Пабывалі на дзяржаўным маркеце і паказваем вам асартымент і кошты.
Але пачнем з месца размяшчэння гандлёвага аб’екта, пра стварэнне якога ўжо пісалі mogilev.media. Нагадаем, па рашэнні беларускага ўрада па ўсёй краіне ствараецца сетка дзяржаўных гандлёвых аб’ектаў, на якіх беларускія лясгасы будуць прадаваць сваю прадукцыю па нізкіх коштах.
Месца размяшчэння аб’екта цяжка назваць стопрацэнтна ўдалым. Ён знаходзіцца на вуліцы Пысіна ў Магілёве – едучы па праспекце Міру ў бок Мінскай шашы, за “Шагавітай” паварочваем налева і яшчэ раз налева, у бок чыгункі. Гандлёвы аб’ект ад лясгасаў (а ніякай брэндавай назвы для гіпермаркета яшчэ не прыдумалі) размясціўся далёка ад цэнтра, а таксама ад іншых маркетплэйсаў, арыентаваных на будаўніцтва і рамонт, такіх як “Строймаркет” і Быхаўскі рынак. Пагэтаму цяжка разлічваць на тое, што па гэтым спецыфічным гіпермаркеце будуць гуляць натоўпы пакупнікоў, прыглядаючы сабе рамесніцкія вырабы з дрэва, венікі, табурэты, дровы.
У прынцыпе, такі выбар месца размяшчэння, не такі ўжо дрэнны, паколькі гэта спецыялізаваны аб’ект. Ездзяць жа людзі за цэглай на самы край горада, на завод КСВ. Галоўнае кошты, а калі яны сапраўды акажуцца самымі нізкімі па горадзе, то свой пакупнік тут будзе заўсёды. Іншая справа, што калі б падобны маркет арганізоўваў прыватнік, то наўрадці ён бы надзяляў увагу неабавязковым таварам накшталт рамесніцкіх вырабаў, альбо гатовай секцыі для забора – людзі будуць прыяжджаць не за гэтым.
Што да асартымента. Гандлёвы аб’ект уяўляе сабой велічэзны склад пад адкрытым небам – і гэтае рашэнне крыху бянтэжыць, бо дрэва будзе набірацца вільгаці, цямнець на сонечных промнях. Але, напэўна, супрацоўнікі лясгасаў ведаюць, што робяць.
На аб’екце сотні метраў стэлажоў з самымі разнастайнымі дошкамі – абразнымі, шалёвачнымі, для падлогі, пад плінтус. А таксама прадстаўлены гатовыя канструкцыі – туалет, арэлі, альтанка, гатовы летні домік за 31 000 рублёў.
Кошты. Мы ўзялі адну тыпавую дошку з усяго асартыментнага багацця і параўналі яе па цане з аналагічнымі варыянтамі. Дошка трэцяга гатунку ў 22 міліметра таўшчынёй і 100 ўшыркі, пры даўжыні амаль у чатыры метры, каштуе 3 рублі 49 капеек за штуку, і крыху больш за 400 рублёў за кубаметр.
Для параўнання, вось тут аналагічная дошка прапануецца па коштах ад 500 да 850-ці рублёў – відаць, у залежнасці ад гатунку і драўніны.
Як бачым, менавіта па кошце за асноўны тавар лясгаснага гіпермаркета, ён мае канкурэнтныя перавагі. Ці будзе гэтага дастаткова, каб аказаць сур’ёзны ўплыў на рынак піламатэрыялаў – час пакажа.
У Глускім раёне быў затрыманы мужчына, які пагражаў міліцыянтам халоднай зброяй.
У аператыўна-дзяжурную службу Глускага РАУС паступіла паведамленне ад жыхароў аграгарадка Заеліца. Яны расказалі, што ў адным з дамоў па суседстве, гаспадар якога часова адсутнічае, знаходзіцца старонні чалавек.
Па ўказаным адрасе прыехалі два супрацоўнікі РАУС, якія знайшлі ў жылым памяшканні агрэсіўна настроенага мужчыну: пры сабе ў яго былі некалькі нажоў. Пры затрыманні грамадзянін аказваў супраціў і спрабаваў накінуцца на праваахоўнікаў з нажом. Супрацоўнік органаў унутраных спраў зрабіў два папераджальныя стрэлы ў столь, пасля чаго мужчына быў затрыманы і дастаўлены ў РАУС для далейшага разбору.
Парушальнікам аказаўся 28-гадовы мясцовы жыхар, які стаіць на ўліку ў лекара-нарколага. Узбуджана крымінальная справа – паведамляе тэлеграм-канал прэс-службы абласнога УУС.
Агей Зімаўказчык: “Агей-прарок сее шэрань на парог”.
Калі ў гэты дзень моцны мароз – то яму ў Каляды трашчаць, да Вадохрышча стаяць.
Калі шэрагнь на дрэвах, то Каляды будуць цёплымі.
Калі на Агея дзень будзе са светлым інеем – чакай заўтра ясны дзень. Снег да платоў прываліць ушчыльную – дрэннае лета, застанецца прамежак – ураджайнае.
Халодны Агей – да лютай зімы.
Які Агей, такі і красавік.
Калі мароз ударыць, то будзе стаяць марознае надвор’е яшчэ тры тыдні.
1709 год. Нарадзілася Лізавета Пятроўна, імператрыца расійская (1741-1762).
Дачка Пятра I і беларускі Марты Скаўронскай (Кацярыны I, польскае skowronek – жаўрук).
Марта Скаўронская (1684-1727) – расійская імператрыца (з 1721 як жонка імператара, з 1725 як кіруючая імператрыца), паходзіла з беларускіх сялян Мінскага ваяводства, прыгонных Сапегаў, католікаў. Яе бацька Самуіл Скаўронскі (або Янка Скаўрашчук, Скаварошчанка, Скавароцкі) збег у Інфлянты, дзе арэндаваў фальварак.
У верасні 1702 года Марта трапіла ў палон да Б. Шарамецева, потым да А. Меншыкава, а той прывёз яе ў чэрвені 1706 года ў Магілёў і перадаў Пятру І.
Імператрыца Лізавета аднавіла ролю Сената, калегій, Галоўнага магістрата, адмяніла смяротную кару, унутрыдзяржаўныя мытні, стварыла Улажэнную камісію для выпрацоўкі новага збору законаў, зрабіла першыя крокі да палітыкі асвечанага абсалютызму.
Па яе загаду былі адчынены першы ў краіне Маскоўскі ўніверсітэт (1755), Акадэмія мастацтваў.
1842 год. Нарадзіўся Восіп Лунц.
Беларускі ўрач і навуковец.
Выхаванец Маскоўскага ўніверсітэта, доктар медыцыны.
Тэрапеўт, заснавальнік процітуберкулёзнай дапамогі ў Мінску. У 1898 годзе заснаваў першы ў Беларусі дзіцячы супрацьтуберкулёзны санаторый. Член камісіі па арганізацыі БДУ.
Даследаваў пытанні эндакрыналогіі, туберкулёзу, педыятрыі.
Памёр у 1930 годзе.
Фота: Дом Лунца па вуліцы Захар’еўскай у Мінску (у цэнтры, самы нізкі будынак).
1863 год. Нарадзіўся Міхал Дзявочка.
Першы вядомы беларускі спартсмен-веласіпедыст.
Працаваў служачым на Лібава-Роменскай чыгунцы.
Пераможца гонак Масква – Ніжні Ноўгарад іПецярбург – Масква. У гонках на трэку ў 1894 годзе стаў чэмпіёнам Расіі, у 1896 — чэмпіёнам Англіі.
Фота носілюстратыўны характар. Цыклісты Польшчы
1883 год. Нарадзіўся Яўген Барычэўскі.
Беларускі літаратуразнавец і перакладчык. Прафесар.
Вучыўся ў Берлінскім, Маскоўскім універсітэтах, жыў у Германіі, Італіі. Настаўнічаў у Маскве, працаваў у Наркамасветы РСФСР, у БДУ, Інбелкульце, Інстытуце літаратуры і мастацтва АН БССР, у Вышэйшым педінстытуце.
Сябраваў з Хадасевічам,Брусавым, Пастэрнакам.
Аўтар шэрагу кніг, сярод якіх хрэстаматыі «Мир искусств в образах поэзии…», «Тэорыя санету», у якой адзначаў, што ўпершыню строгія страфічныя формы з’явіліся ў М. Багдановіча. Удзельнічаў у падрыхтоўцы выдання 2-томнага збору твораў Багдановіча, даследчык творчасці Янкі Купалы, Якуба Коласа, М. Гарэцкага і інш.
На пачатку 1930-х гадоў абвінавачваўся за «ідэалістычныя» падыходы да выкладання, варожае сацыяльнае паходжанне, «нацдэмаўшчыну». Паводле адных крыніц рэпрэсаваны, паводле іншых не быў арыштаваны.
Памёр 12 верасня 1934 года.
1884 год. Памёр ураджэнец фальварка Панюшкавічы (зараз – Бабруйскі раён) Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч.
Беларускі паэт і драматург, тэатральны крытык. Заснавальнік нацыянальнай драматургіі, тэатра, першы класік новай беларускай літаратуры. Пляменік і выхаванец магілёўскага біскупа Станіслава Богуш-Сестранцэвіча.
Падчас паўстання 1863-1864 гадоў арыштоўваўся за распаўсюджванні «шкодных для ўрада» ідэй, да самай смерці быў пад наглядам паліцыі. Яго дачка Каміла за сувязь з паўстанцамі была выслана ў Сібір.
Шмат падарожнічаў па Беларусі, Літве, Польшчы, Украіне.
Сябраваў з кампазітарам С. Манюшкам.
Валодаў некалькімі мовамі, выдатна ведаў беларускую вусна-паэтычную творчасць, пісьмовыя літаратуры.
Пісаў па-беларуску і па-польску. Выступаў як драматург і акцёр.
Аўтар оперных лібрэта, драмы «Сялянка» («Ідылія»), у якіх сяляне гавораць па-беларуску, паэтычных твораў, аповесцей, камедый «Пінская шляхта» і «Залёты».
Распрацоўваў новыя жанравыя формы – вершаванае апавяданне і аповесць, баладу.
Арганізатар тэатральнай трупы (больш за 20 чалавек) – першага беларускага тэатра (1840-1852), які выступаў у фальварку Люцынка, у Мінску, Бабруйску, Глуску і іншых месцах, пакуль не быў забаронены ўладамі (паказваліся спектаклі нелегальна да 1856 года).
Імя класіка носяць вуліца ў Мінску, Магілёўскі абласны тэатр драмы і камедыі ў Бабруйску, тэатральная прэмія, Міжнародны фестываль нацыянальнай драматургіі.
У Мінску 3 верасня 2016 года адкрыты помнік кампазітару С. Манюшку і В. Дуніну-Марцінкевічу.
1912 год. Нямецкія рыбакі вылавілі ў Алеры, прытоку Везера, адной з галоўных рэк Германіі, кітайскага махнанога краба (Eriocheir sinensis).
Насельнік узбярэжжа Кітая, на тысячы кіламетраў падымаецца ўверх па плыні рэк, якія ўпадаюць у акіян.
У наступныя дзесяцігоддзі “прышэльцы”, якія распладзіліся на ўзбярэжжы Паўночнага мора, сталі сапраўдным бедствам для Цэнтральнай Еўропы. Яны наносяць велізарную шкоду рыбалоўству, спрытна крадуць з сетак рыбу, ірвуць самі сеткі, а таксама сваімі норамі шкодзяць плацінам, дамбам.
1934 год. Нарадзіўся Віктар Тарасаў.
Беларускі акцёр. Народны артыст БССРі СССР. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі.
Акцёр шырокага творчага дыяпазону. Выканаўца больш за 30 тэатральных роляў.
Дасканалым майстэрствам пераўвасаблення, высокай акцёрскай тэхнікай, псіхалагічнай дасканаласцю і адзінствам знешняй і ўнутранай характарнасці вызначаюцца ролі: Заслонаў («Канстанцін Заслонаў» А. Маўзона), Ф. Скарына («Напісанае застаецца» А. Петрашкевіча), Сцяпан Дзямідчык («Апошні журавель» А. Дударава і А. Жука), Гараднічы («Рэвізор» М. Гогаля), Сафонаў («Рускія людзі» К. Сіманава) і іншых.
Здымаўся ў 60 фільмах, у тым ліку «Бацька», «Крушэньне імпэрыі», «Уваскрэсная ноч», «Дзяржаўная граніца», «Дэбют», «Вадзіцель аўтобуса», «Песня пра зубра». Удзельнічаў у тэлепастаноўках: «Крах», «Людзі на балоце».
Памёр 9 лютага 2006 года.
1937 год. Расстраляны Яфім Мінін.
Беларускі мастак. Займаўся гравюрай, жывапісам, ілюстрацыямі кніг; піянер беларускага экслібрысу і майстар ксілаграфіі.
З віцебскага старажытнага стараверскага роду (з пачатку XVIII ст.).
Выкладаў у Віцебскіх мастацка-практычным інстытуце, мастацкім тэхнікуме.
У 1929 годзе, пасля выставы Асацыяцыi рэвалюцыйных мастакоў Украiны, усе яго гравюры набыў музэй Кiеўскага ўнiверсітэта. Шмат гравюр набыў маскоўскі Музей выяўленчых мастацтваў iмя Пушкiна.
У 1930-х гг. афармляў літаратурныя творы М. Горкага і І. Тургенева.
Член Віцебскага акруговага таварыства краязнаўства, Беларускага таварыства бібліяфілаў, Камісіі гісторыі мастацтва Інстытута беларускай культуры.
Аўтар ксіліграфій з выявамі краявідаў Віцебска і яго наваколля, помнікаў драўлянага беларускага дойлідства, помнікаў гісторыі і архітэктуры.
Творы мастака захоўваюцца ў калекцыях Нацыянальнага мастацкага музэя Беларусі, Беларускага дзяржаўнага архіва-музея літаратуры і мастацтва, Віцебскага абласнога краязнаўчага музея, зборах бібліятэк Масквы, Санкт-Пецярбургу, Кіева, .
Арыштаваны 1 лістапада 1937 году, асуджаны да расстрэлу.
1956год. Нарадзіўся Зміцер Колас.
Беларускі перакладчык. Сын тэатральнага крытыка і літаратара Георгія Коласа, малодшы брат Уладзімера Коласа.
Скончыў перакладчыцкі факультэт Інстытута замежных моў.
Працаваў перакладчыкам у Алжыры, выкладчыкам мастацкага перакладу на францускім факультэце Інстытута замежных моў.
Загадваў выдавецтвам пры Беларускім гуманітарным ліцэі, працаваў галоўным рэдактарам выдавецтва «Энцыклапедыкс».
Займаецца выдавецкай справай, кіруе ўласным выдавецтвам.
Перакладчык на беларускую мову твораў А. Камю, Ж.-П. Сартра, Гі дэ Мапасана, А. Роб-Грые, Н. Сарот, Л. Арагона і яшчэ двух дзясяткаў аўтараў, Таксама пераклаў урыўкі з «Песні пра Ралянда».
1956 год. Нарадзіўся Мікалай Андрэеў.
Беларускі акцёр, рэжысёр.
Скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут і Ленінградскі інстытут тэатра, музыкі і кінематаграфіі.
Працаваў артыстам дзяржаўнага лялечнага тэатра, галоўным рэжысёрам Гродзенскага абласнога тэатра лялек, кіраўніком курса акцёраў тэатра лялек у Гродзенскім вучылішчы мастацтваў.
З красавіка 2004 года ўзначальваў Мінскі абласны тэатр лялек “Батлейка” ў Маладзечне. Сярод яго пастановак: — «Чароўная дудачка» У. Вольскага, «Чортаў скарб» У. Караткевіча, «Тысяча і адна ноч», «Самазабойца» М. Эрдмана, «Тутэйшыя» Янкі Купалы і іншыя.
Памер 31 студзеня 2020 года.
1958 год. З Крымінальнага кодэкса выключана паняцце “вораг народа”.
Словазлучэнне “вораг народа” ўпершыню было выкарыстана ў расійскай рэвалюцыйнай практыцы ў жніўні 1917 года ва ўлётках Камітэта народнай барацьбы з контррэвалюцыяй.
Першым “ворагам народа” названы генерал Л. Карнілаў, які падняў мяцеж.
Тэрмін “вораг народа” ужываўся і ў афіцыйных дакументах, у прыватнасці, у частцы 2 артыкула 131 Канстытуцыі СССР гаварылася: “Асобы, якія замахваюцца на грамадскую, сацыялістычную ўласнасць, з’яўляюцца ворагамі народа.”
Юрыдычна паняцце перажыло сталінскую эпоху і знікла з савецкага заканадаўства толькі ў 1977 годзе, з прыняццем “Брэжнеўскай Канстытуцыі”.
Ворагі народа былі і раней, і ў многіх дзяржавах. Напрыклад, Рымскі сенат абвясціў Нерона ворагам народа ў 68 годзе нашай эры. А ў новы час тэрмін “вораг народа” атрымаў шырокі распаўсюд у часы Французскай рэвалюцыі для пазначэння супернікаў рэжыму і для абгрунтавання масавага тэрору.
“Ворагі народа” заўсёды ёсць там, дзе існуюць недэмакратычныя рэжымы.
1967 год. Дж.-А. Уілер упершыню ўжыў у публічнай лекцыі тэрмін «чорная дзірка».
Чорная дзі́рка – вобласць у прасторы-часе, гравітацыйнае прыцягненне якой настолькі вялікае, што пакінуць яе не могуць нават аб’екты, якія рухаюцца з хуткасцю святла, у тым ліку кванты самога святла. Мяжа гэтай вобласці называецца гарызонтам падзей, а яе характэрны памер – гравітацыйным радыусам.
Выставу збіралі ўсім мірам, на ёй можна пабачыць сукенкі ад 1950-х гадоў і да сучасных.
У Глускім краязнаўчым музеі з нагоды 105-годдзя ЗАГСа Рэспублікі Беларусь адкрылася незвычайная выстава “Вясельныя сезоны”.
Як паведаміла раённая газета Радзіма, музейныя работнікі адразу вырашылі да юбілейнай даты зрабіць выставу пра вяселле. Чаму? Таму што першае, што прыходзіць у галаву, калі мы чуем слова ЗАГС – гэта вяселле.
Але ў музеі не было экспанатаў. Зварот да глушчан дазволіў сабраць выбітную калекцыю вясельных убораў розных гадоў з 1950-х да 2010-х гадоў. Усяго ў музеі можна ўбачыць больш за 20 вясельных убораў. Практычна кожны з убораў, прадстаўленых на выставе, мае сваю цікавую гісторыю, якую экскурсаводы распавядаюць наведвальнікам.
Самы старажытны вясельны ўбор – 1950-х гадоў. У 1972 годзе ў гэтай чароўнай сукенцы з гіпюру дзяўчына з Глуску выйшла замуж, а потым захоўвала яе паўстагоддзя. Убор нявесты выдатна захаваны.
Нібыта і не так далёкія 1970-я гады. Але час ужо моцна змяніўся, і многіх менавіта яны найбольш уражваюць. Тут, напрыклад, серабрыстая парчовая сукенка з надзіманай таліяй – прыгажосць, не адвесці вачэй. Убор з рукавамі, вырабленымі з тонкай гібуры, які прывезлі з ГДР. А набыла яе свякроў для сваёй будучай нявесты за 70 рублёў (у той час гэтая сума была амаль роўнай зарплаце сярэдняга супрацоўніка). Маецца белая ў бліскучых срэбных кружочкаў сукенка 1977 года. Яны былі прышыты з тканіны, якую сваякі з Канады адправілі для нявесты.
На выставе знаходзяцца не толькі сукенкі нявестаў, але і касцюмы жаніхоў. Аказваецца, мужчыны таксама захоўваюць вясельныя ўборы. Напрыклад, жаніх 1977 года прынёс свае гальштукі з першага і другога дня вяселля.
Уборы нявест 1980-х гадоў зусім іншыя па стылі. Тут больш упрыгожанняў, валанчыкаў, бязважкіх тонкіх тканін. Напэўна, сукенка знакамітай брытанскай прынцэсы Дыяны аказала свой уплыў на савецкіх нявест. Яшчэ адна адметная асаблівасць моды 1980-х гадоў заключаецца ў тым, што замест вянка на галаве з’яўляецца вясельны капялюш.
Акрамя таго, можна пабачыць, як выглядалі нявесты і жаніхі на вясельных фатаграфіях пачынаючы з 1949 года і да нашага часу. А таксама маюцца дакументы аб нараджэнні, шлюбе, найстарэйшы з якіх быў складзены ў 1930-я гады.
Як сказала дырэктар раённага музею Наталля Акуліч, у той час, калі выстава была задумана, у музеі былі толькі чатыры прыдатныя для выставы экспанаты, але за вельмі кароткі час сабралася вялікая колькасць. Супрацоўнікі розных арганізацый прывозілі свае сукенкі, касцюмы, аксэсуары, дакументы, фатаграфіі, актыўна далучаліся арганізацыі ветэранаў. І глушчане ўсё яшчэ прывозяць экспанаты.
Выстава “Вясельныя сезоны” у музеі будзе працаваць да канца сакавіка.
Раство Хрыстова (у цэрквах, якія карыстаюцца грыгарыянскім календаром).
Адно з найгалоўнейшых хрысціянскіх святаў, калі адзначаецца нараджэнне Ісуса Хрыста ад Дзевы Марыі.
У хрысціянскай царкве з канца II і да IV стагоддзя падзеі Нараджэння Хрыстова ўспаміналіся ў дзень Багаяўлення, 6 студзеня. Каля 200 года Клімент Александрыйскі згадвае пра такую практыку.
Першыя хрысціяне былі яўрэямі і гэтае свята ўвогуле не адзначалі. Магчыма, выбар 25 снежня звязаны з паганскім салярным святам “Нараджэння Сонца Непераможнага”, якое прыходзілася на гэты дзень і якое пасля прыняцця ў Рыме хрысціянства напоўнілася новым зместам.
Дата 25 снежня, як нараджэння Ісуса, упершыню згадана ў летапісах у 221 годзе новай эры. Упершыню Раство адсвяткавалі ў Рыме ў 336 годзе. Верагодна, усё гэта было абумоўлена імкненнем хрысціянскай царквы выцесніць шырокараспаўсюджаны ў Рымскай імперыі культ Непераможнага Сонца.
У ХІІІ стагоддзі, у часы святога Францішка Асізскага, з’явіўся звычай выстаўляць у храмах для пакланення яслі з фігуркай Дзіцяткі Езуса.
1741 год. Цэльсій вынайшаў шкалу вымярэння тэмпературы.
Шведскі астраном Андэрс Цэльсій выкарыстаў ртутны тэрмометр Фарэнгейта з уласнай шкалой, дзе тэмпература кіпення вады была прынята за 0 градусаў, а раставання лёду – за 100 градусаў.
Калі яго спыталі аб гэтых дзівацтвах яго шкалы, Цэльсій з усмешкай парыраваў: “У нас у Швецыі даволі халаднавата, і для пазбягання адмоўных тэмператур я і вынайшаў дадзеную шкалу”.
1795 год. Расійскай імператрыцай Кацярынай ІІ прынята рашэнне аб створэнні Слонімскай губерні на землях, якія адышлі да Расійскай імперыі па ІІІ падзеле Рэчы Паспалітай.
Але рашэнне не было рэалізавана.
У другі раз утворана 8 жніўня 1796 года як намесніцтва і складалася з частак Берасцейскага, Віленскага, Гарадзенскага і Навагрудскага ваяводстваў былога Вялікага Княства Літоўскага.
Падзялялася на 8 паветаў: Брэсцкі, Ваўкавыскі, Гродзенскі, Кобрынскі, Лідскі, Навагрудскі, Пружанскі, Слонімскі. Насельніцтва ў 1796 годзе складала больш за 300 тыс. чалавек.
У 1797 годзе ў выніку адміністрацыйна-тэрытарыяльных рэформаў Паўла I Слонімская і Віленская губерні былі аб’яднаныя ў Літоўскую губерню з цэнтрам у Вільні.
1885 год. НарадзіўсяВячаслаў Селях-Качанскі. Беларускі оперны спявак (драматычны бас-барытон), музычна-драматычны і тэатральны дзеяч.
Артыст тэатра «Музычнай драмы», саліст Марыінскага і Александрынскага тэатраў,спяваў сумесна з Ф. Шаляпіным.
Кіраўнік музычнай падсекцыі Інбелкульта, выкладчык опернага і харавога класаў Беларускага музычнага тэхнікума.
Арганізатар Беларускага студыйнага хору, які ў 1928 годзе рэарганізаваны ў Беларускую дзяржаўную капэлу 1927 года, дырэктар БДТ-1, Беларускага тэатральнага тэхнікума, загадчык Беларускіх драматычных курсаў.
Пад пагрозай рэпрэсій пераехаў ў Ленінград: намеснік дырэктара Опернай студыі імя Рымскага-Корсакава, рэжысёр Вандроўнай оперы Усерасійскага тэатральнага таварыства.
У 1943-1944 гадах кіраваў аддзелам мастацтва Беларускай Цэнтральнай Рады, аддзелам культуры і мастацтва Беларускай народнай самапомачы, Мінскім гарадскім тэатрам.
У 1944 годзе ў Берліне сумесна з М. Равенскім стварыў канцэртна-эстрадную групу. У 1950 годзе пераехаў у ЗША, дзе займаўся арганізацыяй хароў і тэатральных груп, ладзіў канцэрты і спектаклі.
Аўтар твораў царкоўнай музыкі, хароў і песень на вершы беларускіх паэтаў.
Памёр 8 жніўня 1976 года. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рыверы.
У 1850 годзе разам з С. Убрыем і Ю. Шчытам распрацаваў праект скасавання паншчыны і правёў яго на сходзе дваран Віцебскай губерні.
З’яўляўся дрысенскім павятовым і віцебскім губернскім маршалкам. Правадзейны член Віцебскага губернскага апякунства дзіцячых прытулкаў, член статыстычнага камітэта, старшыня Віцебскага таварыства сельскай гаспадаркі.
Аўтар працы «Погляд на паэзію беларускага народа» з дадаткам назіранняў над асаблівасцямі беларускай мовы на матэрыяле гаворкі Віцебшчыны – першай гісторыка-параўнальнай характарыстыкі беларускай фальклорнай спадчыны.
Аўтар вершаў, перакладчык на польскую мову беларускіх народных песень, некаторых гістарычных дакументаў. Рыхтаваў да выдання працу «Поўны беларускі песнязбор».
У 2017 г. ў гонар 200-годдзя з дня нараджэння Ігната Храпавіцкага ў Верхнядзвінску і Каханавічах прайшла міжнародная навуковая канферэнцыя.
1895 год. У в. Байлюкі Глускага раёна нарадзіўсяЯўхім Кіпель.
Беларускі грамадскі і палітычны дзеяч, педагог, публіцыст.
Член Навукова-тэрміналагічнай камісіі пры Наркамасвеце БССР, сакратар аддзелу прыроды і народнай гаспадаркі Інстытуту беларускай культуры.
Двойчы (1930, 1935 гады) арыштоўваўся НКУС. Быў фігурантам сфальсіфікаванай крымінальна-палітычнай справы «Саюзу вызвалення Беларусі». Вязень ГУЛАГу.
Аўтар кнігі ўспамінаў пра савецкія лагеры «З іхняга раю».
З 1950 года ў ЗША. Стваральнік Аб’яднання беларускіх вязняў савецкіх лагераў.
Член Беларускага кангрэсавага камітэту Амерыкі. Публікаваўся ў беларускай эмігранцкай прэсе. Успаміны Яўхіма Кіпеля захоўваюцца ў архіве Беларускага інстытуту навукі і мастацтва ў Нью-Ёрку.
Нарадзіўся ў Разані ў сям’і беларускіх бежанцаў, выхадцаў з Вілейскага павета.
Пасля заканчэння Втленскага ўніверсітэта пасвячоны ў дыяканы. З 1939 года працаваў завучам школы ў Стаўбцоўскім раёне, у 1941-1944 гадах – старшынёй Клецкага павета.
У Германіі арганізаваў беларускую гімназію імя М. Багдановіча і пачатковую школу.
З 1949 года на іміграцыі ў ЗША: святар, настаяцель беларускіх прыходаў Св. Кірылы Тураўскага ў Рычманд-Гіле (Нью-Ёрк), Св. Ефрасінні Полацкай у г. Саўт-Рывер (Нью-Джэрсі), член епархіяльнай рады Беларускай праваслаўнай царквы Паўночнай Амерыкі і Канады, адміністратар беларускіх праваслаўных прыходаў ЗША і Канады пад юрысдыкцыяй Канстанцінопальскага патрыярхату, старшыня Беларуска-Амерыканскага дапамогавага камітэта і рэдактар праваслаўнага часопіса «Царкоўны Сьветач».
Выдаваў «Беларускі праваслаўны каляндар».
Аўтар кнігі балад і прозы, аповесцей
Памёр 5 лістапада 1997 года. Пахаваны на беларускіх могілках у г. Саўт-Рывер.
Беларуская актрыса. Народная артыстка БССР. Ганаровы грамадзянін г. Віцебска.
На хутары Шыркі непадалёк ад Багушэўска жылі ўсяго тры сям’і, у тым ліку Канапелькі і Машэравы. П. Машэраў і З. Канапелька – аднагодкі. Іх сяброўства і павага адзін да аднаго працягваліся ўсё жыццё.
З 1934 года творчае жыццё Канапелькі звязана з Беларускім тэатрам імя Якуба Коласа (Віцебск). Сярод асноўных тэатральных роляў – Паўлінка ў аднайменнай п’есе Янкі Купалы. Сябравала з Купалам з часоў гастроляў у Мінску: “Я вельмі хвалявалася, ідучы да Янкі Купалы. Сустрэлі мяне на дзіва проста і гасцінна…. Цётка Уладзя глядзела на мяне вельмі ласкава, а Янка Купала сказаў: “Цудоўная дзяўчына, жадаю табе сыграць гэту ролю на сцэне”. Сустрэча з такім чалавекам, такім знакамітым паэтам стала для мяне сапраўднай падзеяй”.
Памерла 27 мая 1997 годзе. У яе гонар у Віцебску па вул. Урыцкага, 19 усталявана мемарыяльная шыльда.
1962 год. Горад Дрыса Віцебскай вобласці атрымаў недарэчную назву Верхнядзвінск.
Горад згадваецца ў 1386 годзе, калі замак быў спалены полацкім князем Андрэем Альгердавічам.
Горад месціцца ў сутоку рэк Дрыса і Дзвіна. Недарэчнасць новай назвы ў тым, што на тэрыторыю Беларусі прыходзіцца сярэдняе цячэнне Дзвіны, а верхняе знаходзіцца ў Расіі.
Сёння ў цэнтры Верхнядзвінскага раёна жыве 7 000 жыхароў, працуюць адзін з першых савецкіх ільнозаводаў (1929-1932), масласырзавод, хлебазавод, завод сталярных вырабаў, фабрыка мастацкіх вырабаў, Цэнтр традыцыйнага мастацкага ткацтва.
Самы вядомы ў свеце беларускі палітолаг. Першы дырэктар Беларускага інстытута стратэгічных даследаванняў.
Доктар паліталогіі Ратгерскага ўніверсітэта (ЗША), распрацоўшчык канцэпцый «прэвентыўнага аўтарытарызму» і «аўтарытарнага інтэрнацыяналу», грамадскі дзеяч і блогер.
Быў сярод першых, хто ўключыў аўтарытарныя рэжымы ў міжнародны кантэкст. Многія навукоўцы ў 1990-х і напачатку 2000-х пісалі пра распаўсюджанне дэмакратыі, а Сіліцкі распачаў дыскусію аб супрацьлеглым працэсе. У пэўным сэнсе ён сфармуляваў новую праблематыку ў сферы распаўсюду аўтарытарызму. Сярод іншага, Віталь акрэсліў канцэпцыю «прэвентыўнага аўтарытарызму» – па сутнасці, гэта імкненне рэагаваць на кожны выклік звонку ўзмацненнем каардынацыі дзеянняў паміж недэмакратычнымі дзяржавамі.
Ён жадаў бачыць Беларусь дэмакратычнай і еўрапейскай краінай, дзе паважаюцца беларуская мова і нацыянальная культура.
У яго гонар заснаваны стыпендыі ў Цэнтральна-Еўрапейскім універсітэце (г. Вена), у Інстытуце еўрапейскіх даследванняў і міжнародных адносін (Славакія), Беларускім інстытуце стратэгічных даследаванняў.
Аўганская вайна працягвалася з 25 снежня 1979 да 15 лютага 1989 года – 2 238 дзён.
Праз вайну прайшло 620 000 вайскоўцаў, з якіх сваім жыццём заплацілі 14 453 чалавекі. Прапалі без вестак ці патрапілі ў палон 417 чалавек, сталі інвалідамі 10 751 чалавек. Звання Героя Савецкага Саюза ўдастоены 86 чалавек, з іх 28 – пасмяротна.
У Аўганістане ваявала каля 30 000 белорусаў, з іх больш за 1 500 былі паранены, кантужаны, 702 – сталі інвалідамі, 723 – загінулі, 12 зніклі бяз вестак. Сярод загінулых і Герой Савецкацкага Саюза, магілёвец Андрэй Мельнікаў (1968-1988) – прататып галоўнага героя фільма Ф. Бандарчука “9 рота”.
Аўганская вайна паскорыла развал СССР.
Дакладная колькасць загінуўшых у вайне аўганцаў невядомая – верагодна каля 2 млн. чалавек.
Арыштоўваўся ў 1935, 1939 гадах, адбываў пакаранне ў турме, у ссылцы ў Казахстане.
Пасля вайны працаваў у часопісах «Полымя», «Вожык».
Аўтар вершаў, з дзясятак зборнікаў паэзіі.
Пераклаў на беларускую мову асобныя творы А. Міцкевіча, Ю. Славацкага, А. Блока, У. Маякоўскага, Б. Пастарнака, Ю. Тувіма, Г. Зегерс, Л. Украінкі, Л. Гіры і іншых.
Лаўрэат Літаратурнай прэміі імя Янкі Купалы.
1989 год. У Румыніі ў 14:50 расстраляны былы лідар краіны Нікалае Чаўшэску і яго жонка Алена.
За такую меру пакарання прагаласаваў Надзвычайны ваенны трыбунал, які абвінаваціў Чаўшэску ў злачынствах супраць дзяржавы, генацыдзе ўласнага народа (60 000 загінулых), адкрыцці таемных рахункаў у замежных банках на суму больш за 1 мільярд даляраў і падрыве нацыянальнай эканомікі. Усё гэта адбылося праз 3 дні, як быў скінуты камуністычны рэжым пад час антыўрадавых хваляванняў.
Чаушэску (1918-1989) з 1965 года быў генеральным сакратаром ЦК Румынскай камуністычнай партыі, у 1974-1989 гадах быў Прэзідэнтам Сацыялістычнай Рэспублікі Румынія.
Дзеці Чаўшэску Валянцін (прыёмны), Ніку і Зоя патрапілі ў турму. Яны былі абвінавачаны ў саўдзеле ў злачынствах іх бацькі. Праз 8 месяцаў вызвалілі з турмы навукоўцаў Валянціна і Зою (памерла ў 2006 годзе ва ўзросце 57 гадоў).
Ніку Чаўшэску, які меў дачыненне да органаў улады, атрымаў 20 гадоў турмы, але ўжо ў 1992 годзе быў вызвалены з прычыны хваробы. Ён памёр у 1996 годзе.
Фота: Расстрэл Мікалае і Алены Чаушэску.
1991 год. Міхаіл Гарбачоў пайшоў у адстаўку з пасады прэзідэнта СССР.
Аб гэтым ён давёў а 19:00 у телевізійным звароце ў прамым эфіры Цэнтральнага тэлебачання.
Ён сказаў, што з-за сітуацыі, якая склалася з утварэннем Садружнасці Незалежных Дзяржаў, спыняе сваю дзейнасць на пасадзе Прэзідэнта СССР.
Пасля заявы Гарбачова аб адстаўцы і падпісанні ім Указа аб перадачы кіравання стратэгічнай ядзернай зброяй Прэзідэнту Расіі Барысу Ельцыну, першы і апошні Прэзідэнт СССР назаўжды пакінуў Крэмль.
У Крамлі быў спушчаны чырвоны дзяржаўны сцяг СССР. Спыніў сваё існаванне Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік, які існаваў з 30 снежня 1922 да 25 снежня 1991 года.
20 снежня 1522 года Вялікі князь Літоўскі Жыгімонт І даў дазвол князю Юрыю Гальшанскаму-Дубравіцкаму на заснаванне мястэчка Глуск-Дубравіцкі.
Сам Глуск быў вядомы з XIV стагоддзя, калі ў 1396 годзе Вялікі князь літоўскі Вітаўт перадаў Глуск і Глускую воласць у валоданне князя Івана Гальшанскага. Сёння гэтае месца называюць вёска Гарадок, яна размешчана ў 18 км ад сучаснага Глуска.
У 1522 годзе Юрый Гальшанскі-Дубравіцкі пабудаваў драўляны замак з абарончым валам, драўлянымі вежамі, уздымным мостам над глыбокім ярам на высокім беразе ракі Пціч. Так быў закладзены новы сучасны Глуск, якому Вялікі князь ВКЛ і кароль Польшчы Жыгімонт II Аўгуст у 1525 г. даў грамату на правядзенне кірмашу ў горадзе, што паскорыла тэмпы развіцця паселішча.
Глуск-Дубравіцкі з’яўляецца на картах з XVI стагоддзя. Так, Глуск ёсць на карце Еўропы 1555 года нямецкага картографа Каспара Фопеля, на карце ВКЛ 1613 года Томаша Макоўскага.
Па звестках кнігі “Памяць. Глускі раён”, у 1551 годзе ў Глуску налічвалася 124 дамы. Цэнтральная вуліца называлася Вялікая. Яна мела ўмацаванне і адны вароты – Слуцкую браму. У той час побач з замкам стаялі дом на падклецці, канюшня, свіран, камора, пякарня, кухня, лазня. На рынку, які размяшчаўся каля Пцічы, знаходзілася карчма і 12 крам.
У дамове 1571 года паміж князямі Заслаўскімі і Настассяй Чартарыйскай аб падзеле маёнтка Глуск названы некаторыя размешчаныя тут пабудовы: драўляны замак з трыма вежамі і 34 гароднямі (гародня – гэта прамавугольны зруб з бярвення ці брусоў, тып абарончага збудавання ў Х – ХVІІІ стст.). На замкавым дзядзінцы стаялі чатыры свірны, дом на падклецці з дзвюма святліцамі, каморай і сенцамі ды іншыя збудаванні.
У 1628 годзе ў Глуску была пабудавана праваслаўная царква, крыху пазней – касцёл бернардзінцаў. У 1638 годзе ў мястэчку ўжо было 14 вуліц і 331 зямельны ўчастак, дзве царквы ўніяцкія, трэцяя – праваслаўная. Жылі ў мястэчку пераважна мяшчане, слугі феадала, яго падданыя, многія з іх паходзілі з сялян. Сярод мяшчан былі даволі багатыя гандляры, рамеснікі, якія мелі вялікія зямельныя надзелы.
У XVI – XVIII стагоддзях ўладальнікамі Глуска і замка былі князі Гальшанскія, Чартарыйскія, Палубінскія, Радзівілы, Юдыцкія. Замак існаваў да канца 18 стагоддзя.
Так распачалася гісторыя Глуска на яго сённяшнім месцы.
Продолжаем экономический анализ перспектив развития Юго-Западного региона. Начало читайте здесь через VPN.
Для обеспечения полноценной работы работы Белорусской национальной биокорпорации (БНБК, читайте о ней в предыдущем материале) необходимо только для производства комбикормов 750 000 тонн зерна, а всего потребность в зерне достигает 2 млн. тонн в год. Реально под потребности БНБК формируется госзаказ по зерну около 1 300 тыс. тонн и еще 700 000 тонн планируется получать в собственной сырьевой зоне БНБК.
Первоначально планируется передать в управление корпорации хозяйства с территорией в 300 000 га с перспективой дальнейшего расширения. Сложно представить масштабы финансирования данного действия, если только за полученные по наследству долги в 300 млн. рублей рассчитываться и рассчитываться.
Дело в том, что так разрекламированная по эффективности деятельность корпорации уже сегодня наткнулась на фантастическую дебиторскую задолженность, которая без помощи государства висит тяжелым камнем на шее перспективы.
Не забываем, что проект полностью бюджетный (китайцы переложили ответственность за его реализацию на Минфин), но и БНБК своевременно должна получать денежку за реализованную продукцию.
Реализация проекта в целом рассчитана на срок до 2032 года с освоением 731 млн. долларов США. А вот отчитаться за его эффективный ввод в 2032 году должен… министр сельского хозяйства Беларуси.
Кстати, в бизнес-плане данного проекта не очень заметны расходы на формирование сырьевой зоны. А вот глава государства обратил внимание на развитие сырьевой базы БНБК, как на локомотив процесса. А это уже серьезно! Параллельно запрещено закупать аналогичную продукцию из-за пределов страны – в Беларуси сформирован мощный монополист с возможностью формирования заоблачных цен и навязывания собственной продукции всем хозяйствам республики.
К сожалению, не все получается у ООО “БНБК-Агро” на местах – обеспечению перспективы развития хозяйств Юго-Западного региона (ЮЗР) явно недостает финансового внимания со стороны ООО. Сосредоточившись на оказании помощи Глусскому району, без внимания оставлены Бобруйский и Осиповичский районы. Во-всяком случае, бобруйчане даже не соизволили пригласить на “Дожинки-2022” представителей корпорации.
Тем не менее, в Бобруйском районе по итогам работы в текущем году получен валовой прирост в производстве зерна на 5 983 тонны. В Осиповичском – на 2078 тонн, а вот Глусский район, который яровые колосовые заменил кукурузой – получил минус 5985 тонн.
Будем надеяться на зерно кукурузы в Глуске, но почему-то пресса молчит об успехах в кукурузоводстве.
Беда ведь еще и в том, что Глусский район, получив 14,8 ц/га зерновых, оказался единственным в области районом, снизившим урожайность зерновых (было 14,9 ц/га в 2021 г.). Примечательно – ни один из анализируемых районов не достиг по урожайности зерновых показателей 2020 года.
Да и как можно достигнуть желаемого результата, если в Глусском районе на все площади на 1 га внесли по 250 кг калийных удобрений, а фосфорных только на половине площадей! Понадеялись на возможность их внесения сеялками при посеве – а это явный волюнтаризм (видимо, что давали, то и вносили).
В целом, начало у БНБК на площадях ЮЗР в растениеводстве получилось не таким впечатляющим, как планировалось весной. Да и, если честно посмотреть на ситуацию, производство зерна в ЮЗР под патронажем БНБК в ближайшие годы вряд ли достигнет 120 тысяч тонн – а это 15 % от потребности корпорации.
А если учесть масштабы переработки зерна в ближайшие годы, запланированные до 1 млн тонн, вряд ли и в дальнейшем местные хозяйственники будут потчевать особым вниманием руководителей БНБК. Нет финансового участия, соответствующий и почет.
Неожиданным образом выросли отдельные показатели в животноводстве, что является гордостью Надежды Котковец. Вот что она докладывает по этому поводу: в начале года привесы крупного рогатого скота (КРС) в хозяйствах Глусского района были чуть более 300 граммов, сейчас – свыше 700.
Производство молока за 8 месяцев увеличилось на 19 %. БНБК ударно закупает нетелей для хозяйств района (“Сельская газета” №119 от 13 октября 2022 г). А вот данные за 2021 год – привес КРС 395 граммов, удой молока на 1 корову 2386 кг или 115 место в республике. Привесы же КРС за 9 месяцев 2022 года составили по району 238 граммов или минус 163 грамма к соответствующему периоду года предыдущего. Удой на 1 корову за 9 месяцев добавили на 13 кг, а вот валовое производство… снизили на 7,2 % (?).
Поголовье скота Бобруйский район добавил на 1,5 %, коров – на 0,9 %. Осиповичи снизили поголовье КРС на 1,5 %, но добавили 18 голов коров. А вот Глусский район под мудрым руководством БНБК снизил поголовье на 8 % (- 1486), в том числе коров на 1,5 % (- 80 голов). А по темпам выращивании скота на мясо провал республиканского масштаба – минус 47 % (!) (“Сельская газета” №125 от 27 октября 2022 г.). Глусский район допустил наибольшее снижение приплода и как жить в ближайший год?
Но есть и хорошее, что, пожалуй, привнесено БНБК: отлаживается осеменение скота, нет особых претензий по его непроизводственному выбытию, сегодня Глусский район плюсует 2 кг на 1 корову. Видно, что район дает, пусть и маленькую, но отдачу от волшебных инвестиций. Правда, есть претензии к постановке техники на “зимовку”, но это уже, пардон, претензии не к БНБК, а к местным работникам, руководителям и чиновникам.
В приснопамятные советские времена в Могилевской области четко выделялись три экономических региона: центральный (Могилев), юго-восточный (Кричев) и юго-западный (Бобруйск). Привязка к данным городам в качестве центров определялась их значимостью в экономике области и территориальным расположением.
Со временем в кричевском регионе был построен Белорусский цементный завод, а в самом Кричеве ушли в небытие десятки организаций и, в первую очередь, мясокомбинат, что потянуло на экономическое дно производство мясной продукции и автотранспортные предприятия района.
Ситуация зашла в такой минус по региону, что в 2015 году было принято решение о развитии ЮВР (юго-восточного региона) под непосредственным патронажем главы государства. Регион получил из разных источников более миллиарда рублей инвестиций, без которых он бы за эти 7 лет после Указа точно бы “загнулся”.
Дела в Центральном регионе в сельском хозяйстве тоже не очень блестящие – Чаусы, часть Могилевского и Шкловского районов, Дрибин и Круглянщина явно затормозились в экономическом развитии, в Быхове даже умудрились довести до состояния банкротства овощеперерабатывающий завод. В-общем, петь дифирамбы в этом регионе в принципе некому.
И совсем уж позабыт в успешности своих деяний юго-западный регион (ЮЗР) во главе с Бобруйском, а сейчас и с Осиповичами, как крупным промышленным центром.
Конечно, нельзя отрицать успехи “колхозов” Бобруйского района, которые с 2016 года демонстрируют постепенный рост производства сельскохозяйственной продукции, иногда прорывается в “плюсы” Осиповичский район, но окончательно портит картину своими антирекордами в производстве зерна, реализации скота на убой и по удою молока на 1 корову Глусский район.
Острый дефицит финансовых ресурсов – беда еще та для всех сельхозорганизаций Могилевщины. Но в хозяйствах ЮЗР в последние годы вмешались и объективные обстоятельства – они попали под влияние южной климатической зоны. Погода и раньше не благоволила хозяйствам ЮЗР с их песчаными почвами, а тут просто навала какая-то климатическая.
Дело в том, что в этой зоне давно уже прописались почвенные засухи – не менее 6 за десятилетку. Чиновники не очень прислушиваются к ученым по поводу необходимости обводнения сельскохозяйственных угодий или облесения таковых с балльностью менее 17.
В распоряжении хозяйственников остается лишь одна рекомендация – научное планирование посевов. Этот вариант иногда срабатывает, но без инвестиций в аграрный сектор ЮЗР кардинальных успехов не достичь. Без изменений инвестиционной судьбы ЮЗР оставалось и далее влачить горькую судьбу недолюбленных детей государства.
Помощь, однако, пришла совсем с неожиданной стороны и помощь весьма авторитетная. Дело в том, что по Указу № 300 в 2016 году была организована БНБК (белорусская национальная биокорпорация) с целью углубленной переработки зерна и получения ряда незаменимых аминокислот. Естественно, с использованием их в производстве современных комбикормов.
Комбикорма из покупного зерна получались сверхдорогими и тогда возникла идея организации собственной сырьевой зоны по производству дешевого зерна и руководство БНБК обратило взор на проблемные районы ЮЗР – Глусский, Бобруйский и Осиповичский. Для цели юридического обоснования извлечения зерна из закромов Могилевщины, в начале 2022 года БНБК создало дочернее предприятие – ООО “БНБК-Агро”, которому в доверительное управление на три года переданы акции всех 6 сельхозпредприятий Глусского, 4-х Бобруйского и всех 5 “колхозов” Осиповичского районов.
Кстати, руководству ООО поставлена задача, характерная для всех промышленников, ввязавшихся в агросектор – дать импульс развитию сельского хозяйства в этой части Могилевской области. Так что с удешевлением производства собственного зерна придется повременить.
Возглавляющая ООО Надежда Катковец с огромным финансовым рвением взялась за работу на территории ЮЗР и, в первую очередь, в Глусском районе. На ремонт и закупку новой сельскохозяйственной техники первой необходимости ООО весной 2022 года уже потрачено 17 млн. рублей. Дальше-больше…
Окунувшись в проблемы аграриев Глусчины, выявили необходимость в приобретении машин и механизмов для полного цикла возделывания сельхозкультур. Заметим, это не только плуги и культиваторы, но и кормо- и зерноуборочная техника на сумму 63 миллиона рублей. Инвестиционные фантазии уже простерлись до необходимости приобретения и строительства зерносушильного комплекса мощностью 1 тысяча тонн в сутки и явно за валюту. Алё-о-о! Кто-нибудь остановит процесс угробления государственных денег?
В лучший год по зерновым (2016) Глусский район выдал почти 21 тысячу тонн, а это в среднем по 300 тонн в сутки намолота. “Апофеоз” зерновой деятельности района приходится на 2022 год – всего лишь 7 200 тонн. Надежда на зерно кукурузы?
Во-первых, оно очень дорогое; во-вторых, по урожайности оно почти на уровне зерновых колосовых. Глусский район уже 2 года получает менее 15 ц/га зерна! Даже при двукратном росте урожайности, покупать сушильный комплекс – финансовое преступление. Как предложение: в Беларуси (в Бресте) производятся неплохие сушилки: одну из них установить в “Экспериментальной базе “Глуск”, вторую – в Заволочицах. Тогда можно вести разговор о рациональности и эффективности.
ООО “БНБК-Агро” пришлось втянуться и в иные работы и подотрасли сельского хозяйства, в частности, Глусского района. Еще весной для поддержки животноводства выделили комбикорма на 2 млн. рублей, в течение лета приводилась в порядок ремонтная база машинно-тракторной станции (МТС), распахивались запущенные земли и вводились в севооборот, но и приняли участие в заготовке кормов. На финише уборочных работ все зерно из зоны действия ООО вывезено в Пуховичи.
Фото взято из открытых источников и носит иллюстративный характер. (продолжение следует)
Глускі майстар лесу і сцэны будзе спяваць у галоўным навагоднім шоу на дзяржаўным тэлебачанні
Сваю любоў, як сведчыць газета “Радзіма”, да творчасці Зміцер тлумачыць проста – уся яго сям’я таленавітая, добра спявае бабуля, мама стварае сапраўды шэдэўры з пацерак, нітак, іншых матэрыялаў, бацька піша карціны, малодшы брат іграе на фартэпіяна, піша музыку, спявае.
Пераканацца ў творчым патэнцыяле Гулевічаў можна было падчас рэгіянальнага фестывалю сямейнай творчасці «Сузор’е талентаў», які прайшоў гэтым летам у Глуску. Гулевічы сталі прызёрамі адразу двух конкурсаў, музычна-песеннага і выяўленчага мастацтва.
Не дзіва, што да музыкі Зміцера цягнула з дзяцінства. Ён скончыў глускую школу мастацтваў па класе цымбал, паралельна граў на гітары, фартэпіяна, выступаў на школьных канцэртах. На першым курсе Беларускага дзяржаўнага тэхналагічнага ўніверсітэта хлапец патрапіў у народны студэнцкі тэатр «Зван».
Як майстар лесу ў Гарадоцкім лясніцтве Глускага лясгасу Зміцер адводзіць пасекі, гэта значыць вылучае ўчасткі пад суцэльную або выбарачную высечку, адпускае драўніну, адказвае за лясныя культуры, вядзе справаздачы…
А ў вольны ад працы час Зміцер, як і раней, спявае. Вакальныя дадзеныя майстра лесу хутка заўважылі калегі. Яго сталі запрашаць выступіць на раённых, абласных святочных мерапрыемствах. Ён вельмі арганічны і завадны на сцэне, “кайфуе ад свайго выступу, ад музыкі” – кажуць калегі.
У верасні Зміцер Гулевіч прыняў удзел у кастынгу праекту «Зорны шлях» на АНТ. На адборачным этапе, які праходзіў у кожным рэгіёне, вядомыя беларускія прадзюсары выбіралі 30 таленавітых людзей (па пяць з кожнай вобласці). Галоўнае патрабаванне да іх – адсутнасць музычнай адукацыі, пры гэтым важныя добрыя вакальныя дадзеныя, артыстычнасць і жаданне выступаць на вялікай сцэне.
У ліку пяці вакалістаў наш зямляк прадстаўляў Магілёўскую вобласць у чвэрцьфінале “Зорнага шляху”. Разам з майстрам лесу з Глуска за выхад у паўфінал (аднаго пераможцу выбіралі прадзюсары, другога – гледачы) змагаліся трэнер па валейболе, грузчык, апаратчык фармавання і работнік дзіцячага сада. Зміцер выканаў кампазіцыю «Чорны бумер». Прадзюсары паставілі Дзмітрыю 13 зорак з 15 магчымых.
На жаль, кропельку не хапіла нашаму земляку, каб прайсці ў наступны этап. Затое Зміцера з яго музычным нумарам заўважылі і запрасілі прыняць удзел у запісе навагодняга шоу на АНТ.
Рэкордны гарбуз-фотамадэль вагой 15 кілаграмаў вырас на градцы Ўладзіміра і Валянціны Жлобіч з вёскі Завалочыцы Глускага раёна. Яго фота стала адным з пераможцаў на рэспубліканскім фотаконкурсебеларускіх садоўнікаў-агароднікаў.
Валянціна Жлобіч – педагог дадатковай адукацыі Цэнтра творчасці Глуска і бібліятэкар Завалочыцкай сельскай бібліятэкі, яе муж Уладзімір працуе ў “Белтэлекаме”. Яны любяць агароднічаць, эксперыментуюць, высаджваюць на градках і ў цяпліцы розныя гатункі гародніны, вінаград, трымаюць трусоў. Адзін з іх любімых відаў гародніны – кабачкі.
Сужанцы, як піша газета “Радзіма”, сёлета пасадзілі звычайныя кабачкі з насення, якое набылі на рынку. Калі замест кабачкоў вырас гарбуз, то Ўладзімір і Валянціна здзівіліся але працягвалі даглядаць пасынка. У выніку выраслі ўразлівых памераў гарбузы. Самы вялізны дасягнуў без малага 15 кілаграмаў. З ім наладзілі фотасесію, а потым аддалі суседзям на корм жывёле, бо там гаспадарка пабольш.
Калі Валянціна даведалася пра фотаконкурс “Мой багаты ўраджай”, які штогод праводзіць газета “Беларускі час”, то вырашыла падзяліцца гэтым здымкам. Пераможцу конкурсу выбіралі шляхам галасавання на сайце. Фота Валянціны Жлобіч увайшло ў дзясятку самых арыгінальных, і было адзначана падарункам – часопісам “Фазэнда круглы год без клопатаў”.
.jpg)
