Навукоўцы не маглі зрабіць гэтага раней з прычыны цяжкасцей вывучэння гэтай часткі планеты.
Даследчыкіі Аўстралійскага нацыянальнага ўніверсітэта апублікавалі ў часопісе Nature Communications працу аб «рэху», якое адбілася ад зямнога ядра. Сейсмічныя Р-хвалі, якія ідуць пад кутам у 50 градусаў да восі вярчэння Зямлі, апынуліся на 4% больш павольнымі, чым падобныя хвалі пад іншымі кутамі.
Такія слабыя “адбіткі” прывялі да ўзнікнення гіпотэзы, што ў цэнтры ядра Зямлі існуе ядро дыяметрам удвая меншае – каля 1300 кіламетраў. Складаецца гэтае міні-ядро з жалеза.
Паколькі сейсмічныя назіранні даступныя навукоўцам толькі на Зямлі, вывучэнне ўнутраных структур планет вельмі важна для разумення эвалюцыі і ўнутранай будовы іншых нябесных целаў.
На гэты момант навукоўцы лічаць, што сучаснае ядро нашай планеты сфармавалася не адразу. Зыходна аднастайны хімічны склад Зямлі стаў мяняцца з часам: тады цяжэйшыя элементы (жалеза і нікель) апусціліся да яе цэнтра, а лягчэйшыя (сілікаты, з якіх складзена мантыя і частка зямной кары) атрымалі з цэнтра планеты шмат лёгкіх мінералаў. Сярод іх і тыя, што ўтрымлівалі нямала вады.
Нядаўна навукоўцы заявілі аб змене кірунку вярчэння ядра Зямлі і даўжыні дня.