Могилевский драматический театр просит зрителей поучаствовать в создании спектакля, помогая с реквизитом.
“Дорогие друзья! Театр примет в дар кирзовые сапоги 40-41 размера в количестве 7 пар для создания нового спектакля” – сообщает драмтеатр на своей странице в Facebook 21 мая 2025 года.
“Если у вас в шкафу хранятся забытые «кирзачи», подарите им вторую жизнь на сцене!
Очень ждем ваших откликов. Заранее благодарны за репост и старое доброе сарафанное радио” – благодарят актеры.
Исходя из информации об истории театра, последний раз с публичной просьбой к могилевчанам о пожертвованиях для него обращался могилевский губернатор в 1886 году. Он просил жителей внести добровольные взносы на строительство постоянного театрального здания. “Горожане, включая бедняков, служащих и студентов, активно откликнулись на этот призыв, собирая средства для реализации проекта” – сообщается на сайте Могилевского драмтеатра.
Упершыню дакументальна пацверджана, хто вёў справу супраць аднаго з самых таленавітых беларускіх паэтаў – Міхася Чарота, расстралянага ў 1937 годзе. У адным з дакументаў у варшаўскім Архіве новых актаў знайшлося сведчанне, што гэта ўраджэнец Бабруйска Віктар Эмануілавіч Быхоўскі.
Міхася Чарота, аднаго з яркіх прадстаўнікоў беларускага літаратурнага адраджэння, арыштавалі 24 студзеня 1937 года. Пасля шматлікіх допытаў і катаванняў ён прызнаў сваю “віну”. У ноч з 29 на 30 кастрычніка 1937 года паэт быў расстраляны разам з іншымі дзеячамі беларускай культуры.
Што ж датычыцца ураджэнца Бабруйска Віктара Эмануілавіча Быхоўскага (на здымку справа), то ён – адна з самых злавесных постацяў, што стаяць за жорсткімі рэпрэсіямі супраць беларускай інтэлігенцыі падчас Вялікага тэрору ў 1937–1938 гадах.
Тады Быхоўскі узначальваў сакрэтна-палітычны аддзел НКУС БССР, які займаўся пераследам беларускіх нацыянальных дзеячоў.
Менавіта Быхоўскі “вёў справу на беларускага паэта Чарота і атрымаў паказанні як на “ворагаў народа” і былых беларускіх нацыяналістаў, удзельнікаў антысавецкай змовы”. Пра гэта сведчаць дакументы з Архіва новых актаў у Варшаве, знойдзеныя даследчыкамі Беларускага інстытута публічнай гісторыі.
Адзін з калегаў ахарактарызаваў Быхоўскага “як садыста, здольнага сфабрыкаваць любую справу”. Яго метады ўключалі катаванні, фальсіфікацыю паказанняў і поўную адсутнасць маральных межаў.
У 1939 годзе і сам Быхоўскі трапіў пад махавік рэпрэсій. За катаванні і фальсіфікацыі яго асудзілі на 10 гадоў лагераў. Але ўжо у 1946 годзе ён быў вызвалены з месцаў пазбаўлення волі «за добрую працу».
Потым працаваў начальнікам нагляднай службы ў Куйбышаўскай вобласці. У студзені 1951 года быў звольнены з МУС па ўласным жаданні.
Міхась Чарот развітаўся з намі радкамі свайго апошняга верша, які пазней знайшлі на муры камеры паэта: “Мяне заціснулі за краты. Я прысягаю вам, сябры, Мае палі, Мае бары – Кажу вам – я не вінаваты! “
“80-летие победы” с ее военными реквизитами и фотографиями времен Второй мировой войны теперь появилось и в Художественном музее им. Павла Масленикова.
Как пишет Mayday, нигде официально не заявленная выставка военных кителей и гимнастерок, копий приказов и вырезок из фронтовых газет, картин с баталиями и фотографий военных лет появились в картинной галерее Народного художника Беларуси Павла Масленикова.
Как отмечает издание, в данный момент в музее проходит персональная выставка Георгия Скрипниченко “Сюрреалистичные миры” и проект “Охота на ведьм” со средневековыми орудиями пыток.
Тем не менее, на фото курсанты Могилёвского института МВД приобщаются к “высокому искусству” в Художественном музее под надзором куратора в рамках идеологической работы по “изучению родного края, его культуры и истории”.
Такая выставка никак не соответствует профилю музея, который является художественным, а не, например, историческим или краеведческим. Даже, если, по слухам, он уже не отдельное учреждение культуры, а филиал Могилевского краеведческого музея. Тем более, на сайте Масленикова основные цели деятельности заявлены как “обеспечение общедоступности культурных ценностей отечественной и мировой культуры, использование их для эстетического воспитания и культурного развития граждан. Предметом деятельности Музея является сбор, научная работа и сохранение художественных ценностей, произведений изобразительного искусства, создание на их основе научно-обоснованных экспозиций и выставок”.
Чытачы выдання Reform.news заўважылі, што ў вёсцы Касцюшкава Горацкага раёна з памятнага каменя знікла шыльда, устаноўленая тут яшчэ ў савецкія часы ў гонар Тадэвуша Касцюшкі. Вёска знаходзіцца недалёка ад Леніно, дзе ўпершыню ўступілі ў бой баявыя часткі польскай дывызіі імя Касцюшкі падчас Другой Сусветнай вайны. У Леніно размяшчаецца Музей савецка-посльскай баявой садружнасці, і нядаўна ў ім праходзілі ўрачыстасці з нагоды Дня Перамогі, якія цалкам праігнараваў польскі бок, але затое наваднілі прадстаўнікі “шматнацыянальнага рускага міру” – пісалі mogilev.media.
Вёскі Касцюшкава раней называлася Трыгубава. У гонар Тадэвуша Касцюшкі яна была перайменаваная ў 1969 годзе. Верагодна, у гэты ж час на ўскрайку вёскі была ўстаноўленая мемарыяльная шыльда ў гонар Тадэвуша Касцюшкі. Як дакладна яна выглядала раней і што на ёй было напісана – невядома. Цяпер жа яна знікла цалкам. «Ці прыбралі, ці не ўзнавілі, хаця бачна, што помнікі побач прыводзілі ў парадак» – так пракаментавалі чытачы Reform.news знікненне шыльды.
У Мастацкім музеі імя Паўла Масленікава сёння, 2 траўня 2025 года, пачне працу выставачны праект «Віцебскі мастак», арганізаваны сумесна з Віцебскім абласным краязнаўчым музеем.
Паводле слоў арганізатараў, віцебская мастацкая школа мае свае традыцыі і вызначаецца шматвектарнасцю развіцця. Мастацкія творы дэманструюць стылёвую разнастайнасць і багацце тэхнічных прыёмаў.
Урачыстае адкрыццё выставы адбудзецца а 16:00 (уваход на выставу будзе бясплатны да 16:30). Працаваць праект будзе да 15 чэрвеня, паведамляе mogilevnews.
Як піша «Віцебскі гарадскі партал», «Віцебскі мастак» – гэта штогадовы праект Мастацкага музея, мэта якога – паказаць шматгранную творчасць мастакоў, што фарміруюць адметны імідж горада Віцебска. Большасць удзельнікаў праекта – члены Беларускага саюза мастакоў і Беларускага саюза дызайнераў, выпускнікі і выкладчыкі мастацка-графічнага факультэта Віцебскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя П.М. Машэрава і кафедры дызайну Віцебскага дзяржаўнага тэхналагічнага ўніверсітэта.
Гістарычны будынак першай магілёўскай электрастанцыі быў узведзены ў 1900-х, прастаяў вайну, а цяпер пайшоў пад знос.
Будынак першай электрастанцыі ў Магілёве быў узведзены ў 1900-х гадах, а сама станцыя была запушчаная ў эксплуатацыю 7 лютага 1910 года. Пабудова доўгі час была часткова закінутая, з выбітымі вокнамі, аднак захоўвала цэласнасць канструкцыі. Раней яго адмовіліся прызнаваць гісторыка-культурнай каштоўнасцю – пісалі mogilev.media тры гады таму, але нядаўна раптам пафарбавалі.
Пра планы гарадскіх уладаў знесці гістарычны будынак заяўлялася яшчэ год таму. На яго месцы будзе ўзводзіцца шараговы жылы дом. Цяпер жа працы па зносе будынка ўжо пачаліся – паведамілі падпісчыкі суполкі “Магілёў – горад, які быў…” у Facebook.
XIX Міжнародны пленэр па кераміцы «Арт-Жыжаль» пройдзе з 10 па 30 ліпеня 2025 года ў вёсцы Вербкі пад Бабруйскам. У ім возьмуць удзел 20 мастакоў-керамістаў з розных краін, якія на працягу трох тыдняў будуць ствараць унікальныя творы з гліны, абменьвацца вопытам і ўдзельнічаць у майстар-класах. Мерапрыемства стане не толькі творчай пляцоўкай, але і культурнай падзеяй для рэгіёна, збіраючы аматараў керамікі і мастацтва з усяго свету. Выставачныя пляцоўкі па выніках пленэра будуць адкрытыя не толькі ў Бабруйску, але і ў Магілёве і Мінску. Фінальным акордам фестываля традыцыйна чакаецца відовішчнае стварэнне вогненнай скульптуры, вышынёй каля двух метраў (на фота).
У Бабруйску працягваецца тэндэнцыя аднаўлення гістарычнага аблічча будынкаў: з фасадаў старой забудовы здымаюць пласт штукатуркі, адкрываючы арыгінальную цагляную кладку.
Ачышчэнне фасадаў: вяртанне да вытокаў
На плошчы Перамогі, насупраць танка-монумента, з двухпавярховых дамоў часткова была змыта штукатурка. Другі паверх цяпер выглядае, як сто гадоў таму, з насычаным чырвона-цагляным колерам, які мастакі называюць «сіенна».
Цікава, што ачышчэнне фасадаў адбываецца фрагментарна, не цалкам. Гэта надае будынкам асаблівы шарм і падкрэслівае іх гістарычную каштоўнасць.
Іншыя прыклады аднаўлення
Гэта не адзіны прыклад вяртання старых фасадаў да першапачатковага выгляду за апошнія некалькі гадоў. Напрыклад, часткова ачышчаны фасад яслей-саду № 42 на вуліцы Пушкіна, 116. Таксама частка фасада дома па вуліцы К. Лібкнехта, 35 была вызвалена ад штукатуркі падчас падрыхтоўкі да адкрыцця кафэ «Голден».
Гэтыя дзеянні сведчаць пра імкненне захаваць і падкрэсліць гістарычную спадчыну Бабруйска, вяртаючы будынкам іх аўтэнтычны выгляд.
Чыноўнікі нарэшце заўважылі, у якім жахлівым стане знаходзяцца гістарычныя пахаванні на гарадскіх могілках у Магілёве. Раней падобныя талакі арганізоўвалі толькі актывісты.
У Музеі гісторыі Магілёва, што размяшчаецца ў ратушы, прайшло пасяджэнне ініцыятыўнай групы па добраўпарадкаванні старажытных пахаванняў у нашым горадзе. Як паведамляе Тэлеграм-канал “Магілёў – мой горад”, дэпутатка Палаты прадстаўнікоў Галіна Бяляева праявіла ініцыятыву па прывядзенні ў парадак фамільнага захавання старажытнага шляхетнага рода Гартынскіх на Успенскіх могілках. Самым знакамітым прадстаўніком гэтай дынастыі з’яўляецца гісторык Мікалай Гартынскі, які пераклаў і выдаў “Магілёўскую хроніку” Сурты і Трубніцкіх у ХІХ стагоддзі.
Галіна БяляеваХарактэрна, што на заклік магілёўскай дэпутаткі адгукнуліся прадстаўнікі ўлады – на мерапрыемстве ў прэзідыўме прысутнічала намесніца старшыні Магілёўскага гарвыканкама Вікторыя Амялюсік, а выступаў таксама старшыня гарадскога савета дэпутатаў Максім Гурын.
Раней актыўную працу па рэстаўрацыі старажытных пахаванняў у Магілёве праводзілі хіба што неабыякавыя грамадзяне і актывісты. Так, каманда адмыслоўцаў раней праводзіла талакі на Лютэранскіх, Петрапаўлаўскіх могілках, а прадстаўнікі яўрэйскай грамады сваімі сіламі ўпарадкавалі старажытныя пахаванні на Яўрэйскіх.
Увага гарадскіх чыноўнікаў да гаротнага стану старажытных гістарычных пахаванняў на магілёўскіх могілках не можа не радаваць, асабліва, калі гэтая праца будзе мець сістэмны характар, а не ператворыцца ў фармальнасць альбо чысты піар. Рашаць гэтае пытанне, аднак, неабходна не падобнымі – цалкам сімпатычнымі, але ўсёж прыватнымі ініцыятывамі – а на ўзроўні дзяржаўнай палітыкі. Справа ў тым, што паводле дзейснага заканадаўства гарадскія ўлады не абавязаныя займацца пахаваннямі, што не маюць статуса гістарычнага помніка, альбо статуса воінскага пахавання. А даваць такі статус не зацікаўленыя ўжо самі гарадскія ўлады, каб не несці потым за гэта адказнасць. Атрымліваецца, што клопат за магілы людзей, што жылі ў ХІХ, XVIII, XVII стагоддзях фармальна кладзецца выключна на іх прамых нашчадкаў. Лішне казаць, што такіх людзей у горадзе практычна няма, а значыць, і гістарычныя пахаванні па-сутнасці збольшага лічацца “безгаспадарчымі”, за лёс якіх ніхто не нясе ніякай адказнасці.
Магілёўская мастачка выйграла конкурс “Ёлка-FEST. Запальваем святочны настрой па-роднаму, па-беларуску!”, арганізаваны прафсаюзам работнікаў культуры. Усяго ў спаборніцтве ўдзельнічалі больш за 70 майстраў з розных рэгіёнаў краіны. Па выніках галасавання ў конкурсе выйграла мастак-афарміцель з Магілёўскага раённага цэнтра культуры Караліна Зубкова. За перамогу яна атрымала ад прафсаюза ноўтбук.
