Графіці “Хуліганы мы!” з’явілася на бетоннай агароджы былога прадпрыемства. Цяпер будынкі маслазавода цалкам знішчаны, пра што раней пісалі mogilev.media.
Зробленае графіці вельмі трапна характарызуе ўчынак крычаўскага кіраўніцтва, бо прамысловыя памяшканні маслазавода знаходзіліся ў добрым стане, нікому не заміналі і маглі б выкарыстоўвацца іншымі дзяржаўнымі прадпрыемствамі ці прыватнымі арганізацыямі, але цяпер там проста голая пляцоўка з горкамі пяску.
Фота: mogilev.media
Яшчэ ў лютым mogilev.media пісалі, што былы крычаўскі маслазавод ператварыўся ў горы смецця, усе завадскія будынкі знішчаны. За пару месяцаў горы будаўнічага смецця былі вывезены грузавымі машынамі. Цяпер практычна нічога не засталося, што б нагадвала пра існаванне некалі цэлага завадскога комплекса.
На месцах пабудоў знаходзяцца толькі горкі пяска і больш нічога. Адзначым, што прамысловая тэрыторыя хоць і агароджана, аднак уязныя жалезныя вароты адчыненыя. Гэта значыць, што на тэрыторыю былога завода можа зайсці кожны жадаючы, хоць гэта можа ўяўляць пэўную небяспеку.
Фота mogilev.media
Усе будынкі маслазавода на сённяшні момант зруйнаваны, а гэта – галоўны адміністрацыйны будынак, пост аховы, вытворчыя і складскія памяшканні. Тэрыторыя былога маслазавода агароджана, ад завадскога комплекса засталося толькі куча будаўнічага смецця, якое разграбаецца экскаватарам і вывозіцца грузавымі машынамі.
Нагадаем, што працы па знішчэнні прамысловай зоны былога маслазавода пачаліся яшчэ летась, у кастрычніку. Спачатку былі зруйнаваны толькі некаторыя склады. Актывізавалася праца ўжо ў лістападзе, калі была разламана і знішчана большая частка працоўных памяшканняў.
Горад згубіў пэўную турыстычную адметнасць – нестандартна спалучаныя кампазіцыя-эмблема з найменнем горада і выявай палаца Пацёмкіна-Галынскіх у блакітна-белых колерах на фоне складскіх памяшканняў і ваданапорная вежа маслазавода, а таксама бетонная агароджны бела-блакітнай расфарбоўкі прыкоўвалі ўвагу гасцей Крычава.
Прадпрыемства перажыло распад СССР і квітнела, пакуль яго не далучылі да “Бабушкінай крынкі”.
Працы па знішчэнні прамысловай зоны былога маслазавода пачаліся яшчэ ў кастрычніку, аднак мелі павольны характар. Спачатку былі зруйнаваны толькі некаторыя склады. Актывізавалася праца ўжо ў лістападзе, калі была разламана і знішчана большая частка працоўных памяшканняў. На сённяшні дзень ад былога завода засталася адна чвэрць ўсіх збудаванняў, якія, можна меркаваць, будуць прыбраны да канца года.
Мясцовы масларобчы завод лакалізаваўся блізка каля маста праз Сож і меў гісторыю больш чым у паўстагоддзі – ён паўстаў у 1946 годзе. Былы маслазавод у Крычаве ўключаў шэраг вытворчых памяшканняў, складоў і нават ваданапорную вежу.
Развал Савецкага Саюза ў свой час не стаў перашкодай для далейшай працы завода, як і для многіх прадпрыемстваў горада. Да сярэдзіны 2000-х гадоў малакаперапрацоўчы завод працаваў досыць стабільна, славіўся сваёй малочнай прадукцыяй, сырам, тварагом і нават марозівам.
На чацвёрты квартал 2005 года на заводзе працавала 77 чалавек. Аднак у самым канцы 2005 года як самастойная адзінка прадпрыемства ліквідуецца і далучаецца да ААТ “Бабушкіна крынка”. З гэтага часу можна весці адлік паступовага паслаблення прадпрыемства, практычна да поўнага яго знішчэння на сённяшні дзень.
Апошнімі гадамі былое прадпрыемства ператварылася ў прыёмны пункт, на якім працавалі адзінкі людзей. Увесь гэты час кіраўніцтва ААТ “Бабушкіна крынка” плаціла арэнду, аднак у рэшце рэшт прыняла рашэнне сысці з тэрыторыі былога прадпрыемства. Нягледзячы на гэта на сайце малочнага прадпрыемства “Бабушкіна крынка” да сённяшняга дня значыцца філіял холдынга ў Крычаве.
У сваю чаргу мясцовая ўлада Крычава лепшага рашэння за простае зруйнаванне прамысловых памяшканняў былога маслазавода не знайшла.
Фота: mogilev.media
