Category: навіна дня

Альтэрнатыўная ноч музеяў – завітайце ў магілёўскія дворыкі (шмат фота)

Навіна ад

18 траўня адзначаецца Міжнародны дзень музеяў. Прымеркавана да гэтай даты, музеі ўсяго свету праводзяць адну з самых яркіх акцый у каляндарным годзе – “Ноч музеяў”. Сёлета свае праграмы падрыхтавалі ўсе музеі Магілёўшчыны, а поўны спіс мерапрыемстваў у абласным цэнтры можна знайсці тут.

Mogilev.media традыцыйна прапануе сваю альтэрнатыўную “Ноч музеяў”, калі можна самастойна прагуляцца па начным горадзе і дакрануцца да яго багатай гістарычнай спадчыны. Мы ўжо запрашалі нашых чытачоў адчуць водар даўніны ў малавядомым закутку гістарычнага цэнтра, у завулках вакол вуліцы Дзяржынскага, а таксама на старажытных могілках. Сёлета мы прапануем прагуляцца па самым сэрцы гістарычнага Магілёва – унутраных дворыках велічных гарадскіх пабудоў, што прытуліліся збоч папулярных маршрутаў для пешых прагулак. 

Пачаць можна з дворыка за ратушай. Тут на сцяне дома цэху кушняроў радуе вока роспіс Рыгора Шараева з выявай самай старажытнай магілёўскай гравюры. 

Далей – пакуль яшчэ не самы атмасферны, але ўнікальны за кошт захаванай уязной брамы дворык дома Каніскага. 

Ну, а сапраўдная атмасфера пачынаецца каля касцёла. Аркі, цесныя праходы паміж дамамі, каменныя калодзежы са старэнькімі драўлянымі лесвіцамі, каванымі балконамі і тым самым духам некранутай старыны.

Наўрадці вы тут яшчэ не бывалі, але безумоўна не забудзьцеся завітаць у самы знакаміты і, напэўна, улюбёны “чырвоны дворык” за “Беларусбанкам” на рагу Першамайскай і Пажарнага.

Абавязкова зазірніце ў дворык “Дома польскага”. Неабазнаных падарожнікаў тут чакае невялікі сюрпрыз – на заднім фасадзе будынка захаваліся чатыры кірылічныя літары “ГО ДУ”. На фотаздымку з архіва Аляксея Вінэра, зробленым у 1939 годзе, можна пабачыць верхнюю частку гэтага надпісу, на франтоне, які не захаваўся – 1794, што азначае год узвядзення будынка.

Фотаздымак з архіва Аляксея Вінэра, 1939 год

Дворыкі за Пажарным, паміж Ленінскай і Першамайскай – той асаблівы раёнчык, без якога немагчыма ўявіць сапраўдны Магілёў – зацішны і нефасадны, крыху расцярушаны ад перажытых стагоддзяў, і такі разняволены.

Фота: mogilev.media і з адкрытых крыніц

Belarus ID – прадстаўлена платформа для галасавання на выбарах у Каардынацыйную раду

Навіна ад

Павел Лібер распавёў пра мабільны дадатак Belarus ID, распрацаваны для выбараў у Каардынацыйную раду – дадзеныя выбаршчыкаў скрасці будзе немагчыма, для галасавання спатрэбіцца пашпарт.

Вядомы беларускі ІТ-бізнэсмен Павел Лібер, каманда якога стварыла платформу “Голас” падчас выбараў у 2020 годзе, даў вялікае інтэрв’ю парталу “Люстэрка”, у якім падрабязна апісаў асаблівасці новага мабільнага дадатку для выбараў у Каардынацыйную раду і таксама – чаму яму можна будзе давяраць. 

Мабільны дадатак Belarus ID будзе даступны для спампоўвання ў Арр Store і Google Play Market пачынаючы з 20 траўня. Такая позняя дата запуска платформы тлумачыцца правіламі бяспекі. 

Мы яго не выкладаем зараз для ўсіх, каб не даць занадта вялікі калідор для беларускай дзяржавы, якая можа пачаць выпускаць падробленыя копіі, падобныя да арыгіналу, ці закідваць крамы дадаткаў скаргамі – пракаментаваў Павел Лібер.

Сама праграма будзе працаваць наступным чынам. Спампаваўшы дадатак чалавек падчас галасавання павінен будзе ідэнтыфікаваць сваю асобу з пашпартам у руках. Гэта павінен быць менавіта беларускі пашпарт і ніякі іншы дакумент – тлумачыць распрацоўшчык – але ён можа быць пратэрмінаваным.

Павел Лібер: Калі мы кажам, што хочам правесці паўнавартасныя выбары так, каб усе астатнія былі ўпэўненыя ў іх надзейнасці, то нам даводзіцца выкарыстоўваць механізмы, якія сапраўды блізкія да сапраўдных выбараў. На любых сапраўдных выбарах сёння выкарыстоўваюцца пашпарты. З пункту гледжання бяспекі, гэта асобнае вельмі вялікае пытанне, якому мы прысвяцілі дастаткова шмат часу.

Дадатак Belarus ID пацвердзіць асобу выбаршчыка толькі калі працэдура ідэнтыфікацыі будзе праходзіць у рэальным часе – загадзя запампаваныя фота альбо відэа не спрацуюць. За гэта адказвае сістэма эстонскай кампаніі Veriff, з якой у каманды Паўла Лібера заключана партнёрскае пагадненне, і якая спецыялізуецца на верыфікацыі дакументаў. “Кампаніі Veriff давяраюць банкі, яны выкарыстоўваюць яе тэхналогіі для таго, каб выдаваць людзям грошы. Адпаведна, мы можам давяраць ім верыфікацыю выбаршчыкаў” – патлумачыў Павел Лібер.

Пасля ідэнтыфікацыі дадзеныя карыстальніка застануцца толькі на ягоным тэлефоне і будуць захэшыраваныя. Хэш – гэта ўнікальны лічбавы адбітак, які можна прывязаць да любога файла. У выпадку з Belarus ID, у хэш патрапяць звесткі пра імя і пашпартныя дадзеныя выбаршчыка, але ўзяць гэтыя дадзеныя з хэша староннія арганізацыі не змогуць.

У нашым выпадку ў сістэме не будуць захоўвацца персанальныя дадзеныя. Мы выкарыстоўваем дастаткова цікавую тэхніку, яна называецца blind signatures. Пасля праходжання верыфікацыі ў сябе ў тэлефоне чалавек перадае ў сістэму толькі хэш ад сваіх дадзеных, самі ж яны застаюцца ў яго на прыладзе. Прычым гэты хэш будзе яшчэ раз дадаткова зашыфраваны для таго, каб максімальна разарваць сувязь паміж дадзенымі і тым, каму яны належаць. Яе нельга будзе аднавіць нават у выпадку ўцечкі з блокчэйна. 

Для гарантый бяспекі платформа праходзіць незалежны аўдыт, які праводзіць небеларуская кампанія. “У нас няма ніякага цэнтральнага рэестра дадзеных. – тлумачыць Паел Лібер – Не будзе нейкай базы, якую можна скрасці. Нельга падкупіць кагосьці ці пагражаць камусьці, каб ён яе скраў. Мы разумеем, што КДБ сёння можа пранікаць куды заўгодна і як заўгодна. Таму карыстальнік скануе свае дадзеныя, яны застаюцца ў яго ў дадатку і нікуды не адпраўляюцца. За некалькі дзён да выбараў дадатак будзе выкладзены ў агульны доступ у выглядзе адкрытага кода. Кожны зможа прыйсці, пераправерыць, азнаёміцца з усімі вынікамі, з аўдытам і кодам, правесці сваю незалежную адзнаку. Мы робім гэта спецыяльна, каб выключыць чалавечы фактар, таму што мы разумеем, што да гэтага часу знаходзімся ва ўмовах супрацьдзеяння з боку беларускай дзяржавы.”

Цалкам інтэрв’ю можна знайсці тут.

Фота: belsat.eu

Дызайн вайсковай часткі пад Асіповічамі ўсё больш нагадвае сховішча ядзернай зброі – The New York Times

Навіна ад

Выданне The New York Times апублікавала новыя матэрыялы пра вайсковую частку пад Асіповічамі, якая можа выступаць як сховішча для ядзерных боепрыпасаў. Раней, у сакавіку гэтага года даследчыкі з Федэрацыі амерыканскіх навукоўцаў ужо звярталі ўвагу на гэтую частку – пісалі mogilev.media.

На думку экспертаў, якія вывучалі новыя спадарожнікавыя здымкі ваеннага аб’екта пад Асіповічамі і падзяліліся сваімі ўражаннямі з The New York Times, па сваім дызайне частка стала ўсё больш нагадваць тыповыя расійскія сховішчы атамнай зброі.

Эксперты адзначылі, што вайсковая частка працягвае забудоўвацца, на аб’екце з’явіўся аварыйны эвакуацыйны выхад і дадатковая сістэма супрацьпаветранай абароны.

На фота: Дадатковая сістэма супрацьпаветранай абароны, разгорнутая на базе пад Асіповічамі. Крыніца: The New York Times / Maxar Technologies

Адна змена ў архітэктуры ваеннага аб’екта паставіла ў тупік даследчыкаў. Раней частка была абнесеная чатырма лініямі агароджы, а зараз іх толькі тры.

Схема размяшчэння ліній агароджы і кантрольна-прапускнога пункту на базе пад Асіповічамі, на думку экспертаў, стала нагадваць тыповыя сховішчы атамнай зброі ў Расійскай Федэрацыі, у Наўгародскай, Хабараўскай, Белгарадскай і іншых абласцях.

Адзін з экспертаў, Уільям Мун, заявіў выданню The New York Times, што дызайн магчымага сховішча расійскай ядзернай зброі пад Асіповічамі вельмі нагадвае сучасныя ядзерныя базы ў Расіі, дзе Мун, па ягоных словах, бываў асабіста ў складзе дэлегацый Пентагона ў якасці назіральніка за бяспекай захоўвання ядзернай зброі.

В каком полку служили? Когда вопишь о «дедах и победах» надо иметь к этому хоть какое-то отношение

Навіна ад

Истерию вокруг Дня Победы в Беларуси нагнетают те из чиновников и пропагандистов, кому следует помалкивать в тряпочку.

Девятое мая, вне всяких сомнений, для беларусов великая дата. Они заплатили за победу над фашизмом страшную цену, а раны, нанесенные Великой Отечественной, не зарубцевались и через восемь десятков лет. Настоящих виновников этого торжества почти не осталось. Ведь, по сути, тем, кто с оружием в руках воевал против гитлеровских оккупантов, должно быть никак не меньше ста лет. Увы, но большинство наших ветеранов ушло из жизни гораздо раньше – война не прибавила им здоровья.

А являлись эти люди не просто героями, но еще и свидетелями того, как все было на самом деле. Поэтому, когда выслушиваешь выкрики нынешних лукашенковских чиновников и пропагандистов о дедах и победах очень хочется спросить у этих ораторов: в каком полку сами служили?

Автору этих строк довелось встречаться с ветеранами. Так вот – те, кто на самом деле воевал и имел боевые награды, предпочитал отмалчиваться. Не любили вспоминать о войне «афганцы», очень трудно было разговорить ветеранов Великой Отечественной, на чьих, спрятанных в шкафах пиджаках, были медали «За отвагу», ордена Красной Звезды, а не просто юбилейные побрякушки.

Очень показателен один случай. Знакомый ветеран-пулеметчик, кстати еврей, потерявший на фронте руку и после этого продолживший воевать в партизанском отряде, на мой вопрос о цвете крестов на немецких танках, ответил: я танков и не видел, не довелось. Вот так. А между прочим, был у этого человека даже Орден Славы, которым просто так, за здорово живешь, не награждали.

Другая весьма красноречивая история произошла с дамой, которой в 41-м было всего тринадцать. Сначала она была “связной” в партизанском отряде. Лет через десять выяснилось, что “сражалась” под Кенигсбергом, а не так давно, уже незадолго до своей смерти, она сообщила школьникам, что “дошла” до Берлина.

К чему все это? Да, к тому, что право поднимать рюмку за праздник Победы, надо еще заслужить. А ведь подавляющее большинство тех, кто сейчас с пеной у рта вопит о геноциде белорусского народа, портянок не нюхали, потому что в армии не служили. Также, как и их дети, которые при слове «служба» сразу начинают испытывать острые приступы метеоризма и энуреза.

Такие вот пироги. Кто-то отсиделся на военной кафедре, кому-то помешало отдать священный долг Родине плоскостопие. И с дедами кое у кого не все в порядке. При желании можно назвать фамилии тех, кто, обзывая политических эмигрантов, выжатых из Беларуси режимом Лукашенко, власовцами и неонацистами, пытается скрыть за этим нелицеприятные факты из жизни собственных дедов.

Ну, а я сегодня буду вспоминать своего деда, которого моя мама никогда не видела – он ушел на фронт в сорок четвертом и погиб на Одере, еще до ее рождения. Буду  рассматривать фотографии другого деда – лейтенанта понтонного батальона, сражавшегося с гитлеровцами с первых дней войны.

Не хочется портить священный праздник Победы анализом нынешнего геноцида белорусского народа, который учиняет в стране агрофюрер и его приспешники, но им стоит помнить о том, что рано или поздно все это тоже будет расследовано и предано гласности. Как говорит Андрей Муковозчик, дойдем до каждого, поможем понять с чего все-таки начинается Родина.  Да и с дедами обязательно разберемся. Будьте уверены. Киберпартизаны ведь выложили на всеобщее обозрение базу доносчиков. Возможно, что и с базой полицаев и шуцманшафтов как-то определимся.

В этом ведь сакральный смысл фразы “Никто не забыт, ничто не забыто”.

Ну, а пока: с праздником, дорогие друзья! С Днем Победы!

Кшиштоф Черный

“Мы праходзім праз час выпрабаванняў, і Хрыстос таксама цярпеў за праўду” – Ціханоўская павіншавала беларусаў з Вялікднём

Навіна ад

Святлана Ціханоўская звярнулася да беларусаў з Велікодным віншаваннем у сваім Тэлеграм-канале.

Continue reading ““Мы праходзім праз час выпрабаванняў, і Хрыстос таксама цярпеў за праўду” – Ціханоўская павіншавала беларусаў з Вялікднём”

Магілёўскія даносчыкі – вось яны. Публікуем тэксты палітычных зваротаў у КДБ

Навіна ад

Mogilev.media сабралі пакуль што самы поўны спіс палітычных зваротаў у КДБ, злітых “Кіберпартызанамі”, у якіх фігурантамі з’яўляюцца жыхары Магілёўскага рэгіёна – як заяўнікі, так і людзі, на якіх скардзяцца.

Матэрыял падаем тут без купюр, паколькі ананімнасць ужо немагчымая. У гэты матэрыял чакаюцца пазнейшыя дабаўленні, паколькі пошук ускладнёны спробамі схаваць рэальную асобу даносчыка. Звяртаем увагу на той факт, што не ўсё з зафіксаванага на сайце КДБ трэба прымаць за праўду – у тэкстах могуць сустракацца і фальсіфікацыі і правакацыі.

Continue reading “Магілёўскія даносчыкі – вось яны. Публікуем тэксты палітычных зваротаў у КДБ”

“Мой бывший друг спонсировал Тихановскую” – пра што пісалі магілёўцы ў беларускіх Wikileaks

Навіна ад

Так-так, мы праглядзелі ўсе 40 000 “даносаў”, злітых Кіберпартызанамі з сайта КДБ. Адразу трэба адзначыць, што ўласна даносаў там не вельмі шмат, яны складаюць толькі нязначны працэнт ад усіх зваротаў. Але яны ёсць.

Сярод людзей, якія звярнуліся на афіцыйны сайт беларускага КДБ па электроннай пошце, магілёўцы аказаліся ледзь не самымі актыўнымі. Аднак, трэба адзначыць, што абсалютная большасць такіх зваротаў – гэта спам. Так, 9 728 аднатыпных е-мэйлаў напісаў чалавек, падпісаны як жыхар аграгарадка Гавяды Шклоўскага раёна. Агромністую хвалю лістоў падрыхтавалі таксама фанаты газеты “Вячэрні Магілёў” падчас унікальнага для Беларусі судовага разбіральніцтва над гэтым выданнем з-за гамафобскіх выказванняў. Аўтараў гэтай хвалі было ўсяго двое, і напісаныя імі звароты вымушаюць сумнявацца ў псіхалагічнай адэкватнасці. 

Зрэшты, лісты ад псіхічна неўраўнаважаных асобаў – абавязковы складнік любой перапіскі ў публічным ведамстве. Сярод жа тых тэкстаў, на якія варта звярнуць увагу, варта выдзеліць некалькі груп. Па-першае, гэта ўласна даносы, у іх класічным выглядзе. На ўсе 40 000 зваротаў, налічылася ўсяго каля 30 чалавек, чые звароты трапляюць пад гэтае вызначэнне і адносяцца да жыхароў нашага рэгіёна. 

Вось, напрыклад, зварот навучэнца аднаго з магілёўскіх ліцэяў, у якім малады чалавек даносіць на свайго “былога сябра”.

Ёсць таксама класічныя даносы на суседзяў, калегаў па працы і начальства, а таксама скаргі ад карыстальнікаў соцсетак на “няправільныя” ролікі ці абуральныя фотаздымкі, калі ў сканвордзе пад фота “зубра, сімвала Беларусі” напісана “бізон”. Але поўны корпус такіх даносаў і скаргаў мы вырашылі вынесці ў асобную публікацыю – сачыце за нашымі наступнымі матэрыяламі.

Пра што яшчэ пісалі ў КДБ – тут ёсць абгрунтаваныя скаргі ад людзей, якія сутыкнуліся з несправядлівасцю, хабарніцтвам і кумаўством на працы і ў жыцці. Такія лісты мы таксама будзем вывучаць і даваць ім асобную характарыстыку.

Ёсць звароты з просьбай аб памілаванні. Альбіна С. з горада Магілёва, напрыклад, напісала раскаянне за тое, што збірала подпісы за Бабарыку. Усё б нічога, але разам са сваім апраўданнем, яна не-не, дый данесла на іншага чалавека.

Я “на все готов” – з такімі словамі пісалі ў КДБ людзі, якія прапаноўвалі сябе ў якасці тайных агентаў у ЕС, альбо ў Беларусі. Іх імёны і адрасы, як і ўсіх астатніх мы прыбралі з публікацыі, хоць усведамляем, што праз публічнасць зліву знайсці кантакты гэтых асобаў не складзе ніякай цяжкасці.

Іншыя звароты – словы падтрымкі работнікам КДБ і праклёны ў іх адрас, крытыка ўладаў і пахвала – такія звароты дзеляцца прыкладна 50/50 і іх вельмі нязначная колькасць, па пяць-шэсць з сарака тысяч. Іх мы тут наўрадці будзем публікаваць, а засяродзімся найперш на тых матэрыялах, якія раскрываюць схаваную пакуль ад жыхароў Магілёўскага рэгіёна, але вельмі важную рэальнасць.

Сачыце за нашымі публікацыямі. 

Кіберпартызаны атрымалі дадзеныя пра 40 000 даносчыкаў КДБ

Навіна ад

“Суполка ананімных хактывістаў” паведаміла пра ўзлом сайта КДБ 26 красавіка. Яны заявілі, што афіцыйны сайт ведамства не працуе ўжо два месяцы па той прычыне, што яшчэ ўвосень 2023 года ў яго праніклі “Кіберпартызаны”, выкачалі ўсю інфармацыю і крыху “пашумелі”.

Сння ж суполка распавяла, што ў атрыманай імі інфармацыі аказалася база дадзеных даносчыкаў КДБ. Гэта больш за 40 000 паведамленняў, адпраўленых як беларускімі, так і замежнымі карыстальнікамі сайта дзяржбяспекі. Некаторыя з іх былі апублікаваныя “Кіберпартызанамі”.

Пакуль у апублікаваных матэрыялах не фігуруюць жыхары, альбо выхадцы з Магілёўшчыны, таму будзем з цікаўнасцю сачыць за абнаўленнямі гэтай інфармацыі.

Фота: by.cpartisans.org

У Клімавічах дзеля “Дажынак” цалкам знеслі адзіную гістарычную славутасць

Навіна ад

Спяшаючыся паспець да “Дажынак”, галоўную архітэктурную славутасць Клімавіч знішчылі цалкам, хоць гарадскія ўлады пераконвалі, што будзе поўнае аўтэнтычнае аднаўленне.

Continue reading “У Клімавічах дзеля “Дажынак” цалкам знеслі адзіную гістарычную славутасць”

Кацярына Кастусёва выйшла на волю пасля ізалятара

Навіна ад

Дачка Рагора Кастусёва Кацярына, якую затрымлівалі сілавікі, на волі – напісаў у сваім Facebook зяць палітыка Дзмітрый Антончык. Ніякіх падрабязнасцяў пакуль не прыводзіцца.

Continue reading “Кацярына Кастусёва выйшла на волю пасля ізалятара”