня 1975 года.
1912 год. Нарадзіўся Пётр Сыч.
Беларускі пісьменнік, журналіст «Радыё Свабода», мемуарыст, герой Монтэ-Касіна.
Трапіў у савецкі палон як польскі жаўнер, вязень турмаў НКУС, лагера ў Комі. У 1942 г. патрапіў у армію генерала У. Андэрса. Паручнікам прымаў удзел у шматлікіх баях, у тым ліку пад Монтэ-Касіна.
Актыўны дзеяч эмігранцкіх арганізацый Вялікабрытаніі, ФРГ, супрацоўнік часопіса «Беларус на чужыне», радыё «Свабода», член Рады БНР. Аўтар мемуараў пра Монтэ-Касіна.
Памёр 20 чэрвеня 1963 года ў Мюнхене.
1936 год. Нарадзіўся Васіль Сёмуха.
Вядомы беларускі перакладчык з еўрапейскіх моў.
Працаваў рэдактарам у дзяржаўным выдавецтве, выкладчыкам нямецкай мовы ў школе, БДУ, у газэце «Літаратура і мастацтва», у выдавецтва «Мастацкая літаратура», у гуманітарным ліцэі.
У 1967 годзе напісаў запыт міністру замежных справаў Гурыновічу, спытаўшы, ці можа ён патрабаваць ад ураду Германіі кампенсацыі за страчаную маёмасць, каб выдаць пераклад «Фаўста». Выключаны з Саюзу пісьменьнікаў БССР з фармулёўкай: «…за зносіны з замежнымі пасольствамі і спробу выдаць „Фаўста“ ў Мюнхене». Супраць выключэння галасаваў толькі Васіль Вітка.
Акрамя перакладаў класікаў, рабіў пераклады для драматычных тэатраў і да музычных твораў. Супрацоўнічаў з кіраўніком «Беларускай капэлы» Віктарам Скарабагатавым. Пераклаў лібрэта да опер Радзівіла «Фаўст», «Маргер» Горскага, «Страшны двор» Манюшкі.
Пераклаў на беларускую мову «Найвышэйшую песню Саламонаву», «Новы Запавет. Псалтыр». Яго пераклад «Бібліі» выкарыстоўваецца ў набажэнствах розных беларускіх хрысціянскіх цэркваў.
Памёр 3 лютага 2019 года.
1984 год. Памёр Панцеляймон Панамарэнка.
Беларускі і савецкі партыйны і дзяржаўны дзеяч, генерал-лейтэнант. Старшыня Савета Міністраў БССР (1944-1948), начальнік Цэнтральнага штаба партызанскага руху (1942-1944).
Як Першы сакратар ЦК КПБ (1938-1947) даваў згоду на арышт і асуджэнне дзяржаўных і партыйных работнікаў, з 15 верасня па 15 лістапада 1938 года ў якасці ўдзельніка «тройкі» НКУС вынес 4650 расстрэльных выракаў.
Ён у справаздачы І. Сталіну 1938 года «О Белорусском языке, литературе и писателях» абражаў культуру і мову, фактычна падпісваў смяротны прысуд літаратурным дзеячам, абвінаваціўшы іх у «контррэвалюцыйнай нацыяналістычнай працы, ідэйна кіраваных заўсёды дзясяткам прафашысцкіх пісьменнікаў, у тым ліку Янкам Купалам і Якубам Коласам.
Член Ваеннага савета Беларускай ваеннай акругі, сукіраўнік войск, што ўвайшлі на тэрыторыю Заходняй Беларусі. Пераканаў Сталіна ў далучэнні Палесся з Брэстам і Пінскам да БССР.
Пасля вызвалення БССР Сталін прапанаваў перадаць РСФСР Полацкую вобласць, але яе адстаяў Панамарэнка.
Пасля ад’езду з Беларусі працаваў міністрам нарыхтовак, культуры СССР, быў членам Палітбюро ЦК КПСС, першы сакратаром ЦК Кампартыі Казахстана, амбасадарам у Польшчы, Індыі і Непале, Нідэрландах.
2005 год. Упершыню афіцыйна паказаны публіцы аэробус A380.
Найбуйнешы авіялайнер у гісторыі.
У паказе ў французскай Тулузе, дзе вядзецца зборка самалёта, узяла ўдзел больш за 5 000 чалавек, кіраўнікі Вялікабрытаніі, Францыі, Германіі і Іспаніі.
Максімальная колькасць пасажыраў – 840, максімальная далёкасць палёту 15 000 км. Кошт аднаго самалёта складае да 500 мільёнаў долараў.
Беларусь не мае ніводнага такога самалёта.
2008 год. Памерла Яўгенія Мальчэўская.
Беларуская паэтэса.
Скончыла Бабруйскі тэхнікум гумавай прамысловасці, філалагічны факультэт БДУ. Працавала рабочай на Бабруйскім заводзе гумавых вырабаў, у бабруйскай газеце «Камуніст», чашніцкай «Чырвоны прамень», у абласных выданнях «Віцебскі рабочы», «Выбар», у газеце «Белорусская нива», настаўнічала у Чэрвеньскім раёне, Талачыне, Віцебску.
Яе першыя вершы з’явіліся ў 1969 годзе ў газеце «Магілёўская праўда». Суаўтар паэтычных зборнікаў, аўтар паэтычнага цыкла «Святло асенняе зярнят», зборнікаў, кніг, апавяданняў.
Ушел из жизни актер Могилевского областного драматического театра им. В. Дунина-Марцинкевича, Леонид Кучко. В 1980-х годах он работал в нашем Могилёвском театре. Мы с ним дружили в жизни и пересекались на сцене.
Я только пришёл из армии и первый спектакль, который я увидел, был “Точка зрения” по Шукшину в постановке Николая Пинигина. Спектакль был очень смешной и все роли в нем были великолепно сыграны. Можно было бесконечно смотреть на узнаваемость персонажей.
В этом спектакле я впервые увидел Леонида Кучко, который играл “отца со стороны невесты”. Потом были другие спектакли, где-то мы пересекались, где-то смотрели на работу друг друга из зрительного зала, но первое впечатление осталось от роли отца в “Точке зрения”.
Леонид Кучко – в очках, возле автобуса
Есть такая порода людей, которых называют “душой компании”. Леонид был из этой породы. Он был очень позитивным человеком, всегда у него было хорошее настроение и этим хорошим настроением он щедро одаривал других. Наверное, в жизни у него не всегда все гладко складывалось, наверное были минуты огорчения и отчаяния, но это никто никогда не видел, потому что он никому никогда это не показывал.
У него всегда наготове были анекдоты, или потешные случаи из жизни, и он готов был “разбиться в доску”, чтобы поднять настроение, если кто-либо почему-то приуныл. Его любимая поговорка к неожиданным жизненным поворотам: “пишется – фиалка, читается – сирень”
Первое что приходит на ум, когда вспоминаешь о нём, это слово “балагур”. Так он в моей памяти и останется, весёлым, добрым, отзывчивым БАЛАГУРОМ.
Гэта досыць рэдкая з’ява для беларускай чыгункі, бо затрыманні цягнікоў па маршрутах складаюць хіба якіх 20-25 хвілін.
Сёння па тэхнічных прычынах цягнік № 6593 Крычаў-Магілёў прыбыў на станцыю Магілёў са спазненнем прыблізна ў паўтары гадзіны.
Цягнік з чыгуначнай станцыі Крычаў-1 адпраўляўся ў 7:37 раніцы і мусіў прыбыць на станцыю Магілёў-1 у 10:02, аднак прыйшоў толькі ў 11:30. Дакладная інфармацыя пра прычыну затрымкі не паведамляецца.
Нагадваем, што больш падрабязную інфармацыю пра графік руху цягнікоў можна атрымаць па тэлефоне 105 кантакт-цэнтра Беларускай чыгункі.
