Абодвух жанчын затрымалі на аўтавакзале ў Віцебску, адкуль яны спрабавалі з’ехаць на аўтобусе ў Расію.
42-гадовая жыхарка Віцебску пазнаёмілася з 20-гадовай жыхаркай Магілёўшчыны ў сацыяльных сетках і ўгаварыла заняцца прастытуцыяй. Дзяўчыне былі абяцаныя добрыя ўмовы пражывання ў апартаментах і зарплату ад двух тысяч долараў штомесяц, паведамляе тэлеграм-канал «МВД Беларуси».
Супраць суценёркі, якую праваахоўнікі называюць «трафікёршай» узбуджана крымінальная справа.
Грабянёўскае, ці «Святое» возера – яшчэ адна перліна Магілёўскай ўнікальнасці. Гэта найвялікшы ў тутэйшы вадаём. Яго глыбіня сягае 19 мэтраў. Ён лічыцца помнікам прыроды з адметнай экасістэмай. Возера застаецца, нягледзячы на не найлепшыя для сябе часы, улюблёным месцам адпачынку гараджанаў.
Магілёў.media працягвае прагулкі па вядомым мясцінам гораду. Мы стараемся паказаць у сваіх відэазамалёўках хараство магілёўскіх краявідаў. Яны дапамагаюць адпачыць ад будзённасці, акунуцца ў свет гісторыі роднага гораду і, магчыма, угледзець будучыню.
Грабянёўскае возера ўпершыню ў гістарычных хроніках згадваецца ў 1643 годзе. Паводле жыхароў пасёлку Грабянёва, больш за пяць дзясяткаў гадоў таму, возера было невялікім. Калі паблізу пачалі масава будаваць жыллё, з вадаёму бралі пясок. Возера значна павялічылася як памерамі, гэтак і глыбінёю.
Старажылы кажуць, што ў даўнейшыя часы з возера выцякала рачулка Качарага. Па іх словах вадаём з Дняпром злучаў Гаджыеў роў. Складаную сістэму сувязі возера з ракой знішчылі меліяратары. З таго часу вада ў ім зрабілася стаячай, чысціць не спрабавалі. Працы камунальнікаў зводзіліся да ўпарадкавання пляжу.
У 2012 годзе возера прызнавалася самым чыстым вадаёмам у горадзе, а праз два гады санэпідэмстанцыя выдала прадпісанне аб забароне купання, бо вада не адпавядала стандартам па мікрабіялагічных паказчыках.
Каб Грабянёўскае возера ўратаваць, трэба пазбавіць дно арганікі. За шмат гадоў на ім пласт арганічных адкладаў вырас да двух мэтраў, і яны гніюць. З надыходам спёкі вада награваецца і пачынае «цвісці».
Мілая дачніку карціна, калі на ягоных палетках пасеянае ўвесну ўзышло ды саспела. Пра ўрод на сваіх сотках ён гатовы апавядаць гадзінамі, чакаючы ад суразмоўцы захаплення ды зайздрасці. Каб пераканаць яго ён абавязкова нечым свойскім пачастуе. Уважліва выслухае калегу пра гісторыю ягоных поспехаў на зямлі.
Падслухоўваць такія гаворкі найчасцей даводзіцца ў прыгарадных цягніках. Дарогаю да лецішча, ці з яго, з наладаванымі торбамі садавіны ды гародніны, дачнікі з выглядам дасведчаных аграрыяў расказваюць адзін аднаму сакрэты свайго майстэрства.
Гэта нічога, што ўсё свядомае жыццё яны аддалі гораду. Папросту беларуса цягне да зямлі. У ёй яго сіла і ўпэўненасць, што заўтра абавязкова надыдзе і ўсё будзе добра.
Пра тое напісаў Магілёў.media яго чытач. Разам з развагамі пра «сялянскую душу беларуса» ён даслаў серыю фотаздымкаў з поспехамі сваёй аграрнай чыннасці. Ягоныя творы папоўнілі «Фотаальбом Магілёў.media».
У фотаальбоме Магілёў.media – сабраныя фотаздымкі, дасыланыя чытачамі. Іх аўтары суправаджаюць свае работы невялікімі допісамі. У асноўным тлумачаць, чаму вырашылі сфатаграфаваць той, ці іншы ўпадабаны вобраз. Як і раней, чакайма фотаздымкай і допісаў да іх у паштовай скрынцы skrynia@mogilev.media.
Мясцінка ўздоўж гэтай невялікая рачулкі – улюблёнае месца адпачынку гараджанаў. У выхадныя тут па пракладзеным ходнікам шпацыруе нямала магілёўцаў і гасцей гораду.
Магілёў.media працягвае прагулкі па вядомым мясцінам гораду. Мы стараемся паказаць у сваіх відэазамалёўках хараство магілёўскіх краявідаў. Яны дапамагаюць адпачыць ад будзённасці, акунуцца ў свет гісторыі роднага гораду і, магчыма, угледзець будучыню.
Дубравека, адна з невялікіх рэчак і ручаёў гораду. Яна разам са Струшняю і Дзебраю стварылі цяперашні ўнікальны мясцовы ландшафт. Глыбокія яры гораду – гэта іх шматгадовая праца.
Даўжыня Дубравенкі 18 кіламетраў. Упадае ў Дняпро. Мае два прытокі – ручаі Струшня і Прыснянка. На рацэ ўтворанае Пячэрскае вадасховішча, а ў гістарычнай частцы гораду запрудаю зробленыя дзве сажалкі. Бліжэй да Дняпра рэчышча ўпарадкаванае.
У экспазіцыі дзясяткі работ, у якіх творы Леанарда да Вінчы, Малевіча, Пікаса, Маціса, Далі пададзеныя аўтарам ва ўнікальнай тэхніцы сублімацыі на тканінах. А культурныя і палітычныя падзеі перададзеныя творцам у працэсе яго пошукаў гармоніі і сэнсу існавання.
У карцінах прыхаваны антываенны і антырасісцкі падтэкст, які выклікае супрацьлеглыя думкі.
Магілёўскі дызайнер і мастак Валерый Плаксін прадставіў даробак шматгадовай творчасці на сваёй персанальнай выставе. Яна разгорнутая ў выставачнай зале Музею гісторыі Магілёва, што на вуліцы Болдзіна.
Валерый Плаксін нарадзіўся ў 1945 годзе ў Ленінградзе. Скончыў у 1970 годзе факультэт прыкладнога мастацтва Маскоўскага тэхналагічнага інстытуту. Працаваў мастаком у Краснаярску, а з 1978 года на просьбу адміністрацыі магілёўскага Камбіната шоўкавых тканін («Магатэкс») 30 гадоў кіраваў мастацкай майстэрняй на прадпрыемстве.
Выстава Плаксіна здзіўляе і падштурхоўвае да роздуму. Дапытліваму наведніку ёсць аб чым паспрачацца і што пераасэнсаваць. Яе трэба наведаць, каб параўнаць сваё ўспрыманне геніяльных карцін з бачаннем іх вачамі дызайнера. Паспрабаваць зразумець унутраны свет мастака і пашукаць сябе, аглядаючы яго творы. У карцінах Плаксіна прыхаваны антываенны і нечаканы антырасісцкі падтэкст, які выклікае супрацьлеглыя думкі.
Сам аўтар кажа, што аб’ектам ягоных захапленняў з’яўляюцца не падзеі і нават не сама рэальнасць, а эмоцыі, уражанні, роздумы, унутраны свет…
Яго працы дызайнерскія, бо гады працы на камбінаце шаўковых тканін нікуды не падзеліся, яны і па сёння з майстрам. Некаторыя з твораў маюць плакатнае адценне. Іншыя здаюцца сублімацыяй палітычных ці культурных падзей.
Некаторыя творы з’яўляюцца простым адлюстраваннем ягонага ўспрымання сутнасці іншых экзатычных для нас культур.
У Магілёве на гарадскім свяце «Звенит звонок!» дзятву вучылі абыходжанню са зброяй, расказвалі пра таямніцы следства і дазвалялі фатаграфавацца ў кампаніі з экіпіраванымі спецназаўцамі.
Імпрэза праходзіла ў Падмікольскім парку, а анансавалі яе ідэолагі з Магілёўскага гарвыканкаму. На свята прыйшло некалькі сот школьнікаў рознага ўзросту.
Хлопчыкі і дзяўчынкі разбіралі і збіралі аўтаматы пад наглядам ваенрукоў. Дзятве дазвалялі забаўляцца з вінтоўкай, пры гэтым не папярэджвалі, што цэліцца ў людзей забаронена.
Некаторыя «гульнявыя пляцоўкі» са зброяй былі ўпрыгожаныя савецкай атрыбутыкай, а вядоўцы былі адзетыя ў форму савецкіх салдат.
Гараджане абавязаныя вызваліць месца, адведзенае пад гаражы, па першым патрабаванні адміністрацыі. Уладальнікі металічных гаражоў павінны прыбраць іх да 10 верасня. На іх месцы ўзвядуць шматпавярховікі.
Будаўніцтва трох дзесяціпавярховых дамоў на вуліцы 30 год Перамогі адгукнулася на лёсе невялікага гаражнага кааператыва. Гаражы, пабудаваныя ў пачатку 1990-х ідуць пад знос у сувязі з распачатым будаўніцтвам. Будаўнікі збіраюцца знішчыць больш за 200 металічных каробак – паведамляе тэлеканал «Беларусь 4 Магілёў».
Першы намеснік кіраўніка Адміністрацыі Ленінскага раёну Аляксей Шарай даводзіць: яшчэ падчас будаўніцтва гаражоў у Дамову быў уключаны адмысловы пункт. Гараджане абавязаліся вызваліць месца, адведзенае пад гаражы, па першым патрабаванні адміністрацыі. Цяпер такое патрабаванне агучанае – на месцы кааператыва запланавана шматкватэрнае будаўніцтва з добраўпарадкаваннем тэрыторыі.
Уласнікі металічных гаражоў павінны самастойна забраць з іх каштоўную маёмасць і паклапаціцца пра новае месца размяшчэння да 10 верасня. Пакінуць гараж на прыдамавой тэрыторыі змогуць толькі інвалідам ІІ групы па хваробе апорна-рухальнага апарату.
Гаражы, у якія не будзе забяспечаны доступ будаўнікам, будуць ускрытыя без прысутнасці ўладальнікаў, а самі металічныя каробкі адправяцца на адмысловы палігон, чакаць свайго далейшага лёсу.
Абмежаванні ў продажы алкагольных напояў на «Дзень ведаў» чыноўнікі тлумачаць прапагандай здаровага ладу жыцця і прафілактыкай п’янства.
Набыць алкаголь дазволена для рытуальных абрадаў, вясельных і юбілейных урачыстасцяў, а таксама на абʼектах грамадскага харчавання ў разліў.
У Бялыніцкім і Слаўгарадскім раёнах абмежаванні продажу алкаголю будуць трываць 1 верасня да 24.00. Так пастанавілі мясцовыя райвыканкамы.
Антыалкагольную акцыю «Дзень цвярозасці» тлумачаць неабходнасцю правядзення мерапрыемстваў, накіраваных на прапаганду здаровага ладу жыцця, прафілактыку пʼянства і алкагалізму ды барацьбу з імі.
Тым часам, у суседніх раёнах набыць спіртовыя напоі можна без абмежаванняў.
Як удалося высветліць, толькі ў Бялыніцкім і Слаўгарадскім раёнах наважыліся на «Дзень ведаў» праводзіць «Дзень цвярозасці». Антыалкагольныя акцыі 1 верасня арганізавалі і ў шэрагу іншых раёнаў краіны, піша рэсурс «Близкие новости».
«Узровень п’янства тут не пры чым. Праводзілася рэспубліканская акцыя «Дзень цвярозасці». Гэтым разам раёнам далі свабоду выбару, вось яны яшчэ ўвесну ці напачатку лета і выбралі тыя даты, якія ім падаліся лагічнымі» – тлумачыць прычыну такога разнабою былы магілёўскі чыноўнік.
Грукат, шархаценне, удары – адбіваюць жаданьне жыхароў ад перасовання ў ім.
Ліфт, усталяваны ў шматпавярховым доме па вуліцы Каштанавай тры месяцы таму, палохае яго жыльцоў незвычайнымі гукамі.
Відэа з праблемнай працай ліфта адна з жыхарак выклала ў адзін з магілёўскіх паблікаў.
“Як вы думаеце, праца такога ліфта – ці бяспечная?” – задае пытанне аўтар відэа ў пабліку.
– Гэта труць кантрольныя чаравікаў… Спачатку нічога страшнага, пакуль не заб’юць накіроўвальныя, укладышы і г.д. – адказвае адзін абазаны чытач.
– Нічога небяспечнага няма, – паўтарае другі “спецыяліст” – ідзе прыцірка.
“Навошта і што прыціраецца ўжо тры месяцы? – не сунімаецца аўтар допісу – І шум апошнім часам у грукат перайшоў – у кватэрах чутны”.
– Не небяспечна. – супакойвае яшчэ адзін каментатар – Націсніце на кнопку са званочкам і растлумачце праблему дыспетчару. Абслугоўваючы механік прыбярэ праблему. Пасля мантажу, яшчэ бывае паўгода вылазяць “касякі”. І гэта таксама нармальна.
Валадар Цурпанаў 1 верасня прыйшоў у 43 школу і заклікаў педагогаў, якія працавалі ў выбарчых камісіях, прызнаць факты фальсіфікацыі выбараў ды «пакаяцца, стаўшы на калені».
Актывіста затрымалі, а пазней асудзілі на 20 дзён адміністрацыйнага арышту за «дробнае хуліганства і непадпарадкаванне службовай асобе».
У ізалятары Цурпанаву прысудзілі яшчэ 8 содняў за іншае адміністрацыйнае правапарушэнне, звязанае з яго пратэстнай актыўнасцю. Ён абвясціў сухую галадоўку і пасля 10 дзён галадавання быў дастаўлены супрацоўнікамі вязніцы ў больніцу.
Да лёсавызначальнага для сябе «візіту» на школьную лінейку Цурпанаў у разгар пратэстаў дамогся сустрэчы з кіраўнікамі гарадской і абласной вертыкалі. Ім агучыў патрабаванні пратэстоўцаў.
Валадара Цурпанава, які праваабарончай супольнасцю прызнаны палітвязнем, пазней асудзілі на 3 гады «хіміі», з яе адправілі ў калонію. Цяпер жа ён няволіцца ў гродзенскай турме №1. На волю мае выйсці ў лютым 2023 году.
