Category: Культура

З’явілася петыцыя ў абарону традыцыі драўлянага дойлідства ў Магілёве

Навіна ад

Унікальная магілёўская традыцыя ўпрыгожвання драўляных дамоў пад пагрозай з-за вынішчэння сектароў прыватнай забудовы ў горадзе. Магілёўскія драўляныя цуды прапануюць зрабіць філіялам Музея народнага дайлідства.

Багаты драўляны архітэктуры дэкор горада вылучаецца навукоўцамі ў асобны стыль, так званую «магілёўская разьбу» – адзначаюць стваральнікі петыцыі. Разьба ў выглядзе геаметрычнага і расліннага арнаменту (краявая, скразная i прапіловачная) паярусна размяшчаецца на фасадах драўляных дамоў. 

Найбольш багата аздабляліся франтоны, дзе разьба ўтварала некалькі па-рознаму вырашаных радоў. Разьба ўзбагачае пластыку фасадаў вытанчанай святлоценявой мадэліроўкай, узмацняе іх рытмічную пабудову, кантрастна вылучае найбольш значныя элементы, падкрэслівае тэктоніку збудаванняў. У некаторых будынках разныя элементы на фоне сцен вылучаюцца светлым колерам.

Тым часам сітуацыя ў Магілёве складаецца так, што праз 20 гадоў новае пакаленні магілёўцаў не будзе мець уяўлення пра тое, як выглядаў горад век таму – каштоўныя драўляныя будынкі будуць або знесены, або згніюць без догляду, або дэградуюць пад сайдынгам і сіняй металачарапіцай. 

На дадзены момант горад разрастаецца і забудоўваецца шмат у чым за кошт зносу драўлянай забудовы без уліку яе мастацка-эстэтычных вартасцей. Падобнае можна назіраць у былым прадмесці (да вайны – суцэльна драўляным) Лупалава, на схілах рэк Дубравенкі і Дзебры. З заўважных страт – дамы па вуліцы Катоўскага, 11 і па Першмавайскай, 60а. Апошні будынак прапаноўвалася перавезці ў Беларускі дзяржаўны музей народнай архітэктуры і побыту, але той адмовіўся, таму што на ўсю тэрыторыю, якую ён займае пад Мінскам, накладзены рэгламенты, якія не дазваляюць новае будаўніцтва. Супрацоўнікамі магілёўскага музея былі выратаваны некаторыя побытавыя рэчы і фрагменты дэкору, але казаць пра паўнавартаснае захаванне не даводзіцца.

Для вырашэння гэтай праблемы аўтары петыцыі прапануюць разгледзець магчымасць стварэння ў Магілёве філіі Беларускага дзяржаўнага музея народнай архітэктуры і побыту. Падпісаць зварот можна тут.

Фота: Telegram-канал aktahon

Помнік Ларысе Геніюш у Зэльве пад пагрозай зносу

Навіна ад

Рэпрэсіі закранаюць не толькі жывых. 

На зносе помніка вядомай беларускай паэткі «без прыцягнення непатрэбнай увагі грамадскасці» настойвае скандальна вядомая гродзенская прарасійская актывістка Вольга Бондарава – паведамляюць СМІ.

Вольга Бондарава лічыць, што помнік парушае Закон Беларусі «аб недапушчэнні рэабілітацыі нацызму» і прыносіць «невымоўныя пакуты ўсё яшчэ жывым ветэранам Вялікай Айчыннай вайны і вязням германскіх канцлагераў».

Помнік беларускай паэтцы Ларысе Геніюш быў усталяваны на тэрыторыі царквы Святой Жываначальнай Тройцы ў Зэльве ў 2003 годзе, праўда, без ўзгаднення з гарадской адміністрацыяй, але з атрыманнем блаславення царквы.

Знесці помнік ужо пагадзіліся начальнік упраўлення па ідэалагічнай рабоце і па справах моладзі Гарадзенскага аблвыканкама Ігар Булаўка і намеснік старшыні Зэльвенскага райвыканкаму па ідэалагічнай рабоце Галіна Раманчук.

У лістападзе 2022 года блогерка з Гродна Вольга Бондарава звярнула ўвагу на прыватны музей Анатоля Белага ў Старых Дарогах. Бюсты знакамітых беларусаў, устаноўленыя перад будынкам, яна назвала «русаненавісніцкай і пранацысцкай экспазыцыяй» – і паскардзілася раённаму ідэолагу. Сярод іншых быў зняты і бюст Ларысы Геніюш.

Ларыса Геніюш (1910–1983), беларуская паэтэса, празаік, грамадскі дзеяч. Працавала Генеральным сакратаром ураду БНР. Была рэпрэсаваная і ўтрымліваліся ў савецкіх турмах, у ГУЛАГу. Прынцыпова не прымала савецкага грамадзянства, засталася грамадзянкай Чэхаславакіі. Дом Геніюшаў у Зэльве, нягледзячы на нагляд КДБ, прыцягваў літаратараў,  мастакоў, навукоўцаў. Яна – аўтар зборнікаў вершаў, успамінаў пра ГУЛАГ. На яе вершы напісаны песні.

1 сакавіка пройдзе адзіны дзень адкрытых дзвярэй у бібліятэках Магілёва

Навіна ад

Бібліятэкі Магілёва запрашаюць да сябе ўсіх ахвотных у адзіны дзень адкрытых дзвярэй на самыя разнастайныя праекты і цікавосткі.

На сайтах бібліятэк, у іх акаўнтах у сацыяльных сетках і ў саміх бібліятэках горада ўсіх ахвотных і дапытлівых чакаюць прэзентацыі самых разнастайных праектаў, акцый, інтэрактыўных экскурсій, інтэлектуальных гульняў і квэстаў, майстар-класаў і іншых актыўнасцяў.

Згодна з традыцыяй, стартуе СВОП-акцыя “Кніжны фАрт” у акаўнце Instagram #БиблиотекиМогилева, у якой будзе правадзіцца розыгрыш кніжнага бокса (падарункавай скрыні з кнігамі, карыснымі і прыемнымі рэчамі).

У гарадской бібліятэцы імя Карла Маркса адбудзецца канцэпт-прэзентацыя праграмы “Альтэрнатыўная 4K пляцоўка”, якая, як чакаецца, збярэ найбольш актыўную і ініцыятыўную моладзь для імправізацыі “Гэта менавіта я!” 

У бібліятэчным філіале № 2 імя Iвана Шамякіна (вул. Якубоўскага, 23) пройдзе інтэрактыўная гульня “Бітва розумаў і вынаходлівасці”. Тут можна будзе таксама наведаць мастацкую тэрыторыю “Моладзевае асяроддзе”.

Літаратурных гурманаў чакае запуск партала “паЧытаем” на сайце CSGPB.By, а для афлайн карыстальнікаў у гарадскіх бібліятэках будзе працаваць інтэрактыўныя тэрыторыі EVENT-чытання “Літаратурны QR-код пашырае гарызонт”.

У бібліятэцы-філіале № 4 імя Міхаіла Лермантава (вул. Народнага апалчэння, 4) урачыста пройдзе адкрыццё міжнароднай кампаніі “Тамбоў і Магілёў чытаюць разам!” Тут можна будзе пазнаёміцца ​​з працай тамбоўскай пісьменніцы Алены Барады.

На YouTube-канале ўстановы “Бібліятэкі Магілёва” адбудзецца прэм’ера плэйліста «Свой сярод сваіх».

Пазнаёміцца ​​з поўнай праграмай адчыненых дзвярэй можна на сайце csgpb.by

Фота з адкрытых крыніц.

Сафія Булгак вярнулася ў Жыліцкі палац праз два стагоддзі

Навіна ад

Фонды Жыліцкага гістарычнага комплексу-музея ў Кіраўскім раёне папоўнены партрэтам Сафіі Булгак – былой жыхаркі гэтага архітэктурнага і культурнага помніка Магілёўшчыны.

У Жыліцкі музей перададзена копія партрэта Сафіі Булгак, якую намалявала мастачка з Бялыніч Ларыса Журавовіч, паведамляе на сваіх старонках раённая газета Кіравец.

Само мястэчка Жылiчы вядома з XV стагоддзя. Яно належала князям Трабскiм, Хадкевiчам, Сапегам. У XVII стагоддзi тут была ўзведзена крэпасць: яе земляныя валы ў 3-4 чалавечыя росты часткова захавалiся да нашых часоў. У XIX стагоддзi крэпасць страцiла сваё значэнне. I якраз у гэты час Iгнацiй Булгак набыў Жылiчы ў Францiшка Сапегi.

Лідар шляхты Бабруйскага павету Ігнацій Булгак быў двойчы жанаты. Ён ажаніўся з Ізабэлай-Кларай са старажытнай і багатай сям’і Сліжаў. У гэтым шлюбе нарадзіліся двое дзяцей: Джозэф-Вітольд (1829-1892) і Сафія (1832-1881).

Старэйшая дачка Ігната Сафія ў 1853 годзе стала жонкай Генры Валовіча і нарадзіла чатырох сыноў і дзвюх дачок.

Булгакі – старажытны і вельмі разгалінаваны род, які вядзе сваю гiсторыю з XV стагоддзя. Па сямейнаму паданню, дабаснянская лінія роду паходзіць з Навагрудскай зямлі. У Булгакаў быў герб “Сыракомля”. На долю старажытнага роду не выпала нi яркiх перамог, нi гучных здзяйсненняў. Разбагацеў род толькi ў пачатку XIX стагоддзя. І гэта, верагодна, непакоiла ганарыстых уладальнiкаў Жылiч.

Таму ў Жылічах Ігнаці Булгак пачаў будаваць палац. Пра перспектывы і асаблівасці яго рэканструкцыі mogilev.media паведамлялі ў ранейшых публікацыях.

Інтэр’еры палаца былі надзвычай разнастайнымі і маляўнічымі. Калі аздабленне столі ў залах даволі добра захавалася, то сцены выглядаюць сіратліва. Адной з важных задач рэстаўрацыі палаца з’яўляецца аднаўленне інтэр’ераў.

Паколькі ў залах мелася шмат карцін, то вяртанне партрэта Сафіі Буглак вельмі прыемны і важны крок аздаблення і аднаўлення выгляду сценаў палаца.

Фотаздымкі ўзяты з адкрытых крыніц і сацыяльных сетак.

Што ў Крычаве з помнікамі архітэктуры – адзін аднавілі, астатняе разбурылі

Навіна ад

Адрэстаўравалі толькі палац Пацёмкіна-Галынскіх, і на гэтым клопат пра спадчыну палічылі завершаным. Стайні палаца, вінакурню, піўзавод знішчылі, плябанія ў занядбаным стане

Лёс крычаўскай архітэктурнай спадчыны яскрава сведчыць нам пра ўменне мясцовых чыноўнікаў пускаць пыл у вочы. Мясцовыя вертыкаль і прэса гадамі ўсхваляюць на сваіх старонках рэстаўрацыю палаца Пацёмкіна-Галынскіх – архітэктурнай перліны горада. Аднак гэта адзіны аб’ект гісторыка-культурнай спадчыны ў старадаўнім Крычаве, які быў адноўлены ў часы незалежнай Беларусі. Што ж да астатняй архітэктурнай спадчыны горада, то яна як быццам бы ўжо і не патрэбная і нават лішняя. 

Што да палаца – ён быў пабудаваны на працягу 1778-1787 гг. па праекце Івана Старова ў стылі класіцызму, аднак змяніў архітэктурны выгляд пры Галынскіх.

У 1980-х гадах пачаліся работы па рэстаўрацыі палаца, але з-за недахопу фінансавання помнік быў закансерваваны на дваццаць год. Урэшце ў 2003 годзе будынак быў уключаны ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей. З гэтага часу пачалося аднаўленне і рэстаўрацыя аб’екта гісторыка-культурнай спадчыны, якое было завершана ў 2008 годзе. У гэты ж час у помнік архітэктуры пераехаў мясцовы краязнаўчы музей. Дарэчы, на сайце мясцовага райвыканкама можна прачытаць змястоўны матэрыял, прысвечаны падрабязнай гісторыі эклектычнага помніка і сучаснай музейнай экспазіцыі, што ў ім знаходзіцца. 

І гэта адзіны станоўчы прыклад. У той жа самы час страчаных і занядбаных гістарычных аб’ектаў у Крычаве – процьма. Яскравы прыклад, акрамя самога палаца Пацёмкіна-Галынскіх побач з ім захаванымі доўгі час заставаліся стайні, якія былі часткай палацава-паркавага комплексу.  Падчас рэстаўрацыі палаца ўнікальная гаспадарчая пабудова канца XVIII стагоддзя была практычна знішчана, засталіся толькі падмуркі, аб чым пісалі mogilev.media. Падмуркі ад былых стайняў, якія непасрэдным чынам адносіліся да палацава-паркавага комплексу, цяпер знаходзяцца за жалезным плотам музейнай тэрыторыі ў разбураным і занядбаным стане.

Пра стайні ў Крычаве зараз нагадвае толькі банер з выявай дваранскай карэты з рамізнікам на фоне палаца Пацёмкіна-Галынскіх. Выглядае такі банэр як сапраўдны здзек над знішчанай ўнікальнай гаспадарчай пабудовай.

Будынак вінакурні таксама аказаўся знішчаным. Узведзены ён быў яшчэ напрыканцы XVIII стагоддзя. Першы яго ўладальнік – «святлейшы» князь Рыгор Пацёмкін, які наладзіў там скураную вытворчасць. Але неўзабаве ўладальнікам стаў мясцовы шляхціц Іван Галынскі. Менавіта ён перапрафіляваў вытворчасць і наладзіў выпуск спірту. З канца XVIII стагоддзя і ажно да 1940-х гадоў у гэтым будынку была размешчана вінакурня, а пазней спіртзавод.

З пасляваеннага часу – піўны завод. Пасля таго, як напрыканцы 1990-х піўзавод быў закрыты мясцовымі ўладамі, будынак знаходзіўся ў занядбаным стане. Рэстаўрацыі гэтага цікавага помніка прамысловай архітэктуры, на вялікі жаль, так і не адбылася.

Гэты помнік прамысловай гісторыі Крычаў страціў назаўжды, бо на пачатку 2020 года яго зруйнавалі. Цяпер на месцы былой вінакурні знаходзяцца некалькі пагоркаў з будаўнічым смеццем, кавалкі сценаў са старой чырвонай цэглы, а таксама не да канца зруйнаваныя падмуркі, пра што паведамлялі mogilev.media.

У занядбаным стане на сённяшні дзень знаходзіцца будынак былой плябаніі. Нягледзячы на тое, што за савецкім часам яе перабудавалі ў двухпавярховы будынак пошты, аднак ён і дагэтуль ўяўляе сабой гістарычную каштоўнасць. Плябанія – адзінае, што захавалася ад касцёльнага комплексу, хоць і не захавалася ў аўтэнтычным выглядзе. Цяпер будынак плябаніі-пошты закінуты, з выбітамі вокнамі і дзвярыма, аб чым таксама пісалі mogilev.media. 

Фота з адкрытых крыніц

Новы турыстычны сезон на Магілёўшчыне – прэзентаваны новыя маршруты

Навіна ад

Дырэктар “Магілёўаблтурыста” Алена Карпенка прэзентавала ў Мінску перспектывы новага турыстычнага сезону-2023 у Магілёўскай вобласці: “З вараг у грэкі”, “Мсціслаўскае княства”, “Таямніца кропелькі мёду”, “Настальгічная экскурсія ў СССР”, “Фаварыты Кацярыны”, “Траса E95” і іншыя цікавосткі.

Новы сезон 2023 года ўжо распачаўся, і “Магілёўаблтурыст” у мінскім  Доме прэсы прадставіў новыя турыстычныя маршруты – пра што пішуць “Магілёўскія ведамасці”.

Магілёўшчына найбольш прыцягвае турыстаў сваёй багатай гісторыяй, гарадской архітэктурай, спецыяльнымі мясцовымі традыцыямі і культурай, чыстай прыродай. Але вельмі важна гасцінна сустрэць турыстаў і даць ім яркія, цёплыя эмоцыі.

Падчас прэс-канферэнцыі дырэктар дзяржаўнага камунальнага ўнітарнага прадпрыемства “Магілёўаблтурыст” Алена Карпенка распавяла аб новых аб’ектах і маршрутах, якія прапануюць турыстам у 2023 годзе.

Водны сплаў па Дняпры

Днепр – асноўная водная артэрыя вобласці. Па рацэ і яго прытоках распрацаваны сплавы на байдарках і плытах. Маршрут іх ідзе па вялікім шляху “З варагаў у грэкі”. Гэта можа быць аднадзённы сплаў у Магілёве (ад 1 гадзіны да 6 гадзін) і трохдзённы маршрут – ад Шклова да Магілёва з начлегамі.

Магілёў 

Абласны цэнтр парадаваў новымі турамі – “City-тур Mагілёў”, “Легенды Магілёва”, “Смачны Магілёў”, “Настальгічная экскурсія ў СССР” і “Магілёў алімпійскі”. У горадзе з’явіліся новыя аб’екты паказу – адкрылі дзверы ў сваю ўнутраную кухню драматычны тэатр, магілёўскі вінзавод, кампанія “Дамачай”. Кулінарныя майстар-класы па падрыхтоўцы нацыянальных страў даюць ва ўніверсітэце харчавання.

Мсціслаў 

Мсціслаў – турыстычны гонар рэгіёна. У мінулым годзе тут былі распрацаваны два новыя маршруты – “Мсціслаўскае княства” і “Габрэйская гісторыя Мсціслава”. У раёне з’явіліся новыя аб’екты для наведвання: конезавод – аб’ект прамысловага турызму, і аграсядзіба з майстар-класам “Піца па-Мсціслаўскі”.

Плюс патрыятызм

Не абышло дзяржаўнае прадпрыемства і рэгіянальныя ваенна-патрыятычныя туры. У апошнія гады з’явіліся маршруты: “Партызанскімі сцежкамі” (Буйнічы – Kлічаў – Усакіна) і “Дняпроўскі рубеж” (Шклоў – Магілёў – Быхаў).

У Слаўгарадскім раёне створаны новы маршрут “Таямніца кропелькі мёду”, які ўключае ў сябе майстар-класы на аграсядзібе.

Таксама вывучаецца перспектыва новых маршрутаў: “Фаварыты Кацярыны” (Магілёў – Шклоў – Крычаў – Слаўгарад) і “Траса E95” (Орша – Фашчаўка – Магілёў – Вараніно – Быхаў).

Жылічы

З адкрыццём маёнтка Булгакава ў Жылічах павінен запрацаваць цудоўны маршрут “Невядомая Ўсходная Беларусь” (Баркалабава – Быхаў – Жылічы) і (Кіраўск – Жылічы – Калгас імя К. Арлоўскага).

Алена Карпенка таксама распавяла пра пілотны праект стварэння “Чыгірынскага класцера” з аб’яднанай інфраструктурай аграсядзіб, баз адпачынку, туркампаній і культурных мерапрыемстваў, якія ўжо карыстаюцца вялікай папулярнасцю.

Фотаздымкі з сацыяльных сетак жыхароў Магілёўшчыны.

Бабруйчане прапануюць талакой стварыць фотаэкспазіцыю мясцовага музея

Навіна ад

Бабруйскі раённы гісторыка-краязнаўчы музей звярнуўся да ўраджэнцаў Бабруйшчыны, якія пражываюць у вобласці і за яе межамі, з заклікам перадаць фотаздымкі старэйшыя за 1960 год для стварэння выставы і папаўнення фондаў.  

Для гэтага музейныя работнікі просяць дасылаць фотаздымкі, якія звязаны з паўсядзённым жыццём, гісторыяй і падзеямі ў Бабруйскім раёне. Фотаздымкі прымаюцца даўнейшыя за 1960 год.

Да фота павінна быць дададзены прозвішча, імя, імя па бацьку адпраўніка, дата, геаграфічнае становішча і кароткае апісанне фатаграфіі. А таксама кантактныя дадзеныя адпраўніка: хатні адрас, тэлефон, электронная пошта (калі такія маюцца).

Фотаздымкі прымаюцца на паперы або ў электронным выглядзе. Калі немагчыма перадаць арыгіналы, то просяць адпраўляць іх сканы на электронную пошту альбо па Viber, а кантактныя дадзеныя можна знайсці тут.

На аснове сабраных матэрыялаў у музеі будзе створана экспазіцыя “Бабруйскі раён у кадры”. 

Фота ілюстрацыйнае.

Байкеры падарылі Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі магілёўскія старадрукі

Навіна ад

Старэйшы беларускі клуб аматараў і ўладальнікаў матацыклаў Harley Davidson, Harley Owners Group адзначыў сваё 10-годдзе незвычайным падарункам. Байкеры набылі і падарылі Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі два экзэмпляры магілёўскіх старадрукаў – гаворыцца на афіцыйнай старонцы бібліятэкі.

Кнігі, “Часоўнік” і “Псалтыр” былі надрукаваныя ў магілёўскай брацкай друкарні ў 1730-х гадах для патрэбаў стараабрадцаў. Спецыялісты адзначаюць, што магілёўская друкарня ў XVIII стагоддзі з’яўлялася адзінай у Рэчы Паспалітай дзе выдаваліся кірылічныя кнігі. Збольшага яны былі разлічаныя на стараабрадцаў у межах краіны і тых, што пражывалі ў Расіі. “Псалтыр” і “Часоўнік” – самыя папулярныя і патрэбныя кнігі ў штодзённай абрадавасці старавераў, прычым “Часоўнік” часта выступаў як кніга для навучання грамаце.

Фота: nlb.by

Паэтычны спектакль да дня роднай мовы прайшоў у Палацы культуры вобласці

Навіна ад

У Палацы культуры вобласці адбыўся паэтычны спектакль “Зямля мая”, прымеркаваны да Сусветнага дня роднай мовы, які адзначаецца 21 лютага. У Малой зале было цесна, але ўтульна.

Народны тэатр і дзіцячая студыя тэатральнага мастацтва Палаца культуры пад кіраўніцтвам рэжысёра А. Кусковай прадставілі цікавую праграму з двух частак. У першай частцы ў выкананні школьнікаў дзіцячай студыі прагучалі вершы паэта Магілёўскага літаратурнага аб’яднання “Ветэран” Галіны Сайко.

У другой частцы гледачы атрымалі асалоду ад прагляду паэтычнага спектакля народнага тэатра паводле паэмы Таццяны Шаўцовай “Зямля мая”. Дарэчы, Таццяна Шаўцова выступіла і як актрыса, і як аўтар музыкі і песень, якія прагучалі ў спектаклі. 

Паэтычны спектакль “Зямля мая” прысвечаны памяці старшыні Бялыніцкага калгаса “Радзіма” Аляксандру Лапацентаву.

Фота: mogilev.media

Сустракаем Масленічны тыдзень – гульні, песні, танцы і бліны

Навіна ад

У розных рэгіёнах Беларусі свята называюць Маслёнка, Сырніца, Цалавальніца, Аб’ядуха, Ясачка, Перабуха, Цукровыя вусны, Вясёлая і Сумленная.

Народнае свята развітання з зімой і сустрэчы вясны Масленіца ў гэтым годзе прыпадае на 26 лютага, бо праводзіцца за восем тыдняў да Вялікадня (16 красавіка 2023) і  за тыдзень да Вялікага паста. Масленічны тыдзень у гэтым годзе прыпадае на 20-26 лютага.

Карані свята сыходзяць да паганскіх часоў, да ўшанавання бога Велеса – заступніка  жывёлы.

Царкоўны каляндар на люты зафіксаваў святкаванне Масленіцы, дзе яна фігуруе як “Сырны тыдзень”. У дні святкавання Масленіцы сялянскі стол меў шмат малочных прадуктаў, паколькі на ўжыванне мяса на святочным тыдні накладвалася табу. Ішоў суцэльны тыдзень, калі елі скаромную ежу, праўда, у сераду і пятніцу посныя дні адмяняліся.

Масленіца – падрыхтоўчы тыдзень да Вялікага паста. 

Традыцыі Масленіцы па днях тыдня традыцыйна такія.

Панядзелак – сустрэча. У гэты дзень узводзілі снежныя горы, будавалі арэлі і балаганы, усталёўвалі слупы, па якіх затым узбіраліся хлопцы, каб паказаць сваю ўдаласць і зарабіць каштоўны падарунак. Майстравалі з падручных матэрыялаў пудзіла Зімы, якое насілі па вуліцах, каб потым спаліць.

Ужо ў першы дзень масленічнага тыдня выпякалі першы святочны блін. Яго традыцыйна аддавалі маламаёмасным – за памін душ памерлых сваякоў.

Аўторак –  зайгрышы, або сватаўство. Другі дзень масленічнага тыдня прысвячалі агледзінам. Час для сватаўства быў самы прыдатны, паколькі ў Вялікі пост вяселля не гулялі, бралі шлюб ужо пасля Вялікадня. 

Серада – ласунка. Дзень цешчавых бліноў. Накрывалі шчодрыя сталы для гасцей, а маці жонкі пякла для зяця бліны. Чым багацейшы стол – тым  больш цешча спрыяе мужу сваёй дачкі.

Чацвер –  разгул. Пачатак святкавання Шырокай Масленіцы. Ладзіліся катанні на санях, кулачныя баі, скокі праз вогнішча, спевы і карагоды, бітвы за снежныя гарады.

Пятніца – цешчыны вячоркі. У гэты дзень цешча з візітам у адказ прыходзіла ў госці да зяця, прычым не адна, а з сяброўкамі. І ён павінен быць паказаць усю сваю павагу да маці сваёй жонкі і шчодра яе накарміць.

Субота – залоўкіны вячоркі. У перадапошні дзень масленічнага тыдня маладыя ятроўкі запрашалі да сябе ў госці заловак і іншых сваякоў мужа.

Нядзеля – дараваны дзень. У гэты дзень просяць прабачэння ў родных і знаёмых за нанесеныя за год крыўды. 

Кульмінацыя свята – пад вясёлыя песні спальванне на вогнішчы пудзіла, які ўвасабляе адыходзячую зіму. А ўвечары паміналі памерлых.