Зменяцца межы вёсак Засценкі, Старое Пашкова, Забалацце, Жукава Пашкаўскага сельскага савета і вёскі Будзішча Вендаражскага сельсавета.
На думку чыноўнікаў, змяненне межаў населеных пунктаў дасць магчымасць навесці парадак на зямлі і больш эфектыўна выкарыстоўваць участкі з наступным уводам іх у селькагаспадарчы абарот.
Фота з адкрытых крыніц
Прэзідэнт Украіны У. Зяленскі назваў гэтую навіну абсурднай і дэструктыўнай.
Савет Бяспекі ААН з’яўляецца міжнародным органам, адказным за падтрыманне міру, а Расія з’яўляецца крыніцай агрэсіі, вядзе вайну з Украінай на працягу больш за 400 дзён.
Нагадаем, што ў склад Савета бяспекі ўваходзяць 10 ратуемых і пяць пастаянных членаў, у тым ліку Расія, Вялікабрытанія, Францыя, ЗША і Кітай, якія маюць права вета.
Украіна выступіла супраць старшынства Расіі ў Савеце Бяспекі ААН. А вось Чэхія пайшла далей – яна выступіла за рэфармаванне Рады бяспекі ААН. Адпаведную заяву зрабіў міністр замежных спраў Чэхіі Ян Ліпоўскі ў Twitter.
“Я згодны з прэзідэнтам Украіны Уладзімірам Зяленскім, што Савет бяспекі ААН мае патрэбу ў рэфармаванні. Апошнім доказам з’яўляецца той факт, што інстытут, які павінен забяспечваць мір, перайшоў пад кантроль дзяржавы, якая парушае Статут ААН і пагражае бяспецы ўсяго свету сваімі варварскімі паводзінамі” – напісаў ён.
Яго Катэхізіс перавыдаваўся 2 разы: у Стакгольме (1628), у Мінску (2005). Да 2005 года бібліятэкі Беларусі не мелі ніводнага асобніка гэтай кнігі, а пазнаёміцца з ёй маглі толькі даследчыкі, у аддзеле рэдкай кнігі Нацыянальная бібліятэкі і толькі з ксеракопіяй.
С. Будны – філосаф і гісторык, актыўны ўдзельнік рэфармацыйнага руху, адзін з заснавальнікаў навуковай крытыкі Бібліі, прыхільнік кальвінізму, антытрынітарызму. Адзін з заснавальнікаў кальвінісцкай друкарні ў Нясвіжы. Акрамя Катэхізісу, выдаў Бібліію, Новы Запавет у перакладзе на старабеларускую і польскую мовы.
Памёр з клятвай, што не ведае ніякага Бога і ніякага Хрыста.
Помнікі асветніку ўсталяваны ў Нясвіжы і ва ўнутраным дворыку БДУ (кампазіцыя «Дыспут: Цяпінскі і Будны»).
Беларускі, польскі і расійскі кампазітар, арганіст. Класік рускай музыкі даглінкаўскай пары.
Вучыўся ў Варшаўскай капэле пры касцёле Святога Яна. Настаўнік музыкі Міхала Клеафаса Агінскага, Караля Ельскага. Выдавец твораў Агінскага. Аўтар неафіцыйнага гімна Расійскай імперыі паланэза «Гром перамогі, гучы», «інспектар музыкі» імператарскіх тэатраў, фактычны кіраўнік музычнага і тэатральнага жыцця Пецярбурга.
Пасля 1819 года жыў у Прапойску, дзе працаваў кіраўніком хору і аркестра графа Мурамцава.
Аўтар музыкі да спектакля «Дажынкі ў Залессі», «Рэквіема» (на смерць караля С. Панятоўскага), аркестравых і фартэпіянных паланэзаў, песен-рамансаў, меладрам.
Ён наблізіў жанр «трагедыі на музыцы» да оперы. Адзін з пачынальнікаў рускага раманса. Аўтар уверцюр і антрактаў для аркестра, якія падрыхтавалі глебу для рускага праграмнага сімфанізму.
Памёр 11 сакавіка 1831 года.
З ушанаваннем памяці кампазітара на радзіме ўтварылася кур’ёзная сітуацыя: на мемарыяльнай шыльдзе замест яго партрэта размешчана выява яго аднафамільца – дыпламата, паэта, князя Пятра Казлоўскага (1783–1840).
Акцёр, рэжысёр, яўрэйскі грамадскі і дзяржаўны дзеяч. Народны артыст СССР, лаўрэат Сталінскай прэміі. Адзін з арганізатараў і кіраўнік Дзяржаўнага яўрэйскага тэатра ў Маскве, старшыня Яўрэйскага антыфашысцкага камітэта (1942-1948).
У 1923 годзе пастановай ЦВК БССР Маскоўскаму яўрэйскаму тэатру было нададзена званне секцыі Беларускага акадэмічнага тэатра.
Здымаўся ў фільме беларускай кінастудыі «Вяртанне Нейтана Бекера», быў кансультантам фільма «Шукальнікі шчасця», здымаўся ў фільмах расійскіх кінастудый, у тым ліку, «Цырк» (роля гледача ў цырку, які спявае калыханку на ідышы).
Забіты ў Мінску супрацоўнікамі дзяржбяспекі 13 студзеня 1948 года.
У яго гонар адкрыты маскоўскі Міжнародны культурны цэнтр імя Міхоэлса, названыя плошча ў Тэль-Авіве і вуліца ў Даўгаўпілсе, яму прысвечаны фільмы, песні, у тым ліку А. Галіча, раман братоў Вайнераў «Пятля і камень у зялёной траве».
У 1998 годзе была прынята пастанова Савета міністраў Беларусі аб усталяванні мемарыяльнай дошкі С. Міхоэлсу на будынку Рускага драмтэатра імя М. Горкага ў Мінску. Але пастанова не выканана.
Беларускі палітык, журналіст.
Скончыў Пскоўскі настаўніцкі інстытут, настаўнічаў. Удзельнік 1-й сусветнай вайны, прапаршчык кавалерыі. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі служыў у Чырвонай Арміі, вучыўся ў Акадэміі Генштаба.
Рэдагаваў газеты «Белорусская деревня» і «Савецкая Беларусь». У 1921 годзе за крытыку Галоўпалітасветы БССР, пазбаўлены права абірацца на кіраўнічыя пасады, засланы на падпольную работу ў Заходнюю Беларусь для падрыхтоўкі ўзброенага паўстання і далучэння да БССР. Але апынуўшыся на тэрыторыі Польшчы, парваў з кампартыяй і стаў пазбаўляць Кампартыю Заходняй Беларусі ад уплыву бальшавікоў. Пачаў ствараць сваю свабодную нацыянальную партыю, стаў падпольна выдаваць віленскую газету «Чырвоны сцяг».
На “працэсе 56-і” над лідарамі БСРГ даў паказанні супраць Б. Тарашкевіча і С. Рак-Міхайлоўскага.
Сябар, паэт Міхась Чарот лічыў Гурын-Мазароўскага смелым і парывістым дзеячам пачатку 1920-х гадоў і сцвярджаў, што той быў ініцыятарам таго, што ў Беларусі з’явіўся свой першы самалёт.
Застрэлены С. Клінцэвічам і А. Капуцкім пад час правядзення серыі палітычных забойстваў па рашэнні ЦК КПЗБ.
Беларускі акцёр.
Скончыў Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут.
Працаваў у тэатрах Магілёва, Мінска, Томска, Новасібірска, Бабруйска (1987-2018).
Вядомы гледачу па спектаклях: «Свае людзі – злічымся», «Лес», «Пучына» А. Астроўскага, «Выходзілі бабкі замуж», «Любіш? Не любіш?» Ф. Булякова, «Далей-цішыня» В. Дэльмара, «Добры чалавек з Сычуані» Б. Брэхта, «Страчаны лебедзь» Ю. Сохара, «Лісток на ветры» А. Дзялендзіка, «Прымакі» Я. Купалы, «Нерон» Ю. Сохара) і іншым.
Здымаўся ў расійскіх, беларускіх і сумесных праектах, сярод якіх фільмы і серыялы “Цёмная ноч”, “Чалавек вайны”, “Выклік”, “Дэтэктыўнае агенцтва “Іван ды Мар’я”, “Суд”.
Памёр 15 студзеня 2023 года. Пахаваны на могілках “Усходняе” ў Бабруйску.
За адны суткі (15-16 сакавіка) у мястэчку Кілаос дождж абрынуў на зямлю 1870 мм ападкаў. А за 5 дзён з 13 па 18 сакавіка гэтага года лівень праліў на зямлю 3854 мм, за сем дзён тут выпала 4110 мм ападкаў.
Увогуле, Рэюньён – уладальнік рэкордаў па моцных ліўнях.
28-29 лютага 1964 года тут быў адзначаны самы інтэнсіўны ў свеце 12-гадзінны лівень, калі выпала 1350 мм.
Для прыкладу, месячная норма ападкаў у Беларусі рэдка перавышае 100 мм.
Грамадская арганізацыя ўтворана членамі Згуртавання беларусаў у Вялікабрытаніі, дзеячамі беларускай эміграцыі і англійскімі навукоўцамі-беларусістамі для пашырэння ведаў пра Беларусь сярод грамадзян Каралеўства.
Разам з Беларускай бібліятэкай і музеем імя Ф. Скарыны ў Лондане таварыства з’яўляецца цэнтрам беларускага навукова-культурнага жыцця Вялікабрытаніі. У 1965-1988 гадах выпускала «Часопіс беларускіх даследаванняў», у якім славісты ЗША, Ізраіля, Германіі, Англіі, Польшчы друкавалі артыкулы па гісторыі, палітыцы, культурных праблемах жыцця беларускага народа.
3 1966 года арганізуе штогадовыя курсы лекцый па гісторыі літаратуры і культуры Беларусі. Выдае кнігі беларускіх аўтараў на беларускай і англійскай мовах.
Прэзідэнтамі і Старшынямі Таварыства з’яўляліся вядомыя брытанскія палітыкі, даследчыкі. Зараз арганізацыю ачольвае філолаг-славіст, прафесар, папулярызатар беларускай літаратуры, уладальнік медаля 100 гадоў БНР Рады Беларускай Народнай Рэспублікі Арнольд Мак-Мілін.
Беларускі дызайнер, фатограф, графік, паэт, публіцыст, перакладчык. Сябра Беларускага ПЭН-клуба.
Удзельнік Беларускай Майстроўні.
Працаваў у жанрах ужытковай графікі, ілюстрацыі, плаката, фатаграфіі. Удзельнічаў у калектыўных і персанальных выстаўках за мяжой і на Беларусі.
Адзін з актыўных стваральнікаў беларускай рок-паэзіі 1990-х. Аўтар ідэі і тэкстаў культавага музычнага праекта «Народны альбом» (1997, «альбом года»). Песні на яго вершы выконваюцца гуртамі «Новае Неба», «N.R.M.», «IQ48», Касяй Камоцкай.
Аўтар перакладаў тэкстаў польскіх гуртоў «Brygada Kryzys», «Republika», «Chłopcy z placu broni», «Perfekt», Марка Грэхуты.
У 2006 годзе абраны «Чалавекам году» па версіі інтэрнэт-парталу «Tuzin.fm».
Памёр 23 студзеня 2018 года.
Беларускі музыкант, літаратар і журналіст.
Скончыў Мінскае мастацкае вучылішча імя Глебава і факультэт журналістыкі БДУ. Адзін з заснавальнікаў беларускага рок-гурта «Мроя», стваральнік гурта «Вялікае Княства».
Аўтар інфармацыйнага праекта «Сусветная служба Беларускай Маладзёжнай». Удзельнічаў у музычных і кнігавыдавецкіх праектах, тэматычна звязаных з гісторыяй Вялікага княства Літоўскага.
Працаваў у тыднёвіку «Літаратура і мастацтва», на радыёстанцыях «Беларуская маладзёжная», Радыё «Рацыя», «Радыё Свабода».
Каардынатар парталаў «Вялікае Княства. Навіны» і «Вялікае Княства. Эліта».
Беларускі пісьменнік. Заслужаны работнік культуры. Стрыечны брат паэта Алеся Пруднікава.
У 15 гадоў разам з А. Пруднікавым стаў мясцовым школьным паэтам, дзеткорам, юнкорам, селькорам розных газет. Так, у прыватнасці, калі быў знойдзены скарб старажытных манет у роднай вёсцы, напісаў рэпартаж у «Беларускаю вёску».
Працаваў на будаўніцтве шаўковай фабрыкі ў Магілёве, ў БелТА.
Рэпрэсаваны ў 1937 годзе. Некалькі месяцаў утрымліваўся ў ленінградскіх «Крыжах», потым да 1945 года быў у сібірскай ссылцы.
Вярнуўся да паўнацэннай літаратурнай дзейнасці толькі ў 1959 годзе і гэтую падзею разглядаў як сваё другое нараджэнне.
Аўтар зборнікаў вершаў, выбраных твораў, кнігі для дзяцей «Заранка», кніг успамінаў аб беларускіх літаратарах, пачынаючы са Зм. Жылуновіча (Цішкі Гартнага) і канчаючы Іванам Мележам, у тым ліку якія загінулі на вайне ці падчас вялікага тэрору ў СССР, твораў на тэму сталінскіх рэпрэсій.
У Клімавіцкім і Браслаўскім краязнаўчых музеях працуюць экспазіцыі, прысвечаныя пісьменніку.
Сусветная супольнасць не прызнала рэферэндум легітымным. Нягледзячы на знаходжанне расійскіх войскаў на тэрыторыі Беларусі, Беларусь не прызнала Крым расійскім.
Галасавала 216 дэпутатаў Парламенцкай асамблеі і ніводны дэпутат не прагаласаваў супраць.
У ПАСЕ лічаць, што вайна Расіі супраць Украіны вядзецца з лютага 2014 года, а 24 лютага 2022 года пачалася актыўная фаза.
Выступаючы перад Рэспубліканскім саветам па гістарычнай палітыцы пры Адміністрацыіі Лукашэнкі яе кіраўнік Ігар Сергеенка заявіў, што будзе «разгледжана пытанне транслітарацыі ў геаграфічных назвах вуліц і населеных пунктаў з выкарыстаннем рускай мовы”, бо быццам бы “паступаюць звароты грамадзян па гэтым пытанні, і мы вырашылі разгледзець яго і ўнесці яснасць, як далей выкарыстоўваць рускую мову ў назвах вуліц, населеных пунктаў, у транспарце».
Наш каментар. Цяжка зразумець ход думак чыноўнікаў, але хутчэй за ўсё, гаворка ідзе пра тое, што камусьці не даспадобы назвы вуліц і населеных пунктаў на беларускай мове і іх дубліраванне на лацінцы. Але тут нюанс: няма ў Беларусі рускіх назваў населеных пунктаў – усе яны беларускія.
Падача назваў на лацінцы – нармальная сусветная з’ява, тым больш што Беларусь знаходзіцца ў цэнтры Еўропы, на перакрыжаванні шляхоў зносін.
Усе такія назвы на лацінцы рабіліся паводле “Інструкцыі па транслітарацыі геаграфічных назваў Рэспублікі Беларусь літарамі лацінскага алфавіта”— метада запісу лацінскім пісьмом беларускіх геаграфічных назваў.
Сама Інструкцыя была ўхвалена пастановай Дзяржаўнага камітэта па зямельных рэсурсах, геадэзіі і картаграфіі Рэспублікі Беларусь за № 15 ад 23 лістапада 2000 года. Апошнія змены ў яе ўносіліся 11 чэрвеня 2007 года.
У лютым 2013 года інструкцыя была рэкамендаваная Арганізацыяй Аб’яднаных Нацый у якасці міжнароднай сістэмы раманізацыі беларускіх геаграфічных назваў.
У 2003-2010 гадах пад эгідай Камітэта па зямельных рэсурсах, геадэзіі і картаграфіі пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскай тапанімічнай камісіі пры Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі былі выдадзены дастаткова грунтоўна прапрацаваныя нарматыўныя даведнікі з назвамі населеных пунктаў краіны па абласцях:
Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с.
Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Магілёўская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2007. — 406 с.
Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с.
Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. —Мн.: Тэхналогія, 2004.—469 с..
Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с.
Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2010.— 318 с.
Усе назвы нарматыўных даведнікаў даваліся на беларускай мове кірыліцай, лацінкай і на рускай мове і ніякай асаблівай крытыкі не выклікалі, а наадварот былі ўхвалены, як узорныя, ААН.
Калі будуць зрусіфікаваны назвы населеных пунктаў краіны, то будзе поўнасцю разбурана нацыянальная тапанімічная прастора, якая з’яўляецца элементам гістарычнай спадчыны.
Спяшацца з высновамі не будзем, трэба выслухаць мовазнаўцаў з акадэмічных інстытутаў, членаў тапанімічных камісій пры Савеце Міністраў і Акадэміі навук.
На тэму мясцовага самакіравання разважае незалежны эксперт у гэтай галіне.
На ягоны погляд эфектыўнае самакіраванне на мясцовым узроўні – гэта міф. Пакуль у нас не будзе сумленных, празрыстых выбараў, лічыць ён, ніякія «асабістыя прыёмы, прамыя тэлефонныя ліній» не паспрыяюць, каб грамадзяне адчувалі сваю спрычыненасць да працэсаў у вёсцы.
Нагодай, каб пагутарыць пра ролю органаў мясцовага самакіравання ў жыцці грамадства стаў артыкул у газеце Клімавіцкага райвыканкаму «Родная ніва». Ужо ў самой назве публікацыі закладзенае пытанне, ці патрэбныя ў цяперашняй сістэме ўлады такія структуры, як сельсаветы.
rodniva.by
З артыкулу вынікае, што яны занятыя рамонтам агароджаў, упарадкаваннем тэрыторыяў, выдаленнем паваленых дрэваў і нагадваннем жыхарам пра пажаранебясьпечны стан іх жытла.
Публікацыя ў раёнцы завяршаецца словамі, што грамадзяне «павінны адчуваць сваю спрычыненасць да ўсіх працэсаў, што адбываюцца на сяле, бо толькі з’яднаная праца дае станоўчыя вынікі».
Згодна з законам «Аб мясцовым упраўленні і самаўпраўленні ў Рэспубліцы Беларусь» сельсаветы ў тым ліку зʼяўляюцца формай арганізацыі і дзейнасці насельніцтва, што пражывае на адпаведнай тэрыторыі:
avatars.mds
– для самастойнага вырашэння непасрэдна, альбо праз выбраныя ім органы сацыяльных, эканамічных і палітычных пытанняў мясцовага значэння,
– зыходзячы з агульнадзяржаўных інтарэсаў і інтарэсаў грамадзян,
– асаблівасцяў развіцця адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак,
– на аснове ўласнай матэрыяльна-фінансавай базы і прыцягнутых сродкаў.
Магілёў.media звярнуўся да эксперта ў пытаннях развіцця органаў самакіраваньня, які займаецца гэтай тэмаю больш за 30 гадоў. Ён назваўся М. Русак.
Артыкул у Клімавіцкай раёнцы ён ахарактарызаваў, як «вельмі бадзёры». На ягоны пагляд сістэма мясцовага самакіравання ў Беларусі «нібыта існуе».
«Чаму нібыта існуе?», – адзначае ён і тлучачыць сваю пазыцыю.
marshryt.by
Паводле яго, мясцовае самакіраванне – гэта тформа кіравання, якая дазваляе насельніцтву самастойна вырашаць пытанні мясцовага значэння праз дэмакратычна абраных прадстаўнікоў, дэпутатаў.
Больш за ўсё, падкрэслівае ён, набліжаных да насельніцтва сельскіх саветаў дэпутатаў. Паколькі гэта невялікія тэрыторыі, дзе практычна ўсе адзін аднаго ведаюць, а выбраныя дэпутаты з’яўляюцца блізкім усяму насельніцтву людзьмі. І ўжо таму ўсе рашэнні такой мясцовай улады фактычна прымаюцца ўсім насельніцтвам.
Вышэйшая службовая асоба на тэрыторыі сельсавету залежная ад вышэйшага начальніка, а не ад насельніцтва.
Аднак гэта свайго роду ідэал, а як яно на практыцы, – пытаецца эксперт і адказвае.
Вось, прыклад з іншага сельсавету, які характарызуе ўсю сістэму так званага самакіравання, а насамрэч цэнтралізаванага кіравання ў краіне.
Старшынёй сельскага выканкаму можа быць абраны толькі той чалавек, які атрымаў адабрэнне на гэта ад старшыні адпаведнага райвыканкаму. А калі яго не абяруць, то старшыня райвыканкаму мае права яго прызначыць.
encrypted-tbn0.gstatic.com
Гэта прапісана ў Палажэнні аб прызначэнні на пасады і вызвалення ад пасад кіраўнікоў і іншых членаў мясцовых выканаўчых і распарадчых органаў.
Вось і ўсё мясцовае самакіраванне.
Вышэйшая службовая асоба на тэрыторыі сельсавету цалкам і поўнасцю залежыць ад вышэйшага начальніка, а не ад насельніцтва.
Гэта вышэйшая службовая асоба як заўгодна можа казаць пра сваю блізкасць з насельніцтвам, а даваць справаздачу ён пойдзе ў райвыканкам старшыні.
Пару гадоў таму звольнілі з пасады старшыню Вейнянскага сельвыканкаму. Яна была заўважаная ў сімпатыях да насельніцтва, якое пратэставала супраць будаўніцтва хімічна шкоднага прадпрыемства, узведзенага на тэрыторыі сельсавету.
Пасля гэтага ўжо два гады выканаўцам абавязкаў старшыні сельскага выканкаму з’яўляецца не абраны дэпутатам сельскага савету чалавек. На гэтую пасаду паставілі адданага ўладзе чалавека – выхадца з БРСМ.
pniva.by
Ён не павінен вагацца вакол лініі ўлады, і ніводнаму жыхару не дазваляць перашкаджаць і надалей развівацца хімічнай прамысловасці літаральна пад ягоным плотам.
Бадзёрую справаздачу аб тым, як у нас павышаюць ролю органаў мясцовага самакіравання, напісаць можна, бо, абвяргаць напісанае ўсё роўна ніхто не будзе.
Гэта папросту небяспечна.
Вось таму і з’яўляюцца міфы аб эфектыўным мясцовым самакіраванні.
Пакуль у нас не будзе сумленных, празрыстых выбараў, ніякія згаданыя ў артыкуле «асабістыя прыёмы, прамыя тэлефонныя ліній» не забяспечаць таго, каб грамадзяне адчувалі сваю датычнасць да ўсіх працэсаў, якія адбываюцца на вёсцы. І ніякай згуртаванай сумеснай працы, як напісана ў артыкуле, не будзе. Будзе не абмен, а падман вопытам працы.
