Жыхары дома на вуліцы Будаўнікоў, 24 у Магілёве дэманструюць, у што ператвараецца іх жытло пасля капітальнага рамонту даху, што быў праведзены нядаўна. Фота распаўсюджваецца ў папулярных сацыяльных сетках.
Жыхары дома на вуліцы Будаўнікоў, 24 у Магілёве дэманструюць, у што ператвараецца іх жытло пасля капітальнага рамонту даху, што быў праведзены нядаўна. Фота распаўсюджваецца ў папулярных сацыяльных сетках.
Чалавек інтэлігентны, творчы, далікатны. Ён быў сапраўдны патрыёт.
Віталь Іванавіч доўга хварэў, але працаваў, пакуль мог, бо быў самаадданым і руплівым. Мы ўсе спадзяваліся на цуд. Але Віталя Іванавіча не стала сёння, у 10:30. На Каляды. Калегі, якія доўга ведалі яго, кажуць, што гэта было яго ўлюбёнае свята.
Светлая памяць і шчырыя спачуванні родным, сябрам, былым калегам і студэнтам спадара Віталя!
Mogilev.media далучаецца да словаў пашаны і спачуванняў нашага дарагога калегі і знакамітага чалавека, які ўсё жыццё сваё прысвяціў служэнню Беларусі. Віталь Еўмянькоў быў усебакова адораным чалавекам, навукоўцам і журналістам, педагогам і пісьменнікам. За падтрымку рэпрэсаваных у 2020 годзе студэнтаў ён, кандыдат філалагічных навук, быў звольнены з працы ў Магілёўскім дзяржаўным універсітэце імя А. Куляшова.
Развітанне з Віталём Еўмяньковым адбудзецца 27 снежня.
У вёсцы Палыкавічы-2 пад Магілёвам адбыўся пажар у прыватным доме. На ім было знойдзена цела загінуўшага гаспадара 1963 года нараджэння, які нідзе не працаваў. Меркаваная прычына пажару – неасцярожнасць пры курэнні, паведамляе прэс-служба МНС.
Фота ілюстрацыйнае
Mogilev.media продолжает знакомить вас с воспоминаниями одного из организаторов, творческих вдохновителей блистательного театрального действия “M@rt-контакт”. От которого могилевчанам, похоже, только и остались – воспоминания. Субъективные заметки бывшего главного режиссера Могилевского областного драмтеатра Владимира Петровича мы нашли в его небольшом и уютном блоге, и с любезного разрешения автора решили опубликовать без изменений и с сохранением авторского стиля для наших уважаемых читателей. Предыдущий выпуск Субъективных заметок вы можете найти здесь.
Часть 8.
“M.@rt-контакт” Субъективные заметки.
То, что изложено ниже, моё видение ситуации и моя правда.
Жюри, театральные критики, театроведы…
Обдумывая формат фестиваля, нам с Новиковым пришлось решать, будет ли он на конкурсной основе, или это будет просто показ спектаклей и их последующее обсуждение. Остановились на том, что фестиваль должен быть конкурсный, с номинациями “лучший спектакль”, “лучший режиссер”, “лучший актер” и т.д. по списку.
Для того чтобы это случилось и случилось на профессиональном уровне, нужны были люди, которые могли бы профессионально спектакли оценить. Я наивно полагал, что на каждом фестивале мы будем собирать новую команду из критиков и театроведов, что молодёжный формат будут оценивать молодые представители этих профессий. Новиков смотрел на это более скептично и более прагматично. В конечном итоге у нас образовался костяк из ведущих белорусских критиков: Татьяны Орловой, Людмилы Громыко, Алексея Стрельникова, Сергея Ковалева, Валентина Салеева, Вячеслава Грибайло, который ежегодно дополнялся критиками и театроведами других стран, таких как Украина, Германия, Польша, Литва, Молдова, Россия. Получался своеобразный коктейль из разных эстетик, степени насмотренности, пристрастий, ви́дений театра…
Тем не менее молодежное жюри было. И хоть оно было неформальным, оно имело голос, который иногда шел вразрез с мнением жюри официальным. Первыми двигателями этого неформального объединения состоящего из студентов факультета журналистики МГУ им А.А. Кулешова, были Тимофей Яровиков, на тот момент работавший у нас заведующим литературной частью, и один из представителей могилёвского андеграунда, Виталий Шум.
Занимательно было наблюдать, как “набивали синяки”, спорили, отстаивали свое мнение и на ходу учились молодые парни и девушки влюбленные в Театр.
Между критиками маститыми и только ставшими на этот путь, происходил обмен энергиями, знанием и профессионализмом. Иногда юношеский максимализм и бескомпромиссность выдавали на гора́ такое, что более опытным профессионалам, приходилось вразумлять ”молодость” пространными лекциями об этике и эстетике театра))
Кстати говоря, подведение итогов фестиваля у профессионального жюри, редко отличалось от итогов жюри молодёжного. Молодежное жюри могло отдельно отметить спектакль, который “зашел” по тематике, драйву, молодежному посылу, в то время, как официальное жюри, не отметило его никак. В ответственный момент вручения наград, это разночтение в оценке спектаклей обоих жюри, вносило особую пикантность и интригу.
Важнейшей составляющей форума было обсуждение просмотренных спектаклей. Первые годы обсуждения проходили в театре, последующие – в гостинице “Могилёв”.
На обсуждение приглашались коллективы уже просмотренных накануне спектаклей, режиссеры, директора, журналисты и прочий театральный люд. Первые годы я часто, точнее сказать ежедневно посещал эти обсуждения и у меня сложилось о них своеобразное впечатление. Да, когда было хорошо, то и говорили, что это хорошо, когда было плохо… Только один раз (я только о том, что я видел) был единодушный разгром спектакля, при том, что в самом театре, на тот момент, ситуация была неоднозначная, он переживал не лучшие времена.
По прошествии времени, думаю, что театру эта поездка на фестиваль и публичный разгром был нужен. Отрицательный опыт тоже опыт. Мы ведь тоже, съездив на фестиваль после долгого забвения, стали подниматься, как коллектив и театр в целом. Правда, мы на том фестивале выиграли в трёх номинациях)).
К слову, сейчас с тем театром всё хорошо.
Профессия театрального критика важна и продуктивна только тогда, когда получаешь от него подробный разбор увиденного спектакля, с учётом сильных и, главное, слабых его сторон, с конструктивными пожеланиями, как из этих “слабых сторон” выйти. Повторюсь, это моё понимание театральной критики.
Так как театральную критику на фестивале представляли разные страны, это было всегда интересно и занимательно. Иногда мнение критиков и театроведов по спектаклю было различным, но редко диаметрально противоположным.
Хотелось больше конкретики и бескомпромиссности, а превалировала обтекаемость формулировок и излишняя дипломатичность. Это остро чувствовали молодые журналисты, которые составляли молодежное жюри и освещали ход фестиваля.
Это был колоссальный опыт для всех. И всем, огромное спасибо!!!
18 декабря от нас безвременно ушёл театральный критик, светлый, неравнодушный человек, беззаветно любящий Театр, Алексей Стрельников. Ему было 39 лет.
А вось афіцыйныя крыніцы сцвярджаюць пра зніжэнне захворваемасці. Так, намеснік галоўнага ўрача Магілёўскага абласнога цэнтра гігіены, эпідэміялогіі і грамадскага здароўя Ала Булай паведаміла:
– У Магілёўскай вобласці працягваюць рэгістраваццца лабараторна пацверджаныя выпадкі COVID-19 і грыпу H1N1. Сезонны рост захворваемасці на вострарэспіраторныя вірусныя інфекцыі назіраецца ў вобласці, але за апошні тыдзень адзначана зніжэнне тэмпаў прыросту захворваемасці.
Вірус грыпу H1N1 мае некаторыя асаблівасці – адзначае Ала Булай. Яна звяртае ўвагу на такую характарыстыку, як здольнасць хуткага распаўсюджвання, акрамя таго, ёсць кантынгенты, якія найбольш схільныя да захворвання – гэта дзеці розных узроставых груп, але асабліва малодшага ўзросту; асобы 60 гадоў і старэйшыя, людзі з хранічнымі захворваннямі.
Што да вакцыны супраць грыпа, то ў гэтым сезоне даступны ў магілёўскіх паліклініках прэпарат уключае ў сябе штам H1N1 і вірус грыпу А і В.
Наш каментар. На жаль Ала Булай не прывяла статыстыку па каронавірусу і грыпу ў Магілёўскай вобласці. Нам вядома толькі бягучая статыстыка па каранавірусе па краіне ў цэлым на 24 снежня 2022 года.
Па колькасці заражэнняў 994037 (10,5% насельніцтва) каронавірусам Беларусь займае 74-75 радкі ў сусветным рэйтынгу захворваемасці. У свеце ахоп хворымі крыху ніжэйшы за нацыянальны паказчык – каля 9% зямлян. У Беларусі смяротных выпадкаў па каронавірусу 7118 (0,7%), у свеце – 8,6%
Трэба прызнаць, што беларускія лічбы вельмі прыкладныя, бо ў цяперашні час, на працягу паўгода, урадавыя арганізацыі не падаюць афіцыйную інфармацыю аб колькасці асоб, якія захварэлі, выздаравелі, памерлі ад COVID-19 на працягу сутак.
Наша даведка. Тым часам, у свеце агульная колькасць пацверджаных выпадкаў захворвання каранавірусам расце: 17 снежня яна склала лічбу 647,9 мільёнаў чалавек, пра што паведамляла Сусветная арганізацыі аховы здароўя, у суткі назіраўся прырост амаль на 800 000 чалавек. Але за тыдзень сітуацыя крыху палепшылася і на 24 снежня сутачны прырост знізіўся да 750 000. Зараз на планеце хворых на COVID-19 661 мільён. На сёння ад інфекцыі памерла ўжо каля 6,7 мільёнаў чалавек.
Сёлета прафесіяналы і аматары даслалі свае працы з Магілева, Мінска, Гродна, Асіповіч, Аўстраліі, Літвы, Масквы, Філадэльфіі. Усяго было даслана 80 паштовак ад 30 фатографаў.
Найбольш уразілі журы і былі прызнаны лепшымі паштоўкі Генадзя Карчэўскага (на вокладцы). Прыемна, што адзін з самых аўтарытэтных магілёўскіх фатографаў працягвае займацца творчасцю.
Другой была прызнана праца з гістарычным і нацыянальным каларытам Яфіма Чарнаглаза.
Прызавое месца заняла шматзначная праца легендарнага магілёўскага майстра фатаграфіі Аляксандра Ліціна.
Новогоднюю ярмарку – «Зімовыя ўзоры» организовал Могилевский областной методический центр народного творчества и культурно-просветительной работы, расположенный напротив драмтеатра.
Так же второй год районы Могилёвской области представляют выставку ёлок, каждая из которых отличается друг от друга и ни одна не похожа на рядом стоящую.
Есть сшитая из материала, а несколько других сплетены из виноградной и ивовой лозы. Игрушки искусно сплетены из соломки, а вот висят керамические колокольчики. Одна из лесных красавиц украшена раскрашенными пластиковыми бутылками, так и хочется назвать ее эко-елкой.
В первой половине дня, сразу после сказочного представления, с детьми играют сказочные герои, а ближе к вечеру на ступеньках ОНМЦ проходят концерты народных, фольклорных коллективов. Так будет до 29-го декабря, спешите увидеть. Выставка ёлок будет проходить на открытой площадке до 31-го декабря.
Фото: mogilev.media
Усяго ў краіне эксперымент будзе праходзіць у 21 школе. Па форме нам прапануюць зрабіць пераход на сістэму, якая даўно прымяняецца ў еўрапейскіх школах. Але застаецца пытанне, ці разумеюць беларускія чыноўнікі ад адукацыі прычыны ўвядзення падобнай сістэмы ў заходніх краінах?
Сёння беларускія школьнікі могуць выбраць сняданак, экспрэс-сняданак і абед. Калі вучні ў школе снедаюць пасля першага ці другога ўрока, то многія стравы трапляюць у адыходы. Мяркуецца, што дзеці, якія паснедалі дома, яшчэ не галодныя ў час школьнага сняданку і неахвотна ядуць.
У навучальных установах – удзельніках эксперыменту, сняданак і экспрэс-сняданак будуць адменены. Школьнікі будуць есці праз 3,5 гадзіны пасля пачатку заняткаў, і гэта будзе абед. Але абед будзе большым па аб’ёме і яшчэ больш карысным і спажыўным. Акрамя таго, у меню паспрабуюць уключыць стравы, якія дзеці ядуць з большай ахвотай.
Трэба адзначыць, што колькасць страў будзе залежыць ад часу знаходжання школьніка ў навучальнай установе. Калі дзіця вучыцца ў школе ад 3,5 да 6 гадзін, прадугледжаны адзін прыём ежы, ад 6 да 10 гадзін – два, а калі больш за 10 гадзін – тры.
Адна з эксперыментальных школ Магілева № 45 размешчана ў Спадарожніку. Яна самая вялікая ў рэгіёне. Чыноўнікі палічылі, што калі сістэма запрацуе тут, то яна запрацуе і ў іншых школах.
У школе № 45 сёння вучацца 2 636 дзяцей у 95 класах. У яе сталовай маецца 360 пасадачных месцаў, і яе прыйдзецца пашырыць да 430, каб паспець накарміць усіх школьнікаў своечасова. Каб накарміць дзетак, нават разглядаюцца маршруты праходу дзяцей па школьных калідорах так, каб яны маглі як найхутчэй трапіць у сталовую на гарачы абед і не затрымліваць іншых.
Пакуль што ў школе праводзіцца падрыхтоўчая праца, а ўжо пасля зімовых канікул школьнікі сярэдняй школы № 45 пачнуць есці ў адпаведнасці з новымі правіламі.
Тое, што ў нас лічыцца эксперыментам і сціпла называецца “новай” сістэмай, насамрэч даўно апрабаваная школьная практыка краін Еўразвязу. У большасці краін Еўропы пасля 3-4 урокаў у школьных занятках робіцца вялікі перапынак на абед і адпачынак школьнікаў. Падобна, што нашы чыноўнікі проста не хочуць прызнавацца, што пераймаюць вопыт заходніх краін.
Напрыклад, у французскіх школах ужо ў сярэдніх класах зранку праходзяць 4 урокі дзвюма парамі, а затым робіцца перапынак. У маленькіх гарадках перапынак можа складаць некалькі гадзін. Школьнікі ідуць ці едуць на веласіпедах дадому або абедаюць у школах, потым гуляюць, тусуюцца. А затым зноў вяртаюцца да заняткаў у другую змену. Такія перапынкі і абед рэзка павышаюць эфектыўнасць урокаў і менш стамляюць школьнікаў. Такі рытм навучання больш здаровы для дзіцячага арганізама.
Вялікі перапынак у школах на захад ад Бугу прадугледжаны не толькі для абеду, але найперш для адпачынку і аднаўлення сіл, для зносін з аднагодкамі. У гэты час і настаўнікі адпачываюць ад дзетак. А потым яны разам плённа працуюць на астатніх уроках. У такім выпадку ніякай праблемы з хуткасцю прыёму ежы няма. Наадварот, трэба проста зрабіць перапынак большым і арганізаваць месцы для адпачынку дзяцей і настаўнікаў у школе.
Галоўны плюс падобных вялікіх перапынкаў: змяншэнне нагрузкі на дзяцей, паляпшэнне здароўя школьнікаў і навыкаў камунікацыі, якія атрымоўваюць дзеці ў час перапынкаў, стварэнне прыемнай атмасферы ў школе.
Гледзячы па пытаннях, якія хвалююць беларускіх школьных дырэктараў у час эксперыменту, разумееш, што для іх галоўнае пытанне – як хутка накарміць дзяцей. А ў краінах Еўразвязу галоўная мэта – даць дзецям час на харчаванне і адпачынак ад урокаў.
Беларускі эксперымент будзе доўжыцца да канца красавіка, каб да новага навучальнага года ацаніць, ці варта рэалізаваць гэты досвед ва ўсіх школах краіны. Найхутчэй у беларускіх школах усё ізноў будзе зведзена да “тэхналогіі кармлення” дзяцей.
Фота ілюстрацыйнае
Летась горы снега нарабілі нямала праблем уласнікам гаражоў і пешаходам. Напярэдадні зімы тут нават усталявалі шыльды “звалка снега забаронена”, але гэты надпіс МАЗы проста праігнаравалі.
Літаральна за тыдзень звалка снегу на вуліцы Жамчужнай на поўначы Магілёва павялічылася да агромністых памераў – паведамляюць нашы чытачы.
Снег працягваюць прывозіць, нягледзячы таксама на тое, што будаўніцтва электрыфікаванага мікрараёна Саломінка-2 побач ужо пачалося.
Фота, відэа: mogilev.media
24 снежня ў 21:45 пачнецца жывая трансляцыя святочнай імшы з касцёла Успення Прасвятой Багародзіцы ў Магілёве на тэлеканале “Беларусь-1” – паведамляе БелТА. Узначаліць яе дапаможны біскуп Магілёўскай дыяцэзіі Аляксандр Яшэўскі. Адразу пасля гэтага, у 23:30, тэлеканал пакажа святочную імшу з Ватыкана з удзелам Папы Рымскага Францішка.
Раніцай 25 снежня ў 7:25 на «Беларусь-1» са Словам на Божае Нараджэнне да вернікаў звернецца кіраўнік Рымска-каталіцкай царквы ў Беларусі, арцыбіскуп-мітрапаліт Мінска-Магілёўскі Юзаф Станеўскі.
У 15:30 у трансляцыі з Ватыкана пасланне і благаслаўленне Папы Францішка «Гораду і свету» пакажа тэлеканал «Беларусь 3».
Фота: catholic.by