У пачатку верасня гэтага года прафесара і доктара сацыялагічных навук Юрыя Бубнава, асуджанага на два гады зняволення, перавялі з магілёўскай турмы №4 у калонію №3 пад Віцебскам – паведамляюць праваабаронцы.
Нагадаем, што 26 мая суддзя суда Кастрычніцкага раёна Магілёва Аксана Зарычнюк прыгаварыла вядомага магілёўскага вучонага, прафесара Юрыя Бубнова да двух гадоў пазбаўлення волі ў калоніі агульнага рэжыму. Яна прызнала яго вінаватым у паклёпе на Аляксандра Лукашэнку (арт. 367 КК РБ).
Нагодай для крымінальнага пераследу прафесара стаў артыкул «Перадумовы беларускага пратэсту ў 2020 годзе» ў навуковым альманаху «Маладзёжная галактыка», які выйшаў у тым жа годзе. У артыкуле Бубноў разважаў аб тым, чаму здарыўся сацыяльны выбух у 2020 годзе, аналізуючы пазіцыю як прыхільнікаў перамен, так і прыхільнікаў рэжыму Лукашэнкі.
У прыватнасці, у артыкуле сказана, што «беларусаў, якія пратэстуюць, у 2020 годзе аб’яднаў не нейкі «закулісны лялькавод» або рэвалюцыянер-харызматык, а сам Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка».
Вядомы грамадзянскі актывіст і папулярызатар беларушчыны, стваральнік крамы symbal.by Павел Белавус быў асуджаны на 13 гадоў пазбаўлення волі.
Яго жонка напісала на сваёй старонцы ў Facebook, што Паўла перавялі ў шклоўскую калонію №17. «Кажа, што ўспрымае гэта як вандроўку, але крыху іншы фармат» – напісала яна.
Зараз яму можна дасылаць лісты ў Шклоў з пазнакай «каранцін»: Белавус Павел Мікалаевіч 1987 года нараджэння, 213004, г. Шклоў, вул. 1-я Заводская, 8.
Стэплер – рэч універсальная, асабліва для офісных працаўнікоў.
У пачатку X стагоддзя чалавецтва навучылася звязваць разам неабходныя дакументы невялікімі тасёмкамі. У XVII стагоддзі ў кабінеце французскага караля Людовіка XV дакументы сталі змацоўвацца клямкамі ручной працы і з каралеўскай эмблемай.
5 сакавіка 1867 года амерыканец МакГіл атрымаў патэнт на прэс, які дазваляў змацоўваць аркушы паперы клямарамі. Гэты стэплер быў грувасткім, дарагім і не вельмі зручным у выкарыстанні. У яго ўстаўлялася ўсяго адна клямара. Але гэты механізм выкарыстоўваўся для змацавання кніг, папер, брашур, замацаванні дываноў і абіўкі мэблі.
У 1905 году амерыканская фірма Jahn Manufacturing Company распрацавала свой стэплер з блокам з 25 металічных клямараў.
Упершыню слова “stapler” з’явілася ў 1901 году ў амерыканскай газеце, у рэкламе навамодных сшывальнікаў. Да гэтага выкарыстоўвалі слова змацавальнік.
Бесскрэпачны стэплер быў вынайдзены Крысціянам Бергерам у 1997 годзе, а ў 1999 запатэнтаваны. З гэтага часу прыблізна стэплеры з’явіліся ў продажы і ў Беларусі.
1279 год. Перамога войска ВКЛ на чале з Трайдзенем над ордэнскім войскам у бітве пры Ашарадэне.
На пачатку 1279 года лівонскія войскі ўварваліся ў Літву, аблажылі Кернаву, але ўзяць не здолелі, разрабавалі ваколіцы і з вялікімі палонам у лютым вярнуліся ў Лівонію. Трайдзень нагнаў іх і 5 сакавіка разбіў.
Трайдзень – вялікі князь літоўскі (1270–1282). Вёў барацьбу з Тэўтонскім ордэнам і Галіцка-Валынскім княствам, не павялічыў дзяржаўнай тэрыторыі, але здолеў утрымаць ВКЛ у ранейшых межах. Вывеў дзяржаву з залежнасці ад Галіцка-Валынскага княства і ўмацаваў яе міжнароднае становішча, пакінуў яе мацнейшай, чым атрымаў.
Пры ім шмат прусаў ад нямецкага націску перасялілася ў ВКЛ, галоўным чынам, у ваколіцы Гародні і Слоніма.
У 1280 годзе Трайдзень заснаваў Коўна.
Пазнейшая «Хроніка Быхаўца» паведамляе, што ў 1782 годзе Трайдзеня забілі падасланыя забойцы. Паводле ж Галіцка-Валынскага летапісу, ён памёр сваёй смерцю.
М. Андрыёлі. Сустрэча Трайдзеня з будучай жонкай, мазавецкай князёўнай Ганнай
1562 год. Магістр Лівонскага ордэна Готхард Кетлер у Рыжскім замку прынёс ленную прысягу на вернасць каралю Жыгімонту Аўгусту, якога прадстаўляў канцлер вялікі літоўскі і ваявода віленскі Мікалай Радзівіл «Чорны».Перадаў пячатку Ордэна і ключы ад Рыгі, прызнаючы свае ўладанні часткай ВКЛ.
Каталіцкая дзяржава і ваенная арганізацыя рыцараў ва Усходняй Прыбалтыцы на латышскіх і эстонскіх землях, якая была заснавана як Ордэн Мечаносцаў у 1202 годзе, перастала існаваць.
5 жніўня 1579 года ў лагеры польска-літоўскай арміі ў Дзісне пад Полацкам Кетлер прызнаў сваю васальную залежнасць ад новага караля польскага і вялікага князя літоўскага Стэфана Баторыя.
Разам з тэрыторыяй Лівоніі да ВКЛ перайшлі і лівонскія калоніі: востраў Джэймс у Гвінейскім заліве (сённяшняя афрыканская Гамбія) івостраў Табага ў Паўднёвай Амерыцы.
1777 год. Нарадзіўся Юзаф Маралёўскі.
Беларускі паэт і педагог.
Вучыўся ў Аршанскім і Полацкім езуіцкіх калегіумах. Выкладаў у езуіцкіх калегіумах Мсціслава, Магілёва, Оршы.
Яго творчасць выяўляла характэрныя рысы літаратуры часоў пераходу ад класіцызму да рамантызму. Адначасова з класіцыстычнымі трэнамі, элегіямі, эпіграмамі, панегірыкамі, наследаваннямі Гарацыю пісаў у перадрамантычным стылі лірычныя песні, у якіх з агульнагуманістычных і хрысціянскіх пазіцый разважаў пра выхаваўчае значэнне паэзіі. Выказваў замілаванне прыродай і родным краем.
Памёр 12 жніўня 1845 года.
Мсціслаў. Касцёл Святога Міхаіла Арханёла
1861 год. У Даравальную нядзелю 5 сакавіка зачытаны па ўсіх цэрквах маніфест Аляксандра II аб вызваленні сялян.
Маніфест «Пра ўсяміласцівае дараванне прыгонным людзям правоў стану свабодных сельскіх абывацеляў» і «Палажэнне аб сялянах, якія выходзяць з прыгоннай залежнасці» быў падпісаны імператарам 3 сакавіка.
1896 год. Нарадзіўся Кандрат Крапіва (Атраховіч).
Беларускі пісьменнік, паэт, сатырык, драматург, перакладчык, грамадскі дзеяч, літаратуразнавец. Народны пісьменнік. Герой Сацыялістычнай Працы. Лаўрэат дзвюх Сталінскіх, Дзяржаўнай прэмій СССР. Акадэмік, доктар філалагічных навук. Заслужаны дзеяч навукі.
Працаваў у Цэнтральным бюро краязнаўства, ў часопісах, газетах, дырэктарам Інстытута мовазнаўства АН БССР, віцэ-прэзідэнтам АН БССР.
Неаднаразова абіраўся дэпутатам, старшынёй Вярхоўнага Савета БССР.
Аўтар вершаваных фельетонаў, сатырычных вершаў, куплетаў, баек, прозы, крытычных, лінгвістычных артыкулаў, каля 20 кніг сатыры і гумару. Майстар камедыйнага жанру, па п’есах зняты кінафільмы.
Яго творы перакладзены на многія мовы свету. Сам шмат пераклаў твораў рускай і замежнай класікі.
Адзін з навуковых рэдактараў «Русско-белорусского словаря», рэдактар «Беларуска-рускага слоўніка», «Тлумачальнага слоўніка беларускай мовы» ў 5 тамах. Узначальваў Тэрміналагічную камісію Беларускай Савецкай Энцыклапедыі, непасрэдна займаўся распрацоўкай тэрміналогіі ў розных галінах навукі. Навуковы рэдактар «Дыялекталагічнага атласа беларускай мовы».
У яго гонар названы Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору акадэміі наук, Уздзенская СШ № 2, названы вуліцы ў Мінску і Уздзе. У Мінску на доме па праспекце Незалежнасці, 76, устаноўлена мемарыяльная дошка.
Памёр 7 студзеня 1991 года.
1910 год. Нарадзіўся Аўген Калубовіч (Каханоўскі).
Беларускі гісторык, палітычны дзеяч, настаўнік, дзеяч эміграцыі ў ЗША.
Рэпрэсаваны ў 1930 годзе па справе моладзевай “Беларускай Арганізацыі Альтруістых”. Вязень ГУЛАГу.
Пасля лагераў, з 1933 года настаўнічаў, быў звольнены, адноўлены на рабоце з дапамогай А. Чарвякова. Перад вайной працаваў у наркамасветы БССР.
З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны мабілізаваны ў армію. Трапіў пад Масквой у акружэнне, вярнуўся ў Мінск. Уваходзіў у склад Беларускай рады даверу, Беларускай Цэнтральнай Рады.
З 1944 года на эміграцыі. Выкладаў у Беларускай гімназіі імя Я. Купалы ў Рэгенсбургу, быў прэм’ер-міністрам Урада БНР (1948-1953).
З 1950 года жыў у ЗША. Выдаваў «Бюлетэнь» Злучанага беларускага камітэта ў Кліўлендзе, бюлетэнь «Абежнік Цэнтральнага Камітэту Аб’яднання беларускіх нацыянал-дэмакратаў».
Аўтар успамінаў пра палітычныя рэпрэсіі 1930-х на Беларусі, прац «Мова ў гісторыі беларускага пісьменства», «Айцы БССР і іхны лёс». Укладальнік, рэдактар і адзін з аўтараў зборніка «Янка Купала і Якуб Колас. 1882-1982: Вянок успамінаў пра іх» (1982). Даследаваў гісторыю Беларусі XX стагоддзя.
1940 год. Палітбюро ЦК ВКП(б) прыняло рашэнне аб расстрэле ваеннапалонных польскіх афіцэраў, якія знаходзіліся ў савецкіх турмах.
У верасні-кастрычніку 1939 года афіцэры польскай арміі – сярод іх і беларусы – былі інтэрніраваны Чырвонай Арміяй у час паходу ў Заходнюю Беларусь і Заходнюю Украіну і зняволены ў лагерах Асташкаўскім, Казельскім, Старабельскім.
Масавае забойства адбылося ў Катыні пад Смаленскам вясной 1940 года. Паводле абнародаваных архіўных дакументаў, усяго былі расстраляныя 21 857 чалавек.
1946 год. Уінстан Чэрчыль у сваёй прамове называе мяжу з Усходнім блокам «Жалезнай заслонай».
Чэрчыль пад час выступу ў амерыканскім Фултане ужыў словазлучэнне “жалезная заслона”, якое мела хаджэнне ў Еўропе падчас абедзвюх сусветных войн. Але толькі пасля таго, як ім была вымаўлена знакамітая фраза: “Ад Шчэцына на Балтыцы да Трыеста на Адрыятыцы на кантынент апусцілася жалезная заслона…” – гэта словазлучэнне стала палітычным тэрмінам, які абазначае лінію падзелу Еўропы на зоны ўплыву і кантролю, пачатак “халоднай вайны”.
Цікава, што абзац аб “жалезнай заслоне” Чэрчыль не ўключыў у папярэдне раздадзены прэсе тэкст. Стэнаграфісты і рэпарцёры, якія не чакалі, ад яго такой “адсябяціны”, ледзь не ўпусцілі гэты гістарычны абзац.
1953 год. Памёр Іосіф Сталін (1879-1953).
Савецкі палітычны і дзяржаўны дзеяч. Генеральны сакратар Цэнтральнага Камітэта Усесаюзнай камуністычнай партыі (бальшавікоў), кіраўнік савецкага ўрада, генералісімус Савецкага Саюза.
Сталіным была ўсталяваная асабістая дыктатура, якая абапіралася на магутныя партыйна-дзяржаўныя структуры, тэрор і гвалт, механізмы ідэалагічнай маніпуляцыі грамадствам. Ён валодаў большай палітычнай уладай, чым любая іншая фігура ў гісторыі, быў не проста сімвалам рэжыму, а лідарам, які прымаў прынцыповыя рашэнні і быў ініцыятарам усіх колькі-небудзь значных дзяржаўных мер.
Перамога ў апошняй вайне адбылася не дзякуючы, а насуперак Сталіну. У адкрытым лісце 25-ці дзеячаў савецкай навукі, літаратуры і мастацтва гаворыцца пра адказнасць Сталіна за негатоўнасць да вайны. У адкрытым лісце ад 20 красавіка 2010 года ветэраны таксама падвергнулі Сталіна крытыцы, ахарактарызаваўшы яго змову з Гітлерам як «злачынную».
1985 год. У Гданьску памёр Тодар Куніцкі (1899-1985).
Беларускі грамадска-палітычны дзеяч.Адзін з заснавальнікаў Беларускага студэнцкага саюза ў Віленскім універсітэце, Беларускага сялянскага саюза.
Працаваў у Беларускім інстытуце гаспадаркі і культуры, урачом на Беласточчыне.
3 чэрвеня 1937 года Галоўліт БССР Указам № 33 «Спіс літаратуры, якая падлягае канфіскацыі з бібліятэк грамадскага карыстання, навучальных устаноў і кнігагандлю» «усе кнігі» Куніцкага прадугледжвалася «спальваць».
У час Другой сусветнай вайны працаваў у Вільні, пасля вайны працаваў урачом у Гданьску.
Сябры Беларускага студэнцкага саюза, 1930-я гады.
2000 год. Трагічна загінуў Мікола Ермаловіч (1921-2000).
Беларускі публіцыст, крытык, літаратуразнавец, брат магілёўскага тэатральнага рэжысёра Валянціна Ермаловіча(1925-2004).
Аўтар і выдавец непадцэнзурных тэкстаў 1960–1980-х гадоў. Заснавальнік новай беларускай рамантычнай гістарыяграфіі, якая супярэчыла афіцыйным савецкім канцэпцыям гісторыі Беларусі. У прыватнасці, ён даказваў, што Літва ніколі не заваёўвала Беларусь, а ВКЛ з’яўлялася беларускай дзяржавай.
Альтэрнатыўнае бачанне гісторыі Беларусі выклікала раздражненне ўлады, пераслед КДБ.
Выдаваў рукапісны самвыдавецкі часопіс «Падснежнік» («Гутаркі», 1963-1976, каля 50 выпускаў) пад псеўданімам Сымон Беларус.
Аўтар кніг «Па слядах аднаго міфа», «Дарагое беларусам імя» (1970), «Старажытная Беларусь: Полацкі і Новагародскі перыяды», «Старажытная Беларусь: Віленскі перыяд», «Беларуская дзяржава Вялікае Княства Літоўскае».
Працы Ермаловіча ў значнай ступені паўплывалі на фармаванне сучаснай грамадскай думкі і гістарыяграфіі Беларусі.
У апошні дзень жыцця амаль невідушчы 78-гадовы навуковец трапіў пад колы аўтамабіля ў Мінску. Кіроўца ўцёк з месца здарэння.
2013 год. Памёр Валянцін Пятровіч Грыцкевіч (1933-2013).
Беларускі ўрач, грамадскі дзеяч. Кандыдат медыцынскіх навук, доктар культуралогіі.
Скончыў Інстытут замежных моў, медыцынскі інстытут, гістарычны факультэт БДУ.
Працаваў урачом у Мінскай вобласці, Мінску, Ленінградзе, супрацоўнікам Ваенна‑медыцынскага музея, прафесарам Ленінградскага ўніверсітэта культуры.
Даследаваў гісторыю беларускай медыцыны («З факелам Гіпакрата», «Адысея наваградскай лекаркі: Саламея Русецкая»), біяграфістыкі – «Падарожжы нашых землякоў», «Дзесяць шляхоў з Вільні», «Нашы славутыя землякі», «Ад Нёмана да берагоў Ціхага акіяна», «Эдуард Пякарскі» і іншыя, апісанні падарожжаў як гістарычнай крыніцы – «Шляхі вялі праз Беларусь».
Аўтар прац у галіне крыніцазнаўства, музеязнаўства і гісторыі турызму, «История музейного дела в мире: До конца XVIII в.», «История туризма в древности», «История музейного дела конца XVIII – начала ХХ вв.», «История и теория источниковедения».
Адзін з арганізатараў і неадменны старшыня Беларускага грамадска‑культурнага таварыства ў Пецярбургу, член Міжнароднага ПЭН‑цэнтра, ганаровы член Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў, член Рускага геаграфічнага таварыства, Пецярбургскага таварыства гісторыкаў медыцыны, замежны член Беларускага таварыства гісторыкаў медыцыны, член Вялікай Рады Згуртавання беларусаў свету «Бацькаўшчына».
Звесткі пра пераслед паводле праваабаронцаў, мэдыяў і родзічаў тых, хто зазнае яго.
Міхаіл Зубкоў
Асуджаны на 3 гады калоніі агульнага рэжыму.
Праваабаронцы паведамляюць, што летась у верасні Зубкоў удзельнічаў у маршы ў Гомелі. Яго затрымаў АМАП. 15 дзён ён правёў у ІЧУ.
Больш да Зубкова прэтэнзіяў з боку міліцыі не было, сцвярджаюць сваякі. Аднак, калі Міхась паехаў на працу ў Маскву, яго зноў затрымалі.
Суд Цэнтральнага раёну Гомля абвінаваціў яго ў арганізацыі і падрыхтоўцы дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак, а таксама ў гвалце над супрацоўнікамі міліцыі.
Максім Плятнёў
Асуджаны на год калоніі агульнага рэжыму.
Праваабаронцы пішуць, што нагодай для крымінальнага пераследу Плятнёва сталі надпісы на кіёску, электрападстанцыі, будынку цепласетак і шматпавярховіку.
19 жніўня суд Ленінскага раёну Гродна прызнаў Плятнёва вінаватым у “апаганьванні збудаванняў і псаванні маёмасці”.
Генадзь Драздоў
Мастак і былы кіраўнік творчага аб’яднання «Пагоня» затрыманы.
Пра зняволенне паведамляюць ягоныя калегі. Яны высвятляюць акалічнасці і прычыны затрымання.
Драздоў з 1999 года – чалец Беларускага саюзу мастакоў. Яго работы экспанаваліся на выставах у Беларусі, Польшчы, Чэхіі, Германіі, ЗША, Нарвегіі, Бельгіі, Украіне, Расіі. У гэтых краінах прайшло больш за дзясятак яго персанальных выставак.
10 сакавіка ён даў інтэрвʼю пра палітвязня, мастака Алеся Пушкіна, якое з 23 снежня 2021 года лічыцца ў спісе «экстрэмісцкіх матэрыялаў».
Аляксей Ільінчык
Затрыманы.
Пра тое паведамляюць праваабаронцы, спасылаючыся на праўладныя тэлеграм-каналы. Паводле іх, мужчыну затрымалі з-за ««творчай» дзейнасці ў інтэрнэце».
Ільінчыку – 60 гадоў. Ён бард, удзельнік і арганізатар фестываляў. Правёў 85 канцэртаў, аўтар кніг.
Ігар Шарамаў
Затрыманы, паведамляюць праваабаронцы.
Яны дапускаюць, што нагодаю да зняволення мог стаць фотаздымак з рамкай у выглядзе сцяга Украіны. Судовы працэс у дачыненні да яго, пішуць праваабаронцы, імаверна пройдзе ў панядзелак.
Шарамаў утрымліваецца ў ізалятары часовага ўтрымання. Сам ён з Наваполацку.
Аляксандр Аўдзяюк
Асуджаны на два гады калоніяў агульнага рэжыму, этапаваны ў Івацэвіцкую папраўчую калонію № 5.
Жыхар Быхава прызнаны праваабарончай супольнасцю палітвязнем.
Суд Быхаўскага раёну 1 красавіка асудзіў яго за «паклёп і абразу Лукашэнкі». Асуджаны паставіў упадабайку пад допісам у «Аднакласніках».
Звесткі пра пераслед паводле праваабаронцаў, мэдыяў і родзічаў тых, хто зазнае яго.
Алена Несцяровіч
Асуджана да 2,5 гадоў калоніі агульнага рэжыму.
Паводле праваабаронцаў, яна стала чарговай абвінавачанай па «справе Зельцара».
Суддзя Вера Галаўкова з Мінскага гарадскога суда прызнала Алену “вінаватай” у «распальванні расавай, нацыянальнай, рэлігійнай альбо іншай сацыяльнай варожасці або варажнечы» і «абразе прадстаўніка ўлады».
Несцяровіч затрымалі ў межах крымінальнай справы, узбуджанай за каментары ў сацсетках аб гібелі супрацоўніка КДБ Дзмітрыя Федасюка і айцішніка Андрэя Зельцара.
Інцыдэнт з Зельцарам адбыўся 28 верасня 2021 году. У КДБ тады паведамілі, што ў Мінску падчас рэйду быў смяротна паранены супрацоўнік ведамства. Сілавікі ў адказ адкрылі агонь і застрэлілі жыхара кватэры. Пазней стала вядома, што ім аказаўся Андрэй Зэльцара, супрацоўнік кампаніі EPAM Systems.
За каментары ў сацсетках у «справе Зельцара» затрымалі ўжо каля 200 чалавек.
Вера Валністая.
Асуджаная да «хатняй хіміі» на 2 гады, але застаецца заняволенай, бо яе чакае другі суд – паведамляюць праваабаронцы.
Суддзя Дзмітрый Карсюк з суда Цэнтральнага раёну Мінска пакараў 31-гадовую палітзняволеную абмежаваннем волі без накіравання ў папраўчую ўстанову «за абразу прадстаўніка ўлады». Згодна з судовым рашэннем, яна мусіць кампенсаваць пацярпеламу маральную шкоду ў памеры 1000 рублёў.
Паводле праваабаронцаў Валністую чакае яшчэ адзін суд паводле абвінавачвання ў «арганізацыі і падрыхтоўцы дзеянняў, што груба парушаюць грамадскі парадак, альбо актыўны ўдзел у іх».
Яўген Стральчэня
Адміністратар Instagram-старонкі «Гродна для жыцця» затрыманы.
Праваабаронцы пішуць, што паводле праўладных тэлеграм-каналаў, 36-гадовы жыхар Гродна распаўсюдзіў экстрэмісцкія матэрыялы і асабістыя дадзеныя больш за 2000 супрацоўнікаў міліцыі.
Таксама ён, нібыта, удзельнічаў у акцыях пратэсту 2020 году і адміністраваў Instagram-старонку «Гродна для жыцця», якая цяпер выдаленая.
Аляксандр Лаўрэнцьеў.
Асуджаны да 3 гадоў і 4 месяцаў калоніяў ва ўмовах агульнага рэжыму, паведамляюць праваабаронцы.
Яны пішуць, што Лаўрэнцьева асудзілі яшчэ 2 жніўня. Яго вінавацілі ў “абразе Лукашэнкі” і “абразе прадстаўніка ўлады”. Працэс праходзіў у судзе Ленінскага раёну Гродна.
Жыхары Шклова ўжо некалькі дзён са здзіўленнем прыслухоўваюцца да гукаў стрэлаў з аўтаматычнай зброі. Найбольш выразна яны чутны на поўдні города ў раёне папраўчай калоніі № 17. Па гораду ходзяць самыя розныя чуткі і страшылкі.
Выявіць прычыны такой стралковай актыўнасці ў горадзе ў мясцовых жыхароў не ўдалося. Усе выказваюць думку, што страляюць вайскоўцы з воінскай часткі, якая ахоўвае зняволеных папраўчай калоніі № 17. А вось чаму такі працяглы час чуюцца стрэлы з аўтаматаў ніхто не ведае. Раней гукі падобных стрэлаў гучалі вельмі рэдка, заяўляюць шклаўчане. Найбольш верагодная версія – адпрацоўка асабістым складам часці навыкаў стралковай падрыхтоўкі. “Не зэкаў жа яны адстрэльваюць!” – з сумам разважаюць мясцовыя жыхары.
Экспертам падалося невыпадковай супадзенне такой актыўнасці вайскоўцаў з ухвалай Палатай прадстаўнікоў законапраекта, які дазволіць Унутраным войскам прымяняць баявую зброю для спынення масавых беспарадкаў.
Законапраект, які пашырае паўнамоцтвы ўнутраных войскаў, прыняты ўжо ў другім чытанні. Адпаведна яму ўнутраныя войскі змогуць прымяняць баявую і спецыяльную тэхніку для спынення масавых беспарадкаў і групавых парушэнняў грамадскага парадку альбо дзеянняў, накіраваных на разбурэнне або знішчэнне маёмасці ўсіх формаў уласнасці, пішуць афіцыйныя медыя Беларусі.
Асноўнымі задачамі ўнутраных войскаў цяпер прызнаюцца: удзел у ахове грамадскага парадку, забеспячэнні грамадскай бяспекі, бяспекі ахоўваемых асобаў і ахоўных абʼектаў, рэжыму надзвычайнага становішча, вайсковага становішча, прававога рэжыму ў зоне правядзення контртэрарыстычнай аперацыі, мерапрыемствах па ўзмацненні дзяржаўнай мяжы.
Вайскоўцы ўнутраных войскаў надзяляюцца правам на прымяненне зброі ў дачыненні асоб, якія ўдзельнічаюць у групавым або ўзброеным нападзе на вайсковы нарад ці каравульнае памяшканьне, якія спрабуюць незаконна пракрасціся на тэрыторыю аб’ектаў, што ахоўваюцца, або збегчы пасля такой спробы.
Версія ўзмоцненай падрыхтоўкі вайскоўцаў унутранай службы ў Шклове да рэальнага прыменення стралковай зброі супраць грамадзян Беларусі на сёння выглядае найбольш рэалістычнай у святле новых заканадаўчых актаў, якія пашыраюць магчымасці прымянення Унутраным войскам баявой зброі.
