В Климовичском районе создается экологическая тропа, которая поможет понять природные процессы в лесу, но одновременно напоминает о стремительной вырубке лесов в Беларуси.
В Климовичском районе, вблизи деревни Блиунг планируют создать экологическую тропу, где все желающие смогут отслеживать жизненный цикл деревьев и понять отличия леса от парка, как искусственно созданного зеленого насаждения.
Заместитель руководителя местного лесхоза по идеологической работе Ольга Гомолко заметила, что наиболее информативными объектами экологической тропы выступят пни.
Тропа, конечно дело благое, но замечание о пнях, невольно напоминает о том, что лес в Беларуси вырубается бешеными темпами.
И очень скоро у нас станет уместной песенка Шляпника из “Алисы в Стране Чудес”, где есть слова “о юных пнях в краю родном”.
Фото из открытых источников носит иллюстративный характер.
Новае жыццё крыніца атрымала дзякуючы братам Андрэю і Сяргею Волікавым – ураджэнцам вёсцы Юр’евічы, якая ў сярэдзіне 2010-х гадоў знікла з карты Клімавіцкага раёна. Але крыніца раней не з‘яўлялася святой, таму яе асвячэнне – з’ява выключна сучасная.
Браты Волікавы хоць нарадзіліся і выраслі ў Юр’евічах, але з цягам часу з’ехалі ў горад і цяпер займаюцца перавозкамі пасажыраў на маршрутных таксі. Тым не менш пра месца, дзе нарадзіліся, не забыліся, і ў роднай вёсцы вырашылі ўладкаваць пасеку. Падчас прыездаў у родныя мясіны браты і ўспомнілі пра крыніцу, якая некалі паіла вяскоўцаў смачнай вадой.
Волікавы прызнаюцца, што было няпроста адшукаць гэтую крыніцу, бо знаёмыя з дзяцінства месцы зараслі дрэвамі і густой травой. Імі шмат зроблена ў справе ўпарадкавання юр’еўскай крыніцы. Побач з самой крыніцай з цягам часу была зроблена яшчэ і купеля, у якую вернікі могуць акунацца.
На выходных адбылося асвячэнне крыніцы і купелі ў былой вёсцы Юр’евічы, якое правёў настаяцель Мілаславіцкай і Звянчацкай цэркваў айцец Мікалай. Крыніца была асвечана ў гонар Ціхвінскай іконы Божай Маці. На асвячэнні воднага аб’екта было нямала людзей, бо Волікавы арганізавалі на сваіх маршрутках бясплатны падвоз клімаўчан да крыніцы. Жадаючых прыехаць было нямала. Былі таксама вяскоўцы з навакольных паселішчаў – Мілаславічаў, Макеевічаў, Перавалачні і нават некаторыя жыхары суседняга Шумяцкага раёна Расійскай Федэрацыі – паведамляе клімавіцкая раённая газета “Родная ніва”.
Пасля асвячэння ўсе ахвочыя змаглі набраць крынічнай вадзічкі ў прынесеныя з сабой ёмістасці, а некаторыя не прамінулі і магчымасці акунуцца ў новаствораную купелю.
Ад рэдакцыі. “Упарадкаванне” крыніцы з удзелам праваслаўнай царквы і мясцовых уладаў адбылося тыпова бязграматнае, бо не адпавядае народным традыцыям і толькі шкодзіць экалогіі вясковага воднага аб’екта. Замест традыцыйнага драўлянага зруба і акуратнага экалагічнага падыходу да вады пляцоўка вакол крыніцы зацэментавана, быў зроблены абсалютна непатрэбны дрэнаж. Сама крыніца закавана ў бетонныя кольцы і ўсёй прыроднай яе прыгажосці цяпер не ўбачыш.
Таксам важна адзначыць, што вясковая крыніца ў Юр’евічах колісь не лічылася святой, а вызнавалася мясцовымі жыхарамі выключна як добрая пітная вада. Аднак цяпер мясцовая праваслаўная царква яе асвяціла і прызнае святой, праўда звязана сакральнасць выключна з царкоўным культам без аніякіх народных традыцый, бо ранейшага ўшанавання воднага аб’екта папросту не было. Даследчыкі-этнографы называюць падобную з’яву сучаснай сакралізацыяй крыніц, калі водны аб’ект асвячаецца царквой ў гонар нейкага святога, хоць крыніца ніколі мясцовым насельніцтвам не вызначалася асаблівай.
На возеры ў Клімавіцкім раёне патануў 41-гадовы мужчына, які спрабаваў дагнаць лодку. Яго цела з дна вадаёма паднялі работнікі асвода.
Сталі вядомымі падрабязнасці трагедыі, пра якую пісалі mogilev.media. Загінулы з’яўляўся жыхаром г. Касцюковічаў, і разам з 64-гадовым знаёмым яны прыехалі на возера паблізу вёскі Якімовічы Клімавіцкага раёна каб парыбачыць. Паралельна з лоўляй рыбы мужчыны ўжывалі спіртное.
Увечары 41-гадовы касцюкаўчанін вырашыў праверыць закінутыя прыстасаванні для лоўлі шчупака, для чаго адштурхнуў маторную лодку ад берага, каб маторам не закрануць дно. Лодку стала адносіць ад берага, і мужчына паплыў даганяць яе. Дагнаў, але забрацца ў лодку не змог і стаў тануць. Яго напарнік паспяшаўся на дапамогу, але з-за таго што не ўмеў плаваць, не змог дабрацца да лодкі, якая знаходзілася на глыбіні – паведамляераённая газета “Родная ніва”.
Супрацоўнікаў міліцыі і ратавальнікаў пасля здарэння выклікалі ўжо відавочцы драматычнай падзеі. Цела патанулага са дна паднялі супрацоўнікі клімавіцкага асвода, а яго лодку даставілі на бераг.
Жанчыны з фальклорнага калектыва “Астранка” правялі абрад заклікання дажджу ў вёсцы Стары Дзедзін Клімавіцкага раёна.
Узяўшы з сабой саху і пугу, жанчыны сабраліся ля ракі Асцёр. Спачатку прачыталі малітву «Ойча Наш», перахрысціліся і згодна з абрадам вымавілі такія словы: «Дай, Госпадзі, дапамажы, Госпадзі, прынясі вятры, прынясі нам хмары, арашы зямельку, напаі травы, поле, лясы, дай жыцця нашай зямельцы, каб благадатна ўрадзіла, і ўсіх напаіла…».
Затым у святочных кашулях жанчыны зайшлі ў ваду і сталі цягнуць па беразе ракі плуг – “аралі ваду”. Прычым дзве цягнулі плуг, трэцяя ішла за ім, а яшчэ адна пугай паганяла, а астатнія спявалі абрадавую песню. Рухаліся ўдзельніцы ансамбля ўздоўж берага, старанна аралі раку – паведамляе клімавіцкая раённая газета “Родная ніва”.
Дарэчы, вынікам абраду сапраўды стаўся дожджык, хоць увесь дзень у Старым Дзедзіне свяціла сонца. Але трэба адзначыць, што і дождж намячаўся, паводле сіноптыкаў.
Абрад “Зазыванне дажджу” ў 2016 годзе быў унесены ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь. Традыцыя мае яркую лакальную спецыфіку і з’яўляецца часткай традыцыйнай культуры вескі Стары Дзедзін, хоць характэрны звычай для ўсяго Магілёўскага Пасожжа.
Абрад не мае пэўнай даты правядзення, бо праводзіцца аказіянальна – толькі тады, калі няма больш тыдня дажджу і гіне ўраджай збожжавых на палях і на гародах вяскоўцаў. У аснове магічных дзеянняў, песень, пераворвання дна рэчкі знаходзіцца ахоўная магія ад засухі, каб выкліканы дождж садзейнічаў росту збожжавых і іншых культур не толькі на палетках і агародах вяскоўцаў, але і на палетках сядзіб.
Дадзены абрад з’яўляецца адным з тых нямногіх, якія захаваліся ў жывым бытаванні са старажытных часоў, і існуюць ў рэальнай традыцыі.
Дваццаць непаўнагадовых навучэнцаў клімавіцкіх школ правядуць дзесяць дзён у ваеннай частцы ў Пашкава пад Магілёвам. Іх чакае жыццё ў намётавым лагеры, розныя армейскія заняткі, у тым ліку і фізічныя.
З 23 чэрвеня дваццаць юнакоў ва ўзросце ад чатырнаццаці гадоў і старэй з розных школ Клімавіцкага раёна правядуць частку сваіх летніх канікул на базе ваеннай часткі ў складзе зводнага атрада. Жыць школьнікі будуць у намётавым лагеры. У пашкаўскай частцы для іх падрыхтавалі розныя мерапрыемствы, заняткі, у тым ліку фізічныя – паведамляе клімавіцкая раённая газета “Родная ніва”.
Мерапрыемства арганізавана аддзелам адукацыі Клімавіцкага райвыканкама нібыта з мэтай выхавання школьнікаў у патрыятычным духу, а таксама каб пазнаёміць хлопцаў з армейскім жыццём вайскоўцаў.
У Клімавічах расследуецца крымінальная справа аб службовай халатнасці.
Як паведаміла афіцыйны прадстаўнік упраўлення Следчага камітэта па Магілёўскай вобласці Таццяна Старасотнікава, 12 студзеня ў Клімавіцкую раённую бальніцу звярнуўся 58-гадовы мясцовы жыхар. Высветлілася, што пацярпелы з’яўляецца галоўным ветэрынарным урачом сельскагаспадарчага прадпрыемства.
Ідучы па тэрыторыі малочна-товарнай фермы, работнік праваліўся ў адкрытую, але заснежаную студню. У выніку мужчына атрымаў закрыты пералом левай галёнкі.
Разынкай гэтага здарэння з’яўляецца тое, што ветэрынар ведаў пра калодзеж у гэтым месцы. Аднак студня заўсёды была закрыта драўляным шчытом. Пра тое, што цяпер яна можа быць адкрытай, мужчына не мог і думаць, пагэтаму смела ішоў па заснежанай тэрыторыі фермы.
У дачыненні да выконваючага абавязкі дырэктара прадпрыемства распачата крымінальная справа за службовую халатнасць.
Карантынныя мерапрыемствы ў сувязі з пагрозай заражэння шаленствам уведзеныя ў вёсцы Лазавіца Клімавіцкага раёна і ў лясным масіве побач – паведамляе раённая газета “Родная ніва”. У гэтай мясцовасці праводзіцца ліквідацыя эпізаатычнага ачага захворвання.
У Беларусі толькі рыхтуюцца прыняць закон аб апалчэнцах, але людзям ужо даюць зброю.
Фарміраванне першага добраахвотнага атрада тэрытарыяльнай абароны адбылося ў аграгарадку Лабжа на Клімавіччыне – паведамляе раённая газета “Родная ніва”. 11 верасня ў лабжанскім сельскім клубе намеснік начальніка Генеральнага штаба Узброеных сіл Рэспублікі Беларусь Андрэй Маціевіч прывітаў першых добраахвотнікаў мясцовага апалчэння. На мерапрыемстве апалчэнцам растлумачылі іх правы і абавязкі, а таксама распавялі пра ўладкаванне аўтамата і паказалі, як ім карыстацца.
Добраахвотны атрад тэрытарыяльнай абароны налічыў 22 чалавекі. Усе ўдзельнікі – жыхары Лабжанскага сельскага савета Клімавіцкага раёна. У атрадзе апынулася адна жанчына. Наталля Ермаковіч прыйшла запісвацца ў апалчэнцы разам са сваім мужам, Дзмітрыем Малахавым. Пара жыве ў вёсцы Рудня, вядзе вялікую гаспадарку, трымаючы авечак, коз, свіней і птушку.
На сённяшні дзень народнае апалчэнне ў Беларусі не мае свайго юрыдычнага афармлення. Праца над законам аб ім яшчэ вядзецца – паведамілі падчас сустрэчы з лабжанскімі добраахвотнікамі. Але ўжо пачалася арганізацыя атрадаў апалчэння на месцах.
Сярод асноўных задач, якія будуць стаяць перад народным апалчэннем – абарона сваіх дамоў, населеных пунктаў ад марадзёраў, цеснае ўзаемадзеянне з фарміраваннямі ўзброеных сіл, міліцыяй, удзел у ахове грамадскага парадку.
