Усяго Беларуская чыгунка плануе запусціць 144 новых цягніка на найбольш папулярных маршрутах у краіне і за яе межамі на перыяд з 22 снежня да 9 студзеня – піша афіцыйны сайт кампаніі. Каля 50 з гэтых паяздоў будуць курсіраваць на Маскву і Санкт-Пецярбург, яшчэ 90 – на рэгіянальных маршрутах у межах Беларусі. Сярод новых цягнікоў, адзін папоўніць сістэму пасажыраперавозак на Магілёўшчыне – гэта будзе маршрут Гродна–Ворша–Крычаў.
Фота: rw.by
Ужо другі раз шыльду з неонавай падстветкай ў форме герба Крычава на будынку музея псуюць мінакі. Першы раз адміністрацыя музея ўспрыняла гэта як выпадковасць, але ў другі – не як супадзенне, а планамернае хуліганскае дзеянне. Кожны рамонт шыльды каштуе добрыя грошы для мясцовага бюджэта.
Адміністрацыя музея звярнулася з заявай у міліцыю, для таго каб знайсці парушальніка. Прычым выпадкі вандалізм у горадзе і раёне не рэдкасць, а выпадак з шыльдай не з’яўляецца выключэннем з правілаў – паведамляе мясцовая газета “Крычаўскае жыццё”.
P.S. Хуліганства альбо не – да канца сказаць цяжка. Ёсць верагоднасць, што ў пагоне за таннай славай і паказухай працы мясцовыя чыноўнікі (а сярод іх і дырэктар музея Мішчанка) лепяць шыльды (і не толькі іх) з вельмі танных і нетрывалых матэрыялаў. Гэта ў сваю чаргу прыводзіць да таго, што усё прыходзіцца перарабляць і траціць дадатковыя грошы з мясцовага бюджэту.
Фота “Крычаўскае жыццё”
Дзяржаўная крама ў Крычаве, дзе барыжаць алкаголем, называецца вельмі паказальна — “Родны хмель”. Знаходзіцца яна недалёка ад аўтастанцыі і мясцовага рынку ў раёне так званай “Маскоўскай”, на досыць бойкім месцу.
На мясцовым узроўні не проста не робяць з тым, каб людзі сталі менш піць, а наадварот — каб піткоў пабольшала. Хмель мусіць стаць родным, каб такую “цёплую” назву ўспрынялі крычаўляне і пачалі актыўна набываць розныя алкагольныя напоі, папаўняючы мясцовы бюджэт.
Але для паказухі варта правесці два-тры дні ў год “дзень цвярозасці”, пагэтаму паведамленне пра гэтыя мерапрыемствы вешаецца на дзверы і пішацца вялікімі літарамі, каб бачылі як мясцовае чынавенства нібыта турбуецца за людзей.
Але да такога наймення крамы мала дзе дадумаліся, але ў Крычаве яна мала ў каго выклікае дысананс, а тым больш у “клапатлівых” дзяржаўных служачых мясцовага райвыканкама. Атрымліваецца, што родны кут ніяк не можа абыйсціся без роднага хмеля, бо іначай і не пражывеш у цяперашняй суворай беларускай рэчаіснасці.
Фота mogilev.media
Столь помпезная церемония потребовалась из-за того, что с 11 июля этого года вступил в силу обновленный Закон «О гражданстве Республики Беларусь».
Теперь соискатель белорусского гражданства должен дать присягу Беларуси и пройти тестирование на знание одного из двух государственных языков.
Житель Кричева и присягу принес, и тест сдал.
Кстати белорусский язык он усиленно учит, сообщает “Кричев Live”
Мужчина родился в Москве, но большую часть детства провел в Беларуси.
В Кричеве россиянин живет последние 15 лет.
С торжественным событием новоиспеченного гражданина страны поздравил исполняющий обязанности начальника Кричевского РОВД.
Как тут не вспомнить фразу из культового кинофильма: уголовный розыск – лучший друг трудящихся!
Фото “Кричев Live”
У самым канцы верасня ў Крычаве быў адзначаны дзень горада, які быў прысвечаны 80-годдзю вызвалення горада ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Роўна восем год таму зусім побач з будынкам вакзала была ўсталявана гармата Д-44 з нагоды 70-годдзя вызвалення горада ад нацысцкіх войскаў, што адбылося 30 верасня 1943 года.
Сапраўды адзін з пунктаў вызвалення горада быў раён вакзала, дзе 29 жніўня 1943 года вяліся жорсткія баі савецкіх і нацысцкіх войскаў. Аднак артылерыйская гармата не магла ўдзельнічаць у вызвеленне горада, бо была прынята на ўзбраенне ў савецкае войска толькі ў 1946 годзе, калі ўжо скончылася Другая сусветная вайна.
Гармата можа выглядаць як сімвал тых часоў, аднак пры разборы падзеяў успрымаецца як танны піяр і фальсіфікацыя гісторыі. І гэта нягледзячы на тое, што адметных матэрыялаў па вайне ў Крычаве хапае, а памяць пра тыя падзеі можна захаваць нестадартнымі і цікавымі падыходамі. Тым больш, што мясцовыя краязнаўцы знайшлі шэраг цікавых матэрыялад ды зрабілі падкаст, аб чым раней пісалі mogilev.media.
Фота mogilev.media
Як аказалася свой талент чавускі мастак Іван Марозаў дэманструе ўпершыню, бо гэта яго першая публічная выстава яго карцін. Наогул мастак не прывык дэманстарваць свае творчыя працы, а больш праводзіць сам-насам са сваімі думкамі і перажываннямі, якія адлюстраваны ў карцінах.
Ініцыятарам выстаўкі была дырэктар музея ў Чавусах Іна Казакова, якая пазнаёмілася з мастаком на гарадскім кірмашы. Уражаная карцінамі майстра, дырэктар прапанавала арганізаваць выставу Івана Марозава. І зараз наведвальнікі маюць магчымасць прайсціся па выставачнай зале і ацаніць мастацтва майстра пэндзля — паведамляе чавуская раённая газета “Іскра”.
Іван Марозаў з ранніх гадоў захапляўся жывапісам і з упартасцю развіваў свой талент. Вынікам мастацкай самаадукацыі з’яўляецца незлічоная колькасць работ, звязаных з родным Чавускім раёнам. У кожнай працы мастака ёсць душэўная гісторыя, пра якую можна даведацца ў самога майстра альбо паспрабаваць адчуць працу і ўявіць сабе той момант або падзею, што адлюстраваны на карціне.
У сваю чаргу гістарычным музеі Крычава ў інтэр’ернай зале «Прыказчыцкая» экспануецца настольны тэлефон-свечка з нумаранабіральнікам і перагаворнай трубкай. Прычым датуецца апарат першай паловай ХХ стагоддзя і паходжаннем сваім з’яўляецца замежным.
Новы фармат знаёмства з экспанатамі ў крычаўскім музеі з’явіўся не толькі афлайн пры знаёмстве з экспазіцыяй культурнай установы. На сайце гістарычнага музея таксама можна прачытаць гісторыю з’яўлення тэлефона і тэлефоннай сувязі, і ў прыватнасці пазнаёцца з асаблівасцямі тэлефона-свечкі (або па-іншаму тэлефон-слуп), што быў распаўсюджаны цэлых паўстагоддзі (з канца 1890-х па 1940-я гады).
Фота chausynews.by і potyomkin.by
Трагедия произошла в конце 2022 года – часть оборудования опрокинулась на рабочего и тот погиб.
Дело по этому факту было направлено в суд весной 2023 года, однако прокуратура вернула его на доследование.
Точка в расследовании была поставлена на днях.
Виновными в трагическом происшествии признаны два должностных лица, отвечающих за охрану труда на предприятии.
Суд приговори обвиняемых к 2 и 2,6 годам ограничения свободы без направление в исправительное учреждение.
Помимо этого предприятие выплатит вдове погибшего 35 000 рублей, сообщает “Кричев Live”
Фото носит иллюстративный характер.
У мікрараёне “Сож” каля дома пабудаванага на кітайскія інвестыцыі адным з пастаянных элементаў пейзажа стала вялікая калюжына, якая редка высыхае нават летам. Дом пабудавалі, аднак дарогу за домам так і не адрамантавалі.
Прычым такая карціна не змяняецца гадамі, бо гэтае месца ўжо сталася звыклым краявідам і ланшафтам густанаселенага мікрарёна “Сож” у Крычаве. Мясцовыя ўлады нават не стараюцца хоць крыху падлатаць дарожнае пакрыццё, з-за чаго ў восенькі час тут небяспечна едзіць любой машыне, бо можна проста сур’ёзна паламацца.
Не надта бяспечна і звычайным пешаходам, бо калі аступіцца можна даць нырца і намачыцца вельмі моцна, што ў халодную пару года можа выліцца ў хваробу з моцнай тэмпературай.
Дарэчы, ужо раней mogilev.media пісалі пра гаротны стан дарожнага пакрыцця ў Крычаве, але паляпшэнняў на вялікі жаль не багата.
Фота mogilev.media
Занимательный эпитет, описывающий наши доходы, можно увидеть на сайте “Кричев Live”.
Даже если это опечатка, то опечатка знаковая. Скорее всего, председатель Кричевского райисполкома Андрей Седуков назвал зарплату процветающих белорусов не стальной, а стабильной.
Но ведь так и подмывает поупражняться в определениях белорусской зарплаты! Ее можно назвать высеченной из гранита или железобетонной, незыблемой, как скала или бездонной, как океан.
На самом же деле проблема кроется не в оговорках или опечатках, а в пропагандистской скороговорке о стабильности, всеобщем благоденствии и мирном небе над головой.
Это заклинание власти Беларуси повторяют так часто, что и оговориться немудрено.
Как сообщается на сайте Генеральной прокуратуры Республики Беларусь,
следствием установлено, что начальник, использовал служебное положение в корыстных целях.
С одного человека он взял 200 долларов за трудоустройство, другого “подключил” к центральному водопроводу за 500 рублей.
Обвиняемый свою вину не признал, однако суд посчитал ее доказанной.
Приговор – 3,5 года заключения в ИТК усиленного режима.
Кроме того, взяточнику придется выплатить штраф в размере 350 базовых величин и вернуть государству деньги, полученные в виде взяток.
Еще одно наказание – 5-летний запрет на занятие должностей, связанных с организационно-распорядительной и административно-хозяйственной деятельностью.
Хочется отметить, что в Беларуси этот запрет – чистая формальность.
Известен ряд случаев, когда проворовавшиеся начальники освобождались условно-досрочно, получали в виде “компенсации” за пребывание на нарах то колхозишко, то заводишко и продолжали распоряжаться и администрировать…
Фото носит иллюстративный характер.
