Падчас раскопак у рымскім форце на поўначы Англіі, археолагі выявілі драўляны фалас, які, магчыма, быў старажытнарымскай сэксуальнай цацкай – паведамляе Cambridge University Press.
Анаэробныя ўмовы ў рымскім форце Віндаланда (Vindolanda), недалёка ад сцяны Адрыяна на поўначы Брытаніі спрыяльныя для захавання розных рэчаў з арганічных матэрыялаў, напрыклад драўляных пісьмовых таблічак, ці пары скураных баксёрскіх пальчатак.
Першапачаткова адкапаны тут ў 1992 годзе драўляны прадмет лічыўся кухонным інструментам – таўкачом. Ён быў знойдзены ў рове форта ІІ-га стагоддзя разам з рэшткамі скуранога абутку, аксесуарамі для адзення, невялікімі інструментамі і абрэзкамі скуры.
Аднак пасля паўторнай атрыбутацыі даследчыкі з Універсітэта Ньюкасла і Універсітэцкага каледжа Дубліна вызначылі знаходку як вялікі фалас, які мог выкарыстоўвацца ў якасці сэксуальнай цацкі. Гэта першы вядомы прыклад, выяўлены дзесьці ў рымскім свеце.
Згодна з перакананнямі рымлян, Фалас увасабляў ідэю ўзнаўлення мужчынскай сілы і быў адной з прыкмет дзяржаўнай бяспекі (Sacra Romana), якая дае абарону і поспех. Па ўсёй даўжыні сцяны Адрыяна і ў ваенных памяшканнях у розных месцах знойдзена 59 гравюр мужчынскіх палавых органаў, таксама вядомых як Fachinus або Fachinum, якія сімвалізуюць мужчынскі фалас.
Каменныя і металічныя фаласы вядомыя ва ўсім рымскім свеце. Яны таксама часта былі намаляваны на фрэсках і мазаіках, альбо складалі частку ўпрыгожвання іншых аб’ектаў. Напрыклад, ручка нажа магла быць упрыгожана ім, альбо ён выразаўся на глінянай місцы. Невялікія партатыўныя фаласы з косці або металу звычайна насілі ў выглядзе падвескі на шыі.
Знаходка ў Віндаланды – гэта першы драўляны фалас таго часу. Цяпер навукоўцы вывучаюць тры магчымыя тлумачэнні выкарыстання фаласа: першае – сэксуальны інструмент, другое – гэта ўсё-ж такі таўкач, а трэцяе – дэкаратыўная функцыя, якую можна было ўставіць у статую.
