Сёлета ў Вільні па вуліцы Шніпішкю побач з гандлёвым цэнтрам «Cup» з’явіцца сад ядомых раслін.
Тут будуць расці мята, капуста, гарбузы і нават памідоры. Гэта вуліца была абрана для такога сада невыпадкова, бо там няма руху транспарта і прызначана яна выключна для пешаходаў. А гэта значыць, што кожны наведвальнік зялёнай зоны можа не баючыся з’есці гародніну з сада – паведамляе “Новая газета. Балтыя”.
Падобныя гарадскія сады і ядомыя клумбы цяпер папулярныя ў Скандынавіі і Заходняй Еўропе. Па словах ландшафтнага архітэктара Віленскага гарадскога парка Вайвы Маразене, памідоры, вырашчаныя ў такім садзе, не павінны адрознівацца ад тых, што вырошчваюць гараджане на сваіх балконах ці агародах.
Зялёны куток паміж вуліцамі Віцебскі тупік і Першамайскай у Магілёве сыходзіць пад забудову. Яшчэ нядаўна тут размяшчалася больніца сястрынскага догляду. А даўнейшая назва мясціны – «сад Бекарэвіча».
Пацыентаў »падзялілі« між іншымі бальнічнымі ўстановамі
Больніцу планавалася перасяліць у больш сучасны будынак. Аб гэтым ішла размова на планёрцы Магілёўскага гарвыканкаму яшчэ ў 2019 годзе. Аднак у 2022 годзе нешта змянілася. Апошніх пацыентаў »падзялілі« між іншымі бальнічнымі ўстановамі. Частку перавялі, напрыклад, у шпіталь ветэранаў вайны.
Больніца функцыянавала ў прыстасаваным памяшканні, пабудаваным у 60-я гады мінулага стагоддзя. Яна была створана ў 2005 годзе дзеля аказання медыцынскай дапамогі пацыентам, якія пакутуюць на хранічныя захворванні і патрабуюць кругласутачнага назірання, але без інтэнсіўнага аказання медыцынскай дапамогі. Цяпер мясціну плануюць забудаваць шматпавярховымі жылымі дамамі.
Гісторыі месца, дзе стаяла больніца, звязана з так званым »садам Бекарэвіча« і першапачатковай стаянкай царскіх цягнікоў у гады Першай сусветнай вайны.
Як паведамляе старшы навуковы супрацоўнік абласнога краязнаўчага музею Юрый Раемскі, «з пераездам стаўкі ў Магілёў царскі цягнік стаяў у садзе Бекарэвіча (тэрыторыя сучаснага ПТВ будаўнікоў)».
Пра Бекарэвічаў і сумны лёс саду Бекарэвіча
Бекарэвіч – даволі распаўсюджанае ў колішняй Магілёўскай губерні прозвішча. У «спісе населеных месцаў Магілёўскай губерні» за 1910 год прозвішча Бекарэвіч згадваецца двойчы.
Сядзіба кашары Вейнянскай воласці за 5 вёрстаў ад Магілёва належала « чыноўніку Бекарэвічу», а хутар Іваноў Палыкавіцкай воласці за 5 вёрстаў ад Магілёва – «ганароваму грамадзяніну Бекарэвічу».
Такім чынам, ціха і амаль незаўважна горад страціў утульны зялёны астравок на паўночнай ускраіне. Невялікае добраўпарадкаванне старога саду з лёгкасцю ператварыла б гэтае месца ў парк адпачынку. Ды і мясцовы гістарычны тапонім – «Сад Бекарэвіча», або – «Дача Бекарэвіча» заняў бы годнае месца на карце гораду.
Сад сустрэў сваю апошнюю вясну і застаўся ў памяці і на фотаздымках. Як падзяліўся з намі вартаўнік на будпляцоўцы: «Будуць дамы, будуць жыць людзі – гэта добра. Дрэваў толькі ой, як шкада!»
Сад «Надежды ветеринарных врачей» появился на территории Чаусской районной ветеринарной станции 20 апреля. Это единственный подобный сад в стране. Он посвящен ветеринарам, которые внесли вклад в победу в годы Великой Отечественной войны и работающим на экономику страны.
В своем выступлении на акции председатель Чаусского райисполкома Эдуард Герасименко вспомнил своего деда, Терентия Ефимовича, которого спас от смерти ветврач, один из 6,5 тысяч, призванных в Красную Армию. Плодовый сад — символ надежды на будущее и символ памяти о хороших традициях.
