Стала вядома імя аднаго з катаў паэта Міхася Чарота – гэта ўраджэнец Бабруйска

Упершыню дакументальна пацверджана, хто вёў справу супраць аднаго з самых таленавітых беларускіх паэтаў – Міхася Чарота, расстралянага ў 1937 годзе. У адным з дакументаў у варшаўскім Архіве новых актаў знайшлося сведчанне, што гэта ўраджэнец Бабруйска Віктар Эмануілавіч Быхоўскі.  

Міхася Чарота, аднаго з яркіх прадстаўнікоў беларускага літаратурнага адраджэння, арыштавалі 24 студзеня 1937 года. Пасля шматлікіх допытаў і катаванняў ён прызнаў сваю “віну”. У ноч з 29 на 30 кастрычніка 1937 года паэт быў расстраляны разам з іншымі дзеячамі беларускай культуры.

Што ж датычыцца ураджэнца Бабруйска Віктара Эмануілавіча Быхоўскага (на здымку справа), то ён – адна з самых злавесных постацяў, што стаяць за жорсткімі рэпрэсіямі супраць беларускай інтэлігенцыі падчас Вялікага тэрору ў 1937–1938 гадах. 

Тады Быхоўскі узначальваў сакрэтна-палітычны аддзел НКУС БССР, які займаўся пераследам беларускіх нацыянальных дзеячоў.

Менавіта Быхоўскі “вёў справу на беларускага паэта Чарота і атрымаў паказанні як на “ворагаў народа” і былых беларускіх нацыяналістаў, удзельнікаў антысавецкай змовы”. Пра гэта сведчаць дакументы з Архіва новых актаў у Варшаве, знойдзеныя даследчыкамі Беларускага інстытута публічнай гісторыі.

Адзін з калегаў ахарактарызаваў Быхоўскага “як садыста, здольнага сфабрыкаваць любую справу”. Яго метады ўключалі катаванні, фальсіфікацыю паказанняў і поўную адсутнасць маральных межаў.

У 1939 годзе і сам Быхоўскі трапіў пад махавік рэпрэсій. За катаванні і фальсіфікацыі яго асудзілі на 10 гадоў лагераў. Але ўжо у 1946 годзе ён  быў вызвалены з месцаў пазбаўлення волі «за добрую працу».

Потым працаваў начальнікам нагляднай службы ў Куйбышаўскай вобласці. У студзені 1951 года быў звольнены з МУС па ўласным жаданні. 

Міхась Чарот развітаўся з намі радкамі свайго апошняга верша, які пазней знайшлі на муры камеры паэта: “Мяне заціснулі за краты. Я прысягаю вам, сябры, Мае палі, Мае бары – Кажу вам – я не вінаваты! “

Фота тэлеграм-канала Беларускага інстытута публічнай гісторыі.

Памерла былая палітзняволеная з Магілёва Ганна Кандраценка – дыягназ ёй паставілі яшчэ на зоне

Ганна Кандраценка была асуджаная да трох гадоў пазбаўлення волі. У калоніі ёй паставілі дыягназ – рак.

5 лютага 2025 года не стала палітзняволенай з Магілёва Ганны Кандраценка. Пра смерць 39-гадовай жанчыны стала вядома толькі цяпер – паведамляе “Наша Ніва”. У калоніі, падчас трохгадовага зняволення, у яе быў дыягнаставаны рак шыйкі маткі. Ганна Кандраценка памерла праз поўгады пасля вызвалення. З родных у яе засталася толькі маці-пенсіянерка, якая жыве ў Чавускім раёне.

Ганну Аляксандраўну Кандраценку абвінавацілі адразу па трох артыкулах Крымінальнага кодэкса: абраза прадстаўніка ўлады, абраза Лукашэнкі і абраза суддзі альбо народнага засядацеля. Працэс праходзіў у 2022 годзе, яго вяла суддзя Наталля Панасенка.

суддзя
Суддзя Суда Ленінскага раёна г. Магілёва Наталля Панасенка

Вось што пра Ганну Кандраценка расказвала былая сукамерніца, таксама палітзняволеная: “Аня загіне ў тых турмах. Да яе следчы ў калонію прыехаў, а яна нагаварыла на новы тэрмін. Ані вельмі цяжка, у яе падтрымкі амаль не было ад родных, у яе толькі мама пенсіянерка, якая жыве на мінімальную пенсію.

Аня высокая і худзенькая. У яе псарыяз, які пасля працы з сінтэпонам яшчэ больш прагрэсаваць пачаў. Аня ніткі абразала і выварочвала рэчы. Ад тых шмулянняў аб тканіну ў яе стала ўсе горш”.

Акрамя псарыяза, у калоніі ў Ганны Кандраценка дыягнаставалі рак. Нягледзячы на гэта, яе не выпусцілі датэрмінова, а наадварот, дадалі яшчэ адзін тэрмін. За каментарый на адрас інспектара ДАІ Светлагорскага РУУС Андрэя Баграёнка, суддзя Вольга Краўчанка прысудзіла Ганне год пазбаўлення волі і 50 базавых велічынь штрафу, але новы тэрмін быў паглынуты ранейшым, больш строгім.

Суддзя Краўчанка
Суддзя Суда Кастрычніцкага раёна г. Магілёва Вольга Краўчанка

Ганна Кандраценка адбыла свой тэрмін цалкам. Яна вызвалілася 20 чэрвеня 2024 года. На свабодзе Ганна прабыла трохі больш за паўгода, змагаючыся са сваёй хваробай. Па словах аднавяскоўцаў, пасля смерці дачкі яе маці вядзе «пустэльніцкі лад жыцця».

Магілёўскі райсуд узначаліў суддзя, які ўдзельнічаў у палітычных расправах

Лукашэнка прызначыў старшынёй Магілёўскага раённага суда Максіма Курпачэнку, які праславіўся сваёй актыўнай роляй у палітычных судовых працэсах.

Суддзя Магілёўскага суда Максім Курпачэнка стаў прыкметнай фігурай у беларускай судовай сістэме на фоне масавых рэпрэсій, што пачаліся пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года. Менавіта ён разглядаў шэраг адміністрацыйных спраў, непасрэдна звязаных з удзелам грамадзян у мірных акцыях пратэсту. Пад яго прысуды трапілі, у прыватнасці, аператар Аляксандр Сідарэўскі, педыятарка Святлана Леончык і яшчэ як мінімум дзясятак магілёўцаў.

Акрамя адміністрацыйных працэсаў, на рахунку Курпачэнкі і гучныя крымінальныя прысуды. Сярод іх – абмежаванне волі для актывіста Станіслава Паўлінковіча за «абразу» суддзі Аксаны Ратнікавай, рэальны тэрмін для ўдзельніка так званай «справы лялек» Дзмітрыя Лукашэвіча, а таксама трохмесячны арышт для Дзмітрыя Шнейдэрава, які вясной 2022 года зняў з флагштока чырвона-зялёны сцяг.

Цікава, што такі імклівы ўзлёт у судовай сістэме адбыўся на фоне адносна нядаўняга прызначэння: суддзёй Курпачэнка стаў толькі ў маі 2019 года.

Да таго ён больш за дзесяць гадоў працаваў у сілавых структурах – з 2005 па 2019 год служыў следчым у ўпраўленні Следчага камітэта па Магілёўскай вобласці. Судзячы па практыцы апошніх гадоў, менавіта гэты досвед у многім вызначыў яго падыход да правасуддзя: жорсткі, скіраваны на падаўленне грамадзянскай актыўнасці.

Фотаздымак з адкрытых крыніц 

“Нарадзіла мёртвага хлопчыка ў сваёй камеры” – выйшаў даклад ААН аб рэпрэсіях у Беларусі, якія расцэньваюцца як злачынствы супраць чалавечнасці

За сэксуалізаваным гвалтам і катаваннямі часцей за ўсё стаяць супрацоўнікі ГУБАЗіК, а работнікі КДБ спрабавалі схаваць смерць немаўляці ў турме.

Continue reading ““Нарадзіла мёртвага хлопчыка ў сваёй камеры” – выйшаў даклад ААН аб рэпрэсіях у Беларусі, якія расцэньваюцца як злачынствы супраць чалавечнасці”