Паселішча Багародзічнае ад расійскіх войск вызвалілі 11 верасня. Украінскіх вайскоўцаў шакавала ўбачанае ў ім. Яны знайшлі трупы ўкраінскіх салдат без галоў і забітых мясцовых жыхароў.
“Расіяне так уцякалі, што пакінулі па сябе нават недавараныя макароны на пліце. І кучу зброі і боепрыпасаў. І лайно. Горы лайна. Яны гадзілі паўсюль – у школе, дзе жылі, у дамах і нават у царкве мясцовага манастыра. Тут яны зладзілі сральню прама за алтаром. У самім сяле, за якое ішлі разлютаваныя баі, хлопцы знайшлі целы нашых байцоў – без галоў і без абутку. І паўдзясятка цел забітых мірных жыхароў”, – пераказвае аповед ваеннага журналіста Аляксея Кашпораўскага інфармацыйнае агенцтва «УНІАН».
images.unian.net
Паводле журналіста, па расійскай акупацыі з вёскі з’ехалі ўсе жыхары, акрамя 60-гадовага Мікалая і яго 93-гадовай маці Ніны Ільінічны. Частку жыхароў паселішча забілі расіяне, а частку – падчас абстрэлаў. Сярод забітых і родныя адзіных жыхароў Багародзічнага. Старэйшага сына Ніны Ільінічны разам з жонкай застрэлілі расіяне. Іх пахавалі за домам.
Аляксей Кашпораўскі апавядае, што пенсіянерка і яе сын Мікалай жывуць у невялікім хляўку, бо ўсе дамы разбураны. У іх засталіся дзве гусі, астатніх забралі расіяне. Мікалай расказаў журналісту, што «сам ставіў расцяжкі для гарачай сустрэчы з захопнікамі і сам жа іх здымаў».
images.unian.net
Расіяне перабывалі на тэрыторыі паўразбуранага манастыра, там жа ўладкавалі склад боепрыпасаў. Уцякаючы, яны падпалілі склад, але ён не ўзарваўся.
«З самай царквы расіяне скралі іконы. І абасралі ўсё, што толькі можна. За царскай брамай проста зладзілі прыбіральню. Гэтак жа абгаджаная і школа, дзе размяшчаліся расійскія падраздзяленні. Рэшткі ежы, парнаграфія, кінутая зброя і амуніцыя – гэтае месца хутчэй нагадвае нейкі лагер бамжоў. У куце байцы «другой арміі свету» зладзілі «месца кахання» – некалькі матрацаў на падлозе, крэм для рук і расійскія парнаграфічныя часопісы. Думаў, такое ўжо гадоў дваццаць ніхто не друкуе«, – расказвае Аляксей Кашпораўскі.